Ήμουν και εγώ παιδί επί PlayStation Portable και η σύνδεσή μου με το πρώτο φορητό PlayStation οφείλεται ως έναν βαθμό στα PATAPON παιχνίδια που εμπεριέχονται στο πακέτο υπό συζήτηση.
Κυκλοφορώντας το 2007 και το 2011 αντίστοιχα, τα πρώτα δύο PATAPON παραμένουν άρρηκτα συνδεδεμένα με το handheld σύστημα της Sony, ωστόσο δεν είναι η πρώτη φορά που επανα-κυκλοφορούν, αν θυμηθούμε τα ημιτελή remasters που αμφότερα έλαβαν για το PS4. Και λέω «ημιτελή» καθότι δεν πρόσφεραν καμία ουσιαστική αλλαγή πάνω στις προϋπάρχουσες εκδόσεις τους. Καμία εντύπωση που το PATAPON 1+2 REPLAY δέχεται υποδοχή μετά βαΐων και κλάδων, εφόσον φροντίζει να εισάγει μερικές εκσυγχρονιστικές αλλαγές και να «ανοίξει» το κοινό του παιχνιδιού, κυκλοφορώντας για πρώτη φορά και σε άλλες πλατφόρμες.
Σίγουρα γνωρίζετε τα PATAPON ή τουλάχιστον δεν γνωρίζετε πως στην πραγματικότητα τα γνωρίζετε: Είναι εκείνα τα μαυροζωγραφισμένα πλασματάκια που μοιάζουν με μονόφθαλμες μουτζούρες και παρελαύνουν υπό το εμβατήριο που εμείς ορίζουμε. Όχι; Δεν μπορεί να κρατήσατε PSP στα χέρια σας και να μη θυμάστε αυτές τις κωμικά κινούμενες λεγεώνες από σκιές να βαδίζουν φωνάζοντας «Pata-Pata-Pata-Pon»! Είδατε που το θυμάστε;
ΠΑΤΑ-ΠΑΤΑ-ΠΑΤΑ-ΤΟ! ΞΑΝΑ-ΞΑΝΑ-ΠΑΤΑ-ΤΟ!
Έχουμε επομένως τα πρώτα δύο παιχνίδια της σειράς ομαδοποιημένα και στόχος μας είναι να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες των PATAPON ως off-screen «Θεοί» τους και να τα καθοδηγήσουμε προς την αναζήτηση της οντότητας «IT». Μας λατρεύουν, μας προσκυνούν, είναι έρμαια των εντολών μας. Οπότε είμαστε υπεύθυνοι για να τους δώσουμε τις κατάλληλες οδηγίες και να τα βοηθήσουμε να χτυπήσουν τα τύμπανά τους με τον σωστό ρυθμό, κάτι που θα δημιουργήσει ενότητα και θα τους επιτρέψει να αντιμετωπίσουν εχθρικές φυλές που τους στέκονται εμπόδιο σε αυτό το ταξίδι, όπως είναι οι Zigoton ή οι Karmen.
Είναι καλό, για αρχή, που το PATAPON 1+2 REPLAY δεν μεταλλάσσει κάπως το DNA των δύο τίτλων. Παραμένουν, λοιπόν, αυτά τα rhythm-based 2D strategy παιχνίδια συγχρονισμού και συγκέντρωσης γύρω από ένα μεταβαλλόμενο beat, που πάντα έχει το άκουσμα παιάνα. Κάθε κουμπί είναι μία συλλαβή («Pata», «Pon», «Chaka» και «Don») και η αλληλουχία τους δημιουργεί συνθήματα που στα αυτιά τους μεταφράζονται σε «Επίθεση», «Άμυνα», «Υποχώρηση» κι άλλες τέτοιες πολεμικές διαταγές. Η διαχείριση μίας συνεχώς εξελισσόμενης και κλιμακωτά πολυπλοκότερης στρατιάς από PATAPON είναι το ίδιο διασκεδαστική με τότε, έχοντας πλέον αναλάβει τον ρόλο του Στρατηγού-Μαέστρου τους.
Τα δευτερεύοντα στοιχεία του gameplay, όπως ήταν η διαμόρφωση της αποτελεσματικότερης κατ’ ανάγκη φάλαγγας από αυτούς τους μπασμένους κύκλωπες ή και η εκμετάλλευση των RPG στοιχείων των δύο παιχνιδιών κατά τη διαμόρφωση μίας παράταξης επίσης παραμένουν απείραχτα και λειτουργικά. Οπότε οι τροποποιήσεις που παρατηρούμε στη remastered διλογία ως φανερότερες είναι τρεις:
(1) Αρχικά, θεωρώντας τα remasters του PS4 μία πιο ενδιάμεση αναβάθμιση της τεχνικής υπόστασης των δύο πρώτων PATAPON, το 1+2 REPLAY αποτελεί τελικό προορισμό ως προς τις επιδόσεις τους. Αναλόγως το σύστημα στο οποίο θα το παίξετε, το 1+2 REPLAY επιτρέπει ανάλυση δυναμικού 4K και καρέ που κλειδώνουν στα 60 ανά δευτερόλεπτο. Οπότε δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιο οπτικό κομψοτέχνημα, παρά συμβιβαζόμαστε με μία «καθαρότερη» έκδοση των δύο ρυθμικών τίτλων. Αυτό σημαίνει πιο διακριτές γραμμές στα σχέδια των Patapon καρικατούρων, μία χρωματομετρική διαφορά που ξεχωρίζει καλύτερα τα βάθη και τα στρώματα της εικόνας (στρατοί, πεδίο μάχης, υπόβαθρο, κλπ), όπως και ένα κλικ πιο ευσχεδίαστα υπομνήματα που μετρούν τη δύναμη του τάγματος και την ακμαιότητα του ηθικού του (Fever).
(2) Στη συνέχεια, το PATAPON 1+2 REPLAY θα το θυμόμαστε ως την εκδοχή των δύο παιχνιδιών που εισήγαγε τις επιλογές δυσκολίας. Έμεινε στο παρελθόν η φιξ απαιτητικότητα των δύο games, εφόσον με το κατάλληλο «κούρδισμα», μπορούν να γίνουν πιο χαλαρά ή και πιο αυστηρά ως προς το πόσο συγχρονισμένοι οφείλουμε να είμαστε με τον διαρκή κρότο των τυμπάνων. Ως έμμεση –αλλά πιο καθοριστική- διευκόλυνση των παικτών, προέκυψε και ένας «οδηγός» στο κάτω μέρος της οθόνης που στην πράξη είναι ένα σκονάκι των ρυθμικών μοτίβων που έχουμε διδαχθεί και χρησιμοποιήσει έστω μία φορά. Είναι από αυτές τις QoL αλλαγές που θα βολέψουν τους μεν, αυτούς δηλαδή που δυσκολευόντουσαν να εκτελούν από μνήμης τις απαραίτητες εντολές εντός του gameplay, ενώ θα ξενερώσουν τους δε, αυτούς δηλαδή που κατάφερναν να χειρίζονται τη στρατιά των Patapons σαν έμπειροι αξιωματικοί έτσι και αλλιώς.
(3) Πιστεύω, ωστόσο, πως η προσθήκη που θα κάνει τη διαφορά για τους περισσότερους που θα την αξιοποιήσουν είναι το latency calibration. Μία ρύθμιση που, όπως δηλώνει, μας επιτρέπει να επεξεργαστούμε τον συγχρονισμό των inputs με την απόκριση της υπακοής των Patapon, ούτως ώστε να εξαλειφθεί και η παραμικρή απώλεια στην προσπάθειά μας να «πατήσουμε» τέλεια πάνω στις νότες. Έτσι δημιουργείται η απαραίτητη απλοέπεια που απαιτείται ώστε να εξακτινώνουμε απότομα θάρρος στα Patapon μας και να τα βοηθάμε να μπαίνουν σε Fever Mode, πολλαπλασιάζοντας τη δύναμη, την ταχύτητα και την ένταση των κραυγών τους που θα τους επιτρέψουν μαζί να βγουν νικητές σε κάθε δισδιάστατη περιπολία.
ΕΜΠΡΟΣ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΩΣ ΜΑΡΣ
Πέραν αυτών, μπορούμε να συγκρίνουμε την εξέλιξη των δύο παιχνιδιών συγκριτικά με τις αρχικές τους μορφές απλά και μόνο αναγνωρίζοντας το πόσο πιο απλό είναι να πλοηγηθεί κανείς μεταξύ των μενού, όπως και το να διαβάσει κανείς τα κείμενα που συχνά ξεπροβάλλουν, εξαιτίας μίας σαφώς πιο ευανάγνωστης γραμματοσειράς εν χρήσει. Πολύ χρήσιμα επίσης είναι και τα πιο αυθαίρετα manual saves, εφόσον δεν είναι ανάγκη πια να βασιζόμαστε στο ίδιο τοτέμ της Patapon βάσης για να αποθηκεύσουμε την πρόοδό μας.
Αν ήταν στο χέρι μου, βέβαια, θα αντάλλαζα όλες τις παραπάνω βελτιώσεις που -πολύ καλώς- φέρνει το PATAPON 1+2 REPLAY με την περιποίηση όλου του τομέα του ήχου, που σε ένα παιχνίδι όπως το PATAPON βρίσκεται στο επίκεντρο. Δυστυχώς οτιδήποτε σε audio/music είναι εγκατεστημένο στο PATAPON 1+2 REPLAY εξακολουθεί να ακούγεται όπως ακουγόταν στο PSP. Μπορεί το πιασάρικο soundtrack τον Patapon να μην περιλαμβάνει τίποτα επικά ιντερλούδια, και μπορεί οι λοιποί θόρυβοι να μην είναι τίποτα πιο ιδιαίτερο από φωνές-μουγκρητά και μικροθορύβους, παρόλα αυτά προλαβαίνει να γίνει αντιληπτό ότι τα δύο games χρειάζονταν να ακροαστούν και να επιστρέψουν στα booths των ηχητικών καταγραφών, ώστε να επιστρέφουν ήχους που ξεπερνούν την ακρίβεια ενός φτωχού mp3. Ο ρυθμός είναι ο ταγός τόσο των Patapon όσο και των ίδιων των παικτών, οπότε όφειλε –κατά τη γνώμη μου- να είναι ο πρώτος τομέας ενίσχυσης σε –ακόμα ένα- remaster.
SEARCHING FOR THE PERFECT PITCH
Λαμβάνοντας υπόψιν αυτή την πολύ βασική τελευταία ατασθαλία, αλλά και μη μπορώντας να προσπεράσω όλα τα προηγούμενα κέρδη αυτής της διπλο-επανα-κυκλοφορίας, καταλήγω συγκρατημένα ευχαριστημένος από το PATAPON 1+2 REPLAY. Αυτό διότι είναι προφανώς η ποιοτικότερη (σε κατάσταση και επιλογές) δίοδος προς τα PATAPON και PATAPON 2, αλλά αγνοεί για δεύτερη φορά την ανάγκη των δύο παιχνιδιών για φρεσκάρισμα που θα δώσει έμφαση στο «ακουστικό» από το «οπτικοακουστικό». Ποιος ξέρει, ίσως η απάντηση σε αυτή μας την προσευχή να αποδειχθεί το Ratatan, ο επερχόμενος πνευματικός διάδοχος των PATAPON, ειδάλλως μόνο κάποιο «build-from-the-ground-up» remake μπορεί να αποδεχθεί αρκετό.
Ως έχει, το PATAPON 1+2 REPLAY είναι αυτό που ήταν, σε σημεία καλύτερο και σίγουρα πιο ευρύ, εφόσον μπορούν να το απολαύσουν και οι κάτοχοι PC ή Nintendo Switch, που είναι και ίσως η μεγαλύτερη «νίκη» αυτής της έκδοσης.
Ευχαριστούμε πολύ την Bandai Namco Hellas για την παροχή του review copy!
