“Καλό χειμώνα”, “επιστροφή στις βάσεις”, “τα κεφάλια μέσα”, “τα όμορφα κρατάνε λίγο” και τα συμπαρομαρτούντα. Ως είθισται κάθε τέτοια περίοδο, τις κλισέ αυτές φράσεις συνοδεύει —μεταξύ άλλων— για όλους εμάς τους λάτρεις του “βασιλιά των σπορ”, το νέο και μοναδικό (εδώ που τα λέμε) αξιόλογο ποδοσφαιράκι των τελευταίων χρόνων που έχει απομείνει διαθέσιμο στις ζωές μας. Κυκλοφόρησε, λοιπόν, ο ετήσιος ποδοσφαιρικός τίτλος της EA, που φέτος μας υποσχέθηκε —ω, τι πρωτότυπο— νέες λειτουργίες, φρέσκο gameplay και πολυποίκιλες αλλαγές. Δεν το περιμένατε ε; EA Sports FC 26 λοιπόν, ή αλλιώς FIFA 18 vol. unlimited.
Το rebranding που ακολούθησε ο τίτλος από το EA Sports FC 24 και μετά —κρατώντας πλέον δύο χρόνια, μετά και το επίσημο διαζύγιο των δύο κολοσσιαίων εταιριών EA και FIFA— δεν θα σας κοροϊδέψω πως με είχε πείσει ότι θα επέλθουν αλλαγές στο στατόπεδο, τραντάζοντας λίγο τις σταθερές του, με παρουσία φρέσκων ιδεών από την παρουσία ανταγωνισμού και μόνο. Υπήρχε βέβαια το eFootball, που νομίζω δεν χρειάζεται να σχολιάσω περαιτέρω, μιας και περνάει πραγματικά απαρατήρητο ως οντότητα. Περισσότερο όμως, είχα εναποθέσει τις ελπίδες μου στην προσπάθεια του UFL —χρηματοδοτούμενο από τον ίδιο τον Cristiano Ronaldo— και ίσως σε κάτι νέο από την ίδια τη FIFA, που θα μπορούσε να τρυπήσει την άμυνα “ταμπούρι”, το πιο αντιπροσωπευτικό formation στο ρόστερ της EA τα τελευταία χρόνια. Η απογοήτευση, όμως, ήταν μεγάλη, αφού το UFL είναι ευδιάκριτο πως δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτόν τον ανταγωνισμό, ενώ η FIFA ασχολείται προς το παρόν με… mobile games. Οπότε το EA Sports FC συνεχίζει να πανηγυρίζει τις πρωτιές του, παρόλο που ανταγωνίζεται ομάδες αισθητά χαμηλότερου επιπέδου.
AH SH!T, HERE WE GO AGAIN
Οι δομές των ετήσιων αθλητικών κυκλοφοριών, εκτός ελαχίστων φορών που μπορεί να αλλάξουν κάτι δραματικά, μένουν σχεδόν πανομοιότυπες και θεωρούνται περισσότερο ένα μεγάλο update παρά μια νέα κυκλοφορία. Το αν αυτό είναι σωστό ή λάθος, αφού δίνονται σε full price τιμές, θα το συζητήσουμε λίγο αργότερα.
Οπότε, ας έχουμε αυτό ως γνώμονα και ας θέσουμε ως βάση πως και φέτος, στον βασικό κορμό του ή στο μεγαλύτερο ποσοστό του, το παιχνίδι είναι το ίδιο. Τόσο κοφτά και αυστηρά.
Από την πρώτη στιγμή που θα ανοίξουμε το FC 26 παρατηρούμε, για άλλη μια χρονιά, τα ίδια menu, loading screens, γραμματοσειρές, με όλο το UI να είναι σχεδόν κοροϊδευτικά σαν βγαλμένο από περσινή ξεχασμένη φωτοτυπία, με ειλικρινά ελάχιστες διαφορές και διαφορετικό paint coat. Τα πρώτα ψήγματα ψυχικής αστάθειας και οι μνήμες των χιλιάδων ωρών που έχω περάσει ανά τα χρόνια με αυτούς τους ρημαδο-τίτλους και το πώς μάλλον πρόκειται για ένα κακό déjà vu, δεν μπορώ να παραλείψω ότι έχουν αρχίσει ήδη να σκαλίζουν τον εγκέφαλό μου — και αυτό όχι γιατί είναι κακά παιχνίδια, αλλά γιατί ένας νέος τίτλος θα πρέπει να προσφέρει μια φρεσκάδα και όχι να με κάνει να μένω αυστηρά προσκολλημένος στο παρελθόν, βιώνοντας σε κάθε πτυχή του την ίδια ακριβώς εμπειρία.
Όμως όπως είπα και πριν… ας μιλήσουμε μετά γι’ αυτό.
ΔΥΟ ΠΟΡΤΕΣ ΕΧΕΙ Η ΖΩΗ, ΑΝΟΙΞΕ ΜΙΑ ΚΑΙ ΣΟΥΤΑΡΕ
Ένα από τα βασικότερα σημεία αλλαγής που εστιάζει φέτος το παιχνίδι είναι η δυνατότητα επιλογής gameplay λειτουργίας ανάμεσα στο Authentic και στο Competitive mode, το οποίο όμως λειτουργεί μόνο για τα offline modes όπως τα Kick-Off και Career Mode. Το Authentic είναι ουσιαστικά πιο βαρύ, πιο ώριμο και πιο κοντά στην ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Δεν βασίζεται τόσο στο pace των παικτών και την επιτάχυνση, αλλά στη σταδιακή και πιο “μυαλωμένη” ανάπτυξη από την άμυνα προς την επίθεση. Από την άλλη υπάρχει το Competitive, το οποίο φέρνει τους φρενήρεις ρυθμούς των online modes όπως το Ultimate Team, με ασταμάτητες τρίπλες, αστραπιαία και ακούραστα τρεξίματα και μεγάλα σκορ.
Τα γνωστά marketing tricks που πιάνουν τόπο κάθε χρόνο και παρουσιάζονται ως: “Ακούμε το feedback των χρηστών” και “Ήρθε η πολυπόθητη αλλαγή που ζήταγε το κοινό”. Όμως η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο feature με τους δύο διαφορετικούς online/offline κόσμους προϋπήρχε από πάντα. Απλά φέτος εμφανίζεται με επίσημο τρόπο δίνοντας μας τη δυνατότητα να “επιλέξουμε” με ποιον τρόπο θα ασχοληθούμε με τα όσα παίρνουν μέρος εκτός των servers του παιχνιδιού. Nice trick EA, I give you that, every year!
ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΜΑΡΙΑ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΙΑ ΦΑΣΑΡΙΑ
Όλα όμως γίνονται για τον απόλυτο βασιλιά. Τον λόγο που το EA Sports έχει φτάσει στο σημείο να μεγεθυνθεί τόσο ακραία που όποιος προσπαθεί να βρει αντίδοτο σε αυτό, ακόμα… το ψάχνει. Το Ultimate Team είναι πάλι εδώ — σταθερά. Και ποιος ο λόγος να μην είναι; Είναι το αγαπημένο με διαφορά (εδώ και αρκετά χρόνια) mode του κοινού αλλά και της βαθιάς τσέπης της εταιρίας. Εκεί που δεν έφταναν τα ΥΠΕΡΟΓΚΑ έσοδα που μπαίνουν στα ταμεία κάθε χρονιά, είχε τη φαεινή ιδέα να προσθέσει ένα premium επί πληρωμή pass με υποσχόμενες extra επιβραβεύσεις, το οποίο φέτος καθιερώνει για τα καλά. Οπότε, μαζί με όλα τα microtransactions και τα πανάκριβα packs, προστίθεται και αυτό, έτσι ώστε να μας δηλώσει πως “εσείς μπορεί να γκρινιάζετε, εμείς να μην χαμπαριάζουμε, η δουλίτσα φαίνεται να γίνεται — οπότε win-win”. Δε βαριέσαι, το χρήμα να βγαίνει!
Ασχολήθηκα αρκετές ώρες με το UT και μου γίνεται κάθε φορά όλο και πιο κατανοητό το πόσο εθιστικό μπορεί να γίνει για έναν ποδοσφαιρόφιλο, όταν στη συνταγή συμμετέχει το “Δημιούργησε μια ομάδα από το μηδέν και μέσω σκληρής δουλειάς και τύχης φτάσ’ την στην κορυφή.” Είναι άχαστο, παιδιά, τι να λέμε τώρα — και γι’ αυτό παραμένει ανεξίτηλο όλα αυτά τα χρόνια. Έστω και αν ασχοληθείς μαζί του για λίγους μήνες, είναι τόσο ικανοποιητικό αυτό το σύστημα αγώνας–grind–επιβράβευση που δύσκολα μπορεί να βρεθεί ανταγωνιστής του.
Φέτος μάλιστα παρατήρησα πως η επιβράβευση, για όσους φάνε κάποιες ωρίτσες μαζί του, μπορεί να γίνει αρκετά πιο κερδοφόρα, αφού γρήγορα μπορείς να φτιάξεις μια αρκετά ανταγωνιστική, high-rated ομάδα, με καλούς παίκτες. Έχουν πλέον αφαιρεθεί πλήρως τα play-offs του FUT Champions και έχουν προστεθεί τα Challengers και Ultimate Gauntlet. Events που προσθέτουν φρεσκάδα στα matches, με το πρώτο να είναι mode 5 παιχνιδιών με συγκεκριμένα κριτήρια συμμετοχής (π.χ. max Division 7), ενώ το δεύτερο εστιάζει στο βάθος του ρόστερ, καθώς κάθε 11άδα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξανά στο ίδιο τουρνουά. Έχουν μπει επίσης extra live θεματικά events υπό τη μορφή elimination cups στη θέση των ανούσιων friendlies, προσθέτοντας βαρύτητα και κύρος. Η καλύτερη πορεία μας σε αυτά, όπως είναι λογικό, ανταμείβεται με τα αντίστοιχα rewards.
Ένα κομμάτι που πραγματικά είναι άνευ λογικής και θεωρώ απαράδεκτο για άλλη μια χρονιά είναι τα bugs. Εδώ και πάμπολλα χρόνια το παιχνίδι κολλάει και παγώνει σε αρκετά σημεία εντός των καρτελών πλοήγησης, είτε προσπαθούμε να μπούμε στα objectives, είτε στη μετάβαση του transfer market μέσω του club. Ήρθα αντιμέτωπος με την ολοκληρωτική παγίδευση μου στα tabs καθώς έβλεπα οδηγίες για ένα mission παραμένοντας κλειδωμένος μέσα σε αυτό, μιας και το “back” απλά δεν ανταποκρινόταν. Μάλιστα στην βοηθητική καρτέλα η εντολή του συγκεκριμένου κουμπιού είχε αλλάξει, χωρίς όμως να λειτουργεί ούτε αυτή. Παρέμεινα λοιπόν πιστός στο πλάνο μου και αυτή τη χρονιά, εκτελώντας τη σίγουρη λύση. Την επανεκκίνηση του app. Δεν είναι δυνατόν ένας ετήσιος τίτλος που κοστολογείται full price, χωρίς συνέχιση της προόδου μας από τη μια χρονιά στην άλλη, να επιμένει επιδεικτικά να μην διορθώνει βασικά λειτουργικά κομμάτια και επιπλέον να δημιουργεί εξτρά προβλήματα.
ΜΙΑ… ΔΙ-ΓΚΟΛΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ
Πάλι μιλάμε για το δίπολο μεταξύ των διαφορετικών τρόπων παιχνιδιών και το πώς λειτουργεί πρακτικά αναλόγως το mode. Αυτό ισχύει για το σύνολο του τίτλου, online και offline.
Έχουν επικοινωνηθεί βελτιωμένοι τερματοφύλακες με καλύτερο positioning και νέα animations στις αποκρούσεις — πράγμα που όντως λειτουργεί στο offline. οι ίδιοι ανταποκρίνονται πιο αποτελεσματικά στα τετ-α-τετ και στα μακρινά σουτ (αν και υπερβολικά), όμως αυτό δεν φαίνεται να ισχύει για το online κομμάτι, που είναι γελοίο για άλλη μια φορά. Τα μακρινά σουτ απλά δεν έχουν καμία τύχη, ενώ τα close encounters καταλήγουν σε “μπάτε σκύλοι αλέστε”. Η βελτίωση του AI ανήκει στην ίδια κατηγορία: άλλοτε οι παίκτες είναι “έξυπνοι” στις κινήσεις τους, άλλοτε σε αναγκάζουν να ουρλιάξεις στην οθόνη. Τα 1 vs 1 με τον goalkeeper κατά 99% είναι γκολ, τα φάουλ ανύπαρκτα, τα μακρινά σουτ άχρηστα, και για τις κεφαλιές… καλύτερα να περιμένετε να σκοράρετε μόνο αν ο Παναθηναϊκός καταφέρει να πάρει πρωτάθλημα μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια. Δηλαδή ποτέ. Ναι, αυτό το θλιβερό πράγμα.
Το μόνο που ξεχώρισα και πραγματικά δείχνει κοινό και στις δύο αυτές πλευρές του είναι η ανάκτηση και καλύτερη απόκριση της μπάλας μέσω του left stick, των bounce backs και της μείωσης του “flipper football” που μέχρι πρότινος είχε σπάσει αρκετά χειριστήρια. Υπάρχει όφελος στον αμυνόμενο πλέον, ειδικά στα τζαρτζαρίσματα. Για να πραγματοποιηθεί αυτό όμως, πρέπει με κάποιον τρόπο να φτάσετε κοντά στον χειριστή της μπάλας — πράγμα που, πιστέψτε με, δεν θα καταφέρετε πολλές φορές. Στην τελική μου άφησε την εντύπωση ότι το ένα να αναιρεί το άλλο, από τη στιγμή που δεν υπάρχει καμία ουσιαστική διαφορα στο σύνολο του gameplay, όποιες διαφορές και βελτιώσεις να υπάρξουν εκεί δεν αλλάζει η βάση λειτουργίας του, οπότε υπό μια έννοια καταλήγει να έιναι… δώρον-άδωρον. Μην ξεγελιέστε λοιπόν: τα σκορ σας —χειρότερα από κάθε άλλη χρονιά για μένα— θα κυμαίνονται σε πολύ υψηλούς ρυθμούς.
ΕΙΔΩΜΕΝ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ (έστω και λίγο)!
Φτάσαμε λοιπόν στο αγαπημένο μου κεφάλαιο, το Career Mode. Μετά από ΠΟΛΛΑ χρόνια, επιτέλους υπάρχουν αλλαγές και πολύ ευχάριστες πινελιές που προσθέτουν μεγαλύτερο εύρος στο κομμάτι του simulation και δημιουργούν πιο ρεαλιστικές συνθήκες εξέλιξης μιας σεζόν. Σαν να ίδρωσε έστω και λίγο το αυτάκι σου EA μου και για αυτό, μπράβο σου. Στα Settings πλέον υπάρχουν επιλογές όπως το ‘Deeper Simulation’, το ‘Manager Market’, τα ‘Unexpected Events’, ακόμα και η ποινή αφαίρεσης βαθμών κατά την εκκίνηση του πρωταθλήματος με τα Icons να προστίθενται επίσης και να λογίζονται ως κανονικοί ενεργοί παίκτες. Έχει προστεθεί το νέο feature ‘Manager Live’, ένα challenge mode ουσιαστικά, όπου πρέπει να πετύχουμε τους στόχους που μας θέτονται μέσω όμως ειδικών περιορισμών (π.χ. να βγάλουμε 20 εκατομμύρια έσοδα ή να κερδίσουμε πρωτάθλημα μόνο με δανεικούς).
Το Player Career παρουσιάζει και αυτό κάποιον σφυγμό με την τοποθέτηση νέων micro features όπως διαχείριση μισθού, αγορά αγαθών, επαφή με τον agent μας και πραγματική διαπραγμάτευση κάποιας επερχόμενης δικής μας μεταγραφής. Τα παραπάνω τυλίγονται από ένα πιο εύχρηστο menu με shortcuts προερχόμενο ατόφιο από το UT, κάνοντας πιο άμεση και εύκολη τη διαχείριση της ομάδας και του παίκτη μας.
ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΕΛΕΦΑΝΤΑ
Είμαστε τόσο υπερβολικά ενήμεροι για τον τρόπο λειτουργίας της EA, όσο και η ίδια. Εδώ και χρόνια γνωρίζουμε τους σκοπούς της, και δεν νομίζω να τους κρύβει καν πια. Το ίδιο ισχύει και με τον φετινό τίτλο, που συνεχίζει να βαδίζει στα ίδια cash-grab πλαίσια. Η full price τιμή του, για extra περιεχόμενο όπως στάδια, φανέλες και μικροαλλαγές, δεν δικαιολογεί σε κανένα σημείο την τεράστια κοστολόγησή του. Όμως, οι νόμοι της αγοράς δεν συμβαδίζουν τις περισσότερες φορές με τα δικά μας καλοπροαίρετα συναισθήματα. Η EA έχει δημιουργήσει τον καλύτερο ποδοσφαιρικό τίτλο εδώ και χρόνια, με το πιο λειτουργικό – σε νορμάλ πλαίσια – gameplay, προσελκύοντας αυτόματα όποιον θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με έναν ποδοσφαιρικό τίτλο. Παίζοντας χωρίς αξιόλογο ματσάρισμα και κερδίζοντας κάθε χρονιά άνευ αγώνος, η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει. Και μάλλον θα συνεχίσει έτσι, εις τον αιώνα τον άπαντα από τη στιγμή που δεν υπάρχει κάποιος πραγματικός ανταγωνιστής. It’s just how it works.
Ευχαριστούμε πολύ την Bandai Namco Hellas για την παροχή του review copy!
