Χρειαζόταν περισσότερο χρόνο.

Εδώ και πολλά χρόνια το Call of Duty και το Battlefield ανταγωνίζονται για το θρόνο της FPS κατηγορίας, με το ζύγι να πηγαίνει εκατέρωθεν ανάλογα τη χρονιά, αφού κάθε σειρά είχε τα δικά της μοναδικά χαρακτηριστικά, τα οποία προσέλκυαν και το ανάλογο κοινό. Όπως φαίνεται ωστόσο, αφού το Battlefield 5 δεν κατάφερε να ανταποκριθεί εμπορικά στις προσδοκίες της ΕΑ, η DICE ξεκίνησε να βαδίζει σε ένα νέο μονοπάτι με το Battlefield 2042. Ένα μονοπάτι που μοιάζει με το αυτό που ακολούθησε το Call of Duty και άλλα παιχνίδια που έχουν μονοπωλήσει το ενδιαφέρων των παιχτών τα τελευταία χρόνια. Εξάλλου, ο χώρος των shooters δεν θα μπορούσε να είναι πιο διαφορετικός σήμερα απ’ ότι μια δεκαετία πριν, με τα Battle Royale όπως το PUBG και το Warzone να έχουν κυριαρχήσει και τα hero shooters να έχουν και αυτά μια σταθερή θέση στις προτιμήσεις του κοινού. Ας προχωρήσω, όμως, στον ένα από τους μεγάλους πρωταγωνιστές των FPS. Το Battlefield 2042 δεν έχει single-player campaign. Είναι μια καθαρά multiplayer εμπειρία, με την ομάδα να δηλώνει πως θέλει να επικεντρωθεί σε αυτό που ξέρει να κάνει καλά. Από το κεντρικό μενού, λοιπόν, η εμπειρία χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες: All-Out Warfare, Hazard Zone και Battlefield Portal.

ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΤΑ GAMEMODES

Το All-Out Warfare έρχεται με δύο επιμέρους modes, τα Conquest και Breakthrough, τα οποία είναι παραλλαγές που γνωρίζουν ήδη οι fans της σειράς, ενώ το Hazard Zone είναι κάτι σαν extraction Battle Royale που θυμίζει το Hunt: Showdown. Από την άλλη, το Portal δεν το θεωρώ ακριβώς νέο περιεχόμενο, αφού είναι ένα εργαλείο για custom games που επιτρέπει στην κοινότητα να ξαναζήσει λατρεμένα σκηνικά από τα παλιότερα παιχνίδια της σειράς, συνδυάζοντάς τα και και κάνοντας αλλαγές στην φόρμουλα. Για τους λάτρεις της σειράς θα είναι ίσως το πιο λαμπρό σημείο του πακέτου, αλλά προσωπικά εμένα δεν με τράβηξε καθόλου. Αν κάποιος θέλει να παίξει κάτι από τα παλιά Battlefield προτείνω τα original που είναι και ολοκληρωμένα. Επομένως, το αμιγώς νέο περιεχόμενο είναι τρία modes που λαμβάνουν χώρα σε επτά χάρτες. Δε νομίζω πως είναι και το καλύτερο ξεκίνημα, αφού και η έλλειψη του καθιερωμένου server browser της σειράς κάνει τους 7 αυτούς χάρτες να επαναλαμβάνονται συνέχεια απ’ ότι θα έπρεπε, αλλά η ουσία και αυτό που σε κρατάει σε ένα multiplayer είναι το gameplay.

LETS PLAY SOME BATTLEFIELD

Πώς τα πηγαίνει το Battlefield 2042 στον τομέα του gameplay; Με μια λέξη... καλά. Σίγουρα όμως θα μπορούσε και καλύτερα. Η μεγαλύτερη αλλαγή στην κλασσική συνταγή είναι οι specialists. Τα classes των παλιών τίτλων της σειράς αποτελούν παρελθόν και αντ’ αυτού ο κάθε παίκτης μπορεί να επιλέξει ένα ειδικό χαρακτήρα, ο οποίος έχει ένα active skill και ένα passive. Υπάρχει για παράδειγμα ο IRISH με το bulletproof shield, o Mackay που μπορεί να γαντζώνεται σε επιφάνειες, ο Boris που αφήνει στο πεδίο της μάχης ένα Sentry που εντοπίζει και πυροβόλα μόνο τους εχθρούς σε κοντινή απόσταση και ο Espinoza που μπορεί να επιβιώνει στην πρώτη γραμμή χάρη στην ασπίδα που έχει. Παράλληλα, δεν υπάρχει κανένας περιορισμός σε όπλα και gadgets και έτσι κάθε specialist μπορεί να εφοδιαστεί με οτιδήποτε. Δε μπορώ να πω ότι η ιδέα που διάλεξε η DICE με ενθουσίασε αλλά ούτε με απογοήτευσε ιδιαίτερα. Προσωπικά οι περισσότεροι specialists δε με ξετρέλαναν και ούτε τους βρήκα χρήσιμους, οπότε κατέληξα να ασχολούμαι με συγκεκριμένους και να αγνοώ όλα τα υπόλοιπα μαζί και τους μηχανισμούς του. Επίσης, υπάρχει τεράστια έλλειψη στον ξεκαθάρισμα των ρόλων (π.χ. medic, engineer) που κάνει το παιχνίδι πιο ατομική υπόθεση, αφού οι περισσότεροι παίκτες που συνάντησα δεν έδιναν ιδιαίτερη σημασία στο squad. Για αυτό ευθύνεται και το ρηχό σύστημα in-game επικοινωνίας, το οποίο δε φαίνεται να δουλεύει και καλά. Θα ήθελα να αναφέρω πως έπαιξα την έκδοση στο PS5, η οποία σε αντίθεση με το PC δεν έχει chat και έτσι για να μιλήσεις με την ομάδα χρησιμοποιείς εντολές μέσα από το ping σύστημα. Το πρόβλημα μου είναι ότι άλλες φορές καταχωρούνται και άλλες φορές όχι οπότε δεν μπορείς να το εμπιστευτείς καθόλου. Επίσης σαν να μην έφταναν όλα αυτά το σύστημα του revive προβληματικό πολλές φορές δεν με άφηνε καθόλου να σηκώσω το συμπαίκτη μου και αντιθέτως άλλαζε όπλο με αυτό που βρίσκεται στο έδαφος.

Γενικά το Battlefield 2042 πάσχει από πολλές τέτοιες ατέλειες και τεχνικά θεματάκια. Η κατάσταση είναι σαφώς πολύ καλύτερη σε σύγκριση με την απαράδεκτη beta και σίγουρα θα βελτιωθεί περαιτέρω προσεχώς, αλλά συνολικά το παιχνίδι δίνει την εικόνα πως χρειαζόταν περισσότερο χρόνο. Το πιο εκνευριστικό πρόβλημα που συνάντησα ήταν η αδυναμία φόρτωσης. Πολλές φορές το παιχνίδι έβρισκε αγώνα, αλλά δεν ήθελε να ξεκινήσει, βγάζοντας errors, ενώ φόρτωνε δε με άφηνε να μπω καν στο μενού να διαλέξω loadout οπότε αναγκαζόμουν να αποχωρήσω χειροκίνητα για να διορθωθεί το θέμα. Προσπερνώντας όλες τις ατέλειες, το μεγαλύτερο φάουλ είναι η ισορροπία, η οποία θέλει πολύ δουλεία ακόμη, από πολλές απόψεις. Το Battlefield 2042 κάνει την μετάβαση στους 128 παίκτες και αυτό δεν νομίζω πως ωφελεί ιδιαίτερα τη συνολική εμπειρία. Συγκεκριμένα, αναγκαία οι χάρτες που φιλοξενούν την δράση είναι πραγματικά τεράστιοι. Η κλίμακα εντυπωσιάζει εκ πρώτης όψης και η DICE φαίνεται πως τήρησε την υπόσχεση της, αλλά απ’ την άλλη δημιουργεί πολλές αμήχανες κενές στιγμές. Τακτικά, λοιπόν έπιασα τον εαυτό μου απλά να τρέχει από το ένα σημείο στο άλλο σε τεράστιες αποστάσεις, μόνο και μόνο για να φτάσω εκεί και να εξαφανιστώ από κάποιο hovercraft που τυγχάνει να κάνει βόλτες εκεί. Ένιωσα προτιμότερο να κάνω ξανά deploy κοντά στη μάχη, γιατί αυτά τα κενά δημιουργούν πραγματικά πολλές βαρετές στιγμές στην κατά τα αλλά φαντασμαγορική δράση. Ένα ακόμη αρνητικό των χαρτών του είναι το πόσο λίγο εξελίσσονται και καταστρέφονται κατά την διάρκεια του αγώνα. Για την ακρίβεια είναι τόσο στατικοί που σχεδόν απαρνιούνται το λατρεμένο στοιχείο καταστροφής των περιβαλλόντων που έκανε το franchise στο παρελθόν, με τα καιρικά φαινόμενα, όπως είναι ο ανεμοστρόβιλος, να είναι περισσότερο εφέ παρά ουσία.

ONLY IN BATTLEFIELD

Οι γιγαντιαίοι χάρτες έχουν και κάποια καλά αποτελέσματα με πολλές διαφορετικές αλληλεπιδράσεις στον καθένα, κάτι που μου άρεσε αρκετά. Μέσα σε κάθε πίστα θα υπάρξουν αρκετές CQB αναμετρήσεις, sniping σε τεράστια λιβάδια, μάχες με οχήματα και πολλά ακόμη διαφορετικά σενάρια. Προφανώς η DICE κατάλαβε πως το κενό μεταξύ αυτών των αναμετρήσεων δεν είναι και ιδιαίτερα κολακευτικό για την εμπειρία και έτσι ετοίμασε ένα νέο σύστημα call-in οχημάτων, το οποίο θεωρώ λίγο προβληματικό. Ο λόγος είναι ότι όλοι πάνε και καλούν τανκς και hovercraft στις ταράτσες των κτιρίων και κόβουν βόλτες δίχως περιθώρια να κάνεις κάτι.

Μέχρι στιγμής ακούγομαι συνολικά πολύ αρνητικός αλλά δυστυχώς με άφησε με ένα αίσθημα απογοήτευσης. Θεωρώ, όμως, πως υπάρχει μια καλή βάση, η οποία χρειάζεται ομολογουμένως αρκετή δουλειά. Για παράδειγμα, το σύστημα του on-the-fly customization των όπλων είναι μια πανέξυπνη ιδέα που σε κάνει τρομερά ευέλικτο. Παραδείγματος χάριν, έχεις τη δυνατότητα να το γυρίσεις από CQB μάχη σε sniping, χωρίς να χρειάζεται να κάνεις redeploy. Γενικά, όταν οι servers λειτουργούν σωστά και δε σε εκνευρίζει το κακό hit registration και δουλεύουν όλα ρολόι είναι μια χαρά "το feeling". Η πώρωση με τον τεράστιο αριθμό παικτών φτάνουν στα ύψη και πολύ δύσκολα το βαριέσαι αυτό. Μέχρι να αρχίσουν βέβαια τα ευτράπελα και φτου απ’ την αρχή.

Γενικά το παιχνίδι μου έδωσε την εντύπωση πως σχεδιάστηκε γύρω από το Hazard Zone - εκεί βγάζει νόημα και η χρήση των specialists - γιατί η ομάδα πρέπει να προσέξει τις επιλογές της και να παίξει στρατηγικά, εκμεταλλευόμενη κάθε gadget και ιδιαιτερότητα των χαρακτήρων και του οπλοστασίου. Πρόκειται για ένα mode με λιγότερους παίκτες, στο οποίο ψάχνεις να βρεις σκληρούς δίσκους, μέχρι που έρχονται δύο ελικόπτερα σε συγκεκριμένες γωνίες του χάρτη για να φύγεις με ότι μάζεψες. Είναι κάτι σαν Battle Royale δηλαδή, το οποίο μάλιστα έχει τη δίκη του ανεξάρτητη οικονομία, αφού κάθε match σου δίνει χρήματα που μπορείς να ξοδέψεις στον επόμενο γύρο ακόμη καλύτερα αρχικά όπλα και εξοπλισμό. Τέλος όπως προανέφερα η DICE έχει κάνει άλματα σε σχέση με την beta. Φυσικά και υπάρχουν αρκετά bugs και τεχνικά θέματα, αλλά το παιχνίδι δεν είναι σε unplayable κατάσταση. Τα γραφικά παρά τα περίεργα σκαμπανεβάσματα είναι αρκετά εντυπωσιακά. Αυτό που ξεχωρίζει για μένα με διαφορά είναι η τεράστια κλίμακα των maps και ο μεγάλος αριθμός παικτών που υπάρχουν στην οθόνη προκαλώντας χάος. Όσο αναφορά την μίξη ήχου και τα FPS, δυστυχώς δεν αποδίδουν καθόλου καλά, με αποτέλεσμα να επικρατεί συχνά ένα χάος και να μην καταλαβαίνεις τι σου γίνεται. Ακόμα και με τα ακουστικά δεν κατάφερα σχεδόν ποτέ να διακρίνω βήματα και να προσανατολιστώ ηχητικά σχετικά με το που βρίσκεται ο εχθρός.

Ευχαριστούμε τη Bandai Namco Hellas για την παροχή του review copy!