Στον βωμό του portability.

Παίζοντας λίγες ώρες από το Disco Elysium στο προ-κορωνοϊού 2019 θυμάμαι να μαστιγώνομαι ψυχολογικά από το σκοτεινό, βαθύτατα πολιτικοποιημένο σενάριό του, αλλά και να εκπλήσσομαι από την άκαμπτη ποιότητα ενός indie που μας ήρθε από την Εσθονία. Σπανίζουν στις μέρες μας video games που έχουν το σθένος να πάρουν τέτοιες θέσεις, καταφέρνοντας παράλληλα να προσβάλουν κάθε παραταξιακή μεριά με εικόνες ωμής πραγματικότητας και άφθονο χιούμορ. Σχεδόν τρία χρόνια αργότερα έχω ευλογηθεί να το δοκιμάσω σε τρεις πλατφόρμες, να το παρακολουθήσω από ισάριθμους streamers και να περιγράψω σε αρκετό κόσμο το πώς τοποθέτησε τον εαυτό του ως συναισθηματικό τατουάζ πάνω στη λίστα με τα αγαπημένα μου RPGs.

Έχει πάρει τόσο μεγάλη προβολή από το gaming κοινό, που θεωρώ αχρείαστη την εμβάθυνση στα της πλοκής ή των μηχανισμών, ιδίως όταν προϋπάρχει η γνώμη μου για αυτό στα άδυτα του Ίντερνετ. Αντ’ αυτού, επιλέγω να ασχοληθώ μόνο με το porting της The Final Cut έκδοσης στο Switch, μιας που γιορτάζεται πια η retail κυκλοφορία του και από τους fans της Nintendo, που -κατά τη γνώμη μου- έχουν το σπάνιο δικαίωμα να υπερηφανεύονται αυτής της μεταφοράς. Και ο λόγος είναι πως η ριζοσπαστική φύση του Disco Elysium αποροφήθηκε και από το αναπόφευκτο downgrade στο Switch, οδηγώντας μας με παράδοξο τρόπο σε ένα από τα καλύτερα Nintendo ports της σύγχρονης ιστορίας.

NO PC, NO PROBLEM

Το Switch συνηθίζει να λειτουργεί σαν άγκυρα για κάθε αποδοτικό βεληνεκές σε multiplatform τίτλους, εξαιτίας της αντικειμενικής αδυναμίας του hardware. Και ενώ παρατηρείται ανάλογη υποβάθμιση των επιδόσεων του Disco Elysium, το μέγεθος αυτής δεν είναι σε καμία περίπτωση ακραίο ή game breaking. Ίσα-ίσα που με τα τωρινά patches θα το δείτε να «τρέχει» πολύ άνω του ικανοποιητικού και σίγουρα καλύτερα από το μέσο third-party game. Εξαλείφοντας λοιπόν αυτή την τεράστια ανησυχία μας για μη λειτουργική εμπειρία, οι υπόλοιπες παροχές του Switch περισσότερο δίνουν παρά παίρνουν από το πακέτο του The Final Cut.

Έχοντας πειραματιστεί με τις άλλες δύο εκδοχές του παιχνιδιού σε PC και PS4, τολμώ να κατατάξω την τρίτη και φαρμακερή κάπου στη μέση. Προφανώς το όραμα και η νοοτροπία πίσω από την οποία χτίστηκε το παιχνίδι αφορούσε τον PC κόσμο, ακόμα και έτσι όμως ορισμένα χαρακτηριστικά του Switch έρχονται να διαφημίσουν τον εαυτό τους έναντι των πιο ισχυρών κονσολών. Στοιχεία όπως η οθόνη αφής, προσδίδουν μία απαραίτητη ελευθερία αλληλεπίδρασης με τα αντικείμενα κάθε χώρου, σε όσους προτιμήσουν να το παίξουν στη φορητή κονσόλα της Nintendo, γεφυρώνοντας το χάσμα ανάμεσα στην σαφώς προτιμότερη χρήση ενός ποντικιού και στην πολύ χειρότερη υλοποίηση των next-gen κονσολών (τρομάρα τους).

Αντίστοιχα, το παιχνίδι ζουμάρει κατά βούληση και χωράει πιο αντιπροσωπευτικά τα prompts της οθόνης ή τους απείρων λέξεων διαλόγους, μέσα από τους οποίους εξελίσσεται και προχωρά. Έως ότου εδραιωθεί το Steam Deck, το Switch παραμένει η κονσόλα των indies, ενώ η μορφή του Disco Elysium, με τη συμπυκνωμένη πληροφορία και το αποπνικτικά θλιβερό art style του, βρίσκει τέλεια φιλοξενία στο hostel της Nintendo, σε αντίθεση με τον πιωμένο πρωταγωνιστή. Σας υπόσχομαι όμως πως το ταξίδι προς τη λύση του μυστηρίου και τη νηφάλια κατάσταση, θα βρει στο τέλος του εσάς μεθυσμένους από το απύθμενο σεναριακό του βάθος και την αριστοτεχνία μίας ιδιαίτερης γραφής.

Ως isometric RPG με novel εξιστόρηση, η περιήγηση στα δωμάτια και τις περιοχές που εξερευνά ο ντετέκτιβ μας, όπως και οι συζητήσεις με τους NPCs καταλαμβάνουν τη συντριπτική πλειοψηφία ενός λογικού playtime. Συνεπώς, η Switch έκδοση έπρεπε να υποστεί μία ανασύνταξη του UI και του μεγέθους κάθε object ή παραθύρου, ώστε να είναι εύχρηστο και playable. Τα updates έφεραν μία αποδεκτή -και όχι κάτι παραπάνω- μεγέθυνση των γραμμάτων, ενώ βελτιστοποιήθηκε ο τρόπος που πραγματοποιείται κάθε interaction μέσω touch screen και των αναλογικών, όντας άφθονα πιο intuitive από αυτό που βίωσα κάποια εποχή στο PS4. Και εφόσον όλα προσαρμόστηκαν για να αποφευχθούν τέτοια παράπονα, το παιχνίδι είχε κάθε προοπτική να ρολλάρει και να θαμπώσει περισσότερους fans με τη θαρραλέα γραφή της ZA/UM.

Αυτή είναι και η μεγαλύτερη δύναμη του Disco Elysium: η φρικιαστικά καλογραμμένη ιστορία του και ο διακλαδωτός τρόπος που μπορεί να την βιώσει ο καθένας μας, όχι με αλλαγές ή εναλλακτικά endings, αλλά με ένα σωρό φανταστικά σεναριακά μονοπάτια. Λίγα games μπορούν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι με το Disco Elysium και να συζητήσουν για πλοκή και μετάδοση της πληροφορίας, όταν το Disco Elysium έχει τον δικό του καινοτόμο τρόπο να απευθύνεται απευθείας στον παίκτη, να συζητά με αυτόν και να του δίνει την εξουσία σχεδιασμού ενός χαρακτήρα που δεν ξεχωρίζει για τις σωματικές ή μεταφυσικές του ικανότητες, αλλά για την πειθώ, τη διαφωνία και την κατάκτηση μέσα από τη συζήτηση.

ΔΩΣΤΕ ΤΟΥ ΚΙ ΑΛΛΑ BAFTA

Το πακέτο The Final Cut πατάει πάνω σε αυτό το ατού και το ενισχύει με καταπληκτικά voice acting για κάθε γραμμή διαλόγου, ζωντανεύοντας ακόμα περισσότερο τις πανέμορφες καρικατούρες που σχεδίασε αυτό το μικρό team από developers της βορειοανατολικής Ευρώπης. Το επιπλέον questline αυτής της έκδοσης ήτο άκρως ευπρόσδεκτο, αν και ήμασταν ήδη engaged με τα ιδιαίτερα πολιτικά και φιλοσοφικά θέματα του παιχνιδιού, τις άβολες καταστάσεις στις οποίες μας φέρνει και το φανταστικό conceptualization mechanic του. Είτε μουγκό, είτε με narration, το παιχνίδι δίνει σεμινάρια world building μέσα από λέξεις, μυστήριο και παρατήρηση μίας τεράστιας σκηνής εγκλήματος. Τίποτα στο Disco Elysium δεν είναι τυχαία τοποθετημένο, αφού κάθε επιλογή που εμφανίζεται στη (μικρότερη πια) οθόνη μας έχει σκοπό και ενδεχομένως μας φέρνει στενότερα στον τελικό προορισμό.

Το review μου ίσως είναι εξίσου χαοτικό με το ξεκίνημα του παιχνιδιού. Παρ’ όλα αυτά, αξίζει να πατήσετε πάνω σε όλη τη γραμμή που βρίσκει αρχή στο εναρκτήριο hangover της Revachol και ολοκληρώνεται με την εξιχνίαση ενός φοβερού μυστηρίου. Τα όσα μεσολαβούν αφήνουν ξεχωριστό στίγμα στην εμπειρία του παίκτη, βάσει κάθε αναβάθμισης στην προσωπικότητα του χαρακτήρα σας, κάθε επιτυχημένου ή αποτυχημένου ρίσκου σε στιγμές που «καίει» ένα debate και κάθε ατομικής εκτίμησης απέναντι στις πεποιθήσεις των ολοζώντανων NPCs. Χάρηκα ιδιαίτερα όταν διαπίστωσα πως η έκδοση του Switch, όχι μόνο δεν υστερεί, αλλά βελτιώνει σε επιμέρους κατηγορίες το παιχνίδι, δίνοντας σε μένα και κάθε ενδιαφερόμενο τη δυνατότητα να το απολαύσουμε ανά πάσα στιγμή. Είναι από τις λίγες περιπτώσεις που θα αγοράσω και retail ένα παιχνίδι που έχω ήδη σε review copies, μόνο και μόνο για να ενθαρρύνω και να στηρίξω την προσπάθεια μίας μικρής εταιρείας με πολλά υποσχόμενο έργο. Οριακά άριστο RPG και όσο κι αν σας τρομάζουν οι αμέτρητες σειρές διαλόγων αξίζει τον παραμικρό κόπο ανάγνωσης.

Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!