Οι δύο όψεις του γρήγορου pace.

Το τελευταίο διάστημα ένα από το games που επιλέγω να παίζω είτε με παρέα είτε μόνος είναι το XDefiant. Αυτό γιατί πρωτίστως είμαι φανατικός λάτρης των multiplayer FPS και δευτερεύοντος γιατί είχα δοκιμάσει τις παλαιότερες beta του παιχνιδιού, εντοπίζοντας ορισμένες σημαντικές αρετές του που ήθελα να εξερευνήσω περεταίρω. Τελειώνοντας με το pre-season και ξεκινώντας την «κανονική» εμπειρία μέσω της πρώτης σεζόν, είμαι πλέον έτοιμος να μεταφέρω τις όποιες εντυπώσεις αποκόμισα ύστερα από αρκετές ώρες.

Το XDefiant συλλέγει πληροφορίες και δεδομένα από αγαπημένα franchises της Ubisoft, όπως τα Splinter Cell, Far Cry, The Division, Watch Dogs και άλλα, μετουσιώνοντας τα σε factions (χαρακτήρες), abilities και maps, με το game να είναι επί της ουσίας μία Ubisoft φιέστα. Αν έχετε παίξει κάποια από τα παραπάνω παιχνίδια σίγουρα θα δείτε ομοιότητες μέσα στο XDefiant, με κάποιο ability να θυμίζει κάποια κίνηση από κάποιο game, ενώ τα maps αναπαριστούν και αυτά τοποθεσίες που έχουμε συναντήσει ξανά. Η Ubisoft προσφέρει ένα γλυκό dejavu, συνδυάζοντας ικανοποιητικά μερικά από τα πιο πλουσιοπάροχα σύμπαντα που έχει η ίδια δημιουργήσει, ενώ οι μελλοντικές προσθήκες φαντάζουν ατελείωτες. 

Το νέο αυτό multiplayer FPS έχει βασιστεί πάνω στην λογική της προσβασιμότητας, όντας free-to-play που παράλληλα διαθέτει όλα τα new era κόλπα, όπως cross-play και cross-progression, που κάνουν την εμπειρία πιο βατή και εύκολη για όλους. Δύο ομάδες που απαρτίζονται από 6 παίκτες διαγωνίζονται σε διάφορες αρένες, με στόχο τη μεγαλύτερη συγκομιδή πόντων στο εκάστοτε mode. Δομικά, μπορούμε να πούμε πως το XDefiant θυμίζει υπερβολικά τα online matches των Call of Duty και Battlefield, με παρεμφερή modes κυρίως με το πρώτο, έχοντας όμως μερικά στοιχεία τα οποία το διαφοροποιούν, κάνοντας το να ξεχωρίζει.

Εκτός του παραδοσιακού gunplay που εντοπίζουμε, κάθε χαρακτήρας διαθέτει μία ξεχωριστή passive, ένα μοναδικό ability και μία διαφορετική ulty. Όλα τα παραπάνω καθορίζονται από την επιλογή faction που θα κάνουμε πριν μπούμε στο ματς. Βέβαια, πρωταρχικό στοιχείο παραμένει το gunplay, καθώς το ability διαθέτει μεγάλο cooldown, ενώ η ulty μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά μέσο όρο μόνο μία φορά σε κάθε game. Αν για κάτι μπορούμε να πούμε πως ξεχωρίζει το XDefiant αυτό είναι σίγουρα ο γρήγορος ρυθμός του. Τα μηδενικά respawns times και ο σχετικά μεγάλος όγκος παικτών μέσα σε μικρά maps αλλάζουν δραματικά την ταχύτητα που πρέπει να κινείται ο παίκτης. Σημαντικό επίσης το γεγονός πως το health bar του κάθε παίκτη είναι ΑΙΣΘΗΤΑ μικρό, κάνοντας το time-to-kill να φαίνεται πολύ γρήγορο. 

Ως αποτέλεσμα; Χρειάζονται γρήγορα αντανακλαστικά, συνεχόμενη κίνηση, συχνό slide και μόνιμο reload του όπλου σας. Η Ubisoft θέλησε να γεμίσει με stats το leaderboard σας, φανερώνοντας με αριθμούς το impact που είχατε στο κάθε game. Αυτό όμως είναι δίκοπο μαχαίρι, καθώς μαζί με τα πολλά kills θα δείτε πως κάνατε και αρκετά deaths. Αν και είμαι παίκτης που προτιμώ να rash-άρω στα αντίπαλα spawns, πεθαίνοντας προσπαθώντας να σκοτώσω όσους περισσότερους μπορώ, ομολογώ πως υπήρχαν φορές στο XDefiant που εκνευρίστηκα. Η υπερβολική ταχύτητα έχει οδηγήσει στον να μην υπάρχουν νικητήρια team fights, στάνταρ spawn areas, ούτε δυνατότητα για λίγο καμπέρομα, αφού οι εχθροί καταλήγουν να εμφανίζονται από διάφορες κατευθύνσεις.

Βέβαια, όλο αυτό δεν οδηγεί σε κάτι που είναι απαραίτητα μόνο αρνητικό. Η Ubisoft κατάφερε να δημιουργήσει μία καθόλου βαρετή εμπειρία, με συνεχόμενα συμβάντα μέσα στο κάθε game που διατηρούν το ενδιαφέρον του παίκτη, καθιστώντας τον προσηλωμένο μέχρι και το τέλος των matches. Η μονοτονία του συνεχόμενου gunplay σπάει με την χρήση των abilities, ενώ η συγκροτημένη χρησιμοποίηση της ulty μπορεί να αποδειχθεί game changer. Με αυτόν τον τρόπο αν και το XDefiant έχει λάβει πολλά στοιχεία από διάφορα παιχνίδια καταλήγει εν τέλει να έχει τη δική του ταυτότητα.

Ο μεγαλύτερος παράγοντας που θεωρώ πως είναι ικανός να επηρεάσει την πορεία ενός FPS είναι το shooting. Η Ubisoft δυστυχώς αστόχησε στο να παραδώσει μία στιβαρή και διασκεδαστική αίσθηση, με την ρίψη βολών να θυμίζει ρίψη φασολιών, κάνοντας το gameplay γρήγορα αρκετά βαρετό. Το XDefiant ήρθε να μου υπενθυμίσει πως τα πράγματα που θεωρούσα αυτονόητα στα Call of Duty και Battlefield, όπως shooting, balance των όπλων και το καλό hitbox δεν είναι τόσο αυτονόητα. Επιπλέον, αν και γρήγορο, το movement παρουσιάζεται προβληματικό όταν ερχόμαστε σε επαφή με διάφορα αντικείμενα εντός της πίστας. Ευτυχώς βέβαια, το παιχνίδι διαθέτει ένα αρκετά μεγάλο εύρος επιλογών στην διαμόρφωση του κάθε όπλου, που διαφοροποιεί στην πράξη τον που παίζουμε, ενώ φαίνεται πως υπάρχει διάθεση για να συνεχόμενη διεύρυνση της γκάμας των όπλων. 

Για εμένα σημείο αναφοράς στο XDefiant είναι τα maps. Τα descent γραφικά σε συνδυασμό με το καλοσχεδιασμένο level design των χαρτών προσδίδουν μία ευχάριστη αίσθηση περιήγησης. Δομημένα με τη λογική των 3 κατευθύνσεων, αλλά έχοντας και πολλά επίπεδα, τα maps καταλήγουν να βοηθάνε κατά πολύ τη ροή του παιχνιδιού, ενώ παράλληλα είναι αρκετά εύκολο στο να τα απομνημονεύσουμε και να γίνουνε κτήμα μας. Ενδιαφέρον design αλλά ταυτόχρονα κακή ανάλυση έχουν οι χαρακτήρες, με τα μοντέλα αρκετών να χρήζουν κάποιες διορθωτικές κινήσεις, καθώς στις περισσότερες φορές θυμίζουν μία κόπια του παιχνιδιού που αντιπροσωπεύουν, σαν να μην έχουν τα πλήρη δικαιώματα. 

20+ ώρες μετά, καταλήγω στο συμπέρασμα πως το XDefiant μπορεί να διεκδικήσει μερικές από τις μελλοντικές gaming ώρες μου, αφού έχει καταστήσει πολύ εύκολη την έννοια της πρόσβασης, του παίζω με παρέα και περνάω καλά, της ταχύτατης ροής που προσωπικά μου αρέσει, ενώ δείχνει πως θα είναι ένα on-going game με υποστήριξη από την μαμά Ubisoft. Βέβαια, ομολογώ πως δεν πιστεύω πως θα δω φως στα πολλά παράπονα του άγαρμπου gameplay που έχω, ενώ δύσκολα θα ασχοληθώ με τα ranked matches, τα οποία χάνουν ό,τι στοιχείο θεωρώ προσωπικά εγώ θετικό στο παιχνίδι. Το XDefiant θα με συντροφεύει για το υπόλοιπο του καλοκαιριού ως μία εύκολη και fun επιλογή παίζοντας με παρέα, όμως όταν οι μεγάλες κυκλοφορίες αρχίσουν να δεσμεύουνε μεγάλο μέρος του χρόνου μου τότε θεωρώ πως δύσκολα θα επιβιώσει.