Το racing genre, όπως δεν το έχετε ξαναζήσει!

Όπως κάθε τίμιος fan των racing γενικώς, έχω γνώση των 4-5 μεγάλων διοργανώσεων που υπάρχουν παγκοσμίως, με μία από τις πιο παλιές (όσον αφορά στα μηχανοκίνητα) αλλά και μεγαλύτερες να είναι το επονομαζόμενο “The Dakar”. Φυσικά, θα ήθελα να παραθέσω μερικές πληροφορίες σχετικά με τον διαγωνισμό, με τις πιο σημαντικές να αποτελούν το ότι ξεκίνησε από σκέψη ενός διαγωνιζόμενου αφού χάθηκε στην έρημο κατά την διάρκεια ενός άλλου διαγωνισμού. Ο 1ος επίσημος αγώνας ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 1977 με ελάχιστους διαγωνιζόμενους και ακόμα λιγότερους να φτάνουν στους τελικούς αγώνες. Άλλο σημείο αναφοράς φυσικά είναι ότι έχει διοργανωθεί σε 4 διαφορετικές ηπείρους (Αφρική, Ευρώπη, Νότια Αμερική και Ασία, με την Ευρώπη να έχει κάποια κομμάτια αγώνων) και ότι έχουν συμμετάσχει διαγωνιζόμενοι από όλο τον κόσμο, με το 80% περίπου να είναι αρχάριοι. Τις τελευταίες περιόδους ο διαγωνισμός διεξάγεται στην Σαουδική Αραβία και εκεί θα διεξαχθεί και το 2023 (31/12/22-15/01/23). Βέβαια, άξιο περιέργειας είναι πως μία τόσο μεγάλη διοργάνωση έχει μόνο 5 παιχνίδια (μαζί με το παρόν) και ένα από αυτά είναι από το μακρινό 1988. Μετά από αυτές τις -αρκετές θα έλεγα- πληροφορίες θα ήθελα να προχωρήσω σε ένα disclaimer σχετικά με το review που θα ακολουθήσει: το κείμενο ίσως δεν φανεί ολοκληρωμένο και θα αναλύσω τους λόγους που συνέβη αυτό παρακάτω.

DREAM, DARE, LIVE IT

Από που να ξεκινήσω πραγματικά δεν ξέρω και αυτό γιατί έμεινα πραγματικά έκπληκτος από την απίστευτα μεγάλη ποικιλία τοπίων, οχημάτων, καιρικών φαινομένων μέχρι και χορηγών. Το παιχνίδι ξεκινάει με ένα εκπληκτικότατο intro, το οποίο σε πετάει κατευθείαν σε μια βιοποικιλότητα, την οποία χορταίνει το μάτι και γεμίζει το μυαλό, καταλήγοντας να μας δίνει μια μικρή γεύση του τι θα ακολουθήσει στους υπόλοιπους αγώνες. Και η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να περιγράψεις το αίσθημα, το οποίο νιώθεις καθώς ξεκινάς τον αγώνα και βρίσκεσαι σε έναν απλό χωματόδρομο με την πίστα να έχει μια “τρελή” πορεία, καθώς από τις τούνδρες και τους αμμόλοφους μπορεί να βρεθείς να διασχίζεις ποτάμια, παραλίες, χωριά, κομμάτια από βουνά ή φαράγγια μέχρι και να περνάς μέσα από διαλυμένα αεροπλάνα, με αγαπημένο αποκορύφωμα να κάνεις άλμα από το φτερό του εν λόγω αεροπλάνου.

Φυσικά, αυτό είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι της όλης εμπειρίας καθώς τα διάφορα καιρικά φαινόμενα προσθέτουν στο όλο κομμάτι του immersion, με την ανάγκη για φώτα στην οδήγηση στο σκοτάδι ή την ανάγκη για υαλοκαθαριστήρες όταν οδηγείς στην βροχή ή στο χιόνι. Όποτε σκεφτείτε πως θα ήταν εκεί που οδηγείτε χαλαροί και ανέμελοι να πιάσει μια καταιγίδα και να αλλάξει όλη την διαδρομή, τόσο σε βαθμό δυσκολίας αλλά και σαν εμπειρία συνολικά. Η δε μουσική προσθέτει απίστευτους ρυθμούς στις πίστες ανεβάζοντας τους παλμούς και την ένταση σε ακόμη μεγαλύτερα επίπεδα. Βέβαια, το immersion δεν σταματάει εκεί καθώς το παιχνίδι σου προσφέρει το δικό σου pit stop (bivouac), το οποίο αλλάζει αναλόγως με τον χορηγό που έχει το όχημα, εκτός από κάποιους οι οποίοι είναι σταθεροί. Ακόμη, μας προσφέρεται πριν τον κάθε αγώνα αναλυτική κατάσταση της διαδρομής από το μείγμα, το οποίο περιέχει το έδαφος μέχρι σκίτσα με τις μοίρες και τα διάφορα σημεία αναφοράς, τα οποία πρέπει να προσέξουμε στην διαδρομή μας, με αυτό να φαίνεται και μέσα στην πίστα με τα ειδικά σύμβολα τα οποία φαίνονται στην οθόνη αλλά και τις πληροφορίες των συνεπιβατών, όταν αυτοί είναι διαθέσιμοι.

Επίσης να προσθέσω ότι τα οχήματα (cars, quads, trucks, motorcycles, sxs), τα οποία μας δίνεται η ευκαιρία να οδηγήσουμε και να αποκτήσουμε είναι υπερβολικά πολλά (από 3 χρονιές για την ακρίβεια), που αν προσθέσεις και τα expansions αλλά και τα rewards η λίστα μεγαλώνει δραματικά, κάνοντας την απόκτησή τους ένα εφιάλτη για κάποιον, που θέλει να τα οδηγήσει όλα (completionist’s nightmare που λένε και στο χωριό μου). Τέλος, υπάρχει διαθέσιμος ο χάρτης της Σαουδικής Αραβίας, με την πίστα να επιλέγεται πάνω από εκεί, που προσωπικά με έβαλε σε σκέψεις πόσο τρομερό θα ήταν να πρόσθεταν και τις προηγούμενες χρονιές, δίνοντας έτσι την δυνατότητα να επιλέγουμε αγώνες από 4 ηπείρους (mindblown θα έλεγα). Το μόνο αρνητικό το οποίο συνάντησα σε μία, κατά τα άλλα, αρκετά εμβυθιστική εμπειρία ήταν τα loading screens, τα οποία πραγματικά ήταν πολλά, δηλαδή πρέπει να ήταν 3-5 πριν κάθε αγώνα, οπότε αντιλαμβάνεστε ότι σε 5 αγώνες έχεις δει 15 loading screens τουλάχιστον, που όσο να ναι σε κουράζει.

TUNE LIKE YOU MEAN IT

Πόσο εκπληκτικό είναι να μπορούμε να νιώσουμε λίγο μηχανικοί και να πειράξουμε το όχημα μας πριν το κάθε αγώνα; Θα έλεγα pretty cool, καθώς με αυτόν τον τρόπο σου ανοίγεται η πόρτα για, αν όχι άπειρες, τουλάχιστον υπερβολικά πολλές μετατροπές στο όχημά σου. Από το πιο απλό, να αλλάξεις την πίεση στα λάστιχα μέχρι και το ύψος του αυτοκινήτου, τις αναρτήσεις (γωνίες κάμπερ και τα συναφή) ποσοστά φρένων, μοίρες τιμονιού και πολλά άλλα με φυσικό να είναι να μην μπορείς να πειράξεις μηχανικά μέρη, τα οποία δεν ανήκουν στο όχημα που θα οδηγήσουμε. Έκπληξη μου προκάλεσαν και οι γωνίες της κάμερας με μοναδική εμπειρία (αν και δεν τα πολυκατάφερα) αυτή της οδήγηση από την οπτική του ελικοπτέρου. Ήταν κάτι ιδιαίτερο καθώς σου ανοιγόταν ένα τεράστιο οπτικό πεδίο αλλά και συνάμα δύσκολο, διότι λόγω της τεράστιας απόστασης από το όχημά μας γινόταν ακόμα πιο δύσκολη η οδήγηση και θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα έστω μία φορά.

Το παιχνίδι δεν περιέχει επίπεδα δυσκολίας, αλλά έχει τα λεγόμενα game modes, τα οποία ήταν 3 (τα αναφέρω με την σειρά που τα δοκίμασα, μέχρι το σημείο που κατάφερα να φτάσω δηλαδή) Sports, Professional, Simulation και το Multiplayer (τα 2 τελευταία δεν κατάφερα να δοκιμάσω για τους λόγους, που θα αναφερθούν παρακάτω). Το sport είναι το κλασσικό game mode το οποίο μπαίνεις σε μία πίστα τρέχεις με άλλους, αν κερδίσεις παίρνεις rewards κοκ. Βέβαια, το ιδιαίτερο κομμάτι και φυσικά αυτό που μου άρεσε εμένα είναι ότι αναλόγως με τον τρόπο οδήγησης κερδίζεις περισσότερους “πόντους” οι οποίοι καταλήγουν να είναι τα χρήματα (Dakar Points) στο τέλος κάθε αγώνα. Αυτό φυσικά συνεπάγεται ότι τον μεγαλύτερο ρόλο τον παίζει ο χρόνος, καθώς όσο πιο καλά οδηγήσεις τόσο καλύτερο χρόνο θα κάνεις, αλλά αυτό είναι πιο εύκολο να ειπωθεί παρά να γίνει καθώς τα τρακαρίσματα παραμονεύουν σε κάθε γωνία και δεν ήταν λίγες φορές που έβλεπα φτερά να πετάγονται στον αέρα, λάστιχα να σκάνε, τζάμια να σπάνε και να χρειάζεται να “πληρώσω” πολύτιμο χρόνο για να επισκευάσω το όχημα μου. Το ωραίο κομμάτι σε αυτό είναι ότι ακόμα και τρίτος να τερματίσεις μπορεί, λόγω επισκευών ή penalties, να καταλήξεις πρώτος γιατί έκανες τον λιγότερο μεικτό χρόνο, οπότε εμπεριέχεται και λίγο το στοιχείο της στρατηγικής, κάτι το οποίο δεν περίμενα σε ένα τέτοιο racing game. Όσον αφορά στο Professional mode, αυτό που έχω να αναφέρω κυρίως είναι ότι κάνει την εμπειρία ακόμα πιο αληθοφανή καθώς αφαιρεί τα πολλά σημάδια και σε αφήνει να κατευθυνθείς με την πυξίδα, τα σημεία αναφοράς από τα σκίτσα προσφέροντας έτσι μια πιο αυθεντική εμπειρία, η οποία πιστεύω ότι θα είναι ακόμα πιο ολοκληρωμένη στο Simulation mode (το οποίο ξεκλειδώνει όταν φτάσεις 25 level).

Επίσης να αναφέρω ότι περιέχονται πολλές επιλογές για τον τρόπο που μπορεί να ρυθμιστεί το χειριστήριο αλλά και η τιμονιέρα αν κάποιος κατέχει, που πιστεύω πως η τιμονιέρα θα αξίζει απίστευτα στο συγκεκριμένο παιχνίδι, παρά τον άτσαλο χειρισμό που έχουν κάποια από τα είδη οχημάτων, πχ μοτοσικλέτα. Επιπροσθέτως να τονίσω τον τεράστιο ρόλο που παίζει το να μην αμελούμε τις επισκευές του οχήματος μας πριν από κάθε αγώνα, καθώς ουκ ολίγες φορές βρέθηκα να κάνω restart, διότι ξέχασα να κάνω repair, με εντύπωση να μου προκαλεί ότι το παιχνίδι δεν σε αφήνει να ξεκινήσεις αν το αμάξι σου δεν περάσει από μηχανικό έλεγχο και βγουν όλα τουλάχιστον στο όριο. Οπότε take good care of your vehicle. Τέλος, να αναφέρω ότι το παιχνίδι έχει ένα καλό replaybility, καθώς αν επαναλάβεις όλες τι πίστες με όλα τα είδη οχημάτων και βγεις πρώτος τότε αποκτάς το ultimate reward, το οποίο συνήθως είναι κάποιους είδους συλλεκτικό όχημα από παλιότερους αγώνες. Το μόνο που με προβλημάτισε σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού είναι το κατά πόσο ήταν καλή ιδέα να βάλουν το Sponsor Wheel (ουσιαστικά κάτι σαν μηχάνημα τύχης, απλά πάντα κερδίζεις και επιλέγεις τι κερδίζεις), ειδικά σε μια εποχή που τρέχουν δικαστήρια για εθισμό νέων στα τυχερά παίγνια μέσω των microtransactions, με αποτέλεσμα να οδηγηθώ στο συμπέρασμα ότι ο παραπάνω μηχανισμός αποτελεί αστοχία κατ' ελάχιστο.

BEWARE OF THE BUG!

Επειδή πιστεύω ότι σας κράτησα πολλή ώρα σε αναμονή σχετικά με τον λόγο που δεν κατάφερα να κάνω ένα ολοκληρωμένο review (αν και πιστεύω ότι κάλυψα το μεγαλύτερο κομμάτι) ήταν τα bugs. Το θέμα όμως δεν είναι ότι απλά περιέχει bugs ή έχει κάποιες πτώσεις στο frames ή κάτι τόσο απλό. Τα περισσότερα bugs ήταν game-crushing bugs, με φωτεινό προσωπικό παράδειγμα το ότι σε ένα εξάωρο session έπαιξα, το παιχνίδι κράσαρε περίπου 8-10 φορές. Όπως καταλαβαίνετε, όλο αυτό δεν σταματούσε μόνο εκεί καθώς υπήρχαν και προβλήματα κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, με παραδείγματα του τύπου να βλέπω μία πίστα να εξαφανίζεται και να οδηγώ σε ένα μαύρο κενό ή ακόμα και να χάνεται ο ουρανός, με αποτέλεσμα να χάνω τον προσανατολισμό μου, κάτι δημιουργούσε ένα τεράστιο επίπεδο εκνευρισμού. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι μετά από περίπου 30 ώρες παιχνιδιού αφού πρώτα μου έκανε ένα ακόμη game crush όταν πήγα να κάνω reload το save μου, αυτό είχε γίνει corrupt με αποτέλεσμα να μην μπορώ να συνεχίσω και να έχω χάσει όλη την πρόοδο μου. Αυτό όπως που με δυσαρέστησε  περισσότερο είναι ότι άλλο ένα παιχνίδι, το οποίο εγώ τουλάχιστον ξέρω (και ποιος ξέρει πόσα ακόμα τα οποία δεν ξέρω) κυκλοφορεί ημιτελές και με προβλήματα –φέρνοντας και μνήμες από το φιάσκο ενός άλλου παιχνιδιού (είμαι σίγουρος ότι καταλάβατε σε ποιο αναφέρομαι)- και πιστεύω ότι αυτό μόνο κακό κάνει και στις δύο πλευρές (την εταιρεία αλλά και στους παίχτες).

Ευχαριστούμε πολύ την Enarxis Dynamic Media για την παροχή του review copy!