Όταν ανακοινώθηκε ότι η Platinum Games θα έκανε co-direct το επόμενο Ninja Gaiden μαζί με την Team Ninja, ήμουν εξίσου ενθουσιασμένος και τρομοκρατημένος. Είναι αναμφισβήτητο ότι η Platinum έχει κυκλοφορήσει μερικά απίστευτα παιχνίδια δράσης και θεωρητικά θα ήταν η τέλεια επιλογή για να συνεχίσει τη θρυλική σειρά. Ωστόσο, τα περισσότερα από τα ονόματα πίσω από τα καλύτερα τους παιχνίδια (Shinji Mikami, Hideki Kamiya, Takahisa Taura) έχουν έκτοτε αποχωρήσει από την εταιρεία. Επιπλέον, η τελευταία εισαγωγή στη σειρά από την Team Ninja ήταν το 2012 και σε μεγάλο βαθμό δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στην αστρική δράση των Ninja Gaiden (2004) και Ninja Gaiden 2.
Επιπλέον, στο Ninja Gaiden 4 έρχεται ο νεοφερμένος Yakumo ως πρωταγωνιστής αντί του Ryu Hayabusa, ο οποίος, καλώς ή κακώς είναι συνώνυμος με την σειρά. Υπήρχαν επομένως αρκετοί παράγοντες που μου προκαλούσαν προσωπικά μία ανησυχία για την τελική μοίρα του Ninja Gaiden 4 και ευτυχώς, όλοι καταπνίγηκαν άμεσα σε αυτό που εν τέλει ήταν ένα απίστευτο παιχνίδι καθαρής δράσης.
Κινδυνεύοντας την επανάληψη του ίδιου επιχειρήματος, πιστεύω πως είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο το πόσο καλά χειρίστηκε η Platinum Games την ερμηνεία της σειράς με το Ninja Gaiden 4. Το να συνεχίσεις το έργο κάποιου άλλου είναι μια άστατη προσπάθεια με πολλές δυσκολίες. Όταν ο Tomonobu Itagaki σκηνοθέτησε τα Ninja Gaiden (2004) και Ninja Gaiden 2, κυκλοφόρησε μία σειρά από action games που έβαζαν τον παίκτη αντιμέτωπο με μια οθόνη που συνεχώς ξεχείλιζε με απότομα επιθετικούς εχθρούς, αναγκάζοντάς τον να βρει την ακρίβεια μέσα στο χάος για να τους εξοντώσει. Ακόμα και το ίδιο το στούντιο δεν κατάφερε να ανακτήσει το αντίστοιχο συναίσθημα μετά την αποχώρησή του.
Όμως, μπορώ να πω με σιγουριά πως παρά τις σημαντικές διαφορές, το Ninja Gaiden 4 φέρει το πνεύμα και την αίσθηση που έκαναν τα δύο πρώτα ξεχωριστά. Παρ΄όλο που δεν ταιριάζει ακριβώς με κάθε στοιχείο της σειράς, όπως την τρέλα του πρωτότυπου Ninja Gaiden 2, καταδεικνύει μια σαφή κατανόηση του τι έκανε τη σειρά μοναδική. Επιπλέον, η Platinum Games καταφέρνει όχι μόνο να εφαρμόσει αυτά τα στοιχεία, τιμώντας έτσι την κληρονομιά της σειράς, αλλά και να συνδυάσει το δικό της ταλέντο για στιλάτη και over-the-top δράση. Αυτή η δυαδικότητα αποδεικνύεται βέλτιστα μέσω του Yakumo, ο οποίος αποτελεί ένα εξαιρετικό μείγμα οικειότητας και πρωτοτυπίας.
I’M SLICING IN THE RAIN
Το Ninja Gaiden 4 διαδραματίζει την επιστροφή του Dark Dragon, ή μάλλον τις συνέπειες της ήττας του. Το κολοσσιαίο πτώμα του επισκιάζει τον ουρανό του Tokyo και μία σάπια βροχή πέφτει ασταμάτητα από αυτό ανοίγοντας το Underworld, από το οποίο αναδύονται δαιμονικά πλάσματα. Σε αυτό το σκηνικό ξεκινά η αποστολή του ο Yakumo. Με τη βοήθεια μιας ιέρειας, έχει την ευθύνη να λύσει τις σφραγίδες που κρατούν το πτώμα του Dark Dragon αδρανές ώστε να τον εξαλείψει εντελώς. Αυτό είναι κάτι που μόνο ένας νίντζα του Raven Clan μπορεί να κάνει, στο οποίο αυτός ανήκει.
Ο Yakumo ξεχωρίζει αμέσως από τον Ryu ως χαρακτήρας. Αν και οι δύο είναι νίντζα, ο Yakumo είναι σημαντικά λιγότερο ογκώδης και ο τρόπος που κινείται δίνει μία αίσθηση εκπληκτικής ευκινησίας. Επίσης, η συμπεριφορά του είναι επίσης εντελώς διαφορετική καθώς συχνά ακούγεται εκνευρισμένος, ίσως επειδή είναι αρκετά νεότερος. Γράφοντας αυτό, συνειδητοποιώ ότι αυτό είναι το 4ο παιχνίδι σε μία character-action σειρά όπου ο εμβληματικός πρωταγωνιστής αντικαθίσταται από μία νεότερη και πιο θυμωμένη εκδοχή, και που οι δύο καταλήγουν να συγκρούονται μεταξύ τους, you know, σαν το Devil May Cry 4 δηλαδή.
Είναι δύσκολο να μην γίνουν συγκρίσεις στην προσέγγισή τους ως προς στην εισαγωγή ενός νέου πρωταγωνιστή, είναι ακόμα πιο αστείο το γεγονός ότι συνέβη στο 4ο παιχνίδι της κάθε σειράς. Όχι ότι τους κατηγορώ που ακολούθησαν αυτή τη διαδρομή, είναι αποτελεσματική όπως αποδείχθηκε τόσο στο DMC4 όσο και τώρα στο Ninja Gaiden 4. Ο Ryu είναι σε μεγάλο βαθμό το μέτρο με το οποίο κρίνεται ο Yakumo και οι αναμετρήσεις τους δείχνουν την ανάπτυξη του τελευταίου κάθε φορά. Χωρίς τον Ryu θα ήταν αδύνατο για τον Yakumo να κερδίσει τη θέση του στο franchise και αν ήταν υπερβολικά παρόμοιος θα θεωρούνταν ένα φτηνό αντίγραφο.
Ομοίως, το Ninja Gaiden 4 αποφεύγει έξυπνα παρόμοιες παγίδες στο gameplay του. Ο Yakumo δεν παίζει σαν να ανήκει σε εντελώς διαφορετική σειρά. Αντίθετα, μοιράζεται πολλά κοινά σημεία με τον Ryu, ακόμη και μερικές εμβληματικές ικανότητες όπως το Izuna Drop και το Flying Swallow. Αυτή η ομοιότητα επιτρέπει σε κάθε βετεράνο της σειράς να βρει αμέσως τα πατήματά του, αλλά και στους νεοφερμένους να μάθουν από την αρχή πώς παίζεται ο Ninja Gaiden. Ως εκ τούτου, ο Yakumo στη μάχη είναι μια ευέλικτη μηχανή κοπής που χειρίζεται με άνεση χάρη σε ένα καθολικά αποκριτικό σύστημα ελέγχου που του επιτρέπει να πηδάει, να τρέχει σε τοίχους, καθώς και να μαχαιρώνει, να εκτοξεύει και να εκτελεί οποιονδήποτε εχθρό που τον ελάφρυνε από ένα ή δύο μέλη.
Καθώς το παιχνίδι προχωρά, ξεκλειδώνουμε επιπλέον όπλα για τον Yakumo για να διακοσμήσει δάπεδα και οροφές με άκρα και αίμα, καθώς και πρόσθετες ικανότητες για να επεκτείνει το ρεπερτόριό του. Κάθε όπλο φέρει τις ιδιαιτερότητες του και είναι άμεσα αντιληπτό σε ποιον τομέα το καθένα υπερτερεί των υπολοίπων. Αρκετά τυπικά πράγματα για τη σειρά μέχρι στιγμής. Αυτό που δεν είναι τυπικό και είναι το λεγόμενο “Bloodraven Form”. Αυτή η μοναδική ικανότητα του Yakumo ξεχωρίζει εμφανέστατα το gameplay του σε σύγκριση με του προηγούμενους τίτλους.
Σε αντίθεση με τον Ryu, ο οποίος μπορεί να χρησιμοποιήσει ισχυρά ξόρκια που ονομάζονται Ninpo, ο Yakumo μπορεί να πατήσει ανά πάσα στιγμή το L2 για να εισέλθει στο Bloodraven From. Ενώ κρατάει πατημένο το κουμπί, ο Yakumo βρίσκεται σε μία μορφή που κάθε όπλο του μετατρέπεται σε μία ενναλακτική εκδοχή με πρόσθετες κινήσεις. Οι επιθέσεις που γίνονται ενώ βρίσκεται σε αυτή τη μορφή επιτρέπουν στον Yakumo να σπάσει την άμυνα του εχθρού και να μην διακόπτεται όταν δέχεται επιθέσεις (εξακολουθεί να δέχεται damage βέβαια). Επιπλέον, εάν ένας εχθρός επιχειρήσει μία τυπικά unblockable επίθεση, ο Yakumo μπορεί να τον αντικρούσει εκτελώντας μία επίθεση ή κάνοντας parry με αυτή τη μορφή.
Αυτή η μορφή προσθέτει μία μοναδική πινελιά και διάσταση στις επιθετικές και αμυντικές ικανότητες του Yakumo. Στο επιθετικό μέτωπο, οι μορφές όπλων μπορούν να αλλάξουν εν κινήσει ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε κατάστασης. Επειδή οι επιθέσεις στο Bloodraven Form βασίζονται σε έναν σταθερά ανανεωμένο πόρο, πρέπει να τοποθετούνται σχολαστικά, διαφορετικά μπορεί να μην είναι διαθέσιμες όταν χρειαστούν. Στο αμυντικό μέτωπο, εκτός από τα block, parry και dodge που αναμένεται να εκτελέσει κάποιος για να μην εγκλιματιστεί με το Game Over menu, το Bloodraven Form προσφέρει επιπρόσθετες ευκαιρίες για καταστροφικές αντεπιθέσεις.
Ακόμη, ο Yakumo ύστερα από παρατεταμένα σχισίματα, σουβλίσματα και διαμελισμούς οποιουδήποτε άτυχου ninja ή δαίμονα συναντά σε κάθε μάχη, μπορεί να εισέλθει στο λεγόμενο Berserk mode. Σε αυτή την κατάσταση, διαφορετικές επιθέσεις υπό το Bloodraven Form, όταν εκτελούνται σωστά, μπορούν να οδηγήσουν σε ένα φανταχτερό insta-kill που ονομάζεται Bloodbath. Αυτές, μαζί με τις υπόλοιπες εκτελέσεις του Yakumo, αναδεικνύουν την εξαιρετική κάμερα του παιχνιδιού που κάνει τη δράση ανά πάσα στιγμή να ξεχωρίζει λαμπρά σε όλη την ακατάστατη και αιματηρή της δόξα. Σαν να μην έφταναν αυτά, ο Ryu είναι επίσης διαθέσιμος για μικρό χρονικό διάστημα στο πρώτο playthrough και στη συνέχεια μπορεί να επιλεγεί για οποιοδήποτε κεφάλαιο μόλις τελειώσει η ιστορία, φέρνοντας μαζί του το χαρακτηριστικό του Dragon Sword και Ninpo.
Εκτός από τη μάχη, στο μέτωπο του gameplay υπάρχουν ακόμη κάποια νέα στοιχεία, όπως δευτερεύουσες αποστολές που μπορεί να δεχτεί ο Yakumo. Αυτές συνήθως απαιτούν λίγη εξερεύνηση των επιπέδων και τον ανταμείβουν με επιπλέον αντικείμενα ή αναβαθμίσεις. Ως προς τα ίδια τα επίπεδα, υπάρχει ένας αξιοπρεπής βαθμός ποικιλίας μεταξύ τους και η παρουσίαση ως επί το πλείστον είναι εξαιρετική, αν και μερικά είναι σημαντικά πιο αδύναμα από άλλα όσον αφορά το συνολικό σχεδιασμό τους. Επιπρόσθετα, υπάρχουν μερικά on-rails και platforming τμήματα. Κάποια από αυτά είναι διασκεδαστικά, όμως η χρήση τους καταλήγει κάπως υπερβολική και κατά καιρούς διασπούν τη δράση με άνισο τρόπο.
Ομοίως, ενώ υπάρχει μια αξιόλογη ποικιλία εχθρών, καταλήγουν να επαναλαμβάνονται λίγο περισσότερο από το ιδανικό. Μερικοί ακόμη τύποι θα ήταν πολύτιμοι. Βέβαια, είναι αξιοσημείωτο πως ο καθένας από αυτούς είναι αρκετά ξεχωριστός και το ποσοστό απειλής του καθενός είναι εύκολο να διακριθεί, έτσι ώστε ο παίκτης χωρίς πολύ σκέψη να αντιλαμβάνεται οπτικά ποιον να πετσοκόψει πρώτο και ποιον να προσέχει. Επίσης, ενώ μπορεί να μην αντιμετωπίζουμε τους τόνους που έκαναν το αρχικό Ninja Gaiden 2 να υποφέρει από frame-drops, εμφανίζονται σε κατάλληλα μεγάλες ποσότητες σε αρκετά κομμάτια του παιχνιδιού.
Τα bosses είναι επίσης ενδιαφέροντα, το καθένα από τα οποία φέρει μία μοναδικότητα ως προς την εμφάνιση και την συμπεριφορά του στη μάχη, αν και θα προτιμούσα να υπήρχαν επίσης μερικά ακόμη. Επιπλέον, από άποψη προσωπικότητας, υπάρχουν πολύ λίγα πράγματα να πούμε εδώ. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν υπάρχει κάποιο αφηγηματικό στοιχείο που μας προσηλώνει ιδιαίτερα προς την εξόντωση τους. Τουλάχιστον ως επί το πλείστων προσφέρουν μία σημαντική πρόκληση, ειδικά στις υψηλότερες δυσκολίες. Ninja Gaiden παίζουμε άλλωστε, είναι υποχρεωτικό να πονέσουν λίγο τα χέρακια. Ακόμα και στο Normal, το παιχνίδι είναι σίγουρο ότι θα προκαλέσει στην πλειοψηφία αρκετά περισσότερο σε σύγκριση με ένα τυπικό παιχνίδι δράσης, δίχως βέβαια να τους στερήσει τη διασκέδαση.
Είναι δύσκολο να περιγράψω ακριβώς πόσο καλά αισθάνεται κανείς όταν όλα τα στοιχεία του combat του Ninja Gaiden 4 συνδυάζονται και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Είναι μέχρι στιγμής η πιο διασκεδαστική εμπειρία που έχω βιώσει με παιχνίδι δράσης σε αυτή τη δεκαετία. Η απόκρισή του είναι άψογη και η στιλπνότητά του γίνεται αμέσως αισθητή. Επίσης, χάρη στην πινελιά της Platinum Games, ξεχειλίζει από στυλ. Εκτός από την εξαιρετική κάμερα, τα εφέ και την οπτική καθαρότητα, τα στοιχεία του UI και οι αντίστοιχοι ήχοι τους είναι εξίσου φανταστικά. Υπάρχει μια ελκυστική δόση cyberpunk αισθητικής σε πολλά από τα στοιχεία του UI και των menu, που ταιριάζουν απόλυτα με το status του Yakumo ως πιθανόν μελλοντικό πρόσωπο της σειράς.
Επίσης, υπάρχουν μερικές πολύ δημιουργικές καλλιτεχνικές επιλογές διάσπαρτες στα περιβάλλοντα και το character design ορισμένων χαρακτήρων. Για παράδειγμα, μέλη του Divine Dragon Order αποτελούν μεγάλο μέρος των εχθρών που αντιμετωπίζουμε και φέρουν μια sentai/gundam αισθητική στο look τους. Επίσης, ως προς τον ακουστικό τομέα, υπήρξαν στιγμές με μερικές υπέροχες μελωδίες που συνοδεύουν ορισμένα επίπεδα και bosses, αν και θεωρώ πως θα μπορούσαν να είναι λίγο πιο ισχυρές στο mix.
Ως προς τον ξεκάθαρα τεχνικό τομέα, το Ninja Gaiden 4 είναι αρκετά όμορφο και με εξαίρεση ολίγα crashes που βίωσα, το game έτρεχε άψογα στο δικό μου σύστημα. Ελπίζω πως με την επίσημη κυκλοφορία του πως αυτά θα μειωθούν, καθώς η διάθεση των developers για μία σταθερή και ευχάριστη εμπειρία γίνεται άμεσα αντιληπτή, μιας και το game είναι γεμάτο με επιλογές για customization ως προς τον χειρισμό, την εμφάνιση και με πολλαπλά accessibility options διαθέσιμα.
BACK 4 MORE
Το Ninja Gaiden 4 είναι ένα game που ακόμη δεν έχω χορτάσει. Μόλις το ολοκλήρωσα, επέστρεψα αμέσως για ένα δεύτερο playthrough. Επιπλέον, η ολοκλήρωση του παιχνιδιού ξεκλειδώνει περαιτέρω features και modes που προσφέρουν μοναδικές προκλήσεις, παρέχοντας μία σημαντική ποσότητα πρόσθετου περιεχομένου.
Τα ελαττώματα που ανέφερα εξακολουθούν να υπάρχουν φυσικά και είναι λίγο απογοητευτικό το γεγονός ότι για μία ακόμη φορά η ιστορία είναι μέτρια και προβλέψιμη, με αισθητή έλλειψη ενός ενδιαφέροντος ανταγωνιστή. Ωστόσο, προσφέρει αναμφισβήτητα μερικά από τα καλύτερα aciton των τελευταίων ετών. Θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιήσει μερικούς ακόμη εχθρούς, bosses και ίσως και όπλα; Σίγουρα. Υπήρχαν μερικά on-rails τμήματα που επαναλαμβάνονταν λίγο too much; Βέβαια. Ήταν κάθε δευτερόλεπτο που ξοδεύτηκε στη μάχη βουτηγμένο στην αδρεναλίνη και το αίμα; Αναμφισβήτητα.
Ευχαριστούμε πολύ το Xbox για την παροχή του review copy!
