Αχ κουνελάκι, κουνελάκι, ξύλο που θες να δώσεις.

Επηρεασμένος συναισθηματικά από τα τραγουδάκια που ακούω σε καθημερινή βάση σαν ακόμη ένας χαζομπαμπάς, ξεκίνησα χαλαρά την ενασχόλησή μου με το F.I.S.T: Forged In Shadow Torch. Και γενικά, όταν ακούω ή βλέπω πρωταγωνιστές σε videogames ζωάκια που έχω συνηθίσει να βλέπω σε τρισχαριτωμένες εκδοχές τους, μπορείτε να καταλάβετε την έκπληξή μου. Και ναι, ξύλο θα φάει το κουνελάκι γιατί πάει γυρεύοντας, αλλά θα δώσει και αυτό κάτι «μπουκέτα» συστημένα που θα στείλουν κόσμο και κοσμάκη στην αντίπερα όχθη! Η TiGames παρέδωσε λοιπόν ένα 2.5D metroidvania platform πέρυσι το Σεπτέμβρη  και τώρα ήρθε και η σειρά του Nintendo Switch να το υποδεχτεί.

Η ιστορία μας εκτυλίσσεται στην Torch City, μια πόλη σε ένα μακρινό μέλλον η οποία βρίσκεται υπό τον κακό ζυγό της Machine Legion. Όταν πραγματοποιήθηκε η εισβολή, οι κάτοικοι της πόλης, οι furtizens, σχημάτισαν μια ομάδα αντίστασης και προσπάθησαν να πολεμήσουν τις εφιαλτικές αυτές μηχανές, αλλά δυστυχώς απέτυχαν. Ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές/ήρωες αυτής της προσπάθειας ήταν και ο χαρακτήρας που ελέγχουμε, ο Rayton ο λαγός (σ.σ.ο οποίος θα μπορούσε να ήταν κι ο John Connor από τις ταινίες Terminator). Ο Rayton πλέον συνεχίζει τη ζωή του απομονωμένος και απομακρυσμένος απ’ όλους και απ' όλα καθώς πιστεύει ότι έχει μερίδιο ευθύνης για την ήττα που υπέστη η αντίσταση. Όμως εντελώς αναπάντεχα αλλάζει η ζωή του όταν ο καλύτερός του φίλος, ο Urso, συλλαμβάνεται από τις κατοχικές δυνάμεις! Έτσι αποφασίζει να τον ελευθερώσει, χρησιμοποιώντας όχι λόγια αλλά την υπερβολικά τεράστια μηχανική γροθιά του (σ.σ.Bionic Commando vibes βλέπω στον ορίζοντα…).

Όπως αντιληφθήκατε κατά ένα ποσοστό της τάξης του 99,98% το σενάριο δεν πρωτοτυπεί. Ας μην γελιόμαστε, διαθέτει αρκετά κλισέ και αρκετά αδιάφορους χαρακτήρες καθώς δεν διαθέτουν προσωπικότητα και ακολουθούν το γνωστό μοτίβο του “τι πάθαμε”, ”είμαστε μαζί σου” κλπ, κλπ. Είναι κάτι που σίγουρα έχουμε δει και ξαναδεί τόσο σε videogames όσο και στο κινηματογράφο. To θέμα όμως είναι: αν το σενάριο είναι γραφικό αλλά το «ζουμί» είναι καλό, τι γίνεται; Οεο;

ΛΑΓΟΣ ΤΗ ΦΤΕΡΗ ΕΣΕΙΕ, ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΙΟΥ ΤΟΥ

Όσοι είστε fans των metroidvania θα εγκληματιστείτε αρκετά εύκολα και γρήγορα στο κόσμο του F.I.S.T: Forged In Shadow Torch. Πρωταγωνιστές σε αυτό το είδος παιχνιδιών είναι πάντα η δράση και η εξερεύνηση κι έτσι ακολουθά πιστά το ρητό “ Όσο περισσότερο προχωράτε ξεκλειδώνετε νέες ικανότητες”. Τι ικανότητες αναρωτιέστε.
“Ικανότητες που απέκτησε σε μια πολύ μεγάλη καριέρα. Ικανότητες που τον κάνουν εφιάλτη για αυτές τις μηχανές. Αν αφήσουν το φιλαράκι  του να φύγει τώρα, αυτό θα είναι το τέλος. Δεν θα τους ψάξει, δεν θα τους κυνηγήσει, αλλά αν δεν το κάνουν, θα τους ψάξει, θα τους βρει και θα τους σκοτώσει.” Κάτι τέτοιο λογικά έχει στο μυαλό του ο Rayton όταν μαθαίνει το διπλό άλμα, το parry στις επιθέσεις των εχθρών και άλλα ενδιαφέροντα skills που σας βοηθούν και στις αναμετρήσεις σας αλλά και στο πώς κινείστε στο χώρο. Το παραπάνω παραλήρημα πάντως να ξέρετε ότι προήλθε από το γεγονός ότι έτυχε να δω σε αρκετές επαναλήψεις το καλοκαιράκι την «Αρπαγή» με τον Λίαμ Νίσον. Κάθε φορά όταν ακούω τη λέξη ικανότητες ή skills μου έρχεται στο μυαλό ο Ιρλανδός ηθοποιός. Anyway.

Η Torch City είναι αρκετά μεγάλη, με διάφορα μυστικά για να ανακαλύψετε και με άφθονα καλούδια, όπως αντικείμενα που σας αυξάνουν τα HP σας. Ακόμη, υπάρχει και η μπάρα EP, η οποία αφορά κάποια αντικείμενα περιορισμένης χρήσης αλλά και η SP μπάρα, που χρησιμεύει για τις special κινήσεις των όπλων σας. Χάρτης ευτυχώς υπάρχει και αν και δεν διαθέτει αρκετές λεπτομέρειες, κάνει τη ζωή σας σίγουρα πιο εύκολη, ειδικά όταν καταφέρετε να ξεκλειδώσετε και τη fast-travel δυνατότητα. Ευτυχώς, παρόλο το μέγεθος του χάρτη, το backtracking δεν είναι κουραστικό κι αυτό επειδή οι διάφορες περιοχές συνδέονται μεταξύ τους με έξυπνο και ευχάριστο τρόπο.

USE YOUR FIST AND NOT YOUR MOUTH

Όπως λέει κι ο παραπάνω στίχος από το ομώνυμο άσμα του Marilyn Manson, ο λαγός μας είναι μάλλον δευτερεύον χαρακτήρας καθώς ο αληθινός πρωταγωνιστής είναι το F.I.S.T, η μηχανική γροθιά. Ξεκινάτε τη περιπέτειά σας χρησιμοποιώντας απλές ή δυνατές επιθέσεις και έχετε την δυνατότητα για grab. Και όπως ανέφερα παραπάνω, όσο προοδεύετε και αποκτάτε χρήματα και data disks  (χρησιμοποιούνται στο skill tree) θα ξεκλειδώνετε νέες επιθέσεις και ικανότητες. Ικανότητες που…αμάν βρε Λίαμ, νισάφι πια!

Κατά τη διάρκεια της περιπλάνησής σας θα συναντήσετε και άλλες δύο μορφές της γροθιάς, το whip και το drill. Για το whip δε θα πω κάτι το ιδιαίτερο καθώς πρόκειται για ένα γρήγορο… castle…γκουχ γκουχ… Belmont… γκουχ γκουχ… μαστίγιο. Παίρνω μια Halls για το βήχα και συνεχίζω με το drill. To drill, όπως δηλώνει και το όνομά του άλλωστε, πρόκειται για ένα τεράστιο τρυπάνι που επιτρέπει πολλαπλά χτυπήματα αλλά είναι πιο αργό από το μαστίγιο. Όπως και να ‘χει όμως, και τα δυο διαθέτουν το δικό τους skill tree, και επιτρέπουν και την πρόσβασή σας σε περιοχές όπου προηγουμένως δεν είχατε… πρόσβαση. Εννοείται πως με την εναλλαγή τους μπορείτε να πραγματοποιήσετε εντυπωσιακά και χορταστικά combos (για το μάτι) και τεράστια ζημιά στους κακόμοιρους εχθρούς (για το κρεβ…  πονηρό emoji με φάτσα λαγού).

Ακούγεται εύκολη υπόθεση το όλο εγχείρημα έτσι; Κουνελάκι ή λαγός, τεράστια ρομποτική γροθιά, ξύλο, χωπ χωπ από δω κι από κει και τέλος. Ναι, αλλά…όχι. Οι εχθροί σας δεν είναι τόσο εύκολοι και ανήμποροι. Κάποιοι χρειάζονται συγκεκριμένη αντιμετώπιση (όπως οι σπαστικοί με τις ασπίδες) και θα σας ζορίσουν κάμποση ώρα μέχρι να ξεμπερδέψετε μαζί τους. Δεν είναι κουραστικό, αλλά αντιθέτως, σας προκαλεί το ίδιο το παιχνίδι να είστε σε εγρήγορση. Ακόμη και τα ίδια τα περιβάλλοντα έχουν διάφορα εμπόδια και γρίφους με αρκετό platforming ακριβείας σε κάποια σημεία. Για μένα προσωπικά, τα boss fights ήταν αυτά που μου ανέβασαν την αδρεναλίνη στα ύψη όπου καλώς ή κακώς, η δυσκολία ανεβαίνει αρκετά αλλά όχι σε σημείο που γίνεται απαγορευτική.

ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΞΕΝΟ ΠΕΡΙΒΟΛΑΚΙ ΤΡΥΠΕΣ ΓΙΑΤΙ ΤΡΥΠΑΣ

Σε σχέση με την αρχική κυκλοφορία, η έκδοση του Switch είναι σίγουρα κατώτερη αλλά όχι και απογοητευτική. Η χρήση της Unreal Engine 4 κάνει τα μαγικά της με τα περιβάλλοντα να διαθέτουν αρκετές λεπτομέρειες αλλά υπάρχουν αρκετά θεματάκια στα textures των χαρακτήρων αλλά και μια σχετική θολούρα όταν υπάρχουν κοντινά πλάνα. Όσον αφορά τον ακουστικό τομέα, η μουσική κάνει τη δουλειά της χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο ενώ το voice acting σίγουρα επιμελήθηκε με λίγο παραπάνω μεράκι, χωρίς βέβαια να διεκδικεί και βραβείο ηθοποιίας.

Ο πολύ καλός χειρισμός του F.I.S.T: Forged In Shadow Torch είναι αναμφίβολα αυτό που το κάνει αμέσως αγαπητό για όλους τους gamers. Υπάρχει μια σωστή ροή και όμορφη ισορροπία καθιστώντας τα πάντα άψογα. Χωρίς να γίνεται ποτέ περίπλοκο και ξεφεύγοντας από τη λάθος λογική του button mashing  που ακολουθούν άλλα games του είδους, ο χειρισμός είναι απλά άψογος. Μπορεί να μην υπάρχει ουσιαστικά άμυνα και το parry να μην είναι διαθέσιμο εξαρχής, αλλά δεν μπορώ να πω ότι με ενόχλησε ιδιαίτερα. Αντιθέτως, μπήκα στη λογική του «Λαγός είμαι, χωπ χωπ θα κάνω» που έλεγε και ο αείμνηστος Λαγοστάθης Κουνελάλτης.

ΕΝΑ ΛΑΓΟΥΔΑΚΙ ΤΟΣΟ ΔΑ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΧΤΥΠΑ ΚΑΙ ΠΗΔΑ

Το F.I.S.T.: Forged in Shadow Torch δεν ήρθε για να διεκδικήσει το νέο must have indie τίτλο της χρονιάς. Η κάπως αδιάφορη ιστορία του με τους κλισέ χαρακτήρες του σίγουρα του αφαιρούν πόντους από τη τελική βαθμολογία όπως άλλωστε και κάποια μικροπροβλήματα στον οπτικό τομέα αλλά αυτό δε σημαίνει αυτομάτως πως έχουμε να κάνουμε με ένα κακό τίτλο. Αντιθέτως, έχουμε στα χέρια μας μια πολύ καλή δουλειά από την TiGames με χορταστικό περιεχόμενο και gameplay που απευθύνεται τόσο σε casual όσο και σε hardcore κοινό. Οπότε χωπ χωπ, αχ κουνελάκι στη διαπασών (metal edition στη συγκεκριμένη περίπτωση) και ετοιμαστείτε να κάνετε robot στιφάδο!

Ευχαριστούμε πολύ την Enarxis Dynamic Media για την παροχή του review copy!