Αυτό έχουμε, αυτό παίζουμε...

Ακόμα μία χρονιά πραγματοποιείται μία κυκλοφορία για το EA Sports FC, ακόμα μία χρονιά που παίζει μόνο του, δίχως ανταγωνισμό δηλαδή, στην αγορά. Η FIFA υποσχέθηκε εδώ και καιρό να δημιουργήσει την καλύτερη μεταφορά του ποδοσφαίρου στα βιντεοπαιχνίδια, αλλά δείχνει να έχει κρεμάσει ήδη τα παπούτσια της, επιτρέποντας για ακόμα μία σεζόν στην EA να μονοπωλεί. Και όσο επικρατεί αυτή η «παράγκα», όσο ο καταναλωτισμός γύρω από τα sports games έχει μετατραπεί σε «Farmer’s League» ολιγαρχία -αφού το ίδιο συμβαίνει και με τα NBA 2K- μην περιμένετε συγκλονιστικές διαφορές μεταξύ των ετήσιων κυκλοφοριών, πόσο μάλλον σε ένα football/soccer game που επιστρέφει σταθερά πολλά-πολλά δισεκατομμύρια και δεν είναι «one season wonder».

Η προηγούμενη χρονιά ήταν, υπό μία έννοια, πειραματική για το EA Sports FC, έχοντας χάσει τον συσχετισμό του με τη Διεθνή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, ωστόσο δεν άλλαξαν πολλά ούτε στο περιεχόμενο του παιχνιδιού, ούτε στην ανταπόκριση του κόσμου προς αυτό, εφόσον εξακολουθεί να «παίρνει πρωτάθλημα» από τον Σεπτέμβριο, δεδομένου του πόσο συνεχίζει να πουλάει και ότι συνεχίζει να αποκαλείται ανεπίσημα από τους οπαδούς του «FIFA», χωρίς να είναι πια «FIFA». Έχουμε και εμείς ευθύνη, λοιπόν, που η EA Sports επαναπαύεται και δεν ξύνει το κεφάλι της να σκαρφιστεί καινούρια πράγματα για το FC 25 που, μέχρι έναν βαθμό, δεν ξεχωρίζει ουσιαστικά από τον προκάτοχό του.

ΕΦ ΣΙ ΑΪ-ΚΙΟΥ ΚΑΤΣΙΚΙΟΥ

Όσο δέρμα κι αν πετάξει, όσα ονόματα κι αν αλλάξει, το EA Sports FC 25 (και κάθε μελλοντικό entry) οφείλουμε πάντα να το κρίνουμε πρωτίστως ως εξομοιωτή ποδοσφαίρου και προσωπικά δεν δηλώνω καθόλου ευχαριστημένος με τη στασιμότητα που παρατηρώ για ακόμα μία χρονιά στο gameplay. Για ένα video game, και μία εταιρεία από πίσω του, που κοκορεύονται τη λέξη «ρεαλισμός» πιο συχνά και από τα διαιτητικά σφυρίγματα ενός 90λέπτου, τα όσα συμβαίνουν εντός των τεσσάρων γραμμών -και στο FC 25- είναι πολλές φορές ανήκουστα, ανεξήγητα και ξεπερνούν το «αυτό δεν συμβαίνει ούτε στα τοπικά πρωταθλήματα» ρητό ή clips του AbaLuben.

Είναι αλήθεια πως η Hypermotion V κάνει ό,τι μπορεί για να αναγκάσει τους ποδοσφαιριστές να κινούνται όσο πιο ανθρώπινα γίνεται, και πράγματι είναι προφανές ότι γυρίστηκαν και εγκαταστάθηκαν στο παιχνίδι δεκάδες καινούρια animations που οδηγούν σε νέους τρόπους να σουτάρουμε, να πασάρουμε, να αμυνθούμε και να διεκδικήσουμε την μπάλα στο έδαφος και εναέρια. Όλες αυτές οι κινήσεις ωστόσο φαίνεται πως συγκρούονται στον κώδικα του παιχνιδιού, με αποτέλεσμα να συναντάμε ουκ ολίγες φάσεις σε έναν αγώνα όπου η μπάλα και οι αθλητές φέρονται και αντιδρούν αδικαιολόγητα. Τερματοφύλακες χάνουν τη μπάλα μέσα από τα χέρια τους, αμυντικοί πέφτουν για τάκλιν και καταλήγουν να διώχνουν το τόπι προς τα πίσω, οι επιθετικοί βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από τα δίχτυα και κάνουν αντι-ποδοσφαιρικές τσόπλες, τα ξέρετε, τα έχετε ζήσει, αν έχετε παίξει οποιοδήποτε FIFA μετά το FIFA 18 όλα αυτά θα σας είναι πολύ γνώριμα.

Ακόμα κι όταν το ποδοσφαιράκι της EA Sports χαρίζει ωραία ποδοσφαιρική ροή, ακόμα και όταν βρίσκουμε τρόπο να πετύχουμε γκολ άξια βράβευσης με Puskás, ακόμα και αν ξαπλώνουμε με διώξιμο-αυτοθυσία για να αποσοβήσουμε τον κίνδυνο της άμυνάς μας, το FC 25 θα βρει τον τρόπο του να επιστρέψει στη «φλίπερ» λειτουργία του, όπως πολλάκις έχω χαρακτηρίσει στο παρελθόν, και να δημιουργήσει ένα πλασματικό σκορ μετά κόντρας και αναμπουμπούλας στη δική μας ή και την αντίπαλη περιοχή.

Η EA Sports μένει εκτός αποστολής κάθε φορά που καλείται να εξελίξει το core ποδοσφαιρικό gameplay και αντ’ αυτού αναλώνεται και χαλάει πόρους μονάχα σε αυτό που της φέρνει περισσότερα κέρδη και views: στην online competitive φύση του παιχνιδιού, για αυτό και προτιμά να κεντράρει τις όποιες αλλαγές στις τακτικές και στην καθοδήγηση των παικτών από ρυθμίσεις και προ-επιλογές. Ιδού τα νέα «Player Roles» και το πολυδιαφημισμένο «FC IQ», μέσα από τα οποία μπορούμε να αναθέτουμε πολύ πιο συγκεκριμένες εντολές στους ποδοσφαιριστές που ελέγχουμε άμεσα και έμμεσα, φέρνοντάς μας όσο δυνατόν πιο κοντά γίνεται στην γραμμή του πλαγίου άουτ και στην αγχωτική ορθοστασία ενός προπονητή. Αυτά λειτουργούν -ευτυχώς- επιτρέποντάς μας να δημιουργήσουμε πολύ πιο εξατομικευμένα συστήματα παιχνιδιού, που ξεπερνούν κατά πολύ την επιλεγμένη διάταξη και τις θέσεις των παικτών στο γήπεδο, εφόσον αυτοί ακολουθούν πιστά πια τις μεμονωμένες οδηγίες και τις τακτικές συμπεριφορές που έχουμε θέσει από τα αποδυτήρια ή αλλάζουμε κατά τη διάρκεια του ματς.

Αυτό το «βάθος» στη διαχείριση μιας ομάδας και το σκακιστικό υπόβαθρο του παιχνιδιού σίγουρα παρουσιάζει ενδιαφέρον, αλλά στο τέλος της ημέρας εμείς είμαστε αυτοί που θα πρέπει να στείλουν την μπάλα στα δίχτυα, άρα όλα αυτά έρχονται σε δεύτερη μοίρα εφόσον χειριζόμαστε τη «Στρογγυλή Θεά» και όχι πιόνια. Ευπρόσδεκτο, λοιπόν, ότι υπάρχουν νέοι τρόποι να «ξεκλειδώσουμε» την αντίπαλη άμυνα, ευπρόσδεκτο ότι ένας παίκτης ξεμαρκαρίζεται όπως του έχουμε αναθέσει ή όπως συνηθίζει στην πραγματική του ζωή, ευπρόσδεκτο ότι η αμυντική μας γραμμή κρατάει όσο βάθος χρειάζεται κατά τα καναπεδίστικα γούστα μας, αλλά ό,τι κι αν γίνει επιστρέφουμε σε manual ατέλειες που πολλές φορές μπορούν να γίνουν ασύμφορες.

Και όπως ένας ποδοσφαιριστής μπορεί εύκολα να χάσει την ψυχραιμία του όταν βρίσκεται πίσω στο σκορ, φανταστείτε πόσο παραπάνω φλερτάρει με την κόκκινη κάρτα όταν έχει απέναντί του και τον διαιτητή. Ναι, στο FC 25 οι διαιτητές εξακολουθούν να βλέπουν άλλο ματς από εμάς, παίρνοντας πολλές φορές αψυχολόγητες αποφάσεις που -πλην του offside- είναι σχεδόν πάντα αμφισβητούμενες. Highlight για μένα στο FC 25, η εισαγωγή του επαγγελματικού φάουλ. Εδώ δεν χωράνε διαφωνίες με τον ρέφερι, αφού ο κατάλληλος συνδυασμός σε πληκτρολόγιο/χειριστήριο κόβει απότομα μία επικίνδυνη φάση, με τη χρέωση με κίτρινη κάρτα να είναι εγγυημένη. Ίσως η πιο αληθινά ποδοσφαιρική λειτουργία που έχει βάλει τα τελευταία χρόνια η EA Sports στο παιχνίδι της, και σίγουρα θα χαλάσει παρέες και θα σπάσει περιφερειακά όταν συμβαίνει και ο αγώνας πάει να κριθεί σε ένα γκολ στα τελευταία λεπτά. Όσοι έχετε παίξει μπάλα real life -έστω ερασιτεχνικά- καταλαβαίνετε σε τι αναφέρομαι.

Κρατάμε επομένως ότι το gameplay του FC 25 εξακολουθεί να είναι οικείο, με τα καλά και τα κακά του, χρειάζοντας όμως λειτουργικές «μεταγραφές» που θα το φέρουν σε ακόμα πιο ρεαλιστικό επίπεδο. Γιατί είτε απλά παίζουμε φιλικά ματσάκια με την παρέα μας, είτε ξοδεύουμε εκατοντάδες ώρες στο Ultimate Team, είτε διαπρέπουμε στο Career Mode, όλοι το ίδιο παιχνίδι παίζουμε.

LOOK AWAY TRANSFERMARKT

Πολύ καλή ευκαιρία να συζητήσουμε για τον πρωταγωνιστή και του FC 25, που είναι για ακόμα μία χρονιά το πλούσιο περιεχόμενό του. Αυτό εξήγησα μόλις, ότι μπροστά μας έχουμε ένα ποδοσφαιράκι που απευθύνεται τόσο σε άτομα που απλά μαζεύονται και κοντράρονται με φίλους, όσο και σε πιο μοναχικούς gamers που είτε δημιουργούν μία ομάδα-όνειρο μέσα από packs και επενδύσεις, είτε αναλαμβάνουν να κάνουν καριέρα από το μηδέν και πολλά ακόμη, αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά, ξεκινώντας φυσικά από το σταθερά δημοφιλέστερο mode από όταν μας πρωτοσυστήθηκε.

Το ρημάδι το Ultimate Team είναι εθιστικότατο. Όλη αυτή η διαδικασία εκκίνησης με ένα non-rare squad που μετά κόπων, ιδρώτα, γκολ στις καθυστερήσεις και κωλυσιεργίας στα μετόπισθεν, μπορεί να εξελιχθεί σε παγκοσμίου κλάσης ομάδας είναι τόσο ονειρικό για έναν fan του παιχνιδιού και του αθλήματος όσο το πρωτάθλημα της Leicester στην Αγγλία, όταν μία χρονιά πίσω πάλευε να σωθεί από τον υποβιβασμό. Μολονότι εξακολουθεί να είναι η πιο ξεδιάντροπα ωμή pay-to-win διαδικασία σε όλο το gaming, αναγνωρίζω στην EA Sports ότι από πέρυσι είναι πολύ πιο εφικτό το να αποκτήσεις παίκτες και rewards που θα φέρουν γρήγορα τον μέσο όρο του ρόστερ στο 84-85, κάτι που επί FIFA 15-20 θα ήταν ανέκδοτο ακόμα και σαν φαντασία.

Με κραυγές και παράπονα ξεφορτωθήκαμε το stamina σε προηγούμενες εκδόσεις, στο FC 25 απαλλαχθήκαμε επιτέλους από τα contracts. Τέλος στην ανησυχία αρκετών ότι οι παίκτες τους δεσμεύονται από «συμβόλαια» που πρέπει κάθε τρεις και λίγο να ανανεώνουν ή να χαλάνε ώρες στο market για να αγοράσουν κάρτες που τους καθιστούν λιγότερο αναλώσιμους. Στο FC 25 άπαξ και σας ανήκει ένας παίκτης -που δεν είναι δανεικός φυσικά- μπορεί να υπερασπίζεται τη φανέλα της «ΓάκηςΓιωρΤρέλα Football Club 69» -όπως αποδεδειγμένα ονομάζει ο μέσος Έλλην το κλαμπ του- από την αρχή μέχρι το τέλος του παιχνιδιού. Αυτό μας επιτρέπει να πραγματοποιούμε αλλαγές στην 11άδα μόνο όταν το αποφασίσουμε ή μας ευνοήσει η τύχη με high-rated players, αφήνοντας πίσω μας τα πέτρινα χρόνια όπου η ομάδα χρειαζόταν υποχρεωτικό rotation.

Οι κάρτες του παιχνιδιού και ο κύκλος απόκτησής τους είναι τεράστιος και διαρκώς κινούμενος. Πέραν ότι υπάρχουν πια ένας σωρός τρόποι να ολοκληρώσουμε δοκιμασίες και να κερδίσουμε packs και coins, υπάρχουν επίσης τόσα πολλά in-game προσωρινά events και SBC’s, που είναι αδύνατο για κάποιον που ασχολείται με το Ultimate Team να ξεμείνει με παγκίτες ή να βρίσκει ταβάνι κατά την αναζήτηση ενίσχυσης σε συγκεκριμένες θέσεις του γηπέδου. Το σύστημα των «Evolutions» είναι επίσης πιο πολύπλευρο, δίνοντάς μας την επιλογή να αναπτύξουμε τις ικανότητες, τα στατιστικά και τα -πολύ χρήσιμα- «Playstyles+» μπόνους σε παίκτες που έχουμε καταλάβει πως έμπρακτα έχουν κερδίσει τη θέση τους στο ρόστερ μας και στο αρχικό line-up. Και αν μέσα από όλα αυτά αρχίσετε να μαζεύετε «διπλά», για πρώτη χρονιά θα πούμε «καλή καρδιά», αφού η EA Sports δημιούργησε για χάρη μας το «Duplicate Storage», όπου μπορούμε να αποθηκεύσουμε και να χρησιμοποιήσουμε τυχόν κάρτες που, υπό άλλες συνθήκες, πήγαιναν χαμένες.

Μέσα στο Ultimate Team υπάρχουν για ακόμα μία χρονιά καρτέλες και καρτέλες από playable υπο-modes, από φιλικούς αγώνες μέχρι τα πολύ ανταγωνιστικά «Rivals», «Champions», «Draft» και το καινούριο «Rush» (θα επανέλθω αμέσως), όλα τους σχεδόν όπως τα βρήκαμε πέρυσι.

ΝΤΡΙΜΠΛΕΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΟ ΘΑΛΑΜΟ

Δεν αποτελούσε ποτέ μυστικό πως το «Volta» ή αλλιώς «FIFA Street των πάμφτωχων» δεν απασχόλησε αρκετά ποτέ, κανέναν. Η EA Sports εξακολουθεί, όμως, να θέλει να κάνει δοκιμές σε μικρότερους αγωνιστικούς χώρους και το φετινό μοντέλο ακούσει στο όνομα «Rush». Εξηγώντας το εν τάχει, είναι ένα mode που μας βάζει σε 5x5 ματσάκια πολύ μικρότερων γηπέδων, μικρότερης αγωνιστικής διάρκειας, με ισχύοντες αλλά και προσαρμοσμένους ποδοσφαιρικούς κανόνες. Για παράδειγμα, δεν βρισκόμαστε στο ΟΑΚΑ, άρα ένας επιθετικός κρίνεται εκτεθειμένος μόνο στο επιθετικό τρίτο. Αντίστοιχα, οι ποινές των παικτών περιορίζονται αρχικά σε κίτρινη, αλλά υπάρχει και η μπλε κάρτα που βγάζει για ένα λεπτό τον αντιαθλητικό παραβάτη από το γήπεδο, δημιουργώντας έτσι ένα πιο υποφερτό μειονέκτημα. Τα δε πέναλτι εκτελούνται με τον αμερικάνικο τρόπο, δηλαδή ο εκτελεστής βγαίνει τετ-α-τετ με τον τερματοφύλακα με λίγο χρόνο στη διάθεσή του για να τελειώσει τη φάση.

Το Rush Mode, για τα δικά μου γούστα, είναι πολύ πιο fun-to-play από οτιδήποτε παρεμφερές έχει δοκιμαστεί, πολύ απλά γιατί τεστάρει τις πραγματικές FIFA -oops- FC 25 δεξιότητές μας σε μικρότερο εμβαδό και με μεγαλύτερη συχνότητα. Σε αντίθεση με το 11x11 και τα εκατόν-κάτι μέτρα που χωρίζουν τις δύο εστίες, στο Rush καλούμαστε κάθε λίγα δευτερόλεπτα να αμυνθούμε κατάλληλα, να ανακτήσουμε τον έλεγχο της μπάλας και να φτιάξουμε φάση, έχοντας συνολικά μία πολύ συμπυκνωμένη ποδοσφαιρική περιπέτεια χωρίς «μηχανισμούς του δρόμου» και πιο αφηρημένους Futsal κανονισμούς. Είναι ένα ωραίο ξαλάφρωμα από τους μεγάλους αγώνες, που ναι μεν θα ξεχαστεί και αυτό αργά ή γρήγορα, αλλά τουλάχιστον συμμετέχει και αυτό σε όλη αυτή την cross-mode επιβράβευση των παικτών, γιατί στο FC 25 τα rewards που λαμβάνουμε επηρεάζουν το σύνολο του παιχνιδιού και όχι κάθε κατηγορία του ξεχωριστά.

Με περίσσεια ειλικρίνεια θα σας ξεκαθαρίσω πως ίσως δεν είμαι ο πιο κατάλληλος για να κριτικάρω επιλογές παιχνιδιού όπως το Career ή το Clubs, εφόσον τα τελευταία χρόνια τις παρατηρώ πολύ επιφανειακά, και το FC 25 μάλλον επιβεβαιώνει πως καλά κάνω κιόλας.

Στο μεν Career έχουν γίνει αλλαγές που δίνουν, για παράδειγμα, κάποιου είδους βιογραφικό, ένα δελτίο, ένα origin story αν θέλετε, του παίκτη ή της παίκτριας που φτιάχνουμε, ώστε να υπάρχει υπόβαθρο στο ποδοσφαιρικό ταξίδι που ξεκινάμε κάθε φορά με την ελπίδα ότι θα φτάσουμε να διεκδικούμε τη Χρυσή Μπάλα και τρόπαια. Στο λίγο που έπαιξα διέκρινα και την εμφανή συμμετοχή των ακαδημιών, προσφέροντας μεγαλύτερη έμφαση σε ανερχόμενα αστέρια του ποδοσφαίρου. Κατά τα άλλα, δεν ασχολήθηκα αρκετά για να προλάβω να έρθω αντιμέτωπος με πράγματα που διαφήμιζε η EA Sports, όπως η σαφώς πιο ενεργή συμμετοχή του γυναικείου ποδοσφαίρου, οι περαιτέρω συζητήσεις με τη διοίκηση, ή την by-default καριέρα ενός ποδοσφαιρικού θρύλου, όπως ο Thierry Henry.

Όσο άλλαξε το EA Sports FC χάνοντας το «FIFA» στον τίτλο του, άλλο τόσο αλλάξει και φέτος το «Clubs» χάνοντας το «Pro». Όπως ξεκαθάρισα, τα τελευταία χρόνια είναι πολύ μικρή η επαφή μου με αυτό το mode, και ίσως να εμφανίζει στην πορεία διαφορές που δεν αναγνωρίζω, αλλά μετά από μία γεμάτη εβδομάδα με το FC 25 καταλαβαίνω πως πιο πολύ επηρεάστηκε από τις γενικές αλλαγές/προσθήκες του παιχνιδιού παρά μεταλλάχθηκε αυτόνομα. Μοναδικές ορατές με μιας διαφορές, η καθιέρωση του «Clubhouse» ως το κεντρικό μενού διαχείρισης της ομάδας, και τα «Club Victory Points» που αλλάζουν μερικώς τον τρόπο που προοδεύουμε και ανεβοκατεβαίνουμε κατηγορία.

Αν σκοπεύετε να αγοράσετε το FC 25 για να παίξετε κάτι διαφορετικό από αυτά που σχολίασα και σας άφησα ακάλυπτους, sorry, αλλά δεν βρίσκω ενδιαφέρον σε «Tournaments» και «Co-op Seasons», ας πούμε, και κρίνοντάς από το πόσο επεμβαίνει η EA Sports ετησίως στη βελτίωσή τους, ίσως δεν θα έπρεπε ούτε και εσείς.

Μεγάλο αυτογκόλ -και κλείνουμε- για το FC 25, ότι έχασε μερικά ακόμη licenses της Serie A από το -εξ ολοκλήρου πεθαμένο- eFootball, εφόσον ομάδες όπως οι Milan, Inter, Napoli, Roma και άλλες δεν εκπροσωπούνται από τα κατάλληλα λογότυπα και εμφανίσεις, ενώ από το παιχνίδι λείπει ξανά η Εθνική μας ομάδα, δίχως να γνωρίζουμε φυσικά αν ευθύνεται η ίδια η EA ή και η ΕΠΟ για αυτή την απώλεια. Μ’ αρέσει κατά τα άλλα που ζητάμε να βάλουν όλη τη Stoiximan Super League μέσα…

Ευχαριστούμε πολύ την Bandai Namco Hellas για την παροχή του review copy!