Όλα όσα αγαπήσαμε πέρυσι και τι περιμένουμε φέτος.

Η ομάδα μας επιλέγει και σας μιλά εν συντομία για μερικά από τα games που αγαπήσαμε ιδιαίτερα μέσα στο 2021. Δεν είναι απαραίτητα τα κορυφαία games του έτους, αλλά πρόκειται για τίτλους που είτε λόγω προσωπικών προτιμήσεων, είτε λόγω της έκπληξης που μας προκάλεσαν, είτε επειδή έτσι μας τη βάρεσε, απολαύσαμε λίγο παραπάνω από τους υπόλοιπους. Για να μην ακούτε τα ίδια, συμφωνήσαμε να μην αναφέρουμε δις κανένα video game, αλλά να σας περιγράψουμε τις προσωπικές μας εμπειρίες από μερικά games που έδωσαν ψυχολογικές και διασκεδαστικές λύσεις για εμάς εντός του 2021. Παράλληλα, σημειώνουμε και μερικά από τα games που ανυπομονούμε να παίξουμε το 2022, ώστε να σας προσκαλέσουμε να ανεβείτε και εσείς στο hype train μιας -όπως φαίνεται- πάρα πολύ δυνατής χρονιάς για το gaming. Ας δούμε λοιπόν τι επέλεξε ο καθένας.

Κάθε χρόνο ο κόσμος των videogames συνεχίζει τη συζήτηση με τον εαυτό του, απαντώντας τις ερωτήσεις που έθεσε στο παρελθόν και θέτοντας νέες, για να τις απαντήσει το μέλλον. Αν υπάρχει μία κεντρική ερώτηση που κάθε χρόνο σπρώχνει αυτό το μέσο πέρα από τα όριά του, η ερώτηση αυτή θα ήταν μάλλον: «Τι μπορεί να είναι ένα videogame;» Κάθε φορά που παίζω ένα game, σχηματίζω και τις δικιές μου ερωτήσεις, τις οποίες περιμένω εν τέλει να απαντήσει ένα άλλο. Αναρωτιέμαι λόγου χάριν πώς ένα videogame αφηγείται μέσω των μηχανισμών του ή αν η πρόθεση πίσω από κάποια σχεδιαστική απόφαση είναι αυτή που νομίζω. Αναρωτιέμαι συχνά ποιο είναι το μέλλον (ή και τα διάφορα, αποκλίνοντα μέλλοντα) του design που εκφράζεται μέσα από τις τάσεις των developers για ορισμένες αποφάσεις. Κάθε χρόνο υπάρχουν μερικά games που βρίσκω ιδιαίτερα πολύτιμα σε αυτή τη διαδικασία νοητικής χαρτογράφησης του τοπίου των videogames. Οι εμπειρίες αυτές είτε είναι πλούσιες σε στοιχεία που ίσως οδηγήσουν σε απαντήσεις, είτε ανοίγουν νέες, φλέγουσες ερωτήσεις. Στις καλύτερες περιπτώσεις, είναι και τα δύο.

Αγαπημένα του 2021:

- It Takes Two
Τι απαντήσεις έχει να δώσει το διαμαντάκι της Hazelight; Αρχικά, είναι μια τρανταχτή απόδειξη ότι ένα videogame μπορεί να είναι μια couch co-op περιπέτεια (με δυνατότητα για online co-op προφανώς) και όχι μόνο να πετύχει, αλλά να πάρει και το Game of the Year Award στη μεγαλύτερη τελετή απονομής της χρονιάς. Όμως έχει κι άλλα να πει. Το It Takes Two εκπροσωπεί και την άποψη του director Josef Fares ότι τα videogames στις μέρες μας τείνουν να είναι ολίγον τι παραφουσκωμένα. Αντιθέτως, η περιπέτεια της May και του Cody είναι μεν γεμάτη ποικιλία δραστηριοτήτων, αλλά δεν προσπαθεί με κανέναν τρόπο να επεκτείνει τεχνητά τη διάρκεια του παιχνιδιού χάριν κάποιου industry standard. Ίσα ίσα, αποχαιρετίσαμε το υπέροχο cast νωρίτερα από ό,τι θα θέλαμε. Για πολλά θα μπορούσε κανείς να επαινέσει στο It Takes Two, αλλά για μένα ξεχώρισε ο τρόπος με τον οποίο ο Fares και η ομάδα συνέθεσαν την εμπειρία θεματικά σε όλα τα επίπεδα. Μπορώ να φανταστώ την ανάπτυξη του concept του It Takes Two να κυλάει νεράκι από τη στιγμή που η βασική του δομή ορίστηκε με τόση καθαρότητα. Κάθε πίστα καθρεφτίζει μια πτυχή της σχέσης και περιλαμβάνει τους δικούς της εσώκλειστους μηχανισμούς (πέρα από την ίδια την κίνηση) που καθρεφτίζουν με τη σειρά τους τη δυναμική του ζευγαριού. Έστω απλοϊκά, το It Takes Two είναι ένα φανταστικό παράδειγμα ενός θεματικού λεξιλογίου αλληλεπιδραστικότητας.

- Chicory: A Colorful Tale
Το Chicory: A Colorful Tale ήταν για μένα το τελειότερο game που έπαιξα την περασμένη χρονιά. Αν είστε δημιουργικός τύπος κι ο τύπος παίκτη που αναζητά για νόημα στα videogames, τότε θα ήταν τραγωδία να παραβλέψετε το αριστούργημα του Greg Lebanov και των συνεργατών του. Το Chicory είναι σχεδιασμένο με μαεστρία από την αρχή μέχρι το τέλος και καταφέρνει να πετύχει τους δύο υψηλότερους στόχους που μπορεί να θέσει στον εαυτό της μια τέτοια εμπειρία: λέει μια γνήσια, συγκινητική ιστορία γεμάτη νόημα και το κάνει με τρόπο που μόνο ένα videogame θα μπορούσε. Προσωπικά, το Chicory μου έδωσε να καταλάβω ότι αυτό που λείπει από τις αφηγήσεις πολλών videogames, ειδικά στο χώρο του AAA, είναι η αποδοχή. Πολλά games επιχειρούν να δώσουν απαντήσεις στις βαθύτερες ανησυχίες μας, αλλά λίγα από αυτά τους δίνουν το σεβασμό που τους αξίζει.

- Deathloop
To Deathloop είναι μια από τις πιο άξιες προσθήκες για την PS5 βιβλιοθήκη σας. Έχουμε δει πολλά loop games τελευταία, πολλά roguelikes, αλλά όχι και τόσα loop-roguelike-immersive sims που επιχειρούν να συνδυάσουν τα αρμόζοντα στοιχεία από όλα αυτά τα είδη για να δομήσουν μια αφήγηση που ξετυλίγει ενεργά ο ίδιος ο παίκτης. Το Deathloop πατάει λίγο το φρένο σε σχέση με games όπως το Outer Wids, καθώς είναι αρκετά πιο καθοδηγητικό, αλλά το Outer Wilds δεν επιβαρύνεται από τις δεσμεύσεις μιας ΑΑΑ παραγωγής. Για τα δεδομένα του ΑΑΑ, το Deathloop είναι αντισυμβατικό και η αντισυμβατικότητά του είναι ευπρόσδεκτα αναζωογονητική. Η Arkane έφερε δυνατές ερωταπαντήσεις στο τραπέζι του mainstream με το Deathloop, που με γεμίζουν με ενθουσιασμό για το μέλλον του game development. Μπορούμε να αναμείξουμε immersive sim στοιχεία με άλλα genre για να εμπλέξουμε τον παίκτη ακόμα βαθύτερα στην αφήγηση; Πώς μπορούμε να πειραματιστούμε με την ταύτιση παίκτη και πρωταγωνιστή σε single player, story-driven εμπειρίες; Η Arkane απαντά.

Πιο πολυαναμενόμενο:

- Elden Ring
Νομίζω ότι ο κόσμος πραγματικά περιμένει το επόμενο μεγάλο βήμα στην ιστορική πορεία της From Software και γι’ αυτό το Elden Ring σκίζει σε δημοσκοπήσεις. Σε ένα κόσμο που έχει πήξει με open world action-RPG, το Elden Ring έχει καταφέρει να κεντρίσει το ενδιαφέρον όλων. Κατ’ εμέ, εν μέρει χάριν στο ότι όλοι πιστεύουμε πως ο Miyazaki και η ομάδα δε θα έκαναν τη μετάβαση σε αυτή τη νέα δομή αν δεν είχαν κάτι να της δώσουν. Η From έχει δείξει έμπρακτα μια σχεδόν απόλυτη αδιαφορία για τις τάσεις κι έτσι έχει χτίσει την εικόνα μιας εταιρείας με αυθεντικό δημιουργικό ταπεραμέντο. Το δικό μου δεκάωρο με το game στο Closed Network Test επιβεβαίωσε αν μη τι άλλο ένα πράγμα: Αυτή τη στιγμή θέλω να μάθω περισσότερα για τον κόσμο του Elden Ring από ότι για οποιοδήποτε άλλο game.

Αγαπημένα του 2021:

- Metroid Dread
Το Dread δεν ήταν μόνο μια από τις πιο ευχάριστες εμπειρίες του 2021 αλλά και μία υπενθύμιση. Κάποια franchise έχουν ξεχωριστή θέση και ιδιαίτερη σημασία στο χώρο του gaming για πολύ καλό λόγο. Το Metroid σαν franchise προσφέρει ένα καθολικά συνετό σχεδιασμό, θεμελιωμένο στην εξερεύνηση ενός, στην κυριολεξία, εχθρικού περιβάλλοντος και στην αντιμετώπιση των πολλαπλών κινδύνων που κρύβει. Το Dread προσθέτει στο σχεδιάγραμμα ενός Metroid παιχνιδιού έντονα στοιχεία τρόμου και μηχανικής απειλής. Τα στοιχεία αυτά το διαφοροποιούν από τα περισσότερα παιχνίδια στο franchise και παράλληλα το φέρνουν πιο κοντά στο παιχνίδι που χρονολογικά ακολουθεί, το Metroid Fusion. Ανάμεσα στις άριστες αναβαθμίσεις στην κινησιολογία της Samus που έφερε η MercurySteam, ανέβασε και τον πήχη της δυσκολίας αρκετά ώστε να προσφέρει ικανοποιητικές αναμετρήσεις, συμπληρώνοντας την απόλυτα απολαυστική, τεχνοτροπικά κλασσική και συμπαγή εμπειρία.

- Final Fantasy XIV: Endwalker
Σίγουρα το game που έπαιξα το περισσότερο το 2021, και τις δύο χρονιές πριν από εκείνο. Έχω την εντύπωση πως πολλοί μας έχουμε ένα game στο οποίο διατρέχουμε τακτικά. Για μένα αυτό είναι το FFXIV. Ακόμη και στο τέλος του προηγούμενου expansion, χωρίς νέο περιεχόμενο, το επισκεπτόμουν σχεδόν καθημερινά. Είναι ένα τόσο πυκνό και πολύπλευρο παιχνίδι που πραγματικά μπορεί κανείς να ξοδέψει ατέλειωτες ώρες στις παράπλευρες δραστηριότητες που προσφέρει. Με την κυκλοφορία του Endwalker, το FFXIV παρέδωσε για μία ακόμη μια φορά ένα εξαιρετικό expansion. Η ιστορία του μελετημένη και θριαμβευτική, οι μάχες διασκεδαστικές και περίτεχνες, οι αλλαγές ευπρόσδεκτες και ομαλές. Το Endwalker αποκορυφώνει μία ήδη καταπληκτική εμπειρία και αυτή είναι μόνο η αρχή του.

- Shin Megami Tensei V
Η Atlus έχει μία μοναδική προσέγγιση στον τρόπο με τον οποίο στήνει τα παιχνίδια της. Στο προσκήνιο έχουμε μάχες που χαρακτηρίζονται από ένα άρτιο, προσεγμένο και διασκεδαστικό σύστημα, μοναδική αισθητική και τα υψηλά διακυβεύματα που προκύπτουν μέσα από την αναμέτρηση μεταξύ του Θείου και του δαιμόνιου. Στο υπόβαθρο κρύβονται αμέτρητα ερωτήματα που περικυκλώνουν μια ιστορία με πιο πολλές αποχρώσεις από ότι είχε αρχικά υπολογιστεί. Το Shin Megami Tensei σαν franchise πάντα πρόσφερε μία σκληρή και ασυγχώρητη εμπειρία και το V δεν αποτελεί εξαίρεση. Παραμένει πιστό στο γενετικό υλικό του αλλά όχι ατόφιο. Φέρει σημαντικές αλλαγές που εμπλουτίζουν και βελτιώνουν το σύνολο του. Υιοθετεί στοιχεία ανοικτού σχεδιασμού που δραστικά εξευγενίζουν την περιήγηση των διαφορετικών περιοχών, μια καταπληκτική βελτίωση συγκριτικά με τους λαβύρινθους των προγόνων του. Ο θάνατος εξακολουθεί να σημαίνει εξάλειψη προόδου αλλά πλέον έχουμε ένα σύστημα που μας επιτρέπει να γυρίσουμε ανά πάσα στιγμή σε save point. Τέτοιες βελτιώσεις σε συνδυασμό με μετρημένες αλλαγές και τα μοναδικά στοιχεία της σειράς, καθιστούν το Shin Megami Tensei ένα εξαιρετικό RPG.

Πιο πολυαναμενόμενο:

- Untitled The Legend of Zelda: Breath of the Wild Sequel
Το Breath of the Wild παραμένει μια ζωντανή ανάμνηση. Ήταν συνταρακτικό όταν κυκλοφόρησε και παραμένει πηγή έμπνευσης για πολλά open-world games που ακολούθησαν. Τα περισσότερα κατάφεραν στο να το μιμηθούν πάρα μόνο επιφανειακά, ή να χρησιμοποιήσουν τη μίμηση ως δόλωμα. Το sequel, από τα σχετικά λίγα που μας έχουνε δείξει, υπόσχεται να επεκτείνει τον ήδη εκτενή κόσμο του και την ιστορία του. Δεν ξέρω τι περιμένω περισσότερο. Να ανακαλύψω τα μυστήρια του Hyrule; Να εξερευνήσω τις περιοχές πάνω από τους ουρανούς; Να πειραματιστώ με τα καινούρια στοιχεία που θα προσθέσουν; Ίσως , αυτό που πραγματικά περιμένω περισσότερο είναι ο τίτλος του παιχνιδιού.

Αγαπημένα του 2021:

- Ratchet & Clank: Rift Apart
Το δίδυμο στο οποίο χρωστάω όλη τη gaming πορεία μου επέστεψε ηχηρά το 2021. Το Rift Apart τήρησε την υπόσχεση μίας καινοτόμας εμπειρίας, αποτελώντας ταυτοχρόνως επίδειξη των δυνατοτήτων του PS5. Στα δικά μου μάτια είναι ό,τι πιο next-gen κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή στο εμπόριο, συνθέτοντας ένα ιδανικό πακέτο διασκέδασης και ολικής αξιοποίησης της κονσόλας, του χειριστηρίου και των μηχανισμών platforming. Η Insomniac Games, η -αποδεδειγμένα πια- καλύτερη εξαγορά στην ιστορία της βιομηχανίας flexάρει το ταλέντο από το οποίο απαρτίζεται ολόκληρο το studio, δίνοντάς μας το καλύτερο Ratchet & Clank όλων των εποχών, κάτι που δεν πίστευα ποτέ να πω όσο υπάρχουν τα Up Your Arsenal και A Crack In Time. Αλλά πέραν της αδιαμφισβήτητης ποιότητας αυτού του τίτλου, το Rift Apart έκλεισε για μένα τον κύκλο ενός ολοκληρωμένου gamer και reviewer, αφού το μακρινό 2002 με εισήγαγε στον μαγικό αυτό κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών και σχεδόν 20 χρόνια αργότερα έφτασα να καλύπτω, ως critic πια, τη νεότερη κυκλοφορία της, άρα δεν θα μπορούσε να είναι κάτι λιγότερο από αγαπημένο μου game για το 2021, με γιγαντιαία απόσταση από τον δεύτερο.

- Marvel's Guardians of the Galaxy
Πάντα στα αγαπημένα κάθε χρονιάς φροντίζω να συμπεριλάβω κάποιο παιχνίδι που με εξέπληξε και στην περίπτωση του Marvel’s Guardians of the Galaxy σοκαρίστηκα από την υγιέστατη linear εικόνα του, συγκριτικά με το πώς μου είχε πρωτοφανεί στο reveal του. Μολονότι δεν ανήκει στο περσινό top 3 μου ως «best», σίγουρα όμως κατατάσσεται στα «favourite», όντας το video game που πραγματικά με ξεκούρασε περισσότερο από όλα στο δύσκολο 2021. Όταν σε ένα 365ήμερο είμαι μονίμως με 2-3 reviews στην πλάτη και έχω σχηματίσει ένα απύθμενο backlog, ήταν λυτρωτικό για μένα να ασχολούμαι με ένα τόσο fun-to-play, χιουμοριστικό και γραμμικό video game, σαν τις παλιές καλές εποχές που δεν χρειάζονταν όλα να είναι open world και ατελείωτα. Με άριστη comic γραφή, αντιστοιχία του MCU ύφους και έμφαση στην ουσία, το Guardians of the Galaxy ήταν για μένα τελικά ένα από τα πιο ευχάριστα games που παραλίγο να μην παίξω ποτέ και ευτυχώς ευλογήθηκα να το δοκιμάσω.

- Life Is Strange: True Colors
Και εδώ έχουμε ένα παιχνίδι που δεν θα έβαζα ποτέ στο βάθρο έναντι κάποιου Returnal, RE Village ή Kena, παρόλα αυτά κανένα από τα τρία δεν με «άγγιξε» όσο το νέο Life Is Strange. Καιρό τώρα έχω χάσει την πίστη μου στο franchise και δεν το θεωρούσα ποτέ top tier, μέχρι που βίωσα την ιστορία της Alex. Το True Colors κατακτά το essence της σειράς περισσότερο από οποιονδήποτε, με μία συμπαθέστατη πρωταγωνίστρια, ένα ιδιαίτερο χάρισμα και ένα σκοτεινότατο, καλογραμμένο και διακλαδωτό σενάριο. Η δε Deck Nine αποδεικνύει πως είναι η πιο άξια για να πάρει τα ηνία της σειράς και κάπως μαγικά μεταφέρθηκε από την άρνηση και την αδιαφορία στο να παρακαλάω να συνεχίσουν με sequel, spin-off ή ό,τι στο καλό έχουν σκαρφιστεί στη Square Enix.

Πιο πολυαναμενόμενο:

- Horizon Forbidden West
Για μην ανακυκλωνόμαστε και εφόσον με κάλυψαν οι προλαλήσαντες, εγώ θα κάνω τη διαφορά και δεν θα ντραπώ να διαλέξω το Horizon Forbidden West ως most anticipated κυκλοφορία για φέτος. Είναι εύκολο να υποθέσει κανείς πως κάποιο Ragnarok ή Elden Ring θα ρίξουν τα τσιμέντα, από όσα έχω δει όμως κανένα παιχνίδι δεν μου έχει κινήσει το ενδιαφέρον όσο η νέα περιπέτεια της Aloy. Το περιεχόμενο με το οποίο μας ταΐζει σταδιακά η Guerrilla μας προετοιμάζει για έναν πολλαπλασίου μεγέθους και ομορφιάς κόσμο, για νέους μηχανισμούς μάχης και εξερεύνησης και ακόμα περισσότερα πελώρια, μεταλλικά πλάσματα που δεν βλέπω την ώρα να κατατροπώσω σε περίπου ένα μήνα από τώρα. Το πρώτο παιχνίδι ήταν για μένα ένα σκαλί κάτω από το αριστούργημα και έχω την έντονη αίσθηση πως το πολυαναμενόμενο sequel θα ξεπεράσει κατά πολύ τον προκάτοχό του. Απειροελάχιστες πιθανότητες να απογοητεύσει αυτός ο τίτλος.

Αγαπημένα του 2021:

- Forza Horizon 5
Η Playground Games δημιούργησε ένα παιχνίδι που στην κατηγορία του είναι αξεπέραστο. Ανέμελο, γεμάτο διασκέδαση και ωραίες στιγμές ήταν για εμένα το ταξίδι μου στο Μεξικό, ένα ταξίδι που για την ώρα δεν έχει τελειώσει και δεν θα τελειώσει ούτε στο σύντομο μέλλον. Ένας πανέμορφος κόσμος με γραφικά που θα δυσκολευτώ να συναντήσω ξανά (τουλάχιστον για την ώρα), με άφθονους τρόπους να περάσω καλά και με ένα gameplay που είναι ικανό να με φυλακίσει πάνω στα ψηφιακά τιμόνια των αμέτρητων αυτοκινήτων που υπάρχουν. Το Forza Horizon 5 κατάφερε να ξεπεράσει κάθε στάνταρ που είχε θέσει με τα προηγούμενα παιχνίδια της η σειρά, αποδεικνύοντας πως είναι ο βασιλιάς των arcade racing αν όχι ολόκληρης της κατηγορίας των racing.

- Halo Infinite
Η επιστροφή που φόβιζε πολλούς τελικά έδωσε ελπίδα ακόμα και στον πιο αυστηρό και απαισιόδοξό οπαδό του Master Chief. Η νέα προσέγγιση που ακολουθεί το Halo Infinite μπορεί να μην εκτοξεύει το είδος, είναι όμως αρκετή για να σηματοδοτήσει μια νέα αρχή για την σειρά. Η καλογραμμένη ιστορία μαζί με το εθιστικό gameplay αποτέλεσαν τους σημαντικότερους λόγους που με έκαναν να αγαπήσω το πόνημα της 343 Industries και να το κατατάξω σε αυτή την ξεχωριστή κατηγορία. Τα συναισθήματα που βίωσα κατά την περιπλάνηση μου στο Zeta Halo ήταν αρκετά έντονα, με μερικά από αυτά να είναι μοναξιά, άγνοια, αμφιβολία μα κατά βάθος αυτό που κυριαρχούσε ήταν το συναίσθημα της ασφάλειας και της σιγουριάς. Οι πυλώνες που χρειάζονται για ένα παιχνίδι που όλο και θα μεγαλώνει υπάρχουν και είναι πολύ σταθεροί, με ότι προστίθεται από εδώ και στο εξής να τους ενισχύει. Το Multiplayer κομμάτι διαθέτει και αυτό γερές βάσεις και διαθέτει πολλές προοπτικές για να γίνει κάτι που θα προσεγγίσει αρκετό κόσμο.

- Death’s Door
Δύο άτομα ήταν αρκετά ώστε να με ξαφνιάσουν και να με κρατήσουν στον κόσμο -που οι ίδιοι φτιάξανε- όσο κανένα άλλο indie αυτή την χρονιά. Η μίξη στοιχείων από τα Zelda, Souls και Metroid είναι αρκετά ριψοκίνδυνη και δύσκολη. Όταν όμως γίνεται σωστά το αποτέλεσμα που λαμβάνουμε είναι παιχνίδια όπως το Death’s Door. Η έκπληξη του 2021 βασίζεται πάνω σε ένα απλό αλλά συνάμα δύσκολο σύστημα μάχης, σε μία μυστηριώδης και ιδιαίτερη ιστορία και σε ένα συνεχόμενο αλλά σωστά δοσμένο backtracking. Κάθε περιοχή ξεχειλίζει από φαντασία όσο αφορά το level design, ωραία μουσική και ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Ο διάδοχος του Titan Souls κατάφερε να με αποπροσανατολίσει από κάθε μεγάλη και μη κυκλοφορία και να με μαγνητίσει.

Πιο πολυαναμενόμενο:

- God of War Ragnarök
Δεν νομίζω πως χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για ένα παιχνίδι που φέρει στον τίτλο του το όνομα God of War. Το reboot του 2018 ήταν για εμένα αν όχι το καλύτερο ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του PS4. Η αλλαγή πλεύσης διατηρώντας όμως τα στοιχεία που εξύμνησαν την σειρά, αναζωογόνησαν μία άκρως επιτυχημένη συνταγή και σε συνδυασμό με την διαχείριση και την πλοκή της ιστορία το αποτέλεσμα για εμένα ήταν το απόλυτο 10. Θυμάμαι ακόμα και τώρα πως δεν ήθελα να αφήσω από τα χέρια μου το χειριστήριο, θέλοντας να εξολοθρεύσω ότι πάει να σταθεί εμπόδιο στο ιερό καθήκον του Kratos και του Atrea. Φυσικά δεν θα μπορούσα να μην αναμένω την οποιαδήποτε συνέχεια αυτών των δύο ηρώων. Το God of War Ragnarok προγραμματίζεται να κυκλοφορήσει μέσα στο τωρινό έτος και προσεύχομαι κάθε μερόνυχτο να μην υπάρξει το παραμικρό delay.

Αγαπημένα του 2021:

- Hot Wheels Unleashed
Αν ψάχνετε ένα arcade racer με υψηλές ταχύτητες και πολύχρωμη παρουσίαση, που θα μπορέσει να σας κρατήσει παρέα για αρκετές ώρες, το Hot Wheels Unleashed είναι μία πολύ καλή επιλογή. Με ένα μεγάλο career mode, διασκεδαστικούς editors και πολλά αυτοκινητάκια για να συλλέξετε, το Hot Wheels Unleashed μπορεί να σας κάνει παρέα για αρκετές ώρες, με τα εξαιρετικά συστήματα οδήγησης και τα υπέροχα γραφικά του. Σίγουρα δεν ήρθε να καινοτομήσει, αλλά παραμένει ένας εξαιρετικός τίτλος που θα ενθουσιάσει ακόμη και τους gamers που δεν είναι fan των racing.

- The Artful Escape
Πιθανόν πολλοί να με κράξουν αλλά δεν με απασχολεί καθόλου. Προσωπικά, αυτός ο τίτλος άγγιξε κάποιες ευαίσθητες χορδές μου καθώς μου προσέφερε απλόχερα μια εμπειρία που με διασκέδασε, με ταξίδεψε σε αλλόκοτους και ταυτόχρονα πανέμορφους κόσμους ενώ ταυτόχρονα με χαλάρωνε. Καλή η δράση, το ξεπάστρεμα ορδών ζόμπι και οι εξωφρενικές μάχες μεταξύ εξωγήινων φυλών, αλλά που και που χρειάζονται τέτοια games. Games εμπειρίες.

- WarioWare: Get It Together
Μόνο χαμόγελα προσφέρει ο συγκεκριμένος τίτλος και το καταφέρνει 100%.To WarioWare get it together! σίγουρα έχει κάποιες ελλείψεις σε σχέση με τους προκατόχους του αλλά παραμένει άκρως διασκεδαστικό και πιστό σε ό,τι αγαπήσαμε σε αυτή τη "κάφρικη" σειρά, με πολλά και χιουμοριστικά microgames. Απαραίτητο για casual gamers που θέλουν κάτι πρωτότυπο, ψυχαγωγικό και αστείο και είναι χωρίς υπερβολή ένας ξεχωριστός τίτλος στην βιβλιοθήκη του Nintendo Switch. Άλλωστε πιστεύω πως όλοι μας χρειαζόμαστε  μερικές φορές μικρά και διασκεδαστικά διαλείμματα από κάποιο main game εκατοντάδων ωρών.

Πιο πολυαναμενόμενο:

- Gungrave GORE
Το Gungrave Gore παρουσιάστηκε στο Tokyo Game Show το 2019 και από τότε λίγα πράγματα είχαν γίνει γνωστά γύρω από την ανάπτυξη του. Πρόσφατα όμως έσκασε το trailer και θυμήθηκα τα νιάτα μου, εποχές ps2 με αχαλίνωτο πιστολίδι. Το πρώτο τρέιλερ του Gungrave GORE ηταν γοητευτικό αλλά δεν προσέφερε κανένα πραγματικό gameplay αλλά ευτυχώς όμως (για εμένα τουλάχιστον) που ήρθε το πρόσφατο τρέιλερ που δείχνει πόσο γρήγορη, τρελή και φρενήρης δράση υπόσχονται οι developers του παιχνιδιού! Δεν νομίζω να απογοητευτώ καθώς δεν περιμένω σενάριο και ερμηνείες αλλά ένα καθαρόαιμο shooter με απλό, διασκεδαστικό και εθιστικό gameplay. 

Αυτή είναι μόνο μία μικρή λίστα με games που λατρέψαμε πέρυσι. Υπάρχουν ακόμα περισσότερα games που έλαμψαν μέσα στο 2021 και αξίζουν αναφορά, παρόλα αυτά μπορείτε να βρείτε τις γνώμες μας για όλα τους στα άρθρα μας και τα εκτενή reviews μας. Overall, ήταν μία γεμάτη χρονιά παρά τα delays και τις δυσκολίες των developers, οπότε οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τους πάντες για την προσπάθειά τους να κάνουν τον κόσμο του gaming πιο όμορφο. Τα most anticipated από την άλλη, υποδεικνύουν το πόσο καυτή χρονιά έρχεται και ευελπιστούμε να δούμε όλα τους και περισσότερα, που ίσως δεν γνωρίζουμε, να κυκλοφορούν φέτος απροβλημάτιστα. Καλή χρονιά και καλό gaming!