Υποδειγματικό expansion με PS5 vibes.

Συνυπολογίζοντας το χρονικό διάστημα που έχει μεσολαβήσει από την κυκλοφορία του Ghost of Tsushima στο PS4 θεωρώ άκρως περιττό το να προχωρήσω σε συστάσεις και παραπομπές που αποδεικνύουν μαθηματικώς ή και εμπορικώς την παγκόσμια επιτυχία του παιχνιδιού. Καλούμαι -τυπικά και μόνο- να μιλήσω για ένα video game που δέχθηκε θερμή υποδοχή από κάθε μέτωπο της gaming βιομηχανίας, εφόσον οι δημοσιογράφοι που αναλάβαΜΕ (That’s right, ήμουν και εγώ ανάμεσά τους) την κάλυψή του πέρυσι τέτοιο καιρό μοιράζαμε thumbs up και επευφημίες στο όνομά του, ενώ η συντριπτική πληθώρα των καταναλωτών το υποδέχθηκε μετά μπαμπού και κλάδων. Εθεωρήθη αναπόφευκτο λοιπόν να το δούμε υπό κάποια περαιτέρω περιποιημένη μορφή και στη νεότερη κονσόλα της Sony, εφόσον λανσαρίστηκε τόσο κοντά στην κυκλοφορία της και… ιδού η Director’s Cut έκδοση που -αν και δεν είναι ακριβώς αυτό που δηλώνει- χρησιμοποιεί το δυσθεώρητο κάλλος της ως ψίθυρο, που μας ωθεί στο να ιππεύσουμε ξανά το πιστό μας άτι και να σκεπάσουμε για ακόμα μία φορά το πρόσωπό μας με τη μάσκα του φαντάσματος.

Άλλο που δεν θέλαμε να βυθιστούμε ξανά στον συγκινητικά όμορφο κόσμο που με τόσο μεράκι και πίστη γέννησε η Sucker Punch Productions, πραγματοποιώντας μία απρόσμενη στροφή 180ο συγκριτικά με τις μέχρι πρότινος κυκλοφορίες της. Απέβαλε από πάνω της κάθε είδους αμερικανιά και στράφηκε σε κάτι συνειδητά πιο ώριμο, πιο φιλόδοξο και ενώ γύρισε την πλάτη της στο DNA που έρεε στις φλέβες της τόσα χρόνια, συνέχισε να κοιτάει την επιτυχία κατάματα. Οι 6.5 εκατομμύρια πωλήσεις αντιτύπων σε διάστημα μόλις 8 μηνών σίγουρα θα οδήγησε τους developers στο να πανηγυρίσουν πνιγόμενοι στο σάκε, γνωρίζοντας παράλληλα πως ο ερχομός του PS5 θα σταθεί ως στιβαρό σκαλοπάτι ενίσχυσης της ήδη φανταστικής εμπειρίας του Ghost of Tsushima. Δια αυτού του σκεπτικού εγενήθη και το Director’s Cut πακέτο που -για όσους dodgάρουν τις επόμενες παραγράφους- αποτελεί ένα ιδανικό κράμα ενός εκ των κορυφαίων PS4 exclusives, με τις ανυπέρβλητες δυνατότητες και τα features του PS5, αλλά και με ένα expansion που ξεχειλίζει από ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το παρελθόν ( και το μέλλον; ) του Jin Sakai.

TO UPGRADE OR NOT TO UPGRADE?

Όπως δήλωσα στο “ζέσταμα” του κειμένου δεν θα ξοδέψω χρόνο ή λέξεις (πάντα με τη δημοσιογραφική έννοια) ώστε να πλέξω once again το εγκώμιο του Ghost of Tsushima. Το έχω ήδη κάνει προ 13μήνου στο Instagram και δεν μ’ αρέσει να ανακυκλώνομαι, επομένως σας μάζεψα εδώ για να σχολιάσουμε οτιδήποτε καινούριο βρήκε το δρόμο για το μπουφέ του εξτρά περιεχομένου. Κατ’ εμέ, αν επρόκειτο για ένα απλό PS5 upgrade δεν θα έβρισκα τρομερό νόημα χρηματικής επένδυσης, αλλά πριν καν προλάβω να ξεστομίσω κάποια κακοπροαίρετη σκέψη η Sucker Punch ξεπρόβαλε στα όνειρά μου και με μία καλοζυγισμένη χαρακιά από το katana του Jin μου έκοψε τη γλώσσα με την παρουσίαση του Iki Island Expansion. Δεν ήθελα εν έτει 2021 να χρησιμοποιήσω το “shut up and take my money” meme, οπότε πάρ’ τα όλα, όλα δικά σου λατρεμένη μου Sony. Η υπόσχεση ενός νέου story expansion σίγουρα αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον όλων των fans που ξόδεψαν αμέτρητες ώρες κυνηγώντας την πολυπόθητη πλατίνα ή στο Legends mode, ενώ παράλληλα δημιούργησε ένα βελτιωμένο entry point προς όσους δεν έχουν παίξει το Ghost of Tsushima και για κάποιο λόγο ακόμα να κάνουν seppuku.

Με ένα main path που περιστρέφεται γύρω από ένα 5ωρο καθαρού gameplay, το Iki Island Expansion παρίσταται ως το χορταστικό επιδόρπιο μίας υπέροχης βραδιάς με sushi, δίνοντας κατιτίς παραπάνω σε όσους λάτρεψαν το βασικό παιχνίδι και έκλαιγαν μετά αναφιλητών σε αναμονή κάποιας μακροπρόθεσμης συνέχειας. Έχω αγοράσει ουκ ολίγα expansions, DLC, spin-offs και standalones αγαπημένων μου τίτλων, είναι ελάχιστα όμως αυτά που με έπεισαν πως δημιουργήθηκαν πίσω από κάποιο σκοπό, με κάποιο όραμα, κάτι για το οποίο δικαιούται αδιαμφισβήτητα να υπερηφανεύεται το Ghost of Tsushima Director’s Cut. Το ξεκλείδωμα του δευτέρου Act στο ταξίδι του Jin Sakai είναι αυτό που φωτοβολεί την ύπαρξη του νησιού Iki, και τα ανατρεπτικά γεγονότα του ταλαιπωρημένου αυτού μέρους συμπληρώνουν μαεστρικά το παζλ του πολυδιάστατου πρωταγωνιστή μας, καθησυχάζοντάς μας παράλληλα πως ήρθε για να μείνει.

ΕΞΙΛΕΩΣΗ ΣΤΗ ΝΗΣΟ IKI

Η άφιξη του Jin στο Iki Island θα αποτελούσε σκουρόχρωμο πρωτοσέλιδο για τους ντόπιους, παρά τις ηρωικές προθέσεις που τον οδήγησαν σε αυτό. Ολόκληρη η περιπέτειά του στο νησί συνοδεύεται από μία σειρά σκοτεινών αναδρομών στο παρελθόν του ίδιου, με πολλές αναφορές στον αδικοχαμένο πατέρα του, στη δειλία που τον χαρακτήριζε στο νεαρό της ηλικίας του και στα αποτρόπαια σκηνικά που αντίκρισε κατά την εκπαίδευσή του ως μέλλων σαμουράι. Η εξέλιξη της σχετικά σύντομης πλοκής διατηρεί το μοτίβο της εσωτερικής διαμάχης, ακριβώς όπως συνέβη και στην πλήρη ιστορία της Tsushima, μόνο που αυτή τη φορά ο Jin δεν καλείται να επιλέξει ανάμεσα στα μονοπάτια της τιμής και της σωτηρίας, αλλά χρειάζεται να αντιμετωπίσει κάθε σκέψη που τον στοίχειωνε μέχρι το σήμερα. Η νέα απειλή από πλευράς Μογγόλων -με μεταφυσικές παραμέτρους- βάζει πολλές τρικλοποδιές στην λυτρωτική πορεία του Jin, όμως η Sucker Punch έδωσε ρέστα σεναριογραφίας αξιοποιώντας τα ψυχολογικά φαντάσματα που τον σκέπαζαν προς την αφύπνιση του ενός και μοναδικού φαντάσματος, τον ατρόμητο Sakai, το “χασάπη” των Μογγόλων. Μαζί με τους εισβολείς, ο Jin σφάζει κατά σειρά κάθε φρικτή ανάμνηση και μέχρι το τέλος του expansion θα χειρίζεστε έναν σαφέστατα πιο ολοκληρωμένο χαρακτήρα.

Δεν κρύβω πως ξαφνιάστηκα με τα όσα είχαν να εξιστορήσουν οι μάχες του Iki Island, καθώς οι developers κατέρριψαν, άνευ δισταγμού, τα όρια του τι επιτρέπεται να υλοποιηθεί σε ένα expansion, εξερευνώντας και ενσαρκώνοντας σεναριακές διακλαδώσεις που εγώ προσωπικά περίμενα να αντιμετωπίσουμε σε κάποιο sequel. Αυτό δεν μου άφησε σε καμία περίπτωση αρνητικό απόηχο, αντιθέτως, με γέμισε αισιοδοξία πως εφόσον καλύφθηκαν ορισμένα ιστορικά κενά ή ανοιχτοί λογαριασμοί του Jin με τους χαρακτήρες και το περιβάλλον που καλείται να υπερασπιστεί, η συνέχεια του franchise πιθανότατα θα θεσπιστεί με μεγαλύτερη άνεση και δημιουργικότητα ως προς τον ανατρεπτικό άξονα. Αυτή η σειρά γεγονότων στο Iki Island, σε αντίθεση με αυτή της Tsushima που εμβάθυνε στην καταστροφή των ιαπωνικών εδαφών, εστιάζει επιτυχώς περισσότερο στο ποιος ήταν, είναι και μπορεί να γίνει ο Jin Sakai. Και αυτό είναι το πραγματικό κέρδος της παρούσας επέκτασης, εφόσον οι ιστορίες της συμπληρώνουν το συγκλονιστικό μονοπάτι μετατροπής ενός παιδιού που ζούσε στην ανασφάλεια και το φόβο, στο φύλακα άγγελο ενός ολόκληρου έθνους και ενός τέρατος στα μάτια των εισβολέων, από την άλλη όψη του νομίσματος. Το expansion θα ήταν αντάξιο τμηματοποιηθεί σε ένα sequel και αυτό προσυπογράφει το πάθος του studio αλλά και την αξία αγοράς του.

SUCKER PUNCH ≠ LOADING TIMES

Όπως και αν θέλει το βαφτίσει η Sony, το νεοφερθέν κίνημα των Director’s Cuts, πρώην remasters, λειτουργεί στηρικτικά προς τα καλύτερα games της εκάστοτε γενιάς, ώστε να καλλωπιστούν και να μας συναντήσουν ξανά στις next-gen κονσόλες. Το Ghost of Tsushima αποτελεί ιδιάζουσα περίπτωση, εφόσον υπάρχουν τομείς στους οποίους το PS5 upgrade ήταν αναγκαίο και άλλοι στους οποίους μας είχε βάλει ήδη τα γυαλιά προτού λήξει καν η 8η γενιά κονσολών. Αναφέρομαι φυσικά στο ζήτημα των loading times, μία λεπτομέρεια για την οποία τρίβαμε τα μάτια μας όταν ήδη στο PS4 τα πάντα στο Ghost of Tsushima φόρτωναν με αστραπιαίους ρυθμούς για τα τότε στάνταρ. Στο PS5 πια είναι οριακά γελοίο το πόσο κοντά στο μηδέν βρίσκονται οι χρόνοι αναμονής, εφόσον η διαδικασία bootαρίσματος του game app, μέχρι και τον ακρωτηριασμό του πρώτου δύσμοιρου Μογγόλου δεν ξεπερνά τα 30 δευτερόλεπτα, no joke. Το fast travelling είναι πια borderline άμεσο, κάτι που σίγουρα θα ευχαριστήσει τους abusers του χρόνου και δεν σκέφτονται ποσώς το ότι ο Kage (γιατί αυτό το όνομα διαλέγουν οι OGs) αναζητά συντροφιά.

Πως αλλιώς μπορούσε να γίνει καλύτερο ένα ήδη φανταστικό video game; DualSense και ξανά DualSense. Το θαυματουργό αυτό χειριστήριο προσδίδει σημαντικά περισσότερους πόντους ρεαλισμού και ευχαρίστησης σε ένα παιχνίδι που βασίζεται στην επαφή και την αλληλεπίδραση με το χώρο. Κάθε βήμα, κάθε πάτημα στα χόρτα ή σε λάσπη, έχει τη δική του δόνηση στο DualSense, ενώ το immersion ξεφεύγει από τα επιτρεπτά όρια στο πεδίο της μάχης. Στο melee combat των ξιφομαχιών θα νιώσετε την ικανοποίηση στο τέλειο timing ενός parrying effect, στη σύγκρουση των λεπίδων, στο καθάρισμα του αίματος κάθε εχθρού από το θρυλικό katana-κειμήλιο της φατρίας Sakai. Τα τόξα σας, το grappling hook σας μεταβιβάζουν εξίσου ομαλά την πραγματική αίσθηση αυτών των εργαλείων ελέω των adaptive triggers. Και σε περίπτωση που νομίζετε πως υπερβάλλω, προκαλώ τους πάντες που θα το δοκιμάσουν στο PS5 να το ευχαριστηθούν για λίγες ώρες στην ultra instict εκδοχή του και αν τους κοτάει να απενεργοποιήσουν λίγο αργότερα τα features του DualSense. Ποντάρω πως πολύ σύντομα θα αντιληφθείτε πως αυτό που λατρέψατε στο PS4 και αγαπήσατε περνώντας 100άδες ώρες στο πλευρό του ξαφνικά μοιάζει άψυχο ή μονότονο. Το μικρόβιο του DualSense είναι καλοήθες και όσο και αν μας κακόμαθε, βοήθησε το Ghost of Tsushima να σκαρφαλώσει με ορμή τη σκάλα της ποιότητας.

PHOTO MODE “THE GAME”

Ο SSD όμως έβαλε και αλλού το λιθαράκι του. Ένας κίνδυνος που εμπεριέχεται σε τόσο πανέμορφα games όπως αυτό -όχι πως υπάρχουν πολλά στο βεληνεκές του- είναι ο πολλαπλασιασμός των playtimes χάρις στο πόσες ώρες σπαταλάμε στη λήψη in-game φωτογραφιών. Αν το main path είναι 5 ώρες και το μονοπάτι των completionists το τεντώνει στις 15, άτομα όπως εγώ, που εντάσσομαι στα ιδρυτικά μέλη του Συνδέσμου Gaming Φωτογράφων της Κακιάς Ώρας, μπορούν κάλλιστα να περάσουν πάνω από 30 ώρες στο σύνολο, δοκιμάζοντας το potential λήψεών τους. Με την τεράστια δύναμη του νέου hardware οι όποιες υποχωρήσεις χρειάστηκαν να γίνουν στην PS4 έκδοση για να αποφευχθούν ενδο-οικιακές εκρήξεις εξαλήφθηκαν. Το εύρος της λεπτομέρειας στα ποικιλόχρωμα περιβάλλοντα του Iki Island δεν βρήκε ταβάνι όσο και αν το αναζήτησε. Όπως και αν γυρίσετε την κάμερα, όπου και αν κοιτάξει ο χαρακτήρας σας, ακόμα και αν το χειριστήριο φάει σαβούρα και κουνηθούν τα πάντα στην οθόνη, πάντα το τελικό πλάνο θα είναι ένας πίνακας ζωγραφικής ανίερης καλαισθησίας. Ελπίζω τα screenshots που εμπεριέχονται στο review μου να είναι ικανά να σας πείσουν πως τόση ώρα κάνουμε λόγο για το εντυπωσιακότερο video game όλων των εποχών στον τομέα του περιβαλλοντικού σχεδιασμού και δεν μπορώ καν να αφουγκραστώ τα οπτικά όργια που μας ετοιμάζει η Sucker Punch όταν αναλάβει καθαρόαιμο PS5 project.

Έχοντας γενέθλια κοντά στην ημερομηνία κυκλοφορίας του παιχνιδιού είπα ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στη Sucker Punch που έκανε τη νέα διαθέσιμη περιοχή πιο υδάτινη. Όντας μικρότερο εκτασιακά νησί, το Iki Island έχει περισσότερα points of interest κοντά στον θαλασσί παράδεισο, ξεσπώντας από την ισχυρή υπεροχή των υψομέτρων στο πλήρες παιχνίδι. Το πακέτο των 4K και 60FPS που έχουμε βαρεθεί πια να αναφέρουμε στα νέα PlayStation exclusives προϋπήρχε, υπήρξαν όμως νέες, ευπρόσδεκτες προσθήκες στο Director’s Cut κατόπιν ακούσματος των καταζητούμενων fan-favorite features. Πρωτοστάτης αυτών το lip-syncing της ιαπωνικής μεταγλώττισης, κάτι το οποίο τίμησα δεόντως, από τη στιγμή που ο Jin δανείστηκε τη χροιά του Roronoa Zoro. Όσοι είχατε προτιμήσει τα ιαπωνικά μπορείτε να ξεχάσετε τις awkward παύσεις ομιλίας και τον άστοχο συγχρονισμό, εφόσον η αυτόματη τεχνολογία που αξιοποιήθηκε από τους developers για την ακολούθηση της ομιλίας των χειλίων παίζει μπάλα μόνη της και με εξαιρετικά αποτελέσματα. Να είστε βέβαιοι πως η διαφορά είναι υπεραισθητή και βγάζω το ψάθινο καπέλο μου στους δημιουργούς που ζωντάνεψε κάτι τόσο μεγαλεπήβολο μέσα σε λίγους μήνες. Ελπίζω να πρόλαβαν να πάνε διακοπές όταν δεν μάζευαν βραβεία…

WORTH OF TSUSHIMA

Μία -όχι και τόσο μεγάλη- αλλά υψηλόφωνη ομάδα καταναλωτών θέλησε να κρίνει και να μποϊκοτάρει το όλο εγχείρημα επειδή κοστίζει 20€ για την αναβάθμιση από το PS4. Ξύνω το κεφάλι μου με άνευ προηγουμένου απορία απέναντί τους, καθότι το πακέτο Director’s Cut έχει όλα όσα επιθυμούσα και απαιτώ να έχει ένα ολοκληρωμένο expansion με όλη την έννοια του ώρου. Εμπεριέχει ένα story add-on σεβαστού μεγέθους, με άπειρο ενδιαφέρον και φανταστική εξέλιξη, που δεν είναι ποτέ αποστειρωμένο ή «μία από τα ίδια». Φέρνει νέους τύπους εχθρών, νέες ιστορίες, νέα mini games, τεχνικές και trophies, ώστε να μην κλωνοποιεί το περιεχόμενο του βασικού παιχνιδιού, αλλά να το εμπλουτίζει με ξεχωριστές λειτουργίες. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά αυξάνει οφθαλμοφανέστατα το performance και την ακρίβεια της σαμουράι εμπειρίας με την προσθήκη των haptics και της οπτικοακουστικής βελτίωσης. Οπότε η ερώτηση μου είναι δισυπόσταση και απευθύνεται σε όλους: τι άλλο να ζητήσει κανείς από ένα expansion και γιατί δεν το έχετε πάρει ακόμα; Λυπάμαι όλους όσους το αποφύγουν επειδή θα αμφισβητήσουν το κατά πόσο συγκαταλέγεται στην value-for-money κατηγορία, αφού όχι μόνο διαφωνώ ακράδαντα μαζί τους, αλλά θα τους συμβουλεύσω με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να δουν τι κρύβει το Iki Island.

Όπως συνέβη με ολόκληρο το Ghost of Tsushima, όπως προέκυψε με το Legends, έτσι και η Director’s Cut έκδοση αφήνει υστερόγραφο αγάπης της Sucker Punch προς τους fans της ιαπωνικής κουλτούρας και των ταινιών του Akira Kurosawa. Υπάρχουν πολλά δυσοίωνα ή μοχθηρά expansions και DLCs εκεί έξω που προτιμούν να προσφέρουν skins, battle passes και MTX, όλα εκ των οποίων δεν βλέπουν ούτε με τηλεσκόπιο το μέγεθος και την ευαισθησία του Iki Island expansion. Και επειδή πάντα φροντίζω να στο τελικό πόρισμα των reviews μου να σας συμβουλεύω κατά πόσο αξίζει κάθε τέτοια υποψήφια επένδυση, νομίζω καθεμία από τις 12 παραγράφους σας κατευθύνει ξεκάθαρα στο να αποκτήσετε το Director’s Cut αν αγαπήσατε το Ghost of Tsushima ως είχε. Με το PS5 το παιχνίδι ανοίγει διάπλατα τα φτερά του και μπορεί να καλύψει προσωρινά το κενό της τεράστιας πια προσμονής για τη συνέχεια του franchise. Γιατί αν η βασική ιστορία δεν είχε ξεκάθαρο cliffhanger, oh boy, το Iki Island σχεδόν μας υποσχέθηκε πως θα ξαναδούμε τον Jin Sakai στην απόλυτη μορφή του.

Ευχαριστούμε το PlayStation Greece για την παροχή του review copy!