Δυσκολεύομαι να γράψω αυτό το review. Από τη πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε το ELDEN RING NIGHTREIGN πίστευα ότι θα ήταν το ιδανικό παιχνίδι για εμένα πριν την επόμενη μεγάλη κυκλοφορία της FromSoftware. Θεωρητικά τα έχει όλα. Συνδυάζει την εμπειρία του Elden Ring combat με roguelike δομή και ταχύτερο – πολύ ταχύτερο – ρυθμό. Τι γίνεται όμως στη πράξη; Τι γίνεται όταν ένας developer με οριακά τέλεια φήμη σκοντάφτει; Βάζω εγώ τα κλάματα, αυτό γίνεται. Το ELDEN RING NIGHTREIGN είναι το πρώτο παιχνίδι της FromSoftware που με αφήνει παραπονεμένο.
Πέφτει η νύχτα στο Limgrave…….. Αυτό είναι το lore, πάνω-κάτω. Δεν υπονοεί κάποια σύνδεση με το βασικό σύμπαν των Lands Between, ούτε προσπαθεί να το επεκτείνει. Στόχος σου είναι να σκοτώσεις τον κακό Nightlord που φέρνει μαύρη βροχή στη γη του Limveld. Υπάρχει ένα side quest για κάθε έναν από τους Nightfarers, τους playable characters δηλαδή, αλλά ο υπόλοιπος κόσμος δεν επεκτείνεται στο βαθμό που έχουμε συνηθίσει. Το οποίο δεν είναι απαραίτητα κακό. Το NIGHTREIGN δεν προσπαθεί να είναι το νέο Sekiro. Αυτό που προσπαθεί να γίνει είναι roguelike. Και αποτυγχάνει.
BINDING OF DEAD SOULS
Δεν είμαι σίγουρος τι περίμενα από ένα roguelike souls game. Παρόλο που στην επιφάνεια έχουν μία σύνδεση – αυτή της επαναληπτικότητας στη προσπάθεια να νικηθεί ένα boss – στη πραγματικότητα βρίσκονται αρκετά μακριά. Όχι πως δεν μοιράζονται τα παρακάτω στοιχεία, όμως στα roguelikes τονίζεται έντονα η απόκτηση νέου εξοπλισμού και δυνάμεων, ενώ τα soulslikes γέρνουν παραπάνω προς τη βελτίωση της ικανότητας του παίκτη. Tο ELDEN RING NIGHTREIGN επιλέγει να βαδίσει τον ήδη περπατημένο δρόμο. Η μόνη ουσιαστική αναβάθμιση υφίσταται σε μορφή drop από bosses και mini-bosses, δίνοντας σου τρείς επιλογές αναβάθμισης ανά drop. Ακούγεται μια χαρά μέχρι τώρα. Και θα ήταν, εάν οι αναβαθμίσεις αυτές είχαν έστω και λίγο ενδιαφέρον. Το 90% των περιπτώσεων, ειδικά στα mini boss drops, η επιλογή σου βρίσκεται ανάμεσα σε απλά stats boosts – ακόμη και αν το παιχνίδι προσπαθεί να τα ονομάσει πιο φανταχτερά – και όταν δεν επιλέγεις stats boost, καταλήγεις με μέτρια abilities που δεν καθορίζουν το playstyle σου, όπως θα έπρεπε. Εν ολίγοις, οι ποικιλομορφία των builds υποφέρει στο NIGHTREIGN, γεγονός αναπάντεχο όταν μιλάμε για μία τέτοια μίξη genre.
Έξω από τα runs, η κατάσταση παραμένει ίδια. Το βασικό σύστημα εδώ είναι τα relics. Relics κερδίζει κανείς κάνοντας runs, επιτυχημένα και μη. Έπειτα, έχει τη δυνατότητα να τα δώσει στον χαρακτήρα που επιθυμεί, σαν ένα είδος equipment. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στον μηχανισμό των relics αλλά στο περιεχόμενο τους. Οι συντριπτική τους πλειοψηφία αποτελείται από τοσοδούλικα stat boosts, πέρα από τα 3 ή 4 relics που είναι ειδικά για τον εκάστοτε χαρακτήρα και τους δίνουν νέες ικανότητες. Και το ένα σπασμένο relic που επιτρέπει να κάνεις heal όλη σου την ομάδα. Στην ουσία, το build σου είναι ήδη χτισμένο για σένα με το που ξεκλειδώσεις τα σημαντικά relics. Γεγονός που είναι μεγάλο πρόβλημα αν θέλεις να λέγεσαι roguelike. Δεν στέκομαι ενάντια στους πολυτάλαντους Ιάπωνες όταν πειράζουν τη soulslike φόρμουλα. Το αντίθετο μάλιστα. Ούτε με τη πρώτη κυκλοφορία του Elden Ring ήξερα τι να περιμένω από ένα “open world Dark Souls”. Η FromSoftware μας έδωσε, κατά τη γνώμη μου, το καλύτερο open world στη βιομηχανία με τη πρώτη της απόπειρα. Στο roguelike genre χρειάζεται λίγο περισσότερη προσπάθεια.
I’M TIRED, BOSS
Ο ένας σταθερός παράγοντας σε οποιοδήποτε παιχνίδι που έχει “Elden Ring” στον τίτλο του είναι σίγουρα τα bosses. Το ELDEN RING NIGHTREIGN υποσχέθηκε όχι μόνο ανακατασκευασμένα bosses που έχουμε ήδη δει, αλλά ολοκαίνουρια, σχεδιασμένα για τρείς παίκτες bosses που κόβουν την ανάσα. Έφτασαν τις προσδοκίες που έθεσαν; Ναι και όχι. Οι Nightlords είναι ακριβώς αυτό που περίμενα από τη πλευρά της αισθητικής. Επιβλητικά και ιδιαίτερα bosses, με φανταχτερές νέες επιθέσεις και ακραίες ικανότητες. Ικανότητες που πραγματικά δημιουργήθηκαν για μία ομάδα παικτών αντί για σόλο επιδρομές – και για να κατουρηθείς πάνω σου όταν τις δεις για πρώτη φορά. Δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή στο NIGHTREIGN από όταν φθάνεις να πολεμάς τέτοιους εχθρούς. Φράση κλειδί «όταν φθάνεις». Διότι, το μεγαλύτερο προτέρημα του ELDEN RING NIGHTREIGN αποτελεί και το χειρότερο ψεγάδι του. Οι αρένες είναι γιγάντιες για να υποστηρίξουν τεράστια bosses και πολλαπλούς παίκτες. Το νέο Surge Sprint, που σου επιτρέπει να τρέχεις με διπλή ταχύτητα, καταναλώνει κουβάδες από stamina. Βλέπεις που το πάω; Ως melee χαρακτήρας, ΔΕΝ ΦΘΑΝΩ ΝΑ ΠΟΛΕΜΙΣΩ ΤΟ BOSS. Τη μισή μάχη, χωρίς υπερβολή, τρέχω πίσω από τον υπερκινητικό εχθρό, που όταν τον φτάσω, δεν μπορώ να χτυπήσω γιατί έχω σχεδόν μηδενικό stamina. Προφανώς και δεν εννοώ ότι είναι unplayable. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα το έλεγα διασκεδαστικό.
Ακόμη μία πλευρά του παιχνιδιού που «κουράζει», αλλά με διαφορετική έννοια, είναι η ποικιλία. Και πιο συγκεκριμένα, η διαφορετικότητα του περιβάλλοντος από run σε run. Το βασικό Elden Ring έχει τόσο μεγάλη γκάμα περιοχών που δεν θα μπορούσα να στις αναφέρω όλες χωρίς να ξεχάσω κάποιες. Το NIGHTREIGN από την άλλη……έχει μία. Ναιπ, κάθε φορά που παίζεις το παιχνίδι, πέφτεις στο Limgrave – ή Limveld όπως το αποκαλεί. Η διάταξη και η διαμόρφωση του χάρτη αλλάζουν θεωρητικά, στη πράξη όμως, έπειτα από καμία δεκαριά runs, ο κύριος χάρτης κρατά την ίδια αίσθηση. Αφού νικήσεις μερικούς Nightlords, ξεκλειδώνεις τα λεγόμενα Shifting Earth Events, κατά τα οποία ένα κομμάτι του χάρτη μεταμορφώνεται σε ένα από τα υπόλοιπα biomes του Elden Ring. Δυστυχώς, κάθε φορά που μία τέτοια περιοχή επανεμφανίζεται, παραμένει απολύτως ίδια, με αποτέλεσμα να είναι απίστευτα διασκεδαστική αλλά μόνο την πρώτη φορά που τη συναντάς.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΜΑΥΡΑ
Τέλος η γκρίνια (για λίγο). Πάμε να μιλήσουμε για το αγαπημένο μου κομμάτι του ELDEN RING NIGHTREIGN. Τα classes. Υπάρχουν συνολικά 8 Nightfarers στο παιχνίδι, με τους 2 από αυτούς να ξεκλειδώνονται όσο προοδεύεις στο παιχνίδι. Ο κάθε Nightfarer έρχεται με το δικό του set από ξεχωριστά abilities – ένα passive, ένα σε μικρότερο cooldown και ένα ultimate που χρειάζεται αρκετό χρόνο για να γεμίσει. Ενώ όλοι οι χαρακτήρες μπορούν να χρησιμοποιήσουν κάθε είδος όπλου, το περισσότερο damage θα έρθει όταν ταιριάζουν τα βασικά stats του class με το scaling του όπλου, όπως δηλαδή και σε κάθε άλλο soulslike. Βέβαια, αυτό δεν θα είναι πρόβλημα, καθώς όλοι οι χαρακτήρες έχουν ολοκαίνουρια movesets όταν χρησιμοποιούν το βασικό τους όπλο, όπως για παράδειγμα ο Wylder με τα Greatswords ή ο Executor με τα Katanas. Το gameplay του Elden Ring φαίνεται να ταιριάζει γάντι με τα έξτρα abilities που προσθέτει το NIGHTREIGN, κάτι που ελπίζω η FromSoftware να μην ξεχάσει στις επόμενες κυκλοφορίες της.
Υπάρχουν μπόλικα μικρότερα ψεγάδια στα οποία θα μπορούσα να εστιάσω. Η απουσία του crossplay σε co-op game, για παράδειγμα, είναι αισθητή, ευτυχώς όμως θέματα όπως η ύπαρξη του Duo Mode έχει ήδη επιβεβαιωθεί για το επόμενο patch – ένα πολύ καλό σημάδι για τη μελλοντική υποστήριξη του NIGHTREIGN. Το τελευταίο μου παράπονο θα είναι λίγο διαφορετικό. Θα μπορούσε, αν ήθελα, να γραφτεί σε μία πρόταση. Αλλά αυτό είναι ένα παράπονο φανατικού souls fan. Ένα παράπονο που νιώθουν στις ψυχές τους όλοι οι βετεράνοι του genre. Που είναι τα Dark Souls bosses FromSoftware; Που είναι όλα αυτά που υποσχέθηκες στα trailers σου; Δεν θα δώσω spoilers για το τι ακριβώς έχουν φέρει από τα υπόλοιπα παιχνίδια τους, όμως μην περιμένεις τίποτα. Μην ενθουσιαστείς. Ο αριθμός είναι μικρός. Και, για να πω την αλήθεια, όσο το σκέφτομαι, τόσο πιστεύω πως η μεταχείριση των Dark Souls bosses αντικατοπτρίζει όλη την υπόσταση του παιχνιδιού.
Αν διάβαζε κάποιος το review μου, θα πίστευε κατά πάσα πιθανότητα ότι μισώ το NIGHTREIGN. Τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Μισώ το γεγονός πως δεν είναι το αγαπημένο μου παιχνίδι. Απεχθάνομαι το ότι αποτελεί τον πρώτο τίτλο της FromSoftware που με απογοητεύει. Το ELDEN RING NIGHTREIGN δεν είναι κακό παιχνίδι. Με τη κατάλληλη, παρέα μπορείς να περάσεις τρομερά. Απλώς, λυπάμαι που δεν είναι αυτό που περίμενα. Επικροτώ την προσπάθεια και θέλω να δω ακόμη περισσότερες ιδέες από άλλους directors.
Ευχαριστούμε πολύ την Bandai Namco Hellas για την παροχή του review copy!
