Πριν κάποιον καιρό, είχα παρακολουθήσει ένα σύντομο βίντεο στο κανάλι Kurzgesagt – In a Nutshell στο YouTube, το οποίο μιλούσε για τα μυρμήγκια. Σε αντίθεση, όμως, με άλλα μικρά ντοκιμαντέρ που μπορεί να βρει κανείς σε αφθονία, το εν λόγω βίντεο μιλούσε για την πολεμική φύση των μυρμηγκιών και την ετοιμότητά τους να πολεμήσουν το ένα το άλλο ακόμα και σε καθημερινή βάση. Αν και το Empire of the Ants δεν είναι μία ακριβής αναπαράσταση αυτής της πλευράς των μυρμηγκιών, σίγουρα είναι ό,τι πιο κοντά μπορεί να βρει κανείς σε video game που να αφορά αυτό το θέμα. Μία θεματική που έχει ενδιαφέρον, ειδικά για τους λάτρεις των real-time strategy παιχνιδιών. Ω ναι, καλά μαντέψατε, το σημερινό κείμενο είναι ένα ακόμα RTS review από μένα… Μην φεύγετε, γιατί έχει αρκετό ζουμί η υπόθεση…
GOOD SOLDIERS ANTS FOLLOW ORDERS
Το Empire of the Ants είναι ένα reboot του ομώνυμου παιχνιδιού που κυκλοφόρησε το μακρινό 2000 και αποτελεί μία πιο υβριδική “άποψη” στον κόσμο των RTS παιχνιδιών. Η μετάβαση στην Unreal Engine είναι εξαιρετική, μιας και το παιχνίδι μοιάζει σε ακραίο βαθμό με tech demo που βλέπουμε στα μεγάλα events ή στην ανακοίνωση κάποιας νέας τεχνολογίας, ενώ όπως και τότε, έτσι και τώρα, η απόφαση το game να ανήκει στο strategy είδος είναι αρκετά λογική. Άλλωστε, όταν μιλάμε για ένα είδος που καταλαμβάνει τουλάχιστον το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού ζώων (συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων) στην ξηρά και που έχει την ικανότητα να δημιουργεί τεράστιες αποικίες, τότε η παραπάνω απόφαση είναι μονόδρομος. Ακολουθώντας, λοιπόν, τους “κανόνες” και τις νόρμες των RTS μπορώ να πω ότι το Empire of the Ants είναι ένα ικανοποιητικό παιχνίδι. Η οικονομία είναι αρκετά απλή, αποτελούμενη από δύο μόνο πόρους, τροφή και ξύλα, που η μεν χρησιμεύει στη δημιουργία units και special abilities, τα δε στην αναβάθμιση των βάσεών μας. Το base building είναι μεν τυπικό αλλά λειτουργικό, προσφέροντας κατηγορίες αναβαθμίσεων που συναντούμε και σε άλλα παιχνίδια και αφορούν την άμυνα, την παραγωγή και το στρατό μας, ενώ η διεπαφή μαζί τους είναι σχεδόν το ίδιο άμεση με άλλα παιχνίδια του είδους. Λέω «σχεδόν», μιας και οι παίκτες χειρίζονται μία on-field στρατηγό μυρμήγκι που πρέπει να επισκεφθεί κάθε μία από τις βάσεις για να επιλέξει τι θα παράξει, δίχως να υπάρχει η δυνατότητα πανοραμικής απεικόνισης των εκάστοτε βάσεων ούτως ώστε να επιλέξουν οι παίκτες τι θα κάνει κάθε μία. Όμως, ό,τι πιθανώς να υπολείπεται σε αμεσότητα, κερδίζει σε διαδραστικότητα, μιας και το animation της επιλογής του τι θα χτιστεί στη ξεπερνάει την εμφάνιση μίας απλής λίστας επιλογών, με τη στρατηγό μας να πρέπει κυριολεκτικά να πατάει πάνω στην επιλογή που επιθυμούν οι παίκτες. Παρά την διαδραστικότητα όμως, αυτό που μου έλειψε κάπως στο base building ήταν η απεικόνιση όλων των upgrades που κάνω στην εκάστοτε βάση μου. Ναι μεν όλος ο κόσμος των μυρμηγκιών είναι υπόγειος, κάνοντας το παιχνίδι πιστό στην πραγματικότητα, και φυσικά δεν αποτελείται από περίπλοκα “ανθρώπινα” κτήρια, όμως θα ήθελα εκτός από τα ξύλινα barriers/walls να εμφανίζεται και κάτι παραπάνω πέρα από έναν μικρό αμμόλοφο που να υποδεικνύει ότι πρόσθεσα κάτι στη βάση μου.
Περνώντας τώρα στο κομμάτι των missions και του combat gameplay, εκεί είναι που συναντούμε εντονότερα το υβριδικό στοιχείο του Empire of the Ants. Αρχικά, δεν υπάρχει κάποιος μεγάλος και συγκεκριμένος χάρτης μέσα στον οποίο λειτουργούμε. Οι αποικίες αποτελούν ουσιαστικά τα levels του παιχνιδιού και σε κάθε μία υπάρχει ένας αριθμός από missions που πρέπει να ολοκληρώσουμε προτού περάσουμε στο επόμενο level. Αυτά τα missions, που μπορεί να είναι στρατηγικού, τακτικού ή exploration χαρακτήρα, μας δίνονται ως quests μέσα από το διάλογο μας με τον ντόπιο πληθυσμό ή την εκάστοτε βασίλισσα. Σε αυτά τα missions είναι που ξεδιπλώνεται και το combat gameplay του παιχνιδιού. Στις αποστολές “αναζήτησης” το παιχνίδι ζητάει την εκπλήρωση κάποιων απλών objectives, π.χ. τη συλλογή φαγητού ή το scouting των αντίπαλων δυνάμεων, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να εξερευνήσουμε και να θαυμάσουμε μακριά (σχεδόν) από στρατιές και μάχες τον εξαιρετικά πανέμορφο κόσμο που έχει χτίσει η ομάδα της Tower Five.
Από την άλλη, στις αποστολές στρατηγικής και τακτικής είναι που μπαίνουμε στην καθαρή μάχη και συναντούμε τη μεγαλύτερη επιρροή του παιχνιδιού, που δεν είναι άλλη από τη σειρά Total War. Η προαναφερόμενη σειρά φημίζεται για τις μεγάλες μάχες της και την πληθώρα από units που μπορεί να αξιοποιήσει κανείς για τη νίκη. Οι παίκτες λειτουργούν ως στρατηγοί χωρίς όμως να τους δίνονται κάποιες πρακτικές ιδιότητες στο πεδίο της μάχης. Όλα έχουν να κάνουν με την νοητική τους δύναμη και το πώς θα χειραγωγήσουν τις συνθήκες και θα κατευθύνουν τις λεγεώνες τους προς τη νίκη. Εδώ είναι που το Empire of the Ants ανακατεύει κάπως την εν λόγω τράπουλα, μιας και χειριζόμαστε ένα μυρμήγκι που άμεσα και επί τόπου κατευθύνει τη στρατιά του. Οι παίκτες μπορούν να βιώσουν από κοντά την προοπτική και το περιβάλλον ενός τέτοιου πολέμου, κατευθύνοντας και τοποθετώντας τις μονάδες τους όπως θέλουν οι ίδιοι και χρησιμοποιώντας ειδικά abilities για να αλλάξουν την πορεία μίας μάχης. Όμως, εδώ είναι και που χωλαίνει κάπως το gameplay, έχοντας ως βασικό πρόβλημα την μικρή ποικιλία στρατηγικών. Αν και σχεδόν κάθε αποστολή δεν περιλαμβάνει τις ίδιες παραμέτρους, στοιχείο ευχάριστο, στις περισσότερες η συνταγή της επιτυχίας είναι μία: μαζεύουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται ξύλα και φαγητό, ανεβαίνουμε tier (υπάρχουν τρία στο παιχνίδι και κάθε ένα αναβαθμίζει το στρατό και τα abilities μας), βγάζουμε δύο με τρία units και σπαμάρουμε κατά μέτωπο επιθέσεις μέχρι να μαζέψουμε πόρους και να βγάλουμε δύο ακόμα units. Ούτε τακτικές προσέγγισης από τα πλάγια, ούτε παγίδες ούτε τίποτα. Βέβαια, ο μικρός αριθμός επιτρεπόμενων units και ο μικρός αξιοποιήσιμος χάρτης κρατάει τις μάχες και τις αποστολές γρήγορες, επομένως οι παίκτες δεν έχουν την κούραση της επαναληψημότητας, όμως δεν παύει η μονοδιάστατη φύση του combat να είναι κάτι αρνητικό.
ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΕΣ ΕΚΑΤΟΝ ΤΡΙΑΝΤΑΠΕΝΤΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΜΥΡΜΗΓΚΙΑ
Όμως, το Empire of the Ants δεν είναι μόνο gameplay και ομορφιά, αλλά περιλαμβάνει και μία ιστορία. Καλά διαβάσατε, μπορεί η Greta Gerwig να κατάφερε να δημιουργήσει μία ολόκληρη ταινία βασισμένη στην κούκλα Barbie, όμως η Tower Five έφτιαξε μία ιστορία με πρωταγωνιστές μυρμήγκια. I think that counts as a win. Αν και το voice acting απουσιάζει, μέσα από τους διαλόγους πριν τα quests, τις “αναμνήσεις” άλλων μυρμηγκιών που έχει πρόσβαση η πρωταγωνίστρια μας και τα cutscenes που διαδέχονται κάθε level, αποκτούμε εύκολα μία ξεκάθαρη εικόνα για την πλοκή, τον κόσμο του παιχνιδιού, τον τρόπο λειτουργίας, την ιστορία και την κουλτούρα της εκάστοτε αποικίας, καθώς και για τις συνέπειες που έχει ο πόλεμος τόσο στις πόλεις ως σύνολα υλικών αγαθών, όσο και στη ψυχοσύνθεση των μελών τους. Παράλληλα, οι συντελεστές έκαναν την προσπάθεια τους για να δημιουργήσουν και μερικές “μυρμηγκίσιες” λέξεις και εκφράσεις, οι οποίες, όμως, δεν είναι πολλές και χαρακτηρίζονται από έναν “ανθρώπινο” mindset, αλλά σε γενικές γραμμές λειτουργούν. Αυτό όμως που σταμάτησε να λειτουργεί ήταν η πλοκή. Ξεκινώντας αρκετά δυναμικά, η ιστορία του Empire of the Ants περιστρέφεται γύρω από τις δυσκολίες που συναντούν οι αποικίες των μυρμηγκιών με το ξύπνημα τους μετά την χειμερία νάρκη. Αναζήτηση φαγητού είναι η πρώτη προτεραιότητα, ενώ ο αγώνας ενάντια στους άλλους κυνηγούς της περιοχής ξεκινάει εκ νέου. Σε αντίθεση με άλλες φορές όμως, τώρα ο συνασπισμός των αποικιών μας έχει να αντιμετωπίσει και μία τεράστια πλημμύρα που έχει πλήξει όλες τις περιοχές του και που έχει αλλάξει τις ισορροπίες. Σε αυτό το φόντο, η Microids έχτισε ένα πολιτικό δράμα που περιστρέφεται γύρω από παιχνίδια εξουσίας, αφοσίωσης και προδοσίας. Ωστόσο, όλα αυτά κόβονται κάπως απότομα, καθώς οι developers αποφάσισαν τα plot twists και το τέλος της ιστορίας να το “πουν” μέσα από αναμνήσεις παρά να μας το δείξουν. Για την ακρίβεια, αποφάσισαν να μην δώσουν καν τη δυνατότητα στους παίκτες να παίξουν τα σημεία αυτά, παρά μόνο κάποια επί μέρους κομμάτια τους τα οποία εν τέλει δεν είχαν και ιδιαίτερη σημασία διότι η μαγεία είχε ήδη χαθεί. Δυστυχώς αυτό αποτελεί και το μεγαλύτερο παράπονο που είχα από το παιχνίδι.
“SLOWLY, BUT ALWAYS FORWARD”
Το Empire of the Ants αποτελεί ένα πανέμορφο real-time strategy που κατορθώνει να μας φέρει την προοπτική του κόσμου των μυρμηγκιών, αλλά υπάρχουν προβλήματα. Η επιλογή να χειριζόμαστε ένα κανονικό μυρμήγκι είναι επιτυχημένη καθώς μπορούμε να βιώσουμε από πολύ κοντά τις μάχες και το μακελειό που επικρατεί, ενώ το base building στοιχείο είναι ικανοποιητικό. Παράλληλα, η ύπαρξη multiplayer (το οποίο δεν δοκίμασα για αυτό το review) και ο ερχομός νέου περιεχομένου είμαι σίγουρος ότι περισσότερο καλό θα κάνει στην πορεία του παιχνιδιού παρά κακό. Παρ’ όλα αυτά, το singler player κομμάτι πρακτικά μένει πίσω λόγω επιλογών που δεν μπορώ να εξηγήσω. Όντας ένα μη-AAA παιχνίδι η λογική λέει ότι τα λεφτά δεν επαρκούσαν για κάτι παραπάνω κι αυτό είναι κρίμα, διότι οι βάσεις και το ταλέντο υπήρχαν και αυτό είναι ευδιάκριτο σε όλες τις πτυχές του παιχνιδιού.
Ευχαριστούμε πολύ την Enarxis Dynamic Media για την παροχή του review copy!
