Η open beta του Battlefield 6 έκλεισε τις πύλες της στις 18 Αυγούστου και άφησε πίσω της μια αίσθηση επανασύστασης: όχι του ονόματος, αλλά της ταυτότητας του Battlefield, αυτής της χαοτικής, βαλλιστικής όπερας όπου το προσωπικό σου στιγμιότυπο ενώνει τις τελείες ενός μαζικού πολεμικού καμβά. Με δύο σκέλη, ένα κάθε Σαββατοκύριακο, η δοκιμή δεν ήταν απλώς «stress test», αλλά δήλωση προθέσεων, που κρίνοντας από την ανταπόκριση πέτυχε ακριβώς τον στόχο της: θυμηθήκαμε τι σημαίνει “Only in Battlefield moments”.
Ξεκινάς από το έδαφος, γιατί εκεί γράφονται όλα. Οι χάρτες δεν φωνάζουν «τρέχα από flag σε flag», αλλά στήνουν κύκλους έντασης. Ένα στενάκι σφίγγει την πίεση, μια ταράτσα δίνει ανάσα, μια πλατεία ξανασυμπυκνώνει τη δράση. Το μέτωπο μετακινείται σαν κυκλώνας και η δράση του σε προκαλεί να πάρεις συνεχείς αποφάσεις, όχι απλά να μετακινηθείς στο επόμενο objective. Και όταν ο χώρος ανασαίνει με ρυθμό, το όπλο στα χέρια σου παύει να είναι εργαλείο και γίνεται μετρονόμος.
Το gunplay εύστοχα θα το περιέγραφα ως προβλέψιμο και απαιτητικό με τον σωστό τρόπο. Το recoil υπάρχει και είναι αισθητό μέχρι να μάθεις να το ελέγχεις (burst firing αντί για full auto), το TTK βρίσκεται εκεί που πρέπει με τα περισσότερα όπλα να χρειάζονται 4-6 σφαίρες για να σκοτώσουν, ενώ τα attachments αν και αλλάζουν τη συμπεριφορά του όπλου, ήταν περιορισμένα στο beta οπότε και θα εμπιστευτώ την DICE να δώσει μεγάλο αριθμό όπως μας έχει συνηθίσει και στα προηγούμενα παιχνίδια. Το σημαντικό είναι πως τόσο σε κονσόλα (με αρκετό aim assist) όσο και σε PC, η αίσθηση είναι ευχάριστη, με μια τέλεια αναλογία ρεαλισμού και arcade αίσθησης.
ΤΟΥ ΤΟΥΜ ΤΟΥΜ ΤΟΥΤΟΥΜ
Η πραγματικότητα στο battlefield είναι πως οι μισοί θάνατοι θα προέρχονται από καταστροφές, εκρήξεις, οχήματα και άλλα χαώδη στοιχεία κατατεθέν της σειράς. Το χάος φαίνεται άδικος τρόπος να χάσεις την ζωή σου, αφού είναι ανεξέλεγκτο, όμως το παιχνίδι έχει απάντηση. Όλοι οι συμπαίκτες που βρίσκονται στο ίδιο squad μπορούν να κάνουν revive ανά πάσα στιγμή ο ένας τον άλλον, κάνοντας τους θανάτους να μην τιμωρούν τόσο και ταυτόχρονα προάγοντας το ομαδικό παιχνίδι.
Αυτές και πολλές άλλες μικρές προσθήκες κάνουν το παιχνίδι να ρέει πολύ πιο ομαλά και για αυτές τις αλλαγές ένας είναι ο υπεύθυνος. Αυτός είναι ο Vince Zampella που αφήνει το αποτύπωμα του ως ο υπαίτιος του επιτυχή σχεδιασμού του παιχνιδιού. Από την αρχή της καριέρας του, η μεθοδολογία του ακολουθούσε πάντα gameplay-first λογική, από τις δουλειές του στις IW και Respawn μέχρι σήμερα με το Battlefield 6. Ενοποίηση ομάδων, ξεκάθαρες προτεραιότητες και σχεδιασμός προς το squad play, έκαναν την beta να φαίνεται πολύ καλά κουρδισμένη και στοχευμένη προσπάθεια. Δεν χρειάζονται μεγάλα λόγια όταν κάθε σύστημα υπηρετεί τον στόχο του και υπάρχει όραμα.
Μεγάλη βάση έχει δοθεί και στο sound design του τίτλου. Ο ήχος λειτουργεί ως δεύτερο minimap, αφού η κατεύθυνση στα βήματα, το κενό ανάμεσα στις πολλαπλές ριπές, ο μεταλλικός αντίλαλος από τις σκάλες ή το χαμηλό βούισμα ενός οχήματος στο βάθος, σε προσανατολίζουν χωρίς να αποσπούν. Ο κάθε ήχος δεν είναι μονάχα πομπώδης αλλά και χρηστικός. Όταν εμπιστεύεσαι τα αυτιά σου, παίρνεις ρίσκα που μοιάζουν έξυπνα αντί επιπόλαια. Εκεί γεννιούνται οι φάσεις που αξίζει να διηγείσαι.
TRUST ME I’M AN ENGINEER
Τα οχήματα αν και ήταν πιο σπάνια στις πίστες του beta λόγω των μεγεθών τους, υπάρχουν στο πεδίο ως εύθραυστα εργαλεία παρά overpowered μηχανές πόνου. Τα άρματα και τα τζιπάκια ήταν οι βασικές κατηγορίες που υπήρχαν σχεδόν σε κάθε mode, το καθένα χωρίς πολλές αλλαγές από τα προηγούμενα παιχνίδια αφού ήδη εξυπηρετούσαν εύστοχα τον σκοπό τους. Με τα tanks πάντα υπήρχε η «μάχη των engineers» καθώς θα υπήρχε μια ομάδα να κάνει repair και η αντίπαλη ομάδα να εξαπολύει βροχή από RPG χτυπήματα.
Τα οχήματα σε γενικές γραμμές δεν είχαν και ιδιαίτερη δύναμη αν δεν τα χρησιμοποιείς σωστά (ένα πρόβλημα που είχε λυθεί από τους παλαιότερους τίτλους), ενώ στα εναέρια οχήματα που υπήρχαν μονάχα στην πίστα Liberation Peak κατά το Conquest mode, στα πρώτα μόλις δευτερόλεπτα μάθαινες αν ο πιλότος σου κοντεύει στη σύνταξη ή αν τώρα γράφει τα πρώτα του αεροπορικά χιλιόμετρα.
Η ποικιλία συνεχίζεται στο beta, δοκιμάζοντας μεθοδικά όλο τον μπουφέ των 5 modes που είναι διαθέσιμα. Τα domination και king of the hill είναι εκεί για να χορτάσουν την ανάγκη για συμπυκνωμένες και γρήγορες μάχες όπως θα έβρισκε κάποιος σε άλλα FPS όπως το Call of Duty. Προσωπικά η λατρεία μου στο Battlefield πάντα ήταν οι «Large Scale» μάχες του, με τα πολλαπλά μέτωπα προς αντιμετώπιση ανά πάσα στιγμή.
Το πατροπαράδοτο Conquest (πλέον μειωμένο στους 64 παίχτες) προφανώς κυριαρχεί στις προτιμήσεις, μαζί με το rush ακριβώς από πίσω του, με πλέον 32 v 32 και 12 v 12 αντίστοιχα, απαράλλακτα από την συνηθισμένη «objective focused» φόρμουλα που δουλεύει. Τέλος το breakthrough συνεχίζει την πορεία του από την εμφάνιση του στο BF1 ως μικρή παραλλαγή στο rush. Συνολικά μια πολύ ωραία συλλογή με αγαπημένα modes να επιστρέφουν, που συνδράμουν στην αίσθηση του BF6 ως μια επιστροφή στις «παλιές καλές» εποχές του franchise.
Το ίδιο ισχύει και για τις classes του παιχνιδιού που επιστρέφουν στην αρχική τους δομή: Assault, Engineer, Support και Recon η κάθε μια με τα ξεχωριστά της gadgets, signature όπλα και μικρές ικανότητες της. Η προσθήκη που έχει δημιουργήσει αρκετά debates στις κοινότητες είναι η πλέον ελεύθερη επιλογή κάθε όπλου σε κάθε κλάση (εκτός των signature) κάτι που κάνει πιο πολύπλοκο το balancing μεταξύ τους. Προσωπικά εφόσον υπάρχει η επιλογή για modes με «κλειδωμένα όπλα» ανά κλάση, σωστή θεωρώ την ύπαρξη και των δύο επιλογών όπου στο τέλος θα διαλέξει το σύνολο των παικτών ποιο από αυτά προτιμάει τελικά.
BIG NUMBER GO BRRR
Αυτό που σίγουρα όλοι προτιμούν είναι η ύπαρξη προόδου ακόμα και στο beta. Πέρα των progression systems σε όπλα που ξεκλειδώνουν νέα attachments, έξυπνα χειρίζονται και τα Challenges όπου αν τα ολοκληρώσεις δίνουν βραβεία κατά το full game release. Οι δοκιμασίες αυτές έδιναν κίνητρο να δοκιμάσεις όλες τις class και γενικά να δοκιμάσεις όλα τα στοιχεία του παιχνιδιού, αποτελώντας ένας μηχανισμός που πρέπει να συνεχίσει και στο τελικό παιχνίδι. Οι περισσότερες από αυτές δεν απαιτούσαν καν grind, αφού το παιχνίδι ζητούσε κάποιες αποκλειστικές κινήσεις κάθε κλάσης, όπως revives για supports ή repairs για engineers. Όταν ο χρόνος σου νιώθει σεβαστός και υπάρχει ξεκάθαρος στόχος, τότε ένα παιχνίδι σαν το battlefield έχει πετύχει κάτι που πολλά Multiplayer δεν καταφέρνουν δυστυχώς σήμερα.
Στο σύνολο του, το παιχνίδι εμπνέει εμπιστοσύνη, αφού φαίνεται να ακολουθεί έναν δρόμο που τόσο σέβεται τόσο την ιστορία του franchise όσο και τους παίχτες που το ακολουθούν. Εμπιστοσύνη δεν σημαίνει τελειότητα. Σημαίνει να βλέπεις πρόθεση, να νιώθεις κατεύθυνση, να μιλάς και κάποιος να ακούει ενεργά. Αυτό ισχύει ακόμα παραπάνω όταν μιλάμε για τις ατέλειες ενός παιχνιδιού.
ΚΑΤΣΕ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΩ ΛΙΓΟ ΝΑ ΓΙΝΩ UAV
Υπήρχαν διάφορες ατέλειες που έκαναν την εμφάνισή τους όπως η αρχική έλλειψη της πυξίδας στο UI (είναι κρυμμένη πίσω από περίπου 6 επιλογές στο menu), ενώ το ping σύστημα θα μπορούσε να περιέχει παραπάνω επιλογές για επικοινωνία με την ομάδα όπως είχε σε προηγούμενους τίτλος. Άδικη φαίνεται επίσης η ικανότητα των παιχτών που έχουν «πέσει» αλλά περιμένουν revive, να μπορούν να κάνουν κανονικά spot χωρίς κάτι να μπορεί να τους σταματήσει. Η εμφάνιση στον χάρτη είναι η διαφορά ανάμεσα σε ζωή και θάνατο πολλές φορές, ειδικά όταν 32 άτομα ξαφνικά ξέρουν την τοποθεσία σου επειδή ένα «άτρωτο ραντάρ» παίχτης που περιμένει revive σε έδειξε στον χάρτη.
Εξίσου σημαντικό είναι πως σε μικρότερα modes τα spawns χρειάζονται σφίξιμο: ειδικά στο Rush είναι απίστευτο να εμφανίζεσαι μπροστά σε κάννη άρματος , που millisecond αργότερα θα σε έχει κάνει ένα με την πίστα. Περιμένεις μετά από τόσα παιχνίδια αυτό να αποτελεί λυμένο πρόβλημα, αλλά προς το παρόν ελπίζουμε στην τελική έκδωση να έχει βελτιωθεί.
Παρά τα θέματα του η συνολική εικόνα είναι εξαιρετικά θετική. Σε αντίθεση με το 2042 που είχε προσπαθήσει να εισάγει δεκάδες νέα συστήματα, να αλλάξει την ροή του παιχνιδιού και να επανανακαλύψει τον τροχό, το νέο παιχνίδι ξέρει τι πήγε καλά στο παρελθόν και το αναβιώνει με εύστοχο τρόπο.
ΑΡΑ ΝΑ ΚΑΝΩ PREORDER?
Όχι! Μαθαίνουμε από το παρελθόν και περιμένουμε να δούμε το συνολικό αποτέλεσμα πριν πάρουμε την απόφαση, αφού πολλά μπορούν να πάνε λάθος μέχρι τότε! Πέρα από αυτό μπορώ να πω, πως το Beta πυροδότησε την αφύπνηση του Battlefield φαν μέσα μου. Με χαοτική καταστροφή, modes που ανταμείβουν την ομαδικότητα και με πρόοδο που φροντίζει τον χρόνο σου, το Battlefield 6 μας θυμίζει γιατί αγαπήθηκε η σειρά. Επιβραβεύει το «μαζί» χωρίς να ακυρώνει το «εγώ». Γι’ αυτό αντήχησε η επιτυχία του, όχι επειδή υποσχέθηκε επανάσταση, αλλά γιατί επέδειξε συνοχή. Κι όταν η συνοχή συναντά μια πεινασμένη κοινότητα, η πρώτη επαφή μοιάζει με επιστροφή στον τόπο του εγκλήματος – επιστροφή με γεμάτες γεμιστήρες.
