Δοκιμάζοντας τα όρια.

Αντιλαμβάνομαι πως πολλά πράγματα στη ζωή, αν όχι όλα, είναι εφήμερα. Συνεπώς, τα καλά, όπως και τα κακά, κάποτε τελειώνουν. Είναι ολοένα και πιο δύσκολο στις μέρες μας να υπάρχουν κάποιες σταθερές, μιας και βρισκόμαστε πλέον στην εποχή των γρήγορων ρυθμών, δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο και οι αλλαγές είναι πλέον καθημερινότητα. Παρόλα αυτά, πάντοτε είναι στενάχωρο να βλέπουμε πράγματα ή καταστάσεις που αγαπούσαμε να αλλάζουν, πόσο μάλλον όταν παίρνουν αρνητική τροπή. Αυτές οι αλλαγές, ειδικά όταν σχετίζονται με τη ψυχαγωγία μας, μπορούν να μας επηρεάσουν παραπάνω συναισθηματικά.

Δεν είναι λίγες οι φορές που λίγο ή πολύ έχουμε στεναχωρηθεί για μια σειρά, λόγου χάριν, που παρακολουθούσαμε φανατικά αλλά μας απογοήτευσε στη συνέχεια. Αυτό, λοιπόν, μού συνέβη και με το καινούριο Call of Duty. Από ένα πολυαγαπημένο franchise με πετυχημένους τίτλους όπως η σειρές Black Ops, Modern Warfare (τα παλιά), που προσέφεραν μοναδικές, αυθεντικές εμπειρίες, καταλήξαμε σταδιακά στη μείωση της ποιότητας και καινοτομίας με μερικές μονάχα εξαιρέσεις. Παρόλα αυτά, υπήρχε μέχρι πρότινος τουλάχιστον μία minimum προσπάθεια από τα studios της Activision. To νέο Modern Warfare III, όμως, δεν κατόρθωσε να πιάσει ούτε αυτό το εύκολο στάνταρ.

ΜΙΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΠΡΩΤΙΑ

Σε κάτι λιγότερο από έναν χρόνο ανατέθηκε στη Sledgehammer Games να παραδώσει έτοιμο το sequel του περσινού, rebooted Modern Warfare II, γνωρίζοντας πως αρχικά προοριζόταν για premium DLC. Αντικειμενικά πολύ λίγος χρόνος για τη δημιουργία ενός σύγχρονου game και ακόμη λιγότερος για έναν AAA τίτλο και αυτό είναι κάτι που γίνεται εμφανές σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού.

Αυτό που μού έκανε περισσότερο εντύπωση ήταν η ελάχιστη διάρκεια του campaign. 3-4 ώρες για να ολοκληρωθεί ανάλογα με την επιλογή δυσκολίας. Το μικρότερο σε διάρκεια από κάθε άλλο ως τώρα. Αν ήμουν κάποιος κακεντρεχής θα έλεγα πως, συνεκτιμώντας τον τεράστιο αποθηκευτικό χώρο που καταλαμβάνει το game, παίρνει περισσότερη ώρα να το κατεβάσεις παρά να το τερματίσεις. Δυστυχώς όμως, αν και σύντομο, αποτελεί το χειρότερο μέχρι στιγμής Call of Duty στο single-player κομμάτι.

RECYCLING AT ITS BEST

Πριν καλά-καλά ξεκινήσουμε, παρατηρούμε ένα τεράστιο red flag με το εικονίδιο του Modern Warfare II να έχει μετατραπεί στο Call of Duty HQ Launcher. Δεν υπάρχουν trophies/achievements για το Modern Warfare III, ενώ ακόμα το game κάνει restart όταν το ξεκινάς μέσα από αυτό τον καινούριο launcher. Τα red flags όμως συνεχίζονται και στο story mode. Καταρχάς, από την πρώτη κιόλας αποστολή παρατηρούμε τη χρησιμοποίηση του (γνωστού από το Warzone) Gulag, με αποτέλεσμα να νιώθουμε πολύ οικεία σε ένα περιβάλλον πού ήδη έχουμε εξερευνήσει, συναίσθημα που πάει κόντρα στο βάρος της αποστολής, χαλώντας το immersion. Βέβαια η χρησιμοποίηση των maps και άλλων assets του Warzone είναι υπαρκτή στην πλειοψηφία του παιχνιδιού.

Επιπλέον, το campaign δανείζεται και mechanics από το battle royale, όπως η χρήση των armor plates, special crates και loadout boxes. Επίσης, οι περισσότερες αποστολές δεν είναι γραμμικές, όπως διαχρονικά είθισται στα Call of Duty, αλλά open combat, ενώ τα missions περιορίζονται στο να στέλνουν τον παίκτη σε μερικά τυπικά objectives του χάρτη, που με την ολοκλήρωση του τελευταίου έρχεται η σειρά των cutscenes. Φυσικά θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως όλα αυτά δεν είναι κακά απαραίτητα σαν ιδέα, όμως η λανθασμένη εκτέλεσή τους αναμφίβολα ενισχύει εντόνως την αίσθηση πως, σε συνδυασμό με τα ανακυκλωμένα maps, πρόκειται για μία offline εμπειρία Warzone, αλλά με bots.

WHAT A WASTE

Τα αρνητικά όμως δεν σταματούν εδώ. Στα ήδη υπάρχοντα θέματα έρχεται να προστεθεί ο οπτικός τομέας που υστερεί πολύ (είτε μιλάμε για view distances, είτε για textures), η προβληματικό AI στους εχθρούς, που δεν ανταποκρίνεται στα στοιχειώδη, όπως κάλυψη και enemy detection, αλλά και το stealth, που ενώ δίνεται σαν επιλογή δεν λειτουργεί ομαλά. Το κυριότερο όμως απ’ όλα τα ζητήματα ήταν το πρόχειρα γραμμένο και αδιάφορο σενάριο. Θα περίμενε κανείς πως όταν έχεις στις διάθεσή σου χαρακτήρες-σημαίες, όπως οι Captain Price, Ghost και Makarov, δεν θα πήγαιναν ανεκμετάλλευτοι. Και όμως το σενάριο δεν συνεχίζει τη καλή δουλειά του prequel, όσον αφορά το character development, είναι γεμάτο ασάφειες και plot conveniences και τελειώνει χωρίς προειδοποίηση απότομα όταν το ενδιαφέρον επιτέλους ανεβαίνει, δημιουργώντας παράλληλα χώρο για ένα ακόμα sequel. Επομένως, δύσκολα θα δεθεί ο παίκτης με τους χαρακτήρες και το ενδιαφέρον θα απουσιάζει.

Όσον αφορά το multiplayer και το zombies mode τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Όλα τα maps του multiplayer είναι remakes του πρωταρχικού Modern Warfare II που ήδη γνωρίζουμε. Οι μόνες πραγματικές αλλαγές σε σχέση με τον περσινό τίτλο είναι η βελτίωση του slide για ένα πιο ομαλό και γρήγορο traversing στα πρότυπα του πρώτου Modern Warfare και η προσθήκη του προαιρετικού Tactical Stance που βοηθά σε encounters σε κλειστούς χώρους προσφέροντας καλύτερο hip-fire και στόχευση. Από την άλλη μεριά, το zombies mode έχει χάσει πια την ταυτότητά του. Διαθέτει μόνο το καινούριο map από το Warzone - υπάρχει ένα pattern εδώ ή είναι ή ιδέα μου; - και τα zombies δεν επιτίθενται σε waves σε μια βασισμένη σε γύρους φόρμουλα αλλά αντιθέτως, είναι… επίσης open combat αποστολές σε όλο το map, με objectives που ολοκληρώνεις για να καταφέρεις να ξεφύγεις με ελικόπτερο διάσωσης

I HAVE A BAD FEELING ABOUT THIS

Η αλήθεια είναι πως αυτό που αντιλαμβάνομαι από τα παραπάνω θέματα είναι πως πρόκειται για ένα άτεχνα στρετσαρισμένο, αν μου επιτρέπεται η έκφραση, DLC. Διαθέτει πάρα πολύ σύντομο story mode που δεν συναρπάζει, πολλά ανακυκλωμένα assets σε εκνευριστικό βαθμό, multiplayer που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι expansion pack με maps, λειψό και αγνώριστο zombies mode. Όλα αυτά πακεταρισμένα πρόχειρα μαζί με αντίτιμο όμως τη μέγιστη τιμή ενός AAA τίτλου.

Αναμφίβολα πρόκειται για ένα πολύ απογοητευτικό Call of Duty που ναι μεν δεν ξάφνιασε με το γεγονός πως έχει ελλείψεις, δεδομένου και του περιορισμένου χρόνου που έλαβε η Sledgehammer Games από την Activision για να παραδώσει ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα, αλλά σίγουρα κανείς δεν περίμενε αυτή την ελεύθερη πτώση. Κάτι τέτοιο βέβαια πιθανό να μην ισχύσει και με τις πωλήσεις, μιας και αντεπιχειρήματα τύπου «αγοράζω COD μόνο για το online» ηχούν πολύ δυνατά στο αγοραστικό κοινό. Το μόνο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποδεχτούμε την πραγματικότητα και να προχωρήσουμε επιλέγοντας να κάνουμε το σωστό, έστω και επίπονο ενδεχομένως, βήμα που δεν είναι άλλο από να ψηφίζουμε από εδώ και στο εξής με το πορτοφόλι μας επικροτώντας ό,τι πράγματι αξίζει.

Ευχαριστούμε πολύ την AVE Tech για την παροχή του review copy!