Η Bayonetta στη χώρα των θαυμάτων.

Μια φορά και έναν καιρό, πριν ξεκινήσουν τα αποκαλυπτικά γεγονότα της τριλογίας της,  η Bayonetta δεν ήταν ακόμα μια παντοδύναμη μάγισσα αλλά ένα μικρό κοριτσάκι που το λέγανε Cereza, συνεχώς αγκαλιά  με το λούτρινο γάτο της, Chesire. Mια σκοτεινή νύχτα, η Cereza εγκλωβίζεται μαζί με τον Chesire στο επικίνδυνο δάσος Avalon, από το οποίο κανείς ποτέ δεν έχει επιβιώσει. Μαζί, θα πρέπει να συνεργαστούν και να γίνουν πιο δυνατοί για να βρουν τον δρόμο της επιστροφής. Το Cereza and the Lost Demon επιχειρεί έτσι να διηγηθεί ένα origin story που αναδρομικά θα ενδυναμώσει τον μέχρι πρότινος σεναριακά φτωχό χαρακτήρα της  Bayonetta. Καταφέρνει όμως να μας πείσει το παραμύθι αυτό?

Η ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΤΟ ΓΑΤΟ-ΤΕΡΑΣ

Δεν θα σας κρατήσω σε αγωνία. Το παιχνίδι τα καταφέρνει και μάλιστα με μεγάλη ευκολία! Για πρώτη φορά στα χρονικά της σειράς, οι δημιουργοί φαίνεται να έδωσαν παραπάνω από 2 ευρώ budget στο σενάριο του παιχνιδιού. Ως αποτέλεσμα, έχουμε τους πιο συμπαθητικούς χαρακτήρες που έχουν εμφανιστεί μέχρι στιγμής στην σειρά, που ανυψώνονται από πολύ καλές ερμηνείες, καθώς και ένα πολύ απλό αλλά γεροδεμένο σενάριο. Αφενός, η πλοκή του παιχνιδιού δεν θα μπορούσε να ήταν πάρα πολύ μπερδεμένη (μιας και μιλάμε για παιδικό παραμύθι), αλλά παραμένει κατόρθωμα στα μάτια μου, έχοντας στο μυαλό μου πάντα τον αφηγηματικό πονοκέφαλο που είναι συνήθως οι ιστορίες των παιχνιδιών Βayonetta.

Στο επίκεντρο της ιστορίας μας όμως, δεν είναι απλά η Cereza και ο Chesire, αλλά και η όχι τόσο αρμονική σχέση τους. Η Cereza, θέλοντας ως umbran witch να καλέσει έναν δαίμονα από την κόλαση για βοήθεια, καταλήγει κατά λάθος να δαιμονίζει τον λούτρινο γάτο της. Έτσι ο Chesire μεταμορφώνεται σε ένα μοχθηρό και δυνατό γάτο-τέρας που συνέχεια γκρινιάζει για το πόσο αδύναμη και φοβητσιάρα είναι η αφέντισσά του, ενώ αυτή τον μαλώνει συνεχώς για το πόσο εγωιστής και άκαρδος είναι. Τώρα όμως, με τα μαγικά της Cereza και τα κοφτερά νύχια του Chesire, οι ενωμένες δυνάμεις τους κάνουν το εχθρικό δάσος να φαίνεται πιο βατό, ακόμα και αν οι ίδιοι δεν θέλουν να το παραδεχτούν.

Μέσω του gameplay, θα τους κάνετε να συνεργαστούν, μιας και μπορείτε να ελέγχετε και τους 2 πρωταγωνιστές ταυτόχρονα. Το παιχνίδι είναι υπέροχα στημένο για να σας σπρώχνει να κάνετε ακριβώς αυτό. Ιστορικά, η κάμερα στα παιχνίδια bayonetta έχει δική της βούληση και αρκετές φορές δούλευε ενάντια στους σκοπούς του εκάστοτε παιχνιδιού, αλλά ευτυχώς, αυτή τη φορά, λειτουργεί υπέρ του. Η πανοραμική όψη της κάμερας επιτρέπει στο παιχνίδι να δίνει ισάξια προσοχή στους πρωταγωνιστές, με αποτέλεσμα να ξέρετε πάντα τι γίνεται στην οθόνη και να τους χειρίζεστε και τους δύο με ευκολία.

SINGLE PLAYER… CO-OP?

Με τον αριστερό μοχλό, ελέγχετε την Cereza, η οποία ως umbra witch μπορεί να πραγματοποιήσει ξόρκια χορεύοντας. Αυτά, της επιτρέπουν είτε να αλλάξει το περιβάλλον γύρω της είτε να ακινητοποιήσει κάποιον εχθρό εν ώρα μάχης. Ακόμα, στην αγκαλιά της βρίσκεται πάντα ο Chesire σε λούτρινη μορφή, και με ένα κουμπί μπορεί να “απελευθερωθεί” η δαιμονική μορφή του. Εκείνη την στιγμή παύει πλέον να είναι ένα γλυκούλικο γατάκι και μεταμορφώνεται σε ένα μάχιμο-εξίσου γλυκούλικο τέρας. Με τον άλλο μοχλό ελέγχεις τον μεταμορφωμένο Chesire κι είναι αυτός που έρχεται με νύχια και με δόντια αντιμέτωπος με τους σκανταλιάρικους νεράιδο-εχθρούς του δάσους. Με αυτόν θα βιώσετε το παραδοσιακό hack-and-slash combat της σειράς, μιας και έχει τα δικά του combos και abilities που πρέπει να χρησιμοποιήσετε κατάλληλα για να επιβιώσετε.

Παρόλα αυτά, δεν γίνεται να παίζετε μόνο με τον γάτο και να περιμένετε ότι θα καταφέρετε να την βγάλετε καθαρή. Αν δεν χρησιμοποιήσετε τα μαγικά της Cereza στην μάχη, οι εχθροί θα τον τραμπουκίσουν πανεύκολα και αυτός θα επιστρέψει στην λούτρινή του μορφή. Τότε, πρέπει να τρέξετε ως Cereza να τον ξανά-αγκαλιάσετε για να σωθεί. Ομοίως, ούτε ο Chesire μπορεί να μείνει με την ουρά του απέξω, μιας και αν δεν προστατέψετε την Cereza όταν το χρειάζεται, αυτή θα εξοντωθεί πανεύκολα αφού δεν έχει κάποιο τρόπο να αμυνθεί από μόνη της.

Ακόμα και εκτός του combat, θα συνειδητοποιήσετε ότι οι δύο πρωταγωνιστές είναι αλληλένδετοι. Εξερευνώντας το δάσος, θα βρείτε διάφορα εμπόδια στην μορφή των enviromental puzzles, τα οποία θα χρειαστούν τις ενωμένες δυνάμεις των πρωταγωνιστών για να λυθούν. Τώρα θα ήταν καλή στιγμή να σας φέρω κάποιο παράδειγμα, άλλα οι δυνάμεις που ξεκλειδώνουν η Cereza  και ο Chesire είναι πολύ ωραίες και δεν θέλω να σας τις μαρτυρήσω. Παρόλο που με πρώτη ματιά θα νομίζετε ότι  είναι ρηχές μιας και είναι elemental powers (ναι, το ξέρω, και εγώ χασμουρήθηκα από βαρεμάρα όταν τις πρώτο είδα) καταλήγουν να είναι πολύ πιο απολαυστικές και ιδιαίτερες απ’ ότι περίμενα, καθώς η καθεμία τους προσφέρει αρκετά στο gameplay εντός και εκτός combat.

Εξίσου αξιοσημείωτες και απολαυστικές με τα elemental powers είναι οι ικανότητες που ξεκλειδώνετε μέσω του skill tree του κάθε χαρακτήρα. Ναι, υπάρχουν και οι βαρετές αναβαθμίσεις τύπου “10% πιο υγρή κλανιά” που δεν θα καταλάβετε ιδιαίτερη διαφορά, αλλά οι περισσότερες αλλάζουν σημαντικά τον τρόπο που παίζετε. Θα αναφέρω 2 από τις αγαπημένες μου: με τον Chesire ξεκλειδώνετε την ικανότητα να δαγκώνετε και να τρώτε τους αντιπάλους σας, αποτελειώνοντας τους, ενώ με την Cereza ξεκλειδώνετε το να αγκαλιάζετε σφιχτά τον λούτρινο Chesire για να του ξαναγεμίζετε την μπάρα ενέργειάς του. Ναι, καλά διαβάσατε, το παιχνίδι σας επιτρέπει να εκφράσετε την αγάπη σας για τον Chesire με ένα κουμπί και είναι υπέροχο.

Για να ξεκλειδώσετε όμως αυτές τις αναβαθμίσεις θα πρέπει να δουλέψετε λίγο πιο σκληρά απ’ ότι συνήθως, μιας και είναι λίγο ακριβές. Περιέργως, ένιωσα ότι αυτό λειτούργησε υπέρ του παιχνιδιού: από την στιγμή που υπήρχε μεγαλύτερο διάστημα χρόνου από upgrade σε upgrade, μου ήταν πιο εύκολο να ενστερνιστώ την οποιαδήποτε νέα ικανότητα και να την αφομοιώσω στην μάχη. Έτσι, ποτέ δεν βρήκα τον εαυτό μου σε μια κατάσταση όπου είχα ξεχάσει εντελώς κάτι που είχα ξεκλειδώσει. Πέρα από την ακριβή τιμή τους, οι ωραίες ικανότητες χρειάζονται και κάποια ειδικά αντικείμενα που είναι διασκορπισμένα στο δάσος Avalon, οπότε θα πρέπει να το εξερευνήσετε αν θέλετε να γίνετε πιο δυνατοί.

ΠΕΡΠΑΤΩ ΠΕΡΠΑΤΩ ΜΕΣ ΤΟ ΔΑΣΟΣ...

To Avalon αποτελείται από πολλαπλές περιοχές, η καθεμία από τις οποίες έχει την δική της εικαστική ταυτότητα. Είναι όλες πολύχρωμες, όμορφες, και ο τρόπος που θα διανύσετε την κάθε περιοχή διαφέρει, μιας και οι χώροι είναι δομημένοι διαφορετικά κάθε φορά, άλλοτε πιο ανοιχτοί και άλλοτε πιο κλειστοί. Το κακό είναι ότι αυτή η ταυτότητα της κάθε περιοχής δεν μεταφράζεται καθόλου στον χάρτη του παιχνιδιού. Ως αποτέλεσμα, όταν θα ανοίγετε τον χάρτη για να σας καθοδηγήσει στο επόμενο αντικείμενο που ψάχνετε, θα είναι πολύ δύσκολο να προσανατολιστείτε, μιας και στον χάρτη απεικονίζονται μόνο τα μονοπάτια του χώρου. Ακούγεται σαν την πιο λογική υλοποίηση, αλλά όταν βρίσκεσαι στο δάσος και με το ζόρι καταλαβαίνεις τι είναι και τι δεν είναι μονοπάτι, ο χάρτης χάνει την αξία του.

Αγνοώντας το θέμα του χάρτη όμως, είναι εντυπωσιακό το πόσο οργανικό είναι το περιβάλλον του παιχνιδιού καθώς και το πόσο φυσική είναι η διάδραση με αυτό. Για παράδειγμα, όλα τα αντικείμενα που έπρεπε να χρησιμοποιήσω για enviromental puzzles δεν είχα καταλάβει ότι είναι interactable, μέχρι που μου το εξήγησε το παιχνίδι. Όσο για αυτά που τα είχα υποψιαστεί, δεν μπορούσα να προβλέψω πώς θα τα χρησιμοποιήσω. Δεν είναι κρυμμένα, απλά ταιριάζουν πολύ καλά με τον περίγυρό τους. Ακόμα και το objective marker του κύριου μονοπατιού δεν είναι κάποιος φωτεινός δείκτης πάνω στην οθόνη σας, αλλά πατημασιές λύκου που βρίσκετε στο πάτωμα και ακολουθώντας τις βρίσκετε τον δρόμο για να συνεχίσετε. Όσο περισσότερο μπορεί, το παιχνίδι αποφεύγει να στηρίζεται στο μη-διηγητικό UI για όλα του τα αντικείμενα, δράσεις (πχ fast travel) και καταστάσεις. Κάθε “λειτουργία” του παιχνιδιού αξιοποιήθηκε ως ευκαιρία για εφευρετικό world-building. Ως αποτέλεσμα, το δάσος φαίνεται ακόμα πιο αληθινό, και το game πιο immersive.

Στο δάσος  θα βρείτε επίσης και πολλές περιοχές που βρίσκονται υπό τα ξόρκια των νεράιδων. Εκεί, θα χρειαστεί να διαβείτε σε έναν άλλον, πολύ εντυπωσιακό παράλληλο κόσμο, για να σπάσετε το ξόρκι. Στη διάσταση των νεράιδων σας περιμένουν είτε κι άλλοι εχθροί είτε enviromental challenges. Δυστυχώς, ένιωσα ότι στο κύριο μονοπάτι του παιχνιδιού υπήρξαν πάρα πολλές τέτοιες περιοχές, και το πήγαινε-έλα από το δάσος στην νεράιδο-διάσταση και πίσω με κούρασε, φρενάροντας συνεχώς τη ροή του παιχνιδιού.

Γενικά υπάρχει ένα πρόβλημα με το πόσο συχνά διακόπτεται η ροή της δράσης. Στις πρώτες ώρες του παιχνιδιού, ένιωθα ότι το game με σταμάταγε πολύ συχνά, είτε για να μου εξηγήσει κάτι είτε για να δω ένα cutscene, αλλά όσο περισσότερο έπαιζα τόσο ελαττωνόταν το πρόβλημα. Από την άλλη, μάλλον δεν θα σας ενοχλήσει και πάρα πολύ, μιας και ο εικαστικός τομέας του παιχνιδιού είναι πραγματικά μαγικός.

Όλα τα cutscenes παρουσιάζονται σαν να είναι σελίδες από βιβλίο. Κάθε φορά που αλλάζει το πλάνο αλλάζει και η σελίδα. To περιεχόμενο των σελίδων εμφανίζεται στην οθόνη σιγά σιγά με πινελιές, και οι διάλογοί των χαρακτήρων πάντα εμπλουτίζονται με περιγραφές της αφηγήτριας. Πραγματικά, δεν το περίμενα, αλλά η αφηγήτρια κλέβει τη παράσταση. Η φωνή της, η ερμηνεία της και ο τρόπος που διηγείται το κάθε συμβάν του παιχνιδιού θα σας μαγέψει ακόμα και στα tutorials! Ίδια φροντίδα έχει λάβει και ο ακουστικός τομέας. Η μουσική θα σας ραγίσει την καρδιά όταν χρειαστεί, και τα απολαυστικά sound effects, καθώς και οι χαζοχαρούμενες κραυγές των αντιπάλων σας, θα σας κάνουν να απολαύσετε το combat στο έπακρον. Τέλος, τα animations ζωντανεύουν και δίνουν προσωπικότητα σε όλους τους χαρακτήρες, είτε πρωταγωνιστές είτε εχθρούς, και τα menu ξεχειλίζουν από υπέροχα ζωγραφισμένα πορτρέτα.

Εν κατακλείδι, με τον εξαιρετικό παρουσιαστικό τομέα, το συνεργατικό gameplay που εκφράζει τέλεια την σχέση των πρωταγωνιστών και τους συμπαθητικούς χαρακτήρες, το Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon προσφέρει την καλύτερη ιστορία της σειράς, και κατάφερε να με συγκινήσει αρκετές φορές στην 9-ωρη περιπέτεια του. Η ζεστασιά του και η προσβασιμότητά του διευρύνουν το κοινό του πολύ πέρα από τους fans της Bayonetta, σε οποιονδήποτε θέλει να βιώσει ένα γλυκύτατο παραμύθι για ένα φοβισμένο κορίτσι και τον γάτο της.

Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!