Ο φετινός Σεπτέμβριος είναι λες και τον έκανα παραγγελία. Δύο από τα καλύτερα indie games όλων των εποχών – για μένα μάλλον “games”σκέτο – μόλις απέκτησαν τα πολυαναμενόμενά τους sequels. Πρώτα η γιγάντια κυκλοφορία του Hollow Knight: Silksong και τώρα το full release του Hades II. Σε αντίθεση βέβαια με το Silksong, το Hades II δεν ήταν εξαφανισμένο σε μία κατάμαυρη άβυσσο για όλη του την ανάπτυξη. Πριν ενάμιση χρόνο περίπου έπαιξα και έκανα review την early access έκδοση του τίτλου, με αποτέλεσμα σήμερα να έχουμε 2 αντικείμενα σύγκρισης για το παιχνίδι. Είναι, λοιπόν, το Hades II αντάξιο της κληρονομιάς του; Εννοείται πως ναι.
Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Ναι έχουμε ένα roguelike, ναι η gameplay λούπα είναι η σημαντικότερη πτυχή του. Συμφωνώ απόλυτα. Παρόλα αυτά, θαρρώ πως ο πραγματικός λόγος που το πρώτο Hades έγινε τεράστια επιτυχία ήταν οι χαρακτήρες και η ιστορία του. Το Hades II ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μας με ένα ολοκαίνουριο cast θεών, μαγισσών και ηρώων, με όλους τους να συνοδεύονται από το εξαιρετικό voice acting που περιμένουμε από το Hades. Σε αντίθεση με το early access, πλέον έχουμε ορισμένες επιστροφές χαρακτήρων από το προηγούμενο παιχνίδι, οι οποίες δεν είναι ακόμη ένα απλό fan service αλλά λειτουργούν όμορφα με τη νέα πλοκή. Η Melinoe – ή Μηλινόη (ναι με «η» όχι «ε») – κρατάει τη θέση της από το early access ως ο αγαπημένος μου χαρακτήρας στο παιχνίδι. Το Hades II χρειαζόταν μία εξαιρετική πρωταγωνίστρια για να δουλέψει και σίγουρα την έχει. Αν και, πλέον, θα έλεγα πως προτιμώ, με μικρή διαφορά, τον Zagreus. Σε γενικές γραμμές, βρήκα το πρώτο cast λίγο πιο χαρισματικό και τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους περισσότερο του γούστου μου.
Μπορεί οι χαρακτήρες να έχουν κρατήσει πάνω κάτω την ίδια μορφή και λειτουργικότητα με το πρώτο παιχνίδι, όμως πλοκή αλλάζει ριζικά. Φεύγουμε από τη προσωπική , οικογενειακή υπόθεση του Zagreus και ξεκινάμε μία, σχεδόν συνηθισμένη, περιπέτεια. Ο Τιτάνας Κρόνος έχει εκθρονίσει τον Άδη και κυριαρχεί πλέον στο βασίλειο του, όντας παράλληλα κίνδυνος για Ολύμπιους Θεούς και τη κυριαρχία τους. Η Melinoe, κόρη του Άδη και μικρότερη αδερφή του Zagreus, προσπαθεί με τη βοήθεια των θεών να νικήσει τον Κρόνο και να βρει την οικογένειά της. Όπως ακριβώς και με τους χαρακτήρες, πιστεύω πως η πλοκή του Hades II δεν είναι ξεκάθαρα «χειρότερη» ή «καλύτερη» από το πρώτο παιχνίδι, απλώς διαφορετική. Το Hades δίνει έμφαση στις προσωπικές σχέσεις των χαρακτήρων του ενώ το Hades II αγκαλιάζει τη δράση και την ανατροπή στην ιστορία του. Ανεξάρτητα, όμως, από τις προτιμήσεις σου, η Supergiant έχει φροντίσει να παραδώσει ένα αφήγημα που σέβεται τους χαρακτήρες τους αλλά και τους παίκτες που το βιώνουν, ενώ παράλληλα κρατά το καλόγουστο χιούμορ του Hades ζωντανό. Μπορεί να ευχαριστήθηκα λίγο παραπάνω την ανθρωποκεντρική – ή μάλλον θεοκεντρική στη συγκεκριμένη περίπτωση – ιστορία του Hades, ωστόσο δεν κρίνω το Hades II που τόλμησε να αλλάξει ελαφρώς μονοπάτι. Η ποιότητα παραμένει σταθερή στα Hades standards.
DEATH TO CHRONOS!
Το κομμάτι που αδιαμφισβήτητα έχει εξελίξει η Supergiant είναι το combat. Η πρόοδος αυτή ήταν εμφανής ακόμη και από το early access, όμως πλέον έχει μπει η σφραγίδα. Το Hades DNA είναι φυσικά ακόμη εδώ. Για ακόμη μία φορά, έξι όπλα είναι τα θεμέλια του συστήματος μάχης, με το καθένα να έχει 3+1 (μυστικό) aspects που τροποποιούν το playstyle σε σημαντικό βαθμό. Βρήκα διάφορες ομοιότητες με το οπλοστάσιο του Hades, όμως οι διαφορές είναι αρκετές ώστε η αίσθηση να έχει ταυτότητα Hades II. Στη διαφοροποίηση αυτή συνεισφέρει και η ριζική αλλαγή του cast, το οποίο πλέον, στην απλή μορφή του, ανοίγει έναν κύκλο στο έδαφος που επιβραδύνει τους εχθρούς. Παρόλα αυτά, η πραγματική φρεσκάδα βρίσκεται στα Ω moves. Κάθε κίνηση – Attack, Special και Cast – μπορεί πια να γίνει charged κρατώντας πατημένο το αντίστοιχο κουμπί. Η ύπαρξη του συγκεκριμένου μηχανισμού, πέρα από ότι είναι υλοποιημένος άψογα, ανεβάζει το sequel του Hades ένα σκαλί πάνω από τον προκάτοχό του, τουλάχιστον στον τομέα του gameplay.
Τη μεγάλη τους επιστροφή κάνουν και όλοι μας οι αγαπημένοι θεοί του Ολύμπου, φέρνοντας μαζί τους νέα πρόσωπα. Παλιοί ή νέοι, όλοι τους προσφέρουν Boons που δεν έχουμε ξαναδεί. Η ποικιλομορφία είναι τρομακτική. Από απλό damage buff, μέχρι ολοκληρωτικές αλλαγές στο πως δουλεύουν οι κινήσεις σου, τα rewards στο Hades II μοιάζουν άπειρα. Το χτίσιμο ενός build από run σε run αλλάζει αβίαστα ακόμη και αν χρησιμοποιείς το ίδιο όπλο με το ίδιο aspect. Αν εξαιρέσεις το Skul: The Hero Slayer – underrated game – το Hades II έχει μακράν τη μεγαλύτερη διαφοροποίηση ανά run που έχω δει σε roguelike. Κάτι που, τελείως αντίθετα από το Skul, ισχύει και για το level design. Η Supergiant πήρε τους μέτριους, για μένα, χάρτες του Hadesκαι τους εξέλιξε όσο χρειαζόταν. Η αρχική τους μορφή εξακολουθεί να υπάρχει στα πρώτα biomes και χαίρομαι για αυτό. Η βελτίωση έρχεται με τη προσθήκη νέων ειδών επιπέδων πάνω στα ήδη υπάρχοντα από το πρώτο παιχνίδι. Περιοχές όπως η πόλη Ephyra ή τα ανοιχτά πεδία Fields of Mourning χαρίζουν ακριβώς όση ανομοιογένεια χρειάζονταν τα levels για να κρατήσουν τον παίκτη ενεργό. Εν ολίγοις, μπορώ να παίζω Hades II με τις ώρες.
Πίσω στη βάση, οι μηχανισμοί μπορεί να είναι οπτικά ανανεωμένοι, όμως πάνω-κάτω συναντάμε τα ίδια συστήματα που έχουμε συνηθίσει. Η Melinoe, παραμένοντας πιστή στις ρίζες της ως μάγισσα, ξεκλειδώνει γενικές αναβαθμίσεις κάνοντας μάγια σε ένα τεράστιο καζάνι, σε αντίθεση με τον πλούσιο πρίγκιπα Zagreus που απλώς πληρώνει εργολάβους να κάνουν τις δουλειές του. Με τον ίδιο τρόπο πραγματοποιήθηκε και η αντικατάσταση του Mirror of Night, ο οποίος στο Hades II έχει τη μορφή μαγικών καρτών τις οποίες ενεργοποιεί και αναβαθμίζει η πρωταγωνίστρια μας για να κερδίσει buffs κατά τη διάρκεια των runs. Το ένα μικρό πραγματάκι που κάνει εντύπωση και συνδέει το Crossroads με τους χάρτες που λέγαμε από πάνω είναι η ΟΛΟΚΛΗΡΗ δεύτερη διαδρομή που έβαλε η Supergiant στο νέο της παιχνίδι. Καλά άκουσες, όχι μία, ΔΥΟ! Διπλές περιοχές, διπλά bosses, διπλά όλα! Να ‘ναι καλά τα παιδιά.
Δεν αρκεί, βέβαια, να έχεις διπλό αριθμό εχθρών για να θεωρηθείς «καλό sequel». Αν η ποιότητα δεν ακολουθήσει, η ίδια η ποσότητα που τόσο πολύ κυνήγησες καταντά κουραστική. Στην περίπτωση του Hades II, δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί αυτό, καθώς η μόνη πιθανή περίπτωση ήταν η περίπτωση που έγινε και πραγματικότητα. Η Supergiant δεν απογοητεύει. Τελεία. Φυσικά, δεν θα έλεγα πως το Hades II έχει 10/10 enemy design στο γενικό φάσμα του gaming. Πολλοί εχθροί – και ορισμένα bosses– περνούν απαρατήρητοι τη στιγμή που μάθεις το παιχνίδι. Για τα δεδομένα του χάους του Hades ωστόσο, και του roguelike genre συνολικά, το Hades II είναι μία καθαρά βελτιωμένη έκδοση του προκατόχου του. Περισσότεροι εχθροί με σταθερή, ισορροπημένη ποιότητα, χωρίς αποκρουστικούς αντιπάλους με σπασμένες επιθέσεις. Έτσι λοιπόν, η δυσκολία δεν αλλάζει ιδιαίτερα. Ακριβώς όπως στο Hades, υπάρχει μία σχετική ευκολία μέχρι να νικήσεις το πρώτο σου run και να ξεκλειδώσεις τα testaments, τα οποία σου επιτρέπουν να ρυθμίσεις τη δυσκολία του κάθε run για περισσότερο loot.
GODLY ART
Ένα Hades review θα ήταν φανερά ημιτελές εάν δεν παρουσίαζε μία άποψη και για το καλλιτεχνικό κομμάτι του τίτλου. Από τη πρώτη στιγμή, το art style του Hades εντυπωσίασε. Ειδικά όταν εστιάζουμε στον σχεδιασμό των χαρακτήρων, η δημιουργικότητα των καλλιτεχνών ξεχειλίζει. Παρόλα αυτά, παίζοντας το early access του Hades II, βρήκα τα περιβάλλοντα κάπως μέτρια. «Δεν λες το Hades II «άσχημο», όμως σίγουρα προτιμούσα το artdirection του πρώτου παιχνιδιού». Αυτό ακριβώς είχα πει. Στην κανονική κυκλοφορία, οι νέες περιοχές που προστέθηκαν έκλεισαν τη διαφορά με το προηγούμενο παιχνίδι σημαντικά. Μικρό το παράπονο, αλλά οφείλω να το αναφέρω. Εκεί που δεν θα έχει παράπονο ούτε ο πιο γκρινιάρης gamer του κόσμου είναι ο τομέας της μουσικής. Το νέο soundtrack έφτασε και ξεπέρασε όλες μου τις προσδοκίες.
Κλείνοντας, το Hades II με άφησε πραγματικά ευχαριστημένο. Δεν καταλαβαίνω πως η Supergiant βελτίωσε τόσο δραστικά το ήδη τρομερό combatτου Hades και όμως το έκανε. Ακόμη και τα κομμάτια που ανέφερα ως «χειρότερα», σε μεγάλα εισαγωγικά, από του Hades, μπορούν εύκολα να είναι τα αγαπημένα κάποιου παίκτη με διαφορετικό γούστο. Σε όλους τους τομείς, το Hades II είναι ένα αντάξιο sequel ενός από τα καλύτερα παιχνίδια όλων των εποχών και εδραιώνει τη Supergiant ως ένα πραγματικό ΓΙΓΑΝΤΑ της gaming βιομηχανίας.
Ευχαριστούμε πολύ τη Supergiant Games για την παροχή του review copy!
