Οι μεταγενέστερες προσθήκες σε ήδη τελειωμένα παιχνίδια δεν είναι κάτι πρωτοφανές το 2025, αντιθέτως είναι ο κανόνας. Με το φάσμα να ξεκινάει στα εντελώς δωρεάν ενημερώσεις και να καταλήγει στα πακέτα DLC που κοστίζουν όσο ένα ολόκληρο παιχνίδι, η βιομηχανία εξακολουθεί να ψάχνει την ισορροπία περιεχομένου – τιμής, συνήθως με γνώμονα το μέγιστο κέρδος.. Αυτά τα δεδομένα βρίσκονταν στην σκέψη μου όσο απολάμβανα τον χρόνο μου με το νέο DLC του Donkey Kong Bananza, καθώς η ύπαρξη του βρίσκεται σε μια κάπως άβολη θέση.
Από την μία είχα στα χέρια μου φρέσκο υλικό για τον τίτλο που τόσο λάτρεψα πριν έναν μήνα, όπως ανέφερα και στο πρόσφατο review μου. Από την άλλη ο ελέφαντας (ή μάλλον ο πίθηκος) στο δωμάτιο είναι η ύπαρξη αυτού του υλικού τόσο κοντά στην αρχική κυκλοφορία του παιχνιδιού. Θα περίμενε κανείς πως 70€ είναι αρκετά για να έχουμε πρόσβαση στο πλήρες παιχνίδι, αλλά από ότι φαίνεται, 90€ θα είναι τελικά η τιμή του ολόκληρου DK πακέτου για το Switch 2. Με την αρχική αυτή απογοήτευση στην άκρη, ήρθε η ώρα να δούμε τι είναι το DK Island και γιατί βιάζονται τόσο τα Emeralds του.
BACK TO BANANABASE
Με το κλείσιμο του Nintendo Direct του Σεπτεμβρίου, η πρώτη μου κίνηση ήταν να τρέξω στην κονσόλα μου ώστε να αντικρίσω το νέο Update που κρυφά κυκλοφόρησε όσο μας το παρουσίαζαν. Για τους παλιούς φαν του καφέ γορίλα, η πρώτη εικόνα ήταν γνώριμη και νοσταλγική, αφού το DK Island πάντα αποτελούσε διαχρονικά βάση σε κάθε DK τίτλο, ενώ και στην τηλεοπτική σειρά είναι ο τόπος όπου εκτυλίσσονται οι περιπέτειες της οικογένειας Kong. Όπως προδίδει και ο τίτλος, η βασική προσθήκη είναι το νησί του DK, πλήρως προσαρμοσμένο στα μέτρα του Bananza, έτοιμο να πέσει σαν ντόμινο στα χέρια του αγαπημένου μας γορίλα.
Μιλάμε για πανέμορφο, διαχρονικό σχεδιασμό, σχεδόν «μουσείο» της σειράς, με αξιοθέατα που απαθανατίζουν το ατέλειωτο κυνήγι της μπανάνας μέσα στα χρόνια. Τα απομεινάρια του πλοίου του King K. Rool, το σπίτι του DK, φυσικά με την κρυφή καταπακτή μπανάνας για ώρα ανάγκης, τα δύο μεγάλα bongos που υπενθυμίζουν τις ρυθμικές ρίζες του ήρωα και πολλά άλλα σημεία κατατεθέν, είναι εκεί για εξερεύνηση. Όλο το σύνολο αγκαλιάζεται από ένα μαγευτικό μουσικό θέμα, γνωστό σε όσους έχουν περάσει πολλαπλές ώρες εξερευνώντας τις ίδιες αυτές παραλίες στο DK 64 (πάντα μου έκανε εντύπωση ότι το συγκεκριμένο κομμάτι αρχικά προοριζόταν για το Banjo-Kazooie).
Το παράδοξο είναι πως η περιοχή αυτή, πέρα κάποιων μυστικών, δεν περιέχει καθόλου μπανάνες ή collectibles, δηλαδή ως πίστα το DK Island είναι ουσιαστικά άδειο. Αυτό που υπάρχει είναι η αποστολή που ενεργοποιεί τo Emerald Rush mode, μια rogue lite δραστηριότητα που έρχεται να αλλάξει όλη την λογική του παιχνιδιού και να δοκιμάσει τις δυνάμεις του Donkey Kong στα όρια τους.
ΤΡΕΛΟ DONKEY LORE
Το πρόσχημα του όλου εγχειρήματος είναι πως ο πρώην (ή και ακόμα;) κακός Void Kong αποφασίζει να πλουτίσει με νέο τρόπο, προσλαμβάνει τον DK και την Pauline για να εκτελέσουν το «μεγαλύτερο έγκλημα», να εκμεταλλευτούν τους φυσικούς πόρους του νησιού στο όνομα του καπιταλισμού! Εννοείται πως οι ήρωές μας δέχονται χωρίς δεύτερη σκέψη, για το αντίστοιχο μπανανό-αντίτιμο.
Η κομβική διαφορά σε σχέση με το ήδη απαιτητικό end-game περιεχόμενο του τίτλου είναι ότι το DLC μετατρέπει τη χαλαρή ρουτίνα κάθε επιπέδου σε έναν έντονο αγώνα δρόμου για το πιο αποτελεσματικό… σκάψιμο. Δεν μιλάμε για ξεχωριστές πίστες που απλώς δοκιμάζουν τα όρια του DK, αλλά για τους γνώριμους κόσμους που στις 20–30 ώρες του παιχνιδιού έχεις συνηθίσει να περιηγείσαι. Και τι πρέπει να κάνεις σε αυτούς για να κερδίσεις;
DONKEY KONG BANANZALESS
Το concept είναι απλό: φτάσε το ζητούμενο ποσό σε emerald ore (πρώην banandium) μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό όριο. Όσο ανεβαίνει η δυσκολία, τόσο αυξάνεται το απαιτούμενο ore και τόσο μειώνεται ο διαθέσιμος χρόνος. Οι κανόνες είναι καθαροί και λειτουργικοί, αλλά υπάρχει κι ένα κρίσιμο twist που σε αποτρέπει από το να «ξηλώσεις» κάθε έκταση με τις πανίσχυρες ιδιότητές σου..
Ο κανόνας είναι πως πρέπει να αποχωριστείς τις ικανότητες σου προσωρινά όσο συμμετέχεις στο Emerald Rush, ενώ αντίο πρέπει να πεις και στα Bananza Transformations αν δοκιμάζεις μεγαλύτερες δυσκολίες. Χωρίς κανένα λοιπόν βοήθημα έρχεσαι να συλλέξεις το emerald ore διαλέγοντας με χειρουργική ακρίβεια τις ελάχιστες ικανότητες που θα σε ενδυναμώνουν, ενώ προστίθενται και ολοκαίνουργια perks που διαλέγεις προσεκτικά για να σε οδηγήσουν στη νίκη.
Η φόρμουλα λειτουργεί γιατί επαναπλαισιώνει την εξερεύνηση. Ένα από τα μυστικά του DK Bananza ήταν ότι δεν σε υποχρέωνε να «σκουπίζεις» τις πίστες, πόσο μάλλον με ακρίβεια ή ταχύτητα. Ήταν πάντα επιλογή του παίκτη. Το Emerald Rush, για πρώτη φορά, αντιστρέφει τους ρόλους: δοκιμάζει τις ικανότητες και τις γνώσεις σου για κάθε πίστα, αφού κάθε μπανάνα, κάθε απολίθωμα και κάθε κρυφή φλέβα χρυσού (τώρα: σμαραγδιού) μπορεί να κάνει τη διαφορά ανάμεσα στη νίκη και στο «try again».
KINDA ΕΘΙΣΤΙΚΟ NOT GONNA LIE
Δεν θα πω ψέματα: στην αρχή, αν και ευχάριστο, δεν μου τράβηξε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον. Υπήρχε μεν ένα τίμιο gameplay loop, αλλά ειδικά στο DK Island, ως μια αρκετά βατή περιοχή ήταν υπερβολικά εύκολο. Αργότερα, όμως, όταν ανέβηκε η δυσκολία, το Emerald Rush έδειξε τα νύχια του. Όχι μόνο έπαψε να είναι εύκολο, αλλά έγινε ίσως η δυσκολότερη δοκιμασία του DK Bananza συνολικά, καθώς ορισμένα επίπεδα δυσκολίας εξαρτώνταν τόσο από την τυχαιότητα των αναβαθμίσεων στον χάρτη όσο και από τις γνώσεις μου για κάθε περιοχή. Στο τέλος, ο ρυθμός που απαιτείται για να ολοκληρώσεις κάθε stage είναι πραγματικά φρενήρης: σε μόλις 99 δευτερόλεπτα ζητούνται χιλιάδες emerald ore που μόνο με βέλτιστους συνδυασμούς perks μπορείς να μαζέψεις.
Αν τα καταφέρεις, σε περιμένει μια μεγάλη σειρά από ανταμοιβές, λίγων ωστόσο ειδών: banana chips, νέες πίστες, νέα perks και ρούχα, με μόνο τα τελευταία να έχουν πρακτικό αντίκτυπο στο υπόλοιπο παιχνίδι. Τα banana chips μπορούν να εξαργυρωθούν στα καταστήματα για μπανάνες, αλλά στο end game αυτή η χρήση δύσκολα θα σε απασχολήσει. Για τον σκοπό αυτό υπάρχει το νέο κατάστημα του Squawks the Parrot, όπου ξοδεύεις chips για ομοιώματα που στολίζουν το DK Island και ενισχύουν ακόμη περισσότερο τη «μουσειακή» του αύρα.
Το νέο mode στην τελική δεν ξεχωρίζει για τις ανταμοιβές του. Θα το κυνηγήσεις περισσότερο για την αδρεναλίνη και για να περάσεις ευχάριστα την ώρα, παρά για τα έπαθλα του. Όλα αυτά μάλλον ακούγονται γνώριμα σε κάποιον που έχει παίξει το Mario Odyssey, αφού ακριβώς το ίδιο (ΔΩΡΕΑΝ) περιεχόμενο υπήρχε στο τέλος εκείνου του παιχνιδιού, με την νοσταλγική τελική περιοχή και το extra mode που πλαισίωνε με διαφορετικό τρόπο κάθε χάρτη του. Είναι λογικό αφού και οι δύο τίτλοι προέρχονται από το ίδιο στούντιο, να υπάρχει αυτή η ομοιότητα, αλλά ταυτόχρονα είναι κρίμα που δεν ακολούθησε η Nintendo την ίδια λογική και στην κοστολόγηση τους.
ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΑ ΣΥΚΑ ΣΥΚΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΠΑΝΑΝΑ ΜΠΑΝΑΝΑ
Συνολικά το DLC καταφέρνει να έχει τις επιτυχίες του. Προσφέρει άκρως απαραίτητο περιεχόμενο στο τέλος του DK Bananza και συνολικά δένει το παιχνίδι ως ένα αξεπέραστο platformer της εποχής που ο καθένας πρέπει να παίξει. Αυτό βέβαια έρχεται με αυξημένο κόστος, κάτι που τσούζει παραπάνω αν συνυπολογίσουμε την «ενδιαφέρουσα» κυκλοφορία του, μόλις έναν μήνα μετά το αρχικό παιχνίδι.
Για μένα, τα DLC πακέτα αξίζουν πραγματικά όταν με τόλμη οι νέες ιδέες τους προσφέρουν νέα πνοή στον εκάστοτε τίτλο. Όταν, αντίθετα, μοιάζουν με στρατηγικά αποσπασμένες πίστες «για να πουληθούν αργότερα», ένα κομμάτι της μαγείας χάνεται πιστεύω. Για αυτόν τον λόγο θα έλεγα πως δεν αξίζει και τόσο το DK Emerald Rush.
Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!
Το DK Emerald rush είναι ένα DLC mode που ανατρέπει τον τρόπο που παίζεται το Bananza προσθέτοντας roguelite στοιχεία και τρέξιμο ενάντια στον χρόνο. Η επιστροφή στο DK Island πραγματικά ολοκληρώνει το ταξίδι του αγαπημένου μας πίθηκου, αλλά το κόστος παραμένει υψηλό αναλογικά του περιεχομένου.
