Αν δεν υπήρχε το Oblivion πιθανό να μην είχα ποτέ μου Xbox 360. Αν δεν υπήρχε το Oblivion πιθανό να μην μάθαινα ποτέ να «ζω» μέσα σε ένα RPG. Αν δεν υπήρχε το Oblivion σίγουρα δεν θα ήμουν αυτός που είμαι σήμερα.
Ο περισσότερος κόσμος έχει συνδέσει οτιδήποτε σε The Elder Scrolls με το Skyrim, όντας ένας τίτλος που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έγινε playable σε κάθε κονσόλα, ψηφιακό μέσο ή αγωγό του ηλεκτρικού ρεύματος. Και εγώ αγαπώ το Skyrim, δε λέω, και προφανώς εξέλιξε πολλά από τα στοιχεία του προκατόχου του που ούτε η Bethesda δεν μπορεί να εξηγήσει. Ωστόσο, για μένα -και για πολλούς ακόμη- θα είναι πάντα ένα υποκατάστατο του Oblivion, οπότε -με τις όποιες αδυναμίες του- θεωρώ ότι το Oblivion Remastered είναι ο καλύτερος τρόπος να συστηθείτε στο θρυλικό αυτό RPG σύμπλεγμα. Για να θυμούνται οι παλιοί, αυτοί που ανυπομονούσαν γι’ αυτό εξαιτίας του Morrowind, και οι καινούριοι να μαθαίνουν από πού βρήκαν βάση και έμπνευση οι δημιουργοί πιο σύγχρονων εντός genre επιτυχιών, όπως αυτοί των CD Projekt RED και FROMSOFTWARE.
THIS IS THE 27TH OF LAST SEED, THE YEAR OF AKATOSH, 433
Το πρώτο κομμάτι του κειμένου μου το αφιερώνω σε αυτούς που δεν έχουν ταξιδέψει ποτέ στην επαρχία του Cyrodiil ή γενικότερα στην ήπειρο του Tamriel: Μέσα από το Oblivion Remastered θα πρωτο-ειπωθεί για εσάς ένα διαχρονικό πολυσέλιδο μυθιστόρημα, που αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για κάθε εκτεταμένο video game σκηνικό του σήμερα.
Πολλοί -λανθασμένα- πιστεύουν πως σε ένα παιχνίδι το σενάριο, η πλοκή και η ιστορία ταυτίζονται, και το Oblivion ήταν -και παραμένει- ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα του πώς αυτά τα τρία χωρίζονται, αλλά και του πώς αυτά συνυπάρχουν και μπορεί να είναι εξίσου εξαιρετικά, τόσο ξεχωριστά όσο και συνολικά. Αναλυτικά, οι «γραμμές» του (ολογράφως) The Elder Scrolls IV: Oblivion αναφέρονται στον αυτοκράτορα Uriel Septim VII που λίγο πριν δολοφονηθεί από μία αίρεση αναθέτει στον ανώνυμο πρωταγωνιστή μας την αποστολή να βρει τον μπάσταρδο διάδοχό του και να του παραδώσει το Amulet of Kings.
Η χωροχρονική διευθέτηση αυτών των επινοημένων fantasy γεγονότων είναι αυτή που οδηγεί στην αντιμετώπιση του Mehrunes Dagon και στο κλείσιμο των Oblivion Gates, από τις οποίες εμφανίζονται δαίμονες (ή «Daedra») στον δικό μας κόσμο, φέρνοντας μία αρχέγονη επικινδυνότητα και χάος στην ανθρώπινη διάσταση. Ενώ όλα τα παραπάνω είναι σταθερές στο story του Oblivion (και κατ’ επέκταση και στο Oblivion Remastered) η γενική αφήγηση αφήνεται σε εμάς, τους παίκτες, που λαμβάνουμε την απόλυτη ελευθερία να γίνουμε κομμάτι αυτού του κόσμου, με όποιον τρόπο θελήσουμε, προσεγγίζοντας χωρίς περιορισμούς τον κεντρικό στόχο και την τίμησή μας ως Champion του Cyrodiil. Το Oblivion Remastered, λοιπόν, θριαμβεύει μέχρι σήμερα και στους τρεις του άξονες αφού κανείς δεν τολμά -και δεν υπάρχει λόγος- να παρέμβει στα όσα έχει να εξιστορήσει.
Ένα και μόνο ένα πράγμα ζηλεύω σε σένα που θα παίξεις για πρώτη φορά το Oblivion: το ότι δεν υπάρχει τρόπος να μου επιστραφεί η συναισθηματική διέγερση και το δέος που σου υπογράφω πως θα νιώσεις ολοκληρώνοντας το tutorial μπουντρούμι και βγαίνοντας για πρώτη φορά στον ολάνοιχτο κόσμο. Είναι μία ανεκτίμητη στιγμή που σημάδεψε ολόκληρη γενιά από gamers, τόσο χάρις στην πανοραμική θέα που μας άφησε αποσβολωμένους το 2006, όσο και μπροστά στη συνειδητοποίηση ότι ένα υπέροχο, τεράστιο σύμπαν περιμένει τις κινήσεις μας για να διαμορφωθεί.
Εσύ, λοιπόν, που δεν αναγνωρίζεις τα κατατόπια του Cyrodiil ετοιμάσου να «χαθείς», και στην πορεία να λατρέψεις το Oblivion Remastered για τον κόσμο του. Έναν κόσμο που -αν και κλείνει 20ετία- εξακολουθεί να είναι μοναδικά ζωντανός και καταφέρνει να σε επηρεάζει μόνο που βρίσκεσαι μέσα σε αυτόν. Τεράστιου σκέλους RPGs προφανώς και επακολούθησαν όσο τα games και η τεχνολογία εξελίσσονταν παράλληλα, πολύ λίγα όμως δημιούργησαν ένα περιβάλλον αλληλεπίδρασης τόσο οργανικό και βαθύ, και αν το επέτυχαν δεν αποκλείεται να αντέγραψαν κατά κάποιον τρόπο το Oblivion. Οπότε, οτιδήποτε συναντήσεις στο Oblivion Remastered (στο κομμάτι της εξερεύνησης) και έχεις ξαναδεί σε ανάλογης ποιότητας μετέπειτα open-world RPG, να ξέρεις πως είναι πολύ πιθανό τα δημιουργικά τους υπόβαθρα να τέμνονται χάρις στις πρωτοτυπίες της Bethesda.
Εφόσον μέσα στο Oblivion Remastered εμπεριέχονται και τα DLCs, υπάρχουν περισσότερα από 200 -στην πλειονότητά τους πάρα πολύ ενδιαφέροντα- quests να διεκπεραιώσετε, και άλλα τόσα dungeons να ψάξετε (Forts, Mines, Caves, Ruins), εμπλεκόμενοι σε ποικίλων μορφών quest chains και υπέρτατης φαντασίας σκηνικά, που εκτείνονται μεταξύ χαζοκαταστάσεων μέχρι τρομερής ίντριγκας. Εσείς που δεν έχετε τριβή με τον original τίτλο ενδεχομένως δεν έχετε ακούσει/διαβάσει ποτέ για το Dark Brotherhood Questline, ας πούμε, που ακόμα και στη σύγχρονη εποχή μνημονεύεται ως μία από τις πιο ποιοτικές αλυσίδες αποστολών στα βιντεοπαιχνίδια. Και αυτό είναι μονάχα ένα από τα πολυάριθμα καλογραμμένα subplots που έχει να προσφέρει το Oblivion Remastered ακολουθώντας τα διάφορα Guilds (Thieves, Fighters, Mages, κλπ), οπότε το μόνο που μπορώ να σας συμβουλέψω είναι να προσδεθείτε.
NOW LISTEN TO THE ELDER (SCROLLS)
Κάπου εδώ σταματάω να στρώνω το απαραίτητα απαλό έδαφος για τους νέους παίκτες, παρ’ όλα αυτά σας συνιστώ να μείνετε μαζί μας τώρα που θα αρχίσω να απευθύνομαι στους βετεράνους του Oblivion, σε άτομα που θα εκτιμήσουν όλες τις αλλαγές που παρατήρησα και πρόκειται να καταγράψω, είτε απλά έτυχε να παίξουν το αυθεντικό είτε έφτασαν να συνδράμουν στη γέννηση των mods που κράτησαν ζωντανή τη μνήμη του παιχνιδιού για πολλά χρόνια μετά την αρχική του κυκλοφορία.
Για εμένα, για εσάς ή ας το πούμε «για εμάς», τέλος πάντων, οι μικρές λεπτομέρειες είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά στο Oblivion Remastered, οπότε θα αφήσουμε το προφανές visual overhaul για μετά. Τέτοιες είναι στο κάτω-κάτω οι αλλαγές/βελτιώσεις που επιζητούσαμε στο ενδεχόμενο μίας τέτοιας νέας έκδοσης αφού, τα έχουμε ξαναπεί, όταν κάτι πλησιάζει το τέλειο, το να το πειράξεις είναι περισσότερο επικίνδυνο παρά σώφρον. Υπογραμμίζοντας αυτό, υπήρχαν αρκετές λειτουργίες του παλιού Oblivion που χωρούσαν -και έπρεπε να υποδεχτούν- αναθεώρηση, σε βαθμό τέτοιο που το παιχνίδι από τη μία θα εκσυγχρονιζόταν και από την άλλη θα εξακολουθούσαμε να βιώνουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο τον τίτλο, ώστε να καταλαβαίνουν οι «καινούριοι» γιατί θεωρείται κορυφαίας τάξης RPG και εμείς οι «παλιοί» να το ξανα-καταλαβαίνουμε.
Προφανώς οι της Bethesda γνωρίζουν καλύτερα από κάθε άλλον την αξία του κοσμήματος που ακούει στο όνομα «Oblivion», και έτσι το έργο που ανέθεσαν στη Virtuos έφερε υπόψιν τους όλα τα παραπάνω περί σεβασμού στο source material. Εξού και το ότι η ραχοκοκαλιά του Oblivion Remastered διατηρήθηκε οριακά ανέπαφη, κρατώντας απείραχτο ένα συντριπτικό κομμάτι του κώδικα και τον συστημικών του επιλογών. Απόδειξη αυτού, η χρήση της dual rendering «τεχνικής», βάσει της οποίας αυτό που φτάνει στα μάτια μας και χειριζόμαστε με τα χέρια μας συνεχίζει να είναι το πραγματικό Oblivion, φορώντας απλά το προσωπείο, τη «μάσκα» της Unreal Engine 5 από πάνω του. Κάτι που από τη μία εννοείται βοηθά στην ανανέωση εικόνων και ορισμένων λειτουργιών, από την άλλη αναγκάζει τη remastered έκδοση να κληρονομήσει και κάθε ατέλεια ή περίεργη αίσθηση που αφήνει το απαρχαιωμένο προγραμματιστικό περιβάλλον του κλασσικού Oblivion και των συγγενών του (Fallout 3 και Fallout New Vegas).
Όλα όσα σας εξηγώ καταλήγουν στο ότι, αφού ολοκληρώσετε το πολλών παραπάνω ρυθμίσεων πολύ-εμπλουτισμένο character creation, και ξεκινήσετε να παίζετε, όλα θα είναι στη θέση τους. Τα πάντα στο Oblivion Remastered βρίσκονται στο ίδιο ακριβώς σημείο όπου βρίσκονταν στο Oblivion. Κάτι που έχει σημασία για τον καθέναν από εμάς ξεχωριστά, αφού ανάθεμα αν υπάρχουν έστω δύο παίκτες στην ιστορία του Oblivion που ακολούθησαν την ίδια κύρια -και καθόλου ξεκάθαρη- διαδρομή. Ήταν ένα από τα πρώτα παιχνίδια που υιοθέτησαν μία ιδιαίτερη open-ended φύση, εξαιτίας της οποίας καθετί που εμφανιζόταν στον δρόμο μας φάνταζε τόσο καίριο και αχρείαστο συγχρόνως.
Εγώ, με 100άδες ώρες στην πλάτη και στο βιογραφικό μου, ήξερα από πού ήθελα να ξαναξεκινήσω την περιπέτειά μου στο Oblivion Remastered, και χρειάστηκα κλάσματα του δευτερολέπτου για να εντοπίσω τις πιο φανερές αλλαγές: Οι newbies, αν εξακολουθείτε να διαβάζετε, ίσως σας φανεί αστείο, αλλά ένιωσα τεράστια ανακούφιση με το που ανακάλυψα ότι ο χαρακτήρας μου μπορεί να τρέξει. Ναι, δεν είναι μία επιπρόσθετη λειτουργία άξια επιβράβευσης με Νόμπελ, αλλά αυτό που εσείς θεωρείτε δεδομένο, θα καταλάβετε πόσο αναγκαίο είναι όταν σας λείψει. Στην περίπτωση του αγαπημένου μου Oblivion, θα φρίκαρα αν έβλεπα τη μετά δύο δεκαετιών μορφή του να είναι ακόμα τόσο αργή. Μπορούμε επιτέλους να μεταφερόμαστε από το ένα σημείο ενδιαφέροντος στο άλλο σαν άνθρωποι.
Εμφανής με μιας ήταν επίσης ο τρόπος που συγχωνεύθηκαν διάφορα συστήματα του Oblivion με αυτά του Skyrim, όπως και η ευρύτερη επιρροή του The Elder Scrolls V. Το ξόρκι Clairvoyance, φερ’ ειπείν, είναι εξαρχής ξεκλειδωμένο και προσφέρει κατεύθυνση προς το ενεργό quest με τον ίδιο τρόπο που πρόσφερε στο sequel. Η χρήσιμη δυναμική απόκριση του HUD, η λογική επανατοποθέτηση των Vitals, οι σαφέστατες πια πληροφορίες του UI, οι βολικές συντομεύσεις των μενού στο D-pad, αποτελούν ανέσεις που δοκιμάστηκαν, προσαρμόστηκαν και οφείλουμε στο Skyrim, και η εφαρμογή τους στο Oblivion το βοηθούν πολύ να θυμίζει τρέχουσας εποχής video game.
SKYBLIVION OBLIRIM
Το να πατήσεις «παύση» και να περιηγηθείς στις καρτέλες του Oblivion ήταν ίσως η δυσκολότερη αποστολή του παιχνιδιού, ενώ στο Oblivion Remastered τα πράγματα έχουν απλοποιηθεί. Κάθε στήλη επιλογών είναι κατάλληλα αρχειοθετημένη, χωρισμένη σε γκρουπάκια, ενώ έχουν υποστεί και μεμονωμένη βελτίωση, αφού ο χάρτης, για παράδειγμα, είναι πλέον ένα εργαλείο για τη μετακίνηση στο Oblivion και όχι ένα απλό σχέδιο.
Υψωμένοι αντίχειρες για όλα τα παραπάνω, αλλά σε οποιαδήποτε φάση των 20 περίπου χρόνων που πέρασαν από την πρωτεμφάνιση του Oblivion, αν μου δίνατε μία ευχή προς πραγματοποίηση θα ζητούσα ενστικτωδώς την επαναδημιουργία του leveling system του. Το Oblivion Remastered μπορεί να μην φτιάχνει από το μηδέν το σύστημα προόδου, αλλά εμπνέεται ξανά από το Skyrim προς όφελός του: αρχικά η αναβάθμιση των attributes προκύπτει από την εξάσκηση της εκάστοτε δραστηριότητας όπως πιστεύω θα έπρεπε να συμβαίνει σε κάθε RPG. Πιο λιανά, ο χαρακτήρας σας θα γίνει πιο proficient στη χρήση ξίφους όσο χρησιμοποιείτε ξίφος. Αντίστοιχα θα είναι πιο ικανός στο persuasion όσο χειραγωγείτε τους συνομιλητές σας, όπως και θα είναι πιο ευκίνητος όσο σπτριντάρετε ή σκαρφαλώνετε.
Επιπλέον -και άκρως σημαντικό- το συνολικό σας level καθορίζεται ΚΑΙ από την αύξηση επιπέδου των minor ή major skills. Ξανά, αυτά ίσως ακούγονται μυθολογία για τους νεότερους gamers, αλλά όπως ήταν φτιαγμένο το original Oblivion η ατομική πρόοδος του κάθε παίκτη δημιουργούσε εύκολα παρενέργειες στις εχθρικές μονάδες. Αντίο, λοιπόν, στην αντικρουόμενη λογική της πλήρους ελευθερίας σε όλο τον χάρτη όταν τα πάντα γύρω μας δυνάμωναν δυσανάλογα. Οπότε, για εμένα, το μεγαλύτερο -και ίσως μοναδικό πραγματικό- πρόβλημα του Oblivion λύθηκε και αποτελεί παρελθόν.
Εφόσον το Oblivion Remastered δεν είναι πια απρεπώς δομημένο, έχετε την πολυτέλεια να ξεκινήσετε τα quests του με τη σειρά της αρεσκείας σας. Questάρες τώρα, όχι αστεία. Από το «Whodunit?», όπου θα κάνετε τον δολοφόνο σε μία τύπου Μυστήρια του Παλέρμο αλληλεπίδραση με τα θύματα, στο «Paranoia», όπου θα πρέπει να εμπιστευτείτε ή να αποτελειώσετε έναν τύπο που δεν θα ξέρετε αν τα ‘χει χαμένα ή αν όντως πρόκειται να ξεσκεπάσει μία μεγάλη συνομωσία, τα quests και τα side quests του Oblivion είναι σεμιναριακά. Εδώ είναι που αξιοποιείται παραπάνω και η δουλειά της Virtuos, με τους ξαναγυρισμένους διαλόγους και τα φρέσκα animations να βοηθούν τους NPCs να μιλούν και να κινούνται αν όχι σαν άνθρωποι, τουλάχιστον πιο ρεαλιστικά.
Μεταξύ μας τώρα, η βία ήταν και παραμένει η πιο συμφέρουσα λύση στα 9/10 των περιπτώσεων του Oblivion. Αυτομάτως προκύπτει το ζητούμενο «combat system», που αν ερχόταν ατόφιο από τη Gamebryo engine και τα PS3/Xbox 360 θα μιλούσαμε για σκάνδαλο. Η πραγματικότητα είναι ευπρόσδεκτα διαφορετική. Το Oblivion Remastered είναι αισθητά πιο responsive και intuitive, η στόχευση με melee ή και ranged επιθέσεις είναι πολύ ακριβέστερη και το weapon/spell wheel είναι τουλάχιστον σωτήριο για την ταχεία εναλλαγή των εργαλείων μας στη μάχη, χωρίς διακοπές ή μπερδέματα. Όλο το gameplay παρουσιάζει μία παραπάνω ρευστότητα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι παίζουμε ένα «σκεπασμένο» Oblivion, άρα λογικό να έχει πιάσει σκόνη ο γενικός χειρισμός που μεταφέρεται 1:1 από το πρωτότυπο. Αυτό σημαίνει ότι και πολλά από τα κουφά bugs που στην πορεία των χρόνων έγιναν memes, είτε παρέμειναν, είτε εξαλείφθηκαν και άνοιξαν χώρο για καινούρια. Φτιάξατε, όμως, τη third-person κάμερα βρε μπαγάσες, δεν σας το ‘χα.
Η συμπύκνωση των μενού και το σουλούπωμα του gameplay αφορούν, όμως, μόνο εμάς του νοσταλγούς του παρελθόντος. Γιατί στο επίκεντρο της διαφήμισης της επιστροφής του Oblivion λογικό να βρέθηκε η οπτικοακουστική μεταμόρφωσή του. Χρειάζεστε και μένα να σας εξηγήσω πόσο πιο εντυπωσιακό έγινε το Oblivion Remastered; Μετά χαράς να το κάνω, αλλά χάνουμε τον χρόνο μας: Άπειρες φορές. Μπροστά μας δεν έχουμε ένα απλό high-res 4K ξεπέταγμα, αλλά μία «νέα πύλη προς την απέραντη ομορφιά του Cyrodiil», όπως πολύ εύστοχα σχολιάσε ένας συνάδελφος. Πολύ πιο πιστευτές εικόνες σε στατική ή και κινούμενη κατάσταση. Πολύ πιο αληθινοί φωτισμοί χάρις στο Lumen Global Illumination της UE5. Η γοητεία του Oblivion ήδη δεν γνώριζε αντίπαλο ανάμεσα στα The Elder Scrolls, και καθόλου περίεργο που αρκετοί θεώρησαν άδικο που η Bethesda δεν το αποκάλεσε «Remake», εφόσον πολλά assets ξανασχεδιάστηκαν. Είτε του ταιριάζει καλύτερα το Remastered είτε το Remake, είναι βέβαια από τις επανεκδόσεις που «ξέβαψαν» ή παραχρωματίστηκαν. Δεν ξέρω αν πρόκειται περισσότερο για προσωπικό ηθικολογικό ζήτημα είτε για καθαρή αισθητική, αλλά είμαι υπέρ της διατήρησης των κανονικών χρωμάτων. Για να μιλήσω και τη γλώσσα των περισσοτέρων, μπορείτε να φανταστείτε την εισαγωγή του Skyrim σε εκείνο το κάρο χωρίς να είναι γκρι; Εγώ δεν μπορώ. Οπότε θα ήθελα αντίστοιχα από αυτή την έκδοση να είναι ένα κλικ πιο χλωμή.
UNREAL ΛΟΥΣΙΜΟ
Έχω σοβαρό λόγο που καθυστέρησα και ασχολήθηκα τόσο συνοπτικά με τα visuals: Να τις χέσω -εξκιουζέ μουά- βρε Virtuos αυτές τις γραφικάρες και τα νέα κόλπα, όταν το Oblivion Remastered κουβαλά τόσα τεχνικά ζητήματα. Σου δώσαμε ένα RPG μοντέλο και μας το έκανες μπουρδ*&#… Κάθε τρεις και λίγο stuttering, κάθε ανοιγόκλειμα του ματιού και frame drop, το παιχνίδι μοιάζει τρακαρισμένο και σαν να μπάζει από κάθε λειτουργική μεριά. Το ότι κάτι τέτοιο είναι σύνηθες στα όσα μεγάλα projects φτιάχτηκαν στην Unreal Engine 5 δεν είναι δικαιολογία για την κάκιστη performance κατάσταση στην οποία λανσαρίστηκε και εξακολουθεί να βρίσκεται μέχρι και τη στιγμή που σας γράφω το παιχνίδι. Κάπως μέσα από όλα αυτά, το Oblivion Remastered «τρέχει» χειρότερα από το Oblivion και αυτό δεν το συγχωρώ, καθότι χαλάει την εμπειρία τόσο εμού, που είμαι συναισθηματικά συνδεδεμένος με το όνομά του, όσο και κάθε νέου υποψήφιου παίκτη που δίκαια θα ενοχληθεί και θα σχηματίσει κακή εικόνα εξαιτίας των κακών επιδόσεων.
Θέλω να πιστεύω πως δεν θα χρειαστεί να επιστρέψω και να σας τα χώσω και περί απουσίας των mods, εφόσον θεωρώ ΦΥΣΙΚΟ ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΝΟ το να ενεργοποιηθεί με κάποιο post-launch update η υποστήριξή τους. Το Oblivion ήταν ένα video game που ενθάρρυνε και συνέβαλε στη δημιουργία των modding κοινοτήτων, και εννοείται επωφελήθηκε με διάφορους τρόπους από αυτό, οπότε δεν θέλω καν να σκεφτώ το ενδεχόμενο να στερηθούμε αυτής της δυνατότητας και σε βάθος χρόνου. Αν θέλετε βοήθεια, υπάρχει το τρισμέγιστο «Skyblivion» και μία θαυματουργή ομάδα πίσω από αυτό για να σας δείξει πώς γίνεται.
Βλέπετε, μέχρι να φτάσουμε και στις τελευταίες παραγράφους δεν μπορούσα παρά να πίνω νερό στο όνομα του Oblivion Remastered. Προφανώς μπήκα προκατειλημμένος. Αλλά «Μάρτυς μου ο Θεός» και όλοι εσείς που θα μπείτε -με ή χωρίς προϊστορία- στον κόσμο του, ώστε να δείτε όλα τα φοβερά που σας περιέγραψα να γίνονται πραγματικότητα. Όσο ζω θα γράφω το όνομα του Oblivion με χρυσά γράμματα, γιατί το αξίζει. Σας είπα τόσα καλά και φανταστείτε πως δεν μπήκα καν στη διαδικασία να ραψωδίσω περί του ξανα-ορχηστρομένου συγκλονιστικού soundtrack. Θα αφήσω τις νότες που ξεπροβάλλουν πίσω από τα βουνά και τους παιάνες που παίζουν πίσω από τις συγκρούσεις μετάλλων να μιλήσουν από μόνες τους. Αν θέλετε να κρατήσετε κάτι από τη δική μου γνώμη, να θυμάστε πως το Oblivion Remastered συνεχίζει να είναι το καταπληκτικό RPG που ήταν πάντα. Σίγουρα είναι έρμαιο της προεργασίας του, και τα technical issues όσο να ‘ναι το αποκαθηλώνουν, αλλά ο θρύλος του δεν θα πεθάνει ποτέ.
