Μία εκθαμβωτική παράσταση για τους λάτρεις της επικής μουσικής!

Η μουσική σε πολλά παιχνίδια είναι ίσως το πιο παραμελημένο στοιχείο, κάτι που αφήνεται στην άκρη, που δεν δέχεται τόση αγάπη ή προσοχή τόσο από τους παίχτες, όσο και από τους παραγωγούς. Όχι πάντα όμως. Μερικές φορές η μουσική είναι το στοιχείο που θα έρθει να μαζέψει, να αγκαλιάσει και να απογειώσει κάθε άλλο χαρακτηριστικό ενός παιχνιδιού, κάνοντάς την το πιο αναπόσπαστο κομμάτι του, αλλά και αυτό που διατηρεί το κύρος του εκάστοτε παιχνιδιού ή και ολόκληρων σειρών. Μια τέτοια σειρά είναι και το Final Fantasy που, μόλις 6-7 μήνες μετά την κυκλοφορία του FFVII Rebirth, ήρθε να γιορτάσει τον θρίαμβο της μουσικής του ευφυίας, με την αξέχαστη συναυλία στην οποία είχα την τιμή να παρευρεθώ, μαζί με χιλιάδες άλλους λάτρεις της σειράς και της μουσικής της, μέσα στην καρδιά του Μονάχου.

Αν διαβάζετε αυτό το άρθρο προσπαθώντας να αποφασίσετε αν θα πάτε για να δείτε το FINAL FANTASY VII Rebirth Orchestra World Tour, τότε η απάντηση είναι «Ναι!». Όλη η νέα μουσική που αγαπάτε θα είναι εκεί πιο ζωντανή από ποτέ και όλα τα κομμάτια εκπληκτικά εκτελεσμένα από την ορχήστρα Shinra και τη χορωδία Shinra.

Παραδόξως, δεν χρειάζεται να έχετε παίξει FFVII Rebirth για να απολαύσετε αυτή τη συναυλία. Οι σκηνές που συνδυάζονται μαζί με τη μουσική από το FFVII Rebirth Orchestra World Tour αφηγούνται αρκετά γενικά και αόριστα την πλοκή του παιχνιδιού, χωρίς σημαντικά spoilers συγκριτικά με ό,τι θα έβλεπε κανείς βλέποντας τα τρέιλερ του παιχνιδιού πριν από την κυκλοφορία.

Τέλος, στο event ήταν ο συνθέτης Mitsuko Suzuki και ο μαέστρο Eric Roth, μαζί με την ορχήστρα και χορωδία Shinra αποτελούν συνολικά πάνω από 100 μουσικούς! Η συναυλία διήρκησε περίπου δύο ώρες με ένα διάλειμμα 20 λεπτών μετά την πρώτη ώρα. Εάν θέλετε έναν πιο λεπτομερή σχολιασμό, προχωρήστε μετά από την παρακάτω εικόνα, όμως προσοχή περιέχει SPOILERS για τη συναυλία αλλά και για το παιχνίδι.

Από εδώ και πέρα spoilers για το παιχνίδι και την συναυλία!

Μου άρεσε πολύ αυτό που είδα και άκουσα, εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν πως ο βασικός άξονας της συναυλίας ήταν η πλοκή του παιχνιδιού, από την αρχή μέχρι το τέλος, αόριστα και περίτεχνα διηγημένη μονάχα μέσα από την live μουσική και το βίντεο που θύμιζε αναλυτικό promo trailer του παιχνιδιού. Ανοίγει με μουσική που παίζει πάνω από τον πρόλογο και το pre-encore τελειώνει με τις τελευταίες μάχες του παιχνιδιού. Έτσι καταλήγει το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού να βλέπει αντιπροσώπευση, ακόμα και τα πιο αστεία ή τρίτα κομμάτια που κανένας δεν περίμενες αρχικά να ακούσει.

Αυτό που πραγματικά με εξέπληξε, όμως, ήταν η διασκευή και τοποθέτηση της μουσικής, καθώς περίπου το ένα τέταρτο του show εκτελέστηκε ως μέρος κάποιου medley. Συχνά φαινόταν ότι έπαιρνε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα με το ένα ή το άλλο κομμάτι πριν μετατραπεί χειρουργικά στο επόμενο. Για ένα τμήμα σχεδόν 20 λεπτών της παράστασης, όλα τα κομμάτια του ανοιχτού χάρτη (Grasslands, Junon Region, Mt. Corel, South Corel, Gongaga, Cosmo Canyon και Nibel), έπαιζαν απαράληπτα και ρυθμικά σαν ένα μεγάλο γράμμα αγάπης για τον κόσμο του FFVII από τους συνθέτες του μεγάλου αυτού κομματιού.

Προσωπικά περισσότερα απ’ όλα άναυδο με άφησε το Galian Beast, καθώς πιστεύω ήταν το μεταίχμιο των ικανοτήτων του μουσικού συνόλου, που με μαεστρία απέδωσε το κομμάτι 1:1 όπως ακούγεται και στην αντίστοιχη επική μάχη στο Shinra Mansion. Ήταν επίσης πολύ διασκεδαστικό να βλέπω το mini-game ρυθμού της παράστασης του Loveless να παίζεται πλήρως ενορχηστρωμένο σαν «μια παράσταση μέσα σε μια παράσταση», ειδικά αφού για πρώτη φορά μπορούσα να απολαύσω τη σκηνή με την ησυχία μου, χωρίς να έχω το άγχος των rhythm game πατημάτων να με κρατάνε σε εγρήγορση. Πραγματικά απίθανη δουλειά!

Η ορχήστρα Shinra έπαιξε όλη αυτή τη μουσική με απίστευτη ακρίβεια και ήταν σχεδόν αδιάκριτη από τη μουσική που ακούγεται in-game. Αυτή είναι μια πραγματικά επαγγελματική παράσταση και ήξεραν πως να αποδώσουν βέλτιστα τη μουσική που αγαπήσαμε στο παιχνίδι. Καθόμουν αρκετά κοντά στην σκηνή και όλα τα διαφορετικά τμήματα της ορχήστρας δούλευαν όμορφα σε αρμονία, όπως διηύθυνε ο σεβαστός Eric Roth, χωρίς να υπερισχύει άγαρμπα κάποιο μεταξύ τους. Φαινόταν ή καλύτερα “ακουγόταν” ότι οι έμπειροι επαγγελματίες που εκτελούσαν τα κομμάτια, είχαν βάλει πολλή καρδιά σε όλο το εγχείρημα και έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό στην παράσταση. Θέλω να επισημάνω ιδιαίτερα την ικανότητα των χάλκινων πνευστών κατά τη διάρκεια του “Welcome to the Gold Saucer” πραγματικά ανέβασαν το κομμάτι σε άλλα επίπεδα.

Το FINAL FANTASY VII Rebirth Orchestra World Tour τελικά με έκανε να νιώσω ότι η SQUARE ENIX ήθελε να είναι προσεκτική με τα spoilers του παιχνιδιού, για άτομα που δεν το έχουν τελειώσει ακόμα. Το γεγονός ότι άλλες συναυλίες της SQUARE ENIX προηγουμένως δεν απέφευγαν να επιδοθούν σε spoilers, κάνει αυτή την επιλογή ακόμη πιο περίεργη για μένα. Σε τελική ανάλυση, αν κάποιος έρχεται σε μια συναυλία βιντεοπαιχνιδιών, υποτίθεται ότι όχι μόνο θα έχει ολοκληρώσει το παιχνίδι, αλλά θα έχει μετατραπεί και σε μεγάλος φαν του.

Ένα άλλο, δευτερεύον, πρόβλημα που βρήκα, ήταν με τα cutscenes όπου ενώ μπορούσαν να συμπέφτουν με την ορχήστρα, τελικά απλά έπαιζαν στο background χωρίς κάποιο συγχρονισμό. Στην πράξη αυτό σήμαινε πως κάποιες σκηνές δεν έκλειναν μαζί με τα τραγούδια τους, αλλά απλά κόβονταν άγαρμπα. Θα πίστευε κανείς ότι είναι υπερβολικό να περιμένεις κάτι τέτοιο, όμως πάλι σε συναυλία της SE (Nier: Orchestra Concert) όχι μόνο το είχαν πετύχει τέλεια αυτό, αλλά είχε και ξεχωριστό original αφήγημα μαζί με την παράσταση. Ενώ ισχύουν τα παραπάνω, υπήρχαν άλλα κομμάτια, όπως το Galian Beast ή το Cosmo Canyon- Sanctum of Planetology, που τελείωσαν συγχρονισμένα, με έναν απόλυτα ικανοποιητικό τρόπο κινηματογραφικά μιλώντας.

Τέλος, ένα άλλο θέμα που είχα με τη συναυλία ήταν η απόδοση του No Promises to Keep- Loveless Version. Προς μεγάλη μου έκπληξη, παρουσιάστηκε μόνο ως instrumental. Ενώ το τμήμα εγχόρδων προοριζόταν ξεκάθαρα να αντικαταστήσει τη φωνή της Loren Allred στην παράσταση, νομίζω ότι δυσκολεύτηκαν να το κάνουν εδώ. Αυτή ήταν μια ιδιαίτερα κακόγουστη επιλογή, καθώς έπαιζε η σκηνή του παιχνιδιού ταυτόχρονα, όπου η Aerith τραγουδούσε «στο mute» ενώ έπαιζαν τα όργανα. Ενώ καταλαβαίνω ότι η κ. Allred δεν μπορεί να έρθει μαζί για μια πλήρη παγκόσμια περιοδεία, εξεπλάγην που δεν είχαν έναν καλεσμένο τραγουδιστή να συμπληρώσει τη θέση αυτή. Αντίστοιχα έντονη ήταν η έλλειψη των συγκεκριμένων οργάνων που είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο σε διάφορα κομμάτια, όπως το σαξόφωνο στο Queen’s Blood ή ηλεκτρική κιθάρα στο Jenova Tenacity. Εν τέλη υπήρχε και μια μικρή έλλειψη από κάποια βασικά κομμάτια του FFVII κόσμου, όπως το Tifa’s Theme, το Let the battle begin και το Fight On. Αυτά τα κομμάτια δεν είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στο Rebirth παρ’ ότι έκαναν την εμφάνισή τους στο παιχνίδι, που από ότι φαίνεται δεν ήταν αρκετός λόγος για να συμπεριληφθούν στο πρόγραμμα της βραδιάς. Σίγουρα έλλειψαν από την παράσταση. 

Όλα αυτά δεν αφαιρούν πολλά από τη συναυλία. Τουναντίον, η SQUARE ENIX και η AWR Productions κατάφεραν να δημιουργήσουν μια συναυλία που κόβει την ανάσα και αναδεικνύει πολλά από τη νέα μουσική στο FINAL FANTASY VII Rebirth για λίγο περισσότερο από δύο ώρες. Και ειλικρινά το λάτρεψα. Αν αγαπάτε το FFVII, προτείνω πολύ έντονα να παρακολουθήσετε την παγκόσμια περιοδεία της Shinra Orchestra, με μία από τις πολλές συναυλίες που έχει ακόμα στο πρόγραμμα της. Μπορείτε να τις βρείτε εδώ. 

Είναι σημαντικό να γίνονται τέτοιες συναυλίες και ακόμα πιο σημαντικό να πηγαίνει ο κόσμος να τις παρακολουθεί. Μειώνεται το χάσμα ανάμεσα στην κλασσική μουσική που κατά κόρων παίζεται σε τέτοιες αίθουσες και στην σύγχρονη επική μουσική, που πλέον δεν συνθέτουν κλασσικοί συνθέτες, αλλά ταλέντα που δουλεύουν στα media, είτε αυτά είναι παιχνίδια, ταινίες, σειρές, anime και μη. Το επόμενο βήμα στην σύνθεση γίνεται αυτή την στιγμή σε όλα αυτά τα media και δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο. Θεωρώ απαραίτητα τέτοια events, καθώς μόνο τότε υπάρχουν οι σωστές συνθήκες, τόσο ώστε οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι (που δεν έχουμε επαφή με πιο ειδικευμένη μουσική και ακούμε ομολογουμένως το σύνολο της μουσικής μας σε Youtube και Spotify) να ζήσουμε την διαφορά της ζωντανής μουσικής, από πραγματικά αναλογικά όργανα, όσο και για να μπορέσει ο χώρος της κλασσικής μουσικής να αναγνωρίσει την ζήτηση της ζωντανής ενορχηστρωμένης μουσικής και από νέους ανθρώπους, έτσι ώστε κάποτε να γίνει αποδεκτό κάθε είδος μουσικής σε μεγάλες σκηνές είτε αυτό προέρχεται από τον Choppin, είτε από την Taylor Swift, είτε από τον Nobuo Uematsu.