Ο τελευταίος των Μοϊκανών.

Για το ότι θα μου δινόταν η ευκαιρία να γράψω την κριτική του τελευταίου FIFA, όπως το γνωρίζουμε εδώ και 30 χρόνια περίπου, θα έλεγα πως κάποιος με κοροϊδεύει. Όχι για το κομμάτι του review, αλλά γιατί πράγματι είναι το τελευταίο. Εκεί στην ομοσπονδία της FIFA καταστρέψατε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μου and a Polynger always pays his debts. Consider that a warning. Πέρα από την πλάκα, είναι πραγματικά πολύ στενάχωρη αυτή η εξέλιξη και η επίδραση που θα έχει στη κοινότητα – διότι πραγματικά θα είναι μεγάλη – και μένει να φανεί αν θα αλλάξει ριζικά το είδος. Επομένως, η ερώτηση του εκατομμυρίου είναι η εξής: Καταφέρνει το FIFA 23 να τιμήσει αυτή τη κληρονομιά και να παραδώσει ένα αποτέλεσμα το οποίο αρμόζει στο αντίο μιας τόσο ιστορικής σειράς;

FROSTBITE ROCKS

Ξεκινώντας τη next-gen είσοδο της από τον περσινό τίτλο, η νέα μηχανή γραφικών της EA πραγματικά παραδίδει ένα true football simulation. Η εκμετάλλευση των κονσολών νέας γενιάς είναι αρκετά καλύτερη συγκριτικά με την περσινή χρονιά και ειδικά στην PS5 έκδοση, το Dualsense δίνει μια αίγλη διαθέτοντας πλέον ήχους από το χειριστήριο, ενώ διευρύνθηκε η απτική ανάδραση σε περισσότερους τομείς. Οι εκφράσεις και οι κινήσεις των παιχτών έχουν ακουμπήσει σχεδόν την πραγματικότητα και αυτό οφείλεται στην εξαιρετική HyperMotion 2 Technology, η οποία παρουσιάζεται ως το selling point του παιχνιδιού για ακόμη μια φορά.

Προσωπικά, με μπούσουλα το περσινό αποτέλεσμα πίστευα πως δεν θα μπορούσαμε να δούμε κάτι εξίσου διαφορετικό, ευτυχώς όμως διαψεύστηκα. Πλέον κάθε τάκλιν αφήνει σημάδια επάνω στο χορτάρι, κάθε ταλάντωση του δοκαριού την νιώθουμε στο χέρι μας, ενώ κάθε κίνηση πλέον μοιάζει «πλαστική» ανάλογα τα skills τόσο του χρήστη όσο και του παίκτη. Οι εντολές που μεταφέρονται στους παίκτες είναι αρκετά πιο ξεκάθαρες και περίπου στο 90% των περιπτώσεων εκτελούνται κατά γράμμα. Το υπόλοιπο 10% είναι όλα τα failed Elastico. Το σύστημα του motion capture και η ενεργή A.I έχει προσφέρει στο FIFA το αδιαμφισβήτητο προβάδισμα πως μόνο στον τίτλο της EA μπορούμε να ζήσουμε μία ολοκληρωμένη ποδοσφαιρική εμπειρία, αφού βρίσκεται μίλια μπροστά από τον ανταγωνισμό.

ΓΙΑΤΙ ΑΡΓΕΙΣ;

Σε αρκετές φάσεις του gameplay, κατά τη διάρκεια των πολλών ωρών που δαπάνησα για να βγει αυτό το review, έλεγα την φράση του παραπάνω headline σαν να είμαι αυτός ο τυπάς στον στρατό από αυτό το cult meme της χώρας μας. Άμα πιστεύετε πως ένας Haaland ή Vini Jr θα σας σώσουν…Yeah forget about it. Πιστή στο ραντεβού της με το ρεαλισμό, η A.I δεν πρόκειται να σας αφήσει να κάνετε outpace τους αντιπάλους σας ακόμα και αν έχετε ΧΑΟΤΙΚΗ στατιστική διαφορά σε κανονικές συνθήκες αγώνα. Ευτυχώς, σε αιφνιδιασμούς και αντεπιθέσεις πιάνουν τόπο τα stats και έτσι θα σωθούν μερικά χειριστήρια. Για να λέμε και του στραβού το δίκαιου, είναι δεδομένη από πέρσι η προσπάθεια της εταιρείας να μας κάνει πιο τακτικούς παίκτες προωθώντας όλους τους νέους μηχανισμούς για τις πάσες, τα skills και τις συνεργασίες, χωρίς να κάνουμε exploit απλά με την ταχύτητα. Και χαίρομαι γιατί μας κάνει όλους εμάς που αγαπάμε το FIFA καλύτερους συνολικά. Παρόλα αυτά, μία πιο balanced στατιστική μοιρασιά δεν θα έβλαπτε, καθώς το να αποκτώ στο Ultimate Team παίκτες με 91 pace και ξαφνικά να με προλαβαίνει ο Pique, αν μη τι άλλο είναι λίγο triggering.

Φυσικά, το παιχνίδι κρατάει τα περσινά standards δυσκολίας στη πληθώρα των modes γιατί θέλει να παίζουμε πιο «έξυπνα» και έτσι προσαρμόζει το επίπεδο ανάλογα με το performance μας εκείνη τη στιγμή. Όσον αφορά στα ευρύτερα κομμάτια του gameplay, έχουμε και φέτος εξαιρετική απεικόνιση των παικτών, με ελάχιστες εξαιρέσεις, με τις εκφράσεις των προσώπων να είναι πιο έντονες από ποτέ. Αν σας έλειπε από τη ζωή σας μια ακόμα βουτιά του Neymar, το FIFA 23 σας την δραματοποιεί στο έπακρο. Όλες οι κινήσεις μοιάζουν φυσικές και καθόλου forced, ενώ το στρίψιμο του σώματος στις διάφορες εναλλαγές κατεύθυνσης έχει βελτιωθεί μαζί με την επαφή των παικτών με τη μπάλα.

Επιπρόσθετα, σαν μια εξέλιξη του timed finishing προστέθηκε το power shot, όπου με το πάτημα του L1+R1 ταυτόχρονα με το Ο (ή τα αντίστοιχα κουμπιά στις άλλες πλατφόρμες), ο παίκτης μας εξαπολύει ένα πανίσχυρο σουτ που κατά πάσα πιθανότητα πάει στο τέρμα, άμα στοχεύσετε σωστά. Τα κόρνερ και τα φάουλ εκτελούνται πλέον με διαφορετικό τρόπο, που προσωπικά πιστεύω είναι πιο user-friendly, επειδή έχουμε μεγαλύτερο έλεγχο στον τρόπο που θα εκτελέσουμε και στην φορά της μπάλας. Τα πέναλτι είναι ένα σημείο που θα δυσκολευτείτε στην αρχή, γιατί απέχουν τελείως από ό,τι έχουμε συνηθίσει και είναι ίσως το μοναδικό μελανό σημείο των νέων μηχανισμών. Σε κάθε power shot ή στημένο μπορείτε να δείτε στο replay με πόσα χιλιόμετρα «ταξίδεψε» η μπάλα και πόση απόσταση, μια προσθήκη που μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρουσα.

ULTIMATE ΠΟΙΚΙΛΙΑ

Είναι γεγονός εδώ και αρκετά χρόνια πως το FIFA προσφέρει μια μεγάλη ποικιλία από modes για κάθε λογής γούστο, με τους πρόσφατους τίτλους να διαθέτουν και το Volta, θυμίζοντας κάτι από τις εποχές του FIFA Street. Μπορείτε να «γευτείτε» μία προπονητική καριέρα σαν manager της δικιάς σας ομάδας, μπορείτε να επιλέξετε να ζήσετε την καριέρα του αγαπημένου σας παίκτη ή να χτίσετε το δικό σας avatar που μοιάζει σε εμφάνιση με εσάς, ακολουθώντας το δικό σας μονοπάτι. Επίσης, το Pro Clubs είναι εκεί για να σας δώσει την ευκαιρία να κατακτήσετε τα γήπεδα με τη παρέα σας και να στεφτείτε πρωταθλητές. Εκεί που συγκεντρώνονται βέβαια οι περισσότερες ώρες της κοινότητας είναι – στο προσωπικά αγαπημένο μου -  Ultimate Team. Καθόλου δεν με ξενίζει η κυριαρχία αυτού του mode καθώς προσφέρει περιεχόμενο από την ημέρα κυκλοφορίας έως και την τελευταία μέρα ζωής του και ο μεγαλύτερος ανταγωνισμός συναντάται στα γήπεδα του FUT.

Προτού αναφερθώ στο pay-to-win μοντέλο που κυριαρχεί στον συγκεκριμένο τομέα του παιχνιδιού, οφείλω να πω πως ακόμα και με αυτό το τρόπο, είναι το μοναδικό mode που σε κρατάει at the edge of your seat. Προσωπικά, η φυγή από το μοντέλο του The Journey και του Alex Hunter δεν μου προσφέρει το ίδιο hype να δαπανήσω ώρες στο career, διότι είναι αρκετά βαρετό, dull και μονότονο. Σε όλα τα cutscenes ένιωθα σαν NPC και πραγματικά το μόνο που κρατάω είναι πως δεν χρειάζεται να δαπανήσω χρήματα από τη τσέπη μου για να ανέβω overall, ώστε να καταφέρω να κερδίσω μία θέση δίπλα στον Lewa. Je suis désolé, Ousmane. Τουλάχιστον με το The Journey υπήρχε μια «χάρη» και ανυπομονούσα κάθε φορά που πάταγα play career, κάτι που δεν συμβαίνει πλέον. Επιπλέον, έχει γίνει μια ενοποίηση του Volta Football με το Pro Clubs προσπαθώντας να προσδώσει περισσότερο ενδιαφέρον και με τη κατάλληλη παρέα ίσως είναι ένα πολύ fun-to-play mode, γιατί το να ανεβείς level στο Volta είναι αρκετά εφικτό και θα μπορούσα να πω ιδιαίτερα εύκολο. Έφτασα 86 overall μέσα σε 2-3 μέρες κάνοντας απλά τα βασικά. Για όποιον είναι το cup of tea του, το «νέο» FIFA Street, σίγουρα θα περνάει ευχάριστα ο χρόνος του. Τέλος, μια αναφορά αξίζει και για το μεγαλύτερο integration των γυναικείων πρωταθλημάτων με περισσότερες παίκτριες να λαμβάνουν motion scans και αύξηση και των χωρών που διαθέτουν γυναικείο ποδόσφαιρο. Αναμφίβολα δεν είναι ισάξια η κατανομή (πχ δεν μπορούμε να παίξουμε γυναικείο UT) αλλά φαίνεται πως βαδίζουμε σε εξελικτικό μονοπάτι.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΘΕΙΑ ΔΙΚΗ

Money doesn’t always bring happiness λένε αυτοί που δεν έχουν παίξει Ultimate Team. Είμαι εδώ λοιπόν για να τους διαψεύσω και να τους πω με όλο μου το είναι πως άμα είχα λεφτά για πέταμα θα τα έδινα δίχως δεύτερη σκέψη. Συμφωνώ με το μοντέλο; Όχι σε καμία περίπτωση. Πρέπει να δίνουμε στήριξη σε τέτοιες τακτικές; Με καμία Παναγία. Είναι η μοναδική επιλογή που έχουμε για να χαρούμε το αγαπημένο μας παιχνίδι; Ναι, είναι. Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν βλέπω κάποιο φως στο τούνελ όσον αφορά στη συγκεκριμένη πολιτική γιατί άμα σε ενδιαφέρει να γίνεις ανταγωνιστικός και να νικάς το WL, μοιάζει απαραίτητο να βάλεις λεφτά από τη τσέπη σου και να τα δαπανήσεις για packs ή παίκτες. Είναι sus τακτική γιατί πραγματικά είναι ο ορισμός του πληρώνω και νικάω, ΟΜΩΣ μου δίνει την ευκαιρία μέσω των SBC ή των objectives να προχωρήσω αξιόλογα, σε αντίθεση με το τι συμβαίνει στο NBA 2K για παράδειγμα.

Στο φετινό Ultimate Team, μάλιστα, προστέθηκε ένα single-player mode που λέγεται Moments, όπου χρησιμοποιώντας την ομάδα μας χωρίς να χαλάει contracts, πραγματοποιούμε διάφορα challenges με συγκεκριμένη χημεία ή παίκτες λαμβάνοντας μωβ αστέρια. Με αυτά τα αστέρια, λοιπόν, μπορούμε να κάνουμε εξαργύρωση κάποια packs ή loan παίκτες ανάλογα το πόσα έχουμε στη κατοχή μας. Αν είστε τυχεροί θα βγάλετε δύο φορές Mendy και θα φτιάξετε μια πολύ decent ομαδούλα των 150K περίπου. Δεν συνέβη σε εμένα, σε ένα φίλο μου αναφέρομαι. Συν τοις άλλοις, η αλλαγή του τρόπου που λειτουργεί το chemistry είναι πολύ ευπρόσδεκτη και φαίνεται πως η EA ακούει την κοινότητα ( όπου εκείνη επιλέγει φυσικά). Τέλος στα chemistry links και τα red lines καθώς πλέον έχουμε ένα 3-star system που έχει τα ίδια κριτήρια με πριν μεν αλλά λειτουργεί καλύτερα δε. Οι παίκτες πλέον και με ένα αστέρι μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς να χάνουν όλα τα stats τους, αρκεί φυσικά και η υπόλοιπη ομάδα μας να έχει συνοχή.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ;

Φτάνοντας στο κλείσιμο αυτού του review ένα δάκρυ κυλάει από τα μάτια μου για τη ταφόπλακα αυτού του brand. Ρεαλιστικά, ξέρω πως θα συνεχίσει να κυκλοφορεί αυτό το προϊόν που αγαπώ με όλες τις τεχνολογίες, το FUT, το Champions League μέσω του EA Sports FC αλλά δεν θα είναι FIFA. Και επειδή οι άνθρωποι συνδεόμαστε με ονόματα και στιγμές κατά τη διάρκεια της ζωής μας, αυτή η μετάβαση θα σημάνει την οριστική μου μεταστροφή στην ενήλικη ζωή ακόμα και αν έχουν περάσει τρία χρόνια από όταν έγινα δεκαοχτώ. Για εμένα και είμαι σίγουρος και πολλούς ακόμα, το FIFA εξέφραζε την παιδικότητα και την αγάπη που είχαμε μέσα μας για το άθλημα, όταν πρωτοήρθαμε σε επαφή μαζί του σαν μπόμπιρες. Στις πρώτες μου ώρες πίστευα πως το FIFA 23 δεν κλείνει το κεφάλαιο όπως άρμοζε στο legacy που κουβαλάει μαζί του. Δίνοντάς του όμως την ευκαιρία, δικαίωσε το όνομα του και ενώ δεν είναι το τέλειο αντίο, περιλαμβάνει όλα αυτά που αγαπήσαμε και εθιστήκαμε μαζί του. Rest in peace FIFA.

Ευχαριστούμε πολύ τη Bandai Namco Hellas για την παροχή του review copy!