Μετά και το Black Myth: Wukong, τα AAA βιντεοπαιχνίδια κινεζικής καταγωγής έχουν αρχίσει να αντιμετωπίζονται σοβαρότερα από το gaming κοινό, και για έναν τίτλο όπως το Lost Soul Aside, που έχει την υποστήριξη του προγράμματος PlayStation China Hero Project, είναι ακόμα πιο εύκολο να φανεί. Με έναν τέτοιο διαβιβαστή φυσικά δεν δυσκολεύτηκε ούτε να μαζέψει ενδιαφέρον τριγύρω του, ιδίως όταν παρουσιάζεται ως ακόμα ένα εντυπωσιακό stylish action game, που φαίνεται να τα κάνει όλα μεγαλύτερα και πιο φανταχτερά, που είναι και δεν είναι soulslike εκ πρώτης όψεως -όπως απαιτεί η μόδα- και που βάζει μία κεντρική -εύκολα αρεστή- φιγούρα δίχως φανερές ατέλειες σε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Στην πράξη, το Lost Soul Aside δεν είναι αυτό που φαίνεται. Όντως έχει έναν Noctis-looking κεντρικό χαρακτήρα αξιοζήλευτης εμφάνισης και ικανοτήτων, και όντως βασίζεται πολύ στο θεαθήναι για να τραβήξει τα βλέμματα και την προσοχή όσων αρέσκονται σε παιχνίδια αμείωτης δράσης, παρ’ όλα αυτά πίσω από την κουρτίνα μίας action-RPG παρουσίασης και των μεγάλων set pieces, κρύβεται ένα πολύ γραμμικό παιχνίδι (τόσο στην περιήγηση όσο και στην ανάπτυξη των συστημάτων του), που θυμίζει εμφανώς περισσότερο κάτι σε hack-and-slash υποκατάστατο των Devil May Cry και που δυστυχώς δυσκολεύεται να εξάγει -πόσο μάλλον να διατηρήσει- την ιλουστρασιόν μορφή του λόγω των στοιχισμένων, άλυτων τεχνικών προβλημάτων του.
Ας τοποθετήσουμε, ωστόσο, προσωρινά παράμερα την κακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται το παιχνίδι ακόμα και μέρες μετά το launch, για να διευκρινίσουμε πως ακόμα κι αν έπιανε το όριο των technical standards των παιχνιδιών που εκδίδονται από τη Sony Interactive Entertainment, το Lost Soul Aside θα εξακολουθούσε να έχει μία μισοτελειωμένη εικόνα, με χαρακτηριστικότερο όλων των παραδειγμάτων την υπόθεσή του και το πώς αυτή -δεν- εξελίσσεται.
THE FINALEST OF FANTASIES
Ο παιδαράς Kaser, ψηλός, καμπαρντινάτος και μεγαλοσπαθάτος, γίνεται από νωρίς η μόνη ελπίδα ενός κόσμου που στην αρχή μάς ξεγελά ότι περιστρέφεται γύρω από τον πόλεμο ανάμεσα σε μία άδικη αυτοκρατορία και σε μία ομάδα αντίστασης, αλλά πολύ γρήγορα εμφανίζει το sci-fi επίστρωμά του και την έννοια της «ενέργειας» του πλανήτη ως σαφώς υψηλότερης προτεραιότητας ζήτημα, ειδικά όταν πλάσματα που προέρχονται από το «κενό», απειλούν την ανθρωπότητα -ή μάλλον τις ψυχές αυτής. Αυτή την ιστορία, τουλάχιστον σε ένα μεγάλο της ποσοστό της, την έχει εξιστορήσει (και την ξαναεξιστορεί αυτό τον καιρό) πολύ καλύτερα και πιο κατανοητά κάποια Square Enix, με χαρακτήρες, συμβάντα και σκηνές που έχουν αφήσει ιστορία και που η Ultizero Games δεν ντρέπεται να δηλώσει πως είχε διαρκώς ως πρότυπο.
Διόλου τυχαίο, λοιπόν, ότι ο Kaser είναι ο πρωτοστάτης της Avalan… εμ, ΤΗΣ GLIMMER ενάντια στη Shinr… εμ, ΤΗΣ Empire of Celestria, ότι οι Voidrax οργανισμοί ποικίλουν μεταξύ εξωγήινων δαιμονίων και θεανθρώπων από άλλες διαστάσεις και που επικρατεί γενικότερα όλη αυτή η εμμονή με τη Γη αυτή καθαυτή, εφόσον οι Final Fantasy επιρροές πάνε κι έρχονται, όπως καταλαβαίνετε. Δυστυχώς αυτή η, σε σημεία, ξεπατικωτούρα πραγματοποιείται με πολύ πρόχειρο τρόπο, οπότε δεν αφήνεται ιδιαίτερο περιθώριο να δημιουργηθεί συμπάθεια ή έστω έννοια μεταξύ των παικτών και του Kaser, των συμμάχων του ή το παραμικρό ενδιαφέρον για την υπεράσπιση της ζωής σε αυτό το σύμπαν. Όλα συμβαίνουν και εξηγούνται σε πολύ επιφανειακό επίπεδο, και είναι άγαρμπα τοποθετημένα ή συνδυασμένα σε μία πλοκή που, ναι μεν έχει αρχή και τέλος, αλλά όλη η ενδιάμεση διαδρομή της δεν τροφοδοτείται επαρκώς.
Σημαντική -ή και όχι- οφείλει να θεωρηθεί η συμμετοχή του Lord Arena στο παιχνίδι. Αυτό το δρακόντιας κοψιάς πνεύμα, που έρχεται να δώσει απαντήσεις αλλά και υπερδυνάμεις στον Kaser, εκτελεί διπλό καθήκον συνοδοιπόρου εξηγητή και μόνιμου companion εντός και εκτός μάχης. Μέσα από την πρώτη του υποχρέωση φαίνεται πως στον Lord Arena οι δημιουργοί του Lost Soul Aside μάλλον ήλπιζαν να βρουν τον Mimir τους (σε God of War ορολογία), κάτι το οποίο σε καμία περίπτωση δεν πλησίασαν καν. Ενώ είναι πράγματι σε θέση να αποδομήσει την ξαφνική νέα πραγματικότητα για τον Kaser και να του δώσει μία εκτιμώμενη κατεύθυνση για το πώς αυτός θα σώσει την αδερφή του, ας πούμε, ο Lord Arena δεν έχει το λέγειν, τον τόνο ή τις κατάλληλες σειρές διαλόγων για να κριθεί αξιομνημόνευτος. Πάλι καλά που αποδεικνύεται πολύ πιο χρήσιμος για τη δεύτερη αποστολή του, την ενδυνάμωση του Kaser, εφόσον σε αυτόν οφείλει ο πρωταγωνιστής μας μία σειρά από δυνάμεις αρχέγονης προέλευσης, οι οποίες μεταφράζονται στα gameplay στοιχεία, στις επιλογές και στους μηχανισμούς τους οποίους είδατε και ενδιαφερθήκατε να μάθετε περισσότερα για το παιχνίδι.
Εδώ δεν τίθεται κανένα θέμα παρεξήγησης ή βιαστικών συμπερασμάτων, εφόσον ο Kaser είναι πράγματι ο πολεμιστής-χείμαρρος που πιθανότατα αντικρίσατε στις σποραδικές δημόσιες εμφανίσεις του Lost Soul Aside και γοητευτήκατε. Από τη στιγμή που ο ήρωας δαμάζει την ενέργεια του Lord Arena, μετατρέπεται από έναν ήδη άψογο χειριστή λεπίδων -φυσικά μεγαλύτερων σε μήκος από τον ίδιο- σε έναν ανίκητο μαχητή με υπεράνθρωπες δυνατότητες και μαγικές δυνάμεις. Έτσι, λοιπόν, προκύπτει το αποτέλεσμα ενός σωτήρα, που σφάζει 10 Voidrax creatures πριν καλά-καλά προλάβει κανείς να ανοιγοκλείσει τα βλέφαρά του, και αυτό είναι pretty much αυτό που θα καλείστε να κάνετε και εσείς στο Lost Soul Aside κάθε λίγο και λιγάκι.
STELLAR BLADE XV
Το ιδανικό για να καταφέρετε πρωτίστως να αντιμετωπίσετε όλους τους εχθρούς αλλά και για να σπάσετε το προσωπικό σας sensationalism meter, όπως μάλλον ελπίζατε, είναι να συνδυάζετε τις light και heavy επιθέσεις του Kaser με την κατάλληλη αλληλουχία και με τέλειο timing, να mix-άρετε τα combos σας εναλλάσσοντας τον έλεγχο όλων των διαθέσιμων (τεσσάρων) όπλων του, να προλαβαίνετε να ενεργοποιείτε το Bust Pursuit που διατηρεί τη mid-combo ροή και να ολοκληρώνετε με κάποιο ισχυρότατο Arena Power, για πολλαπλασιασμό του damage. Όλα αυτά, έχοντας πάντα στον νου σας τα αμυντικά κουμπιά, που επίσης συνεισφέρουν στη μείωση των cooldowns και στο γέμισμα του Devil Trig… εμ, ΤΟΥ FUSION MERGE, που εξαφανίζει και το μικρότερο χαλινάρι στην καταστροφική διάθεση του Kaser. Συναρπαστικό από τη μία, όχι τόσο βαθύ από την άλλη.
Το combat είναι ίσως το μοναδικό κομμάτι που είχε προεξοφλήσει το Lost Soul Aside και που με φέρνει στην εύκολη θέσει να ισχυριστώ πως ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που είχε θέσει, αν βεβαίως αυτές οι προσδοκίες περιστρέφονταν γύρω από ένα υψηλών παλμών gameplay, με τα καθιερωμένα πια -τρομάρα μας- υπερμεγέθη boss fights, και που οι χώροι όπου διαδραματίζονται οι μάχες φέρουν ελάχιστες πιθανότητες να μη διαλυθούν από τη σύγκρουση υπέρογκων -και υπέροχων, why not- δυνάμεων.
Μακάρι να σας αρέσει το combat, ειλικρινά σας το εύχομαι. Όχι μόνο επειδή μόνο σε αυτό επιτυγχάνει το Lost Soul Aside να ξεπεράσει τη μετριότητα, αλλά περισσότερο επειδή θα ασχοληθείτε με αυτό στο συντριπτικό ποσοστό του παιχνιδιού. Είπαμε, το περιθώριο κίνησης του Kaser στις πίστες σπάνια δεν είναι στενό, με το παιχνίδι να βιάζεται να μεταφέρει τους παίκτες από σύγκρουση σε σύγκρουση. Και αυτή η διαμπερής combat-focused φύση του Lost Soul Aside μπορεί κάλλιστα να εκτεθεί προς όποιον μελετήσει λίγο παραπάνω τις επιλογές που του δίνονται. Τι θέλω να πω; Κακώς το παιχνίδι αποπειράται να χρησιμοποιήσει RPG στοιχεία. Equipment, Items, Stats, Upgrades, και ενεργά Arena Powers παίζουν πολύ μικρό ρόλο στο φτιάξιμο μίας υποτιθέμενης μοναδικής εμπειρίας για καθέναν από εμάς. Περισσότερα θα καταφέρει κάποιος που θα εντρυφήσει στη χρήση όλων των διαθέσιμων συνδυασμών και mechanics, ώστε να μην υπάρχει καμία παύση στην εξόντωση των εχθρών, όπως θα τον ένοιαζε σε ένα DMC κυνηγώντας το SSS. Γίνεται και συνίσταται για να απολαύσετε στο μέγιστο το εν λόγω combat system, αρκεί να εστιάσετε σε αυτό.
Κάπου εδώ αναγκάζομαι να επαναφέρω τη συζήτηση περί τεχνικών προβλημάτων. Πολλά κολλήματα, πολλή αστάθεια, και έτσι, το ατού του Lost Soul Aside, το electric gameplay του, αναγκάζεται να υποχωρήσει, προσγειώνοντας απότομα τη ροή του. Οι τρεις εξτρά μήνες που πήρε η Ultizero Games σε σχέση με την αρχική υπόσχεση για κυκλοφορία του παιχνιδιού στα τέλη του Μάη θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να γίνουν έξι, αν όχι εννέα ή δώδεκα, πάντα με βάση αυτό που εγώ αντίκρισα σε ένα απλό PS5. Δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη για τις επιδόσεις του παιχνιδιού στα PC, αλλά από αυτά που διαβάζω, η κατάσταση εκεί είναι ακόμα χειρότερη. Ξεκάθαρα ανέτοιμο και συχνά υπολειτουργικό, ακόμα και σε στιγμές που δεν συμβαίνει κάποιο από τα πολλά -κατά τα άλλα τρομερά- εφέ. Ανάλυση και frames κατεβαίνουν στα νούμερα που είχαμε να δούμε από την εποχή του PS3.
PUT RESOLUTION ASIDE
Κρίμα όλο αυτό, γιατί στο παρουσιαστικό του το Lost Soul Aside έχει μία χ ποιότητα. Όπου χ βλέπετε μεγάλα τοπία που αναμειγνύουν την πραγματική φύση με την επιστημονική φαντασία, με δυσθεώρητου μεγέθους χρυσές πύλες μέσα σε δάση και ακτές, κρυστάλλινα ερείπια, φουτουριστικούς πυργίσκους και πολλά ακόμα λαμπερά σχέδια, συνθέτοντας την πολυδιαφημισμένη του αιθέρια ταπισερί. Είναι ένα σίγουρα ευειδές video game σε στατική φάση, κάτι που ξανά οφείλεται στο ότι όλοι αυτοί οι χώροι και τα μέρη είναι περιοριστικά. Μάλιστα, στα λίγα λεπτά που το παιχνίδι θα σας επιτρέψει να πάρετε μία ανάσα από τη μανιώδη δράση, θα χρειαστεί να ασχοληθείτε με καταναγκαστικά puzzles και platforming σε αυτές τις «κλειστές» τοποθεσίες, υπονομεύοντας ξανά την επιθυμητή ένταση για την οποία διακρίνεται -όσο μπορεί- το Lost Soul Aside. Αυτά κι αν είναι στοιχεία του παιχνιδιού που φαίνεται πως μπήκαν στην εξίσωση και έμειναν ανολοκλήρωτα…
Δεν ασχολούμαι με ατυχίες στο μοντάζ και στο voice acting, που πραγματικά προδίδουν περαιτέρω το ότι η 10ετής ανάπτυξη του παιχνιδιού μοιάζει σαν να σταμάτησε κάπου στο 60%. Όσοι διαβάζετε τα κείμενά μου γνωρίζετε πως κάτι τέτοια τα εκτιμώ όταν υπάρχουν και είναι προσεγμένα, αλλά μπορώ κάλλιστα να δεχθώ πως θυσιάστηκαν για το καλό και την ψυχική υγεία των developers, κάτι που στο Lost Soul Aside ενδεχομένως να ταιριάζει στην ιστορία-ζωής του παιχνιδιού και του ηγέτη της ανάπτυξής του και αρχικού του οραματιστή, Yang Bing: Το Lost Soul Aside ξεκίνησε ως κόσμημα βιογραφικού που μετατράπηκε σε «project πάθους» για τον Κινέζο dev, έγινε από το πουθενά viral μέσω ενός prototype UE4 demo που αυτός δημοσίευσε, χρηματοδοτήθηκε από τη Sony και μεγάλωσε παράλληλα με το team από πίσω του, και ήδη από το 2018 έμπαινε σε production. Στη συνέχεια συνέβησαν πολλά: leaks και εσωτερικές διαμάχες, δυσκολίες και αλλαγές σε δομή και σενάριο, ολικό reboot μέσα στο 2020, με τον COVID να δίνει το τελειωτικό χτύπημα, αφού το νεοσύστατο στούντιο της Σανγκάης έδρευε στην «καρδιά» του ιού. Κάπως μέσα από όλο αυτό και τα πολλά χρόνια που πέρασαν, το Lost Soul Aside είναι αυτό που βλέπουμε, και ξαφνικά όλη του η κατάσταση σαν να βγάζει κάποιο νόημα.
Όλα αυτά δεν θα αποτελέσουν ποτέ δικαιολογία, καλώς ή κακώς, για ένα προϊόν με μεγάλη τιμή και μάρκετινγκ, οπότε το παιχνίδι οφείλει να κριθεί για αυτό που είναι. Και τι είναι εν τέλει; Ένα action game που παίζει τα ρέστα του στο combat system του και στο πώς αυτό θα γίνει όσο πιο φαντεζί γίνεται, που ωστόσο υστερεί και δείχνει ξεκάθαρες αδυναμίες στην ιστορία του, στην ελευθερία του και σε αρκετά από τα αναξιοποίητα συστήματα που έχουν εφαρμοστεί αλλά δεν επηρεάζουν πραγματικά τον τρόπο παιχνιδιού κανενός. Συν -ή μάλλον μείον- το ότι έχει δεκάδες tech issues. Είναι σίγουρα απογοητευτικό το αποτέλεσμα, κατώτερο των προσδοκιών, αλλά ξανά, δεν μου προκαλεί εντύπωση. Για τον πόλεμο που δέχθηκε, και για τις συνθήκες στις οποίες βρέθηκε, είναι θαύμα που ακόμα υπάρχει και είδε το φως του Ήλιου.
Ευχαριστούμε πολύ το PlayStation Greece για την παροχή του review copy!
