Τι να πρωτοπεί κανείς για το Dead Cells; Μιλάμε για ένα εξαιρετικό παιχνίδι, στη κορυφή του roguelike genre, με αμέτρητους κλώνους να προσπαθούν να «κλέψουν» λίγη από την επιτυχία του. Έχω περάσει εκατοντάδες – ίσως χιλιάδες – ώρες παίζοντας roguelike τίτλους και παρόλο που μικρότερα διαμαντάκια, όπως το Astral Ascent, καθησύχασαν ελαφρά την πείνα μου για 2D roguelikes, η απουσία ενός Dead Cells sequel είναι ιδιαίτερα αισθητή για μένα. Η Motion Twin, βέβαια, γελάει με τις επιθυμίες μου και, αντίθετα, κυκλοφορεί ένα 3D top-down(ish) roguelike. Με ζωάκια.
Το Windblown μπορεί να βρίσκεται ακόμα σε early access όμως αμφιβάλλω εάν θα αποκτήσει ποτέ αξιόλογη ιστορία. Για την ώρα, γνωρίζουμε πως οι χαρακτήρες μας βρίσκονται πάνω στο Ark και το Vortex, ένας γιγάντιος ανεμοστρόβιλος που καταπίνει κόσμους έρχεται κατά πάνω μας. Σκοπός μας, να σταματήσουμε το Vortex. Και αυτό είναι πάνω κάτω. Περνώντας μέσα από τα διάφορα biomes, δεν συνάντησα ούτε το παραμικρό στοιχείο που να ωθήσει να πιστέψω πως θα υπάρξει πλοκή. Φυσικά, όσο το παιχνίδι δεν έχει κυκλοφορήσει ολοκληρωτικά δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την κατάληξη του. Έχοντας πει αυτό, ακριβώς όπως έκανε και η Motion Twin, προσπερνάω την ιστορία και εστιάζω στο πραγματικά ουσιώδες κομμάτι του Windblown.
CELLS 1.5
Gameplay. WOOOOOO τι έκανες πάλι Motion Twin! Πήρες ένα άρτιο σύστημα μάχης από το Dead Cells και……το άφησες σχεδόν ολόιδιο. Πριν ξεκινήσω το review μου, ήμουν τρομερά διχασμένος σχετικά με το πως νιώθω για το Windblown. Από τη μία, δεν θα παραξενευόμουν αν άκουγα κάποιον να το χαρακτηρίζει Dead Cells με διαφορετικό περιτύλιγμα. Από την άλλη, βέβαια, πετυχαίνει το κρισιμότερο κομμάτι του να είσαι roguelike. Είναι εθιστικό. Πάρα πολύ εθιστικό. Το combat εξελίσσεται αστραπιαία, με τα δύο σου όπλα και δύο σου trinkets, ακριβώς όπως στο Dead Cells, να δουλεύουν μαζί σε αρμονία για να διαγράψουν τα health bars των εχθρών σου. Στη κωμική αυτή ταχύτητα συμβάλει και το dash του Windblown, που όχι μόνο σου δίνει i-frames κατά τη διάρκεια της μάχης, αλλά κρατώντας πατημένο του κουμπί σου επιτρέπει να διασχίσεις την απόσταση μεταξύ των combat zones σε ελάχιστο χρόνο. Παρόλο που οι μηχανισμοί στη θεωρία είναι πανομοιότυποι, στη πράξη η συνολική αίσθηση του παιχνιδιού είναι μίλια μακριά από τον πρόγονό του.
Στη διαφοροποίηση αυτή κύριο ρόλο έχουν οι δύο μηχανισμοί του Windblown που δεν θα βρεις στο Dead Cells. Ο σημαντικότερος από τους δύο είναι τα Alterattacks. Οι επιθέσεις αυτές συμβαίνουν όταν έχεις χρησιμοποιήσει για συγκεκριμένο αριθμό χτυπημάτων το ένα όπλο σου και επιλέγεις να επιτεθείς με το δεύτερο. Τότε εξαπολύεται μία νέα ύπερ-επίθεση, μοναδική για το κάθε όπλο, η οποία μπορεί να φέρει μαζί της διάφορα effects όπως stun ή i-frames. Προσωπικά, αρνούμαι πλέον να χτίσω κάποιο build που δεν βασίζεται στα Alterattacks. Κάθε φορά που προσπαθώ, βλέπω το γλυκό σύμβολο να εμφανίζεται στην οθόνη μου και φαντάζομαι τη καταστροφή που μπορεί να προκαλέσει.
Στην αίσθηση καταστροφής και ισχύος πατάει και ο δεύτερος μηχανισμός, λεγόμενος Crystallize. Όταν οι δυνατοί εχθροί χάνουν ένα μεγάλο ποσοστό της ζωής τους εμφανίζεται ένα button prompt που σου επιτρέπει να τους εκτελέσεις απευθείας. Το Crystallize δεν είναι ιδιαίτερος μηχανισμός και ούτε «προσφέρει» όσον αφορά τη δύναμή σου στη μάχη, όμως είναι γρήγορο, βίαιο και flashy. Χτυπάει ακριβώς εκεί που θέλει η Motion Twin, στην αίσθηση της εκπληκτικής μάχης. Εκείνη την αίσθηση που παίρνει ένα αντίγραφο του Dead Cells, το τυλίγει σε κουκούλι και το μεταμορφώνει σε πεταλούδα.
A BIT ROGUE
Καλά με το combat, πως τα πάει όμως στο να είναι roguelike; Η απάντηση μου είναι ένα 7.5/10. Η πρόοδος είναι σχετικά απλή. Μαζεύεις 3 ειδών currencies και γυρνώντας στο Ark έχεις τη δυνατότητα να αγοράσεις αναβαθμίσεις, καινούρια όπλα, buffs κλπ. κλπ. Λίγη περισσότερη τσαχπινιά δίνουν τα περιβάλλοντα των biomes, με κάθε ένα από αυτά να κρύβει μυστικές περιοχές και πολλαπλές επιλογές για νέο εξοπλισμό ή πόρους. Θα ήθελα να δω λίγο περισσότερη καινοτομία όσον αφορά τη roguelike φύση του παιχνιδιού, ειδικά από τη στιγμή που πήραν τον ασφαλή δρόμο με το combat, όμως βρισκόμαστε ακόμα σε early access και τα πάντα μπορούν να βελτιωθούν όταν οι developers ακούν πραγματικά τους παίκτες.
Κλείνοντας το early access review, πρέπει να κοιτάξουμε τη λίστα μου και να δούμε ποια κουτάκια τσεκάρει το Windblown. Περιεχόμενο; Πέντε ξεχωριστά biomes το κάθε ένα με τους δικούς του καλά σχεδιασμένους αλλά και ιδιαίτερους εχθρούς. Performance; Άριστο. Co-op; Έχει και απ’ αυτό. Όσο για την ομορφιά, το βρήκα καλούτσικο. Τίποτα εξωφρενικό ούτε από άποψη γραφικών ούτε artstyle.
Συνολικά, η εμπειρία του Windblown είναι must-play πιστεύω για όλους του λάτρεις των roguelikes. Ναι, δεν ρισκάρει με φρέσκιες ιδέες και συνταρακτικά concepts, όμως εκτελεί την ήδη επιτυχημένη φόρμουλα άριστα. Αν έψαχνες ένα πραγματικά διασκεδαστικό indie game όπως εγώ (που είσαι Silksong), δεν μπορώ παρά να προτείνω το νέο διαμαντάκι της Motion Twin.
Ευχαριστούμε πολύ την Kepler Interactive για την παροχή του review copy!
Το Windblown δεν παίρνει ρίσκα. Αντί για καινοτόμες ιδέες, κρατάει όλα τα στοιχεία που απογείωσαν το Dead Cells και τα αναβαθμίζει. Αν ψάχνεις για roguelike με εξαιρετικό combat, μην κοιτάς αλλού.
