Επανακυκλοφορία με άφθονο νόημα.

Οι περισσότεροι ξινίζουν στο άκουσμα ενός remaster, μίας upgraded έκδοσης ή οποιουδήποτε άλλου δόλιου τρόπου σκαρφίζονται οι μεγάλοι publishers για να μας πουλήσουν αναμασημένη τροφή, τη στιγμή που αυτοί θα βάζουν εύκολα φράγκα στις τσέπες τους με περισσότερες επανακυκλοφορίες κι από τη DeAgostini. Και θα συμφωνήσω μαζί τους, that’s not the way, ειδικά όταν έχουμε καινούριες, βαρβάτες, next-gen κονσόλες στα χέρια μας. Στην περίπτωση όμως του Final Fantasy VII Remake, η PS5 έκδοση ήταν παραπάνω από απαραίτητη εφόσον, παρά το πόσο πανέμορφο έδειχνε ακόμα και σε ένα ταπεινό PS4 slim, το παιχνίδι «ούρλιαζε» για την αναγκαιότητα των 60 frames, ενώ με τέτοια loading times προλάβαινες να ρίξεις μία γενική στο σπίτι έως ότου τοποθετήσεις το Buster Sword στην πλάτη. Όχι πια!

Τουλάχιστον η κακομοίρα η Square Enix, που τον τελευταίο καιρό έχει ακούσει τα ανήκουστα αδικαιολογήτως, είχε την αξιοπρέπεια να κολλήσει σε αυτό το PS5 upgrade και ένα δωράκι για τους fans, ένα DLCάκι ή expansion αν θέλετε, ώστε να ανταμείψει υπό μία έννοια όσους το διπλοαγοράσουν ή ξοδευτούν, τη στιγμή που όλοι οι Ebenezer Scrooge εκεί έξω (πλακίτσα) ήθελαν να τσεπώσουν την αναβαθμισμένη μορφή ενός κορυφαίου game του 2020 μέσα από το PS Plus. Λες και η Square, με 45 χρόνια στις πλάτες της, είναι η μητέρα Τερέζα του gaming και δεν αποσκοπεί σε κάποιο κέρδος. Σας διαβεβαιώ πως το Intergrade πακέτο του PS5 είναι -όπως θα δείτε παρακάτω- από τα λίγα re-releases που έχουν κάποιο νόημα και δεν στέκεται ως μία -κατά βάση- σατανική απόπειρα πλάνης των υποψήφιων αγοραστών.

ΓΙΟΥΠI! ΜΑΣ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗ YUFFIE!

Η χαριτωμένη materia hunter είχε μία πλήρως αισθητή απουσία στο Final Fantasy VII Remake, αφήνοντας όλους όσους αγαπούσαν την υπερβολικά charming προσωπικότητά της με τη…θέληση στο χέρι… Ένα State of Play το Φεβρουάριο όμως λύτρωσε τους υποστηρικτές της, ανακοινώνοντας πως όχι μόνο θα αποτελέσει το εισιτήριό μας για την PS5 έκδοση του FF7, αλλά θα είναι και η κεντρική πρωταγωνίστρια αυτού του σύντομου side-story γεμάτο χαμόγελα, γκάφες αλλά και άφθονη δράση. Διότι όσοι γνώριζαν εξαρχής τι εστί «Yuffie Kisaragi» ήταν βέβαιοι πως θα έβρισκαν μπροστά τους μία σαφώς πιο ανάλαφρη εμπειρία με χιούμορ και μία σχετική αθωότητα, στοιχεία που δεν ήταν ιδιαίτερα επιτεύξιμα μέχρι πρότινος με τον σκυθρωπό και κατσούφη Cloud Strife.

Γύρω από αυτό το σκεπτικό περιστρέφεται και ολόκληρο το περιεχόμενο του INTERmission, οι συμμετέχοντες του οποίου επέτρεψαν στις σκηνές, στους διαλόγους, σε ολόκληρο το στήσιμο της σύντομης αυτής περιπέτειας να παρίστανται με τρόπο πιο κωμικό από αυτόν της πλήρους ιστορίας στο Final Fantasy VII Remake. Μολονότι η εν λόγω αποστολή, εκτάσεως 2 chapters, έχει με τη σειρά της ορισμένες σοβαρές και πιο συναισθηματικές στιγμές, τυγχάνει να έχει τη Yuffie για διμοιρίτισσα, μετατρέποντας ολόκληρο το κλίμα που καλύπτει το expansion σε κάτι πιο εύπεπτο, ιδανικό θα λέγαμε, ιδίως τώρα που μπαίνουμε σε καλοκαιρινό mood. Που κολλάει αυτό; Πέρυσι, τέτοιο καιρό, παίζαμε The Last of Us Part II, ένα εκ των κορυφαίων αλλά και συγχρόνως πιο ασφυκτικών games όλων των εποχών, οπότε φέτος προτιμάμε την αξιαγάπητη Wutai warrior, έτσι για αλλαγή.

Η MIDGAR ΑΠΟ ΑΛΛΗ ΟΠΤΙΚΗ

Το ενδιαφέρον στην τροπή που λαμβάνουν τα γεγονότα του INTERmission -τουλάχιστον κατ’ εμέ- βρίσκεται στη μεριά από την οποία παρακολουθούμε και συμμετέχουμε στα δρώμενα της Midgar. Εφόσον το συγκεκριμένο κομμάτι ιστορίας τοποθετείται εμβόλιμα στην γραφική παράσταση της πλοκής του FF7, θα δείτε χαρακτήρες ή σκηνές που φυσιολογικά θα είχατε προ-αντικρίσει στο πλήρες game από εντελώς διαφορετική οπτική γωνία και μέσα από τα μάτια της Yuffie ή του Sonon. (ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ): Φίλε Sonon Kusakabe, όσο τυπάρα και αν είσαι, όσο αξιότιμος πολεμιστής και αν αποδεικνύεσαι, όσο συγκινητικά κίνητρα και αν έχεις, δε θα σου συγχωρήσω ποτέ το καταθλιπτικό ταξίδι στο οποίο με έβαλες όταν αποκαλύφθηκες και η φιγούρα σου έμοιαζε με αυτή του Zack. Θα πρέπει να ξεπεράσεις τον εαυτό σου στο ενδεχόμενο Episode II ώστε να σε υποδεχθώ με αγκάλες στην οικογένεια των badass χαρακτήρων Final Fantasy.

Οι πραγματικοί FF fans ξέρουν σε τι αναφέρομαι και πιθανότατα συμφωνούν. Οι υπόλοιποι παίξτε λίγο Crisis Core να ξεστραβωθείτε! Τι λέγαμε; Α ναι, το INTERmission. Οι κρυφές συνομιλίες των μελών της Avalanche έχουν άλλη όψη και ενδιαφέρον όταν τις παρακολουθούμε εξωτερικά, ενώ μας βοήθησε να αποκτήσουμε μία βαθύτερη συνειδητοποίηση του πως λειτουργούν όλες αυτές οι επαναστατικές ομάδες στη Midgar, κάτι που είχε αναφερθεί/σχολιαστεί στο κανονικό παιχνίδι, αλλά δεν είχε διευκρινιστεί. Μετά το INTERmission, αν και είναι πολύ σύντομο στη διάρκεια, θα έχετε μία βελτιωμένη εικόνα της ζωής σε έναν από τους ιστορικότερους gaming κόσμους. Μην ξεχνάτε ότι το παιχνίδι του PS1 ήταν όλο και όλο 30 ώρες, ενώ τώρα το INTERmission μόνο του θα σας κλέψει ένα 3ωράκι για πλάκα. Ως μεγάλος fan του original τίτλου υποδέχθηκα μετά βαίων και κλάδων αυτά τα παραπάνω στρωτά στοιχεία που μας έδωσε η Square Enix, κάτι το οποίο δεν το συνηθίζει σε άλλες σειρές της. Kingdom Hearts I see you.

ΠΛΗΡΕΣΤΑΤΟ INTER-(UP)GRADE

Υπάρχουν δύο λόγοι για να πειστεί κάποιος/α να αγοράσει το 80ευρο -σχεδόν- Final Fantasy VII Remake Intergrade: 1) Επειδή -κακώς- κώλωσε να το πάρει στο PS4 και δεν ήταν σίγουρος/η για το τι έχει να προσφέρει και 2) επειδή σαγηνεύτηκε από τις υποσχέσεις της Square Enix για graphics overhaul και ενίσχυση σε κάθε πιθανό επιμέρους τομέα. Ό,τι και αν σας κρατάει πίσω, αυτό που μπορώ με βεβαιότητα να σας υπογράψω είναι πως αυτό το upgrade πραγματικά πιάνει τόπο, σε βαθμό που θα το ονόμαζα remastered, όσο κοινότυπο και κλισέ και αν είναι στις μέρες μας. Το να βάλετε τις δύο εκδόσεις side-by-side δεν είναι αντιπροσωπευτικό της κατά κράτος επικράτησης της PS5 version, εφόσον θα μπορέσετε να την αντιληφθείτε στο μεδούλι σας μόνο παίζοντας το παιχνίδι και όχι με «κύκλωσε τις διαφορές» σε στατικές, rendered εικόνες του YouTube. Τα trailers και οι online παρουσιάσεις αδικούν την αύρα ανωτερότητας που το PS5 του επιτρέπει να εκπέμπει, κάτι που θα συλλάβετε μόνο αν το τρέξετε στη δίχρωμη κονσόλα σας.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι διάφορες σχεδιαστικές επιλογές της PS4 έκδοσης μας γέμισαν ερωτηματικά και memes σε καρτουνικό βεληνεκές. Για κάθε κακοφτιαγμένη καφέ πόρτα με μηδέν πολύγωνα από designing πέθαινε και ένας developer, ενώ όση ευκρίνεια και προσοχή υπήρχε στα κοντινά πλάνα και τις εξαιρετικά animated εκφράσεις, άλλο τόσο προχειροβγαλμένα ήταν τα σχέδια και οι κινήσεις του κόσμου από χ frames και μακρύτερα. Καμία από τις παραπάνω αστοχίες δεν υφίσταται στο Intergrade εφόσον το παιχνίδι μοιάζει σαν να μπήκε σε 2.0, αυξάνοντας τη λεπτομέρεια σε κάθε πιθανή γραφιστική απεικόνιση και με τρομακτικά μεγαλύτερο βάθος, κάτι που φυσικά επέτρεψε ο καρποφόρος Solid Sna- εμ, συγγνώμη, Solid State Drive. Η γεμάτη ζωή Midgar πλέον μοιάζει ολοζώντανη, επιτρέπει μεγαλύτερη κίνηση στην έκτασή της και δεν μοιάζει πια σαν επιτραπέζιο με βρεγμένο ταμπλό και overused πιόνια. Όσοι θυμούνται έστω στο ελάχιστο πως έμοιαζε γέννημα της Squaresoft το 1997, ενδέχεται να δακρύσουν από το που έφτασε το παιχνίδι και η σειρά.

Στη μάχη για την καλύτερη αναβάθμιση μπήκαν γερά οι φωτισμοί και όλη η βρώμικη δουλειά που έγινε στο σύνολο των lightning effects. Από flat και μη responsive, οι αχτίδες του ηλίου, οι αντανακλάσεις σε επιφάνειες και νερά, όλα λάμπουν περισσότερο και από τις ματάρες της Aerith. Η Square παρέδωσε εδώ μαθήματα εφαρμογής της ray-tracing τεχνολογίας και λαμβάνοντας υπόψιν πως στο Intergrade χρειάστηκε απλά να το «ράψουν» πάνω στο τελειωμένο πια game, δεν διανοούμαι τι παπάδες μπορούν να κάνουν στην πολυαναμενόμενη συνέχεια που θα χρησιμοποιείται from the get go. Η μαεστρία του Nomura στα διαγώνια πλάνα είναι ξεκάθαρη, όμως μία τέτοια οπτική επένδυση έκανε τις σκηνοθετικές ιδέες του να δείχνουν ακόμα πιο φαντασμαγορικές. Αυτό το κάτι που έλειπε από το PS4 game ήταν λίγο φινίρισμα, λίγη σμίλευση και το Intergrade είναι all-inclusive βάσει αυτού του σκεπτικού.

Καλά όλα αυτά, ευπρόσδεκτα και άκρως καλοδεχούμενα, αλλά όπως προανέφερα, μέχρι να φορτώσω το save μου στο PS4 προλάβαινα να προγραμματίσω όλη την μέρα μου, σε βαθμό που όταν πήγα να προβώ σε χλεύη της ίδιας διαδικασίας, αυτή τη φορά στο PS5, δέχθηκα ένα ξαφνικό, ανάποδο χαστούκι. Τι εννοείτε 2 δευερόλεπτα για να τρέξω το save μου; Από πότε είναι αυτή η εφημερίδα; Στον ίδιο χρόνο που θα χρειαζόσασταν για loading times στο PS4 μπορείτε να επαναλάβετε 30 φορές την ίδια διαδικασία στο PS5. Άνευ προηγουμένου βελτίωση των in-game ταχυτήτων και φοβερή εξέλιξη στην ευρύτερη απόδοση του παιχνιδιού, με το Intergrade να έρχεται πολύ στενότερα στα next-gen games. Ειδικά στο πεδίο της μάχης, όπου ακολουθούν αλυσιδωτά εφέ, superpowers, συγκρούσεις και transitions, το Intergrade δείχνει τις αρετές του, αποδεικνύοντας μέχρι και στον τελευταίο που δεν ήταν σίγουρος για το αν υπήρχε ανάγκη ενός upgrade πως μάλλον ζει σε σπηλιά.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΑΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Δεν αξίζει να μπω στον κόπο να σας πείσω για το πόσο ανεπανάληπτο είναι το Final Fantasy VII Remake, αφενός γιατί το έχω κάνει σε προηγούμενο review και αφετέρου γιατί σας λέω παπάτζες, εφόσον επαναλήφθηκε, επανεμφανιζόμενο σε πολύ πιο φανταχτερή μορφή. Ο αρχικός τίτλος ήταν -κατά τη γνώμη μου- system seller για πολλούς λόγους που αφορούσαν το storyline, το στήσιμο, το gameplay και τη θεαματική εμφάνισή του, άρα γιατί να το αποφύγει κάποιος σε μία έκδοση που έχει σημαντικά λιγότερα ψεγάδια; Η περιπέτεια του Cloud και της Avalanche είναι από μόνη της αναγκαία για κάθε PlayStation fan και στη συγκεκριμένη περίπτωση οι κάτοχοι PS5 μπορούν να το απολαύσουν ξεκλειδώνοντας όλες τις δυνατότητές της, δίχως περιορισμούς από το hardware.

Σε συνδυασμό με το mini-story της Yuffie είναι μία από τις σπάνιες περιπτώσεις στις οποίες συνιστώ μία τόσο πρόσφατη επανακυκλοφορία, βάζοντας το χέρι μου στη φωτιά. Τουλάχιστον το αριστερό… Το δεξί θα το χρειαστώ για να δώσω ένα τεράστιο like στην Square Enix που σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα -και εν μέσω πανδημίας- πρόλαβε να παραδώσει μία ουσιαστική αναβάθμιση ενός από τα ποιοτικότερα games της περασμένης γενιάς. Το προτείνω ανεπιφύλακτα και άφοβα σε αυτούς που το έπαιξαν ήδη στο PS4 και απαιτώ από κάθε λάτρη του εαυτού του να του δώσει μία ευκαιρία αν δεν το είχε ρισκάρει μέχρι πρότινος. Οι άνθρωποι πήραν το πελώριο ρίσκο να επαναδημιουργήσουν ένα πολυαγαπημένο classic των 90’s, οπότε εσείς έχετε πολύ μικρότερο κίνδυνο να διαβείτε με την επιλογή του. Trust me, θα ανταμειφθείτε, ρωτήστε και τον Sephiroth.

Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!