From Dusk Till Dawntrail!

Άλλο ένα καλοκαίρι ήρθε και πέρασε, και αν βρισκόσασταν στην άτυχη κατάστασή μου αυτό σήμαινε ότι οι επαγγελματικές, οι οικογενειακές και κοινωνικές ευθύνες σάς έδεσαν στην αποπνικτική ζέστη και στην υγρασία της πρωτεύουσας του σκυροδέματος που λέγεται "Αθήνα". Δεν υπήρχαν αμμώδεις παραλίες και απαλό αεράκι του ωκεανού για να αναζωογονηθεί το κουρασμένο μου πνεύμα κατά τη διάρκεια αυτών των καυτών τελευταίων μηνών, αλλά υπήρχε η Tural, η νεότερη περιοχή που παρουσιάστηκε στο Dawntrail, το τελευταίο expansion για το FINAL FANTASY XIV. Εκεί πέρασα και το μεγαλύτερο μέρος του ελεύθερου χρόνου μου, υπό του τεχνητού άσυλου του κλιματιστικού μου.

Δεν ζηλεύω τους developers του FINAL FANTASY XIV. Μπορεί να θαυμάζω το ταλέντο τους που μετέτρεψε μια αποτυχία στον πιο επιτυχημένο φορέα της μάρκας FINAL FANTASY, αλλά ακόμα κι έτσι σίγουρα δεν ζήλεψα τη θέση τους μετά το Endwalker, το προηγούμενο expansion του MMO. Το Endwalker ήταν μια θριαμβευτική επιτυχία για το FFXIV και έφερε ένα κεφάλαιο ιστορίας που αναπτυσσόταν επί μία δεκαετία σε ένα σπουδαίο τέλος.

Και έχοντας φτάσει στο ζενίθ του παιχνιδιού, δόθηκε στην ομάδα του Creative Studio III ο άθλος να προχωρήσουν παρακάτω. Έτσι, το Dawntrail είχε από τη στιγμή της σύλληψής του να αντιμετωπίσει την επιτυχία και την κληρονομιά του παιχνιδιού και για να χειροτερέψουν τα πράγματα, θα χρειαζόταν έναν επιπλέον χρόνο ανάπτυξης σε σύγκριση με τα προηγούμενα expansions. Το ότι υπήρχαν υψηλές προσδοκίες για το επόμενο expansion ήταν προφανές και οι devs ήταν πλήρως ενήμεροι. Προσπάθησαν να τις δαμάσουν λίγο, τονίζοντας πως το Dawntrail θα είναι λίγο πιο χαλαρό ως αρχή ενός νέου κεφαλαίου και πως θα μας πάει διακοπές. Δεν έπεσαν βέβαια οι προσδοκίες και η ερώτηση του αν το Dawntrail θα καταφέρει να ανταποκριθεί παρέμεινε ατόφια. Κάτι που το expansion δεν κατάφερε στην εν τέλει, όμως εξακολουθεί να προσθέτει κάποιο από το καλύτερο περιεχόμενο που είχε ποτέ το παιχνίδι.

Οι περισσότερες από τις αλλαγές και προσθήκες στο παιχνίδι από το Dawntrail είναι αρκετά εντυπωσιακές και ευπρόσδεκτες. Ωστόσο, εμφανίζονται μερικά προφανή προβλήματα στο πρωταγωνιστικό και πιο ογκώδες χαρακτηριστικό του και εμποδίζουν το expansion από το να λάμψει. Αναφέρομαι στην ιστορία του.

A REALM RETOLD

Στο Dawntrail, έχοντας ξεμπερδέψει από τις κοσμικές και θεϊκές απειλές των αφάνταστων μεγεθών του Endwalker που μας ταξίδεψαν στο φεγγάρι και στα αστέρια, ξεκινάμε τα πράγματα πολύ πιο απλά με μία επίσης απλή πρόσκληση.

Αυτή η περιπετειώδης ευκαιρία έρχεται από την Wuk Lamat, μία πιθανή διάδοχο του έθνους της Tural, που θα διευθετήσει την ηγεσία του μέσω διαγωνισμού. Η Wuk Lamat, λοιπόν, ζητά τη βοήθειά μας για να εξασφαλίσει τη διεκδίκησή της στον θρόνο της Tural ως η επόμενη Dawnservant. Καθώς φτάνουμε στην Tural, συναντάμε τους αντιπάλους μας και τον τρέχων Dawnservant του έθνους, που μας ενημερώνει πως θα παραδώσει τη θέση του σε όποιον βρει τη θρυλική πόλη του χρυσού κρυμμένη μέσα στην ήπειρο.

Για την ολοκλήρωση αυτουνού του άθλου, απαιτούνται κάποια κλειδιά, τα οποία τα έχει μοιράσει στους αρχηγούς του κάθε λαού που προέρχεται από την Tural και θα πρέπει να περάσουμε με επιτυχία τις δοκιμασίες που θα μας αναθέσουν για να τα αποχωριστούν.

Ως υπόθεση της ιστορίας, αποτελεί ένα θαυμάσιο θεμέλιο για το στήσιμο του μυστηρίου της πόλης του χρυσού, εισάγοντας μας στις διάφορες περιοχές και τους ανθρώπους που κατοικούν την Tural και φέρνοντάς μας απέναντι στους άλλους διαγωνιζόμενους σε πολλές περιπτώσεις.

Και αυτό είναι λίγο-πολύ που ξετυλίγεται. Κάθε κλειδί μάς φέρνει σε άμεσο ανταγωνισμό με τους αντιπάλους μας. Στις διαμάχες αυτές τονίζονται οι διαφορετικές προσεγγίσεις που ακολουθεί κάθε διαγωνιζόμενος για την επίλυση της δοκιμασίας και κατ' επέκταση η προσωπικότητά του και ο πιθανός τρόπος με τον οποίο σκοπεύουν να κυβερνήσουν. Επίσης, αυτή η δομή μας παρέχει την ευκαιρία να μάθουμε για τα διαφορετικά ήθη και έθιμα των λαών της Tural με οργανικό τρόπο διότι ο κάθε άθλος είναι άμεσα συνδεδεμένος με την κουλτούρα τους.

Αυτό που πάει στραβά εδώ, δεν είναι τόσο η δομή της ιστορίας, αλλά ο ρυθμός που την ακολουθεί. Ο τρόπος με τον οποίο αναπτύσσεται η αφήγηση στην πρώτη πράξη του Dawntrail είναι αρκετά αργός και δεν υπάρχει αίσθηση ότι κάποιο θέμα είναι επείγον. Νιώθεις σαν να δημιουργεί κάτι πολύ προσεκτικά και ακριβώς όταν πιστεύεις ότι τα πράγματα θα αρχίσουν να γίνονται ενδιαφέροντα, σταματάει. Επίσης, υπάρχει ένα τεράστιο και σχεδόν αμήχανο διάλειμμα ανάμεσα στις δύο πράξεις που έχει το Dawntrail και το τέλος του πρώτου δεν είναι ικανοποιητικά μεγάλο σε κλίμακα ή εύρος.

Το ίδιο βέβαια δεν μπορεί να ειπωθεί για το δεύτερο μέρος της ιστορίας, το οποίο μπαίνει χωρίς προειδοποίηση, αρπάζει τα ηνία της αφήγησης και τη βάζει στη μέγιστη ταχύτητα.

Είναι σχεδόν εκπληκτικό το πώς ένιωσα το ένα λεπτό ότι ήμουν σε ένα επεισόδιο filler και το επόμενο παρατηρώ ολόκληρη την υπόθεση του expansion να αναποδογυρίζεται και το εύρος του να πολλαπλασιάζεται.

QUEST 1: SPEAK WITH WUK LAMAT. QUEST 2: SPEAK WITH WUK LAMAT… QUEST 100: SPEAK WITH WUK LAMAT

Αυτά τα ζητήματα μπορεί απλώς να είναι πιο αισθητά λόγω του γεγονότος ότι δεν είμαστε ο πρωταγωνιστής για πρώτη φορά. Αυτός ο ρόλος πηγαίνει στην Wuk Lamat.

Η ίδια η απόφαση είναι λίγο αμφιλεγόμενη, αφού από την αρχή ήμασταν αναμφίβολα ο ήρωας της ιστορίας και στο επίκεντρο της αφήγησης της. Από την άλλη, αυτή ήταν η καλύτερη ευκαιρία να μας παραγκωνίσουν λίγο, μιας και μας αξίζει λίγη άδεια μετά από τους ανελέητους κόπους της τελευταίας δεκαετίας (σε αντίθεση με την πραγματική ζωή). 

Το κύριο ζήτημα επομένως, συμπεραίνω, δεν είναι τόσο η μετατόπιση του ρόλου αλλά σε ποιον μετατοπίζεται. Η Wuk Lamat είναι ένας καλός χαρακτήρας. Είναι συμπαθής, αγαπητή και κάνει ευχάριστη παρέα. Επιπλέον, καθ' όλη τη διάρκεια του expansion βλέπουμε χωρίς αμφιβολία τα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής της να ξετυλίγονται και να μεγαλώνει ως χαρακτήρας σε ένα βαθμό.

Αλλά ποτέ δεν δίνει την εντύπωση ότι μπορεί να προωθήσει την ιστορία αρκετά μπροστά μόνη της, παρά το πόσα πράγματα περνάμε μαζί. Όχι επειδή δεν της δίνεται αρκετός χρόνος, κάθε άλλο. Βρίσκεται συνεχώς πρώτη σε κάθε σκηνή, παίρνει τις περισσότερες αποφάσεις και κάθε δεύτερο objective στα quest είναι “Speak with Wuk Lamat”. Επίσης, για κάποιον λόγο σέρνονται από πίσω της εκτός από εμάς και πολλοί άλλοι σύμμαχοι μας από τα προηγούμενα expansions, οπού με την εξαίρεση ενός δεν έχουν να προσφέρουν απολύτως τίποτα ως προς την αφήγηση. Θα μπορούσαν και έπρεπε κατ’ εμέ να μείνουν πίσω οι περισσότεροι ώστε να υπάρχει μια πιο έντονη αίσθηση αλλαγής σκηνικού και για να δοθεί περισσότερος χώρος και προσοχή στους υπόλοιπους νέους χαρακτήρες. Ή όλη κατάσταση βελτιώνεται ραγδαία στο δεύτερο ήμισυ της ιστορίας αλλά η πρώτη εντύπωση δεν είναι και η καλύτερη. Κρίμα, διότι το περιεχόμενο που βιώνουμε σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού της Wuk Lamat, είναι από τα καλύτερα που έχει να προσφέρει το παιχνίδι.

H Tural από μόνη της είναι ένας φανταστικός προορισμός και χρειάστηκαν ακριβώς λίγα δευτερόλεπτα στην πρωτεύουσα της, την Tuliyollal, για να το συνειδητοποιήσω. Είναι μια ζωντανή πόλη γεμάτη με αποχρώσεις δανεισμένες από διάφορους πολιτισμούς της Νότιας Αμερικής, φωλιασμένη τέλεια ανάμεσα στο υπέροχο φυσικό δέος της γης που απλώνεται γύρω της. Κάθε τοποθεσία, είτε είναι ελώδης, ορεινή ή καταπράσινη, είναι πλούσια σε χαρακτήρα και ταυτότητα, αντικατοπτρίζοντας τέλεια τους διαφορετικούς ανθρώπους που την κατοικούν, προσφέροντας παράλληλα ένα αλλιώτικο είδος ομορφιάς. Και χωρίς να θέλω να πω πολλά, η τελευταία περιοχή που εξερευνούμε είναι κάτι τόσο μοναδικά FINAL FANTASY και ο τέλειος προορισμός για την κορύφωση του expansion.

Αν δεν έφτανε αυτό, ο Masayoshi Soken μας ντροπιάζει για άλλη μια φορά που τολμήσαμε να πιστέψουμε έστω και για λίγο ότι πιθανώς να μην μπορεί να παραδώσει ένα soundtrack τόσο καλό όσο το προηγούμενο του, με υπέροχες μελωδίες να συνοδεύουν κάθε νέα περιοχή, dungeon, raid και trial. Αυτά που ξεχωρίζω για εμένα προσωπικά είναι τα κύρια θέματα που συνοδεύουν την Tuliyollal. Το θέμα της ημέρας κατέχει μια ζωηρή big band jazz αίσθηση που μετατρέπεται ομαλά σε ένα πιο χαλαρό bossa nova για το νυχτερινό θέμα. Είναι κάτι τόσο απροσδόκητο στο σύνολό του και όμως εντελώς απολαυστικό.

Πέρα βέβαια από τον οπτικοακουστικό τομέα, το Dawntrail προσθέτει καινούρια gameplay στοιχεία και δραστηριότητες. Ξεκινώντας με τα καινούρια classes ή Jobs, έχουμε δύο φανταστικές προσθήκες υπό την μορφή του Viper και του Pictomancer.

Το Viper είναι ένα melee DPS Job που οπτικά και λειτουργικά μοιάζει κάπως με το Ninja. Αντί για δύο μαχαίρια, κρατά δύο ξίφη τα οποία μπορεί να συγχωνεύσει στις λαβές τους για να δημιουργήσει ένα με polearm με δύο λεπίδες. Είναι ένα πολύ δραστήριο class που ενστερνίζεται πλήρως την ιδέα του ABC - Always Be Casting. Δεν σπάει ποτέ τον δικό του ρυθμό και έχει μέσα να συνεχίσει την ταχεία επίθεσή του χωρίς διακοπή, ανεξάρτητα από το τι κάνει ο στόχος του. Σε συνδυασμό με ένα απλό στην κατανόηση και χρήση σύνολο ικανοτήτων, αποτελεί μια πολύ ευχάριστη προσθήκη στον ρόλο του Melee DPS.

Το Pictomancer είναι το δεύτερο Job που προστίθεται στο παιχνίδι και ένα πολύ ενδιαφέρον. Η κύρια ιδέα πίσω από αυτό το caster DPS είναι ότι χρησιμοποιεί καμβάδες πάνω στους οποίους ζωγραφίζει μοτίβα και στη συνέχεια τα ζωντανεύει με μαγικό τρόπο ώστε να επιτεθεί στους εχθρούς του. Ως εκ τούτου, προσφέρει μια πολύ μεγάλη ποικιλία επιθέσεων τόσο οπτικά όσο και λειτουργικά. Το ζωγράφισμα των καμβάδων στη μέση μιας μάχης πρόκειται για μια σειρά εξαιρετικά αργών casts. Με την εκπλήρωση τους όμως, γίνονται άμεσα διαθέσιμα προς χρήση οι αντίστοιχες επιθέσεις και κατέχουν ίσως το περισσότερο damage στο παιχνίδι. Ως εκ τούτου, το Pictomancer είναι ένα Job που χτίζει προσεκτικά τα ξόρκια του προς τη φάση όπου όλα τα buffs του party αρχίζουν να ευθυγραμμίζονται ξανά, για μέγιστη απόδοση και τρομαχτικά υψηλά bursts.

Αφού πήγα τα δύο βασικά μου Jobs, Dragoon και Warrior στα 100 level, αμέσως άρπαξα την ευκαιρία να ανεβάσω και τα δύο νέα DPS. Αυτή συνήθως είναι μια λίγο μονότονη διαδικασία αφού στην ουσία είναι ένα είδους grind που απαιτεί να ξαναπαίξει κάποιος πολλαπλές φορές τα ίδια dungeon. Ωστόσο, αυτό είναι απλώς μια επιπλέον απόδειξη του πόσο μοναδικό και απολαυστικό είναι το gameplay τους, καθώς και πόσο υπέροχα σχεδιάστηκαν τα καινούρια dungeons.

Μπορεί να οφείλεται στη γραφική αναβάθμιση που εφάρμοσε το Dawntrail στις πιο πρόσφατες περιοχές και μοντέλα χαρακτήρων ως ένα βαθμό, αλλά πιστεύω ακράδαντα πως είναι ως σύνολο τα πιο διασκεδαστικά dungeons που είχαμε ποτέ.

Όχι μόνο διαφέρουν εντελώς στυλιστικά μεταξύ τους, δίνοντάς τους σαφείς ταυτότητες, αλλά φιλοξενούν και τα πιο διαδραστικά dungeon bosses. Παραμένουν “casual content” όπως είναι οι κανονικές εκδόσεις των bosses που συναντάμε στα trials, αλλά υπάρχει ένας βαθμός δραστηριότητας από την πλευρά τους που είναι σημαντικά υψηλότερος από αυτό που είχαμε στο παρελθόν.

Επιπλέον, όπου οι Healers ήταν εκεί για να κάνουν κυρίως ένα ποσοστό damage και περιστασιακά να πετάξουν ένα ή δύο heals, τώρα νιώθω πως με το ποσό του damage που πέφτει στο party απαιτείται να είναι πολύ πιο ενεργοί ακόμη και στο πιο casual περιεχόμενο , μια αλλαγή που την καλωσορίζω θερμά.

Και ας μην ξεχνάμε ότι αφού τελειώσουμε με το leveling και το βασικό περιεχόμενο της ιστορίας, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις «Extreme» εκδόσεις των Trials, καθώς και τα raids και τις «Savage» εκδοχές τους. Τα δύο Extreme Trials που είναι διαθέσιμα αυτή τη στιγμή είναι για άλλη μια φορά πολύ διασκεδαστικά που απαιτούν συντονισμό της ομάδας και κάθε ρόλο για να εκτελεί τα καθήκοντά του προσεκτικά.

Το ίδιο ισχύει και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό για τα Savage Raids που είναι διαθέσιμα αυτή τη στιγμή, τα οποία διαθέτουν μια ιστορία που βάζει μια ενδιαφέρουσα περιστροφή στο τροπάριο ενός τουρνουά ως σκηνικό καθώς και μερικούς από τους πιο δημιουργικούς αγώνες που έχω βιώσει στο παιχνίδι.

ΑΓΡΙΑ ΧΑΡΑΜΑΤΑ, ΟΜΟΡΦΟ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΥΜΑ

Το Dawntrail είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Η ιστορία του υπονομεύεται από ένα πολύ δύσκολο και αργό ξεκίνημα, μας εμποδίζει να συμμετέχουμε στις περισσότερες αποφάσεις και μετατοπίζει τον ρόλο του πρωταγωνιστή στην Wuk Lamat. Στη συνέχεια όμως, ολοκληρώνει σβέλτα το ταξίδι της σε ένα δεύτερο ήμισυ μακράν καλύτερο σε σχέση με το πρώτο και παραδίδει τα πρωταγωνιστικά ηνία πίσω σε εμάς για το μέλλον, μαζί με κάποιο από το καλύτερο περιεχόμενο που είχαμε ποτέ στο FFXIV.

Δεν είναι μια τέλεια εμπειρία, αλλά ο πυρήνας του παιχνιδιού παραμένει τόσο δυνατός που αυτά τα ελαττώματα εξαφανίζονται αρκετά γρήγορα, ειδικά όταν οι νέες gameplay εμπειρίες και δραστηριότητες που παρέχει είναι τόσο απολαυστικές. Μάλλον αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορώ να το βάλω κάτω και σίγουρα όχι επειδή είμαι εθισμένος ή κάτι τέτοιο. Τουλάχιστον, επιλέγω να πιστέψω το πρώτο.

Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!