Less is more...

Η κάνουλα με τα λεφτά που διαθέτει η Microsoft είναι ικανή να αγοράσει εταιρείες και σειρές παιχνιδιών που θεωρούνται μεγαθήρια, γεγονός που τα τελευταία χρόνια αποδεικνύεται και στην πράξη. Τι δεν μπορούν να αγοράσουν τα χρήματα όμως; Κληρονομιά και ιστορία. Δύο πυλώνες που για την Microsoft ένα διάστημα ίσως δεν φάνταζαν τόσο σημαντικοί, με αποτέλεσμα θηριώδεις εταιρείες ανάπτυξης και franchises να διαλύονται με το πρώτο στραβοπάτημα. Μερικά από τα πολλά παραδείγματα είναι το κλείσιμο της Lionhead Studios, η αδρανοποίηση της παραγωγικότητας της Rare και φυσικά το οριστικό διαζύγιο με την Bungie. Τα αποτελέσματα φάνηκαν στο Xbox One, με μία κονσόλα που στη μεγαλύτερη διάρκεια της ζωής της δεν είχε ταυτότητα και προσωπικότητα. Παρόλα αυτά, πλέον βλέπουμε την Microsoft εδώ και μερικά χρόνια να έχει αλλάξει κατεύθυνση, προσπαθώντας να αναβιώσει μεγάλες σειρές του Xbox αλλά και να δημιουργήσει νέες.

Η μεγαλύτερη κληρονομιά ολόκληρου του Xbox, που οριακά ταυτίζεται με ολόκληρη την ύπαρξη του, είναι η σειρά Halo, εφόσον από τα πρώτα της βήματα αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση για οποιοδήποτε FPS, θέτοντας νέα στάνταρ. Από το διαζύγιο και ύστερα η 343 Industries ανέλαβε να σηκώσει το βαρύ όνομα των Halo, προσπαθώντας να συνεχίσει επάξια τη συνέχεια. Οι προσπάθειες της όμως δεν θεωρήθηκαν αντάξιες των προσδοκιών και δίκαια, με δύο παιχνίδια που προσπαθούσαν να πιάσουν το trend της εποχής και όχι να το θέσουν. Βλέποντας την Microsoft να βάζει σιγά-σιγά σε σωστή τροχιά το Xbox, αναμέναμε με μεγάλη ανυπομονησία την συνέχεια του Master Chief, καθώς η πορεία του ίσως να ήταν και το μεγαλύτερο στοίχημα για αυτήν. Το περασμένο καλοκαίρι στο αντίκρισμα του gameplay trailer αρκετοί ήταν αυτοί που πάγωσαν, βλέποντας έναν ημιτελή τεχνικό τομέα, με σοβαρά προβλήματα που εξελίχθηκαν σε meme, αφού όλοι θυμόμαστε τον ανέκφραστο Craig. Όλο αυτό οδήγησε σε ένα τεράστιο delay που διήρκησε περίπου ένα χρόνο, όπως και στην αλλαγή ηγεσίας στο development. Φθάνοντας στο σήμερα όλα τα ερωτήματα που μου δημιουργήθηκαν έχουν απαντηθεί και είμαι εδώ για να μεταφέρω τις εντυπώσεις μου για το campaign του Halo Infinite.

ΠΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

Η 343 Industries θεώρησε πως μετά από τόσα χρόνια ύπαρξης της σειράς μία ακόμα κλασική προσέγγιση, με το γραμμικό στυλ που διέθετε, θα κουράσει τους παίκτες, συν ότι ένα μίνι reboot -με ό,τι αυτό συνεπάγεται- ίσως να λειτουργούσε θετικά. Ως αποτέλεσμα αυτών, το Halo Infinite συγκαταλέγεται στην κατηγορία των οpen world τίτλων με στοιχεία RPG, μία προσέγγιση που προσωπικά με φόβιζε. Πολλά open world -πλην μερικών εξαιρέσεων- καταλήγουν σε ένα ατελείωτο map cleaning, σε κάλυψη μεγάλων αποστάσεων χωρίς νόημα, σε έναν αχταρμά με ατελείωτους μηχανισμούς και σε fetch quests, με σκοπό την επέκταση της διάρκειας, που για κάποιο λόγο θεωρείται προτέρημα. Όλα αυτά συμβάλουν στο να μην είμαι λάτρης του συγκεκριμένου είδους και πραγματικά τρομάζω βλέποντας ολόκληρη την βιομηχανία να τείνει προς αυτή την κατεύθυνση. Όπως είπα πριν, υπάρχουν ελάχιστες εξαιρέσεις που δεν πέφτουν στην παγίδα προσφέροντας μία γεμάτη εμπειρία, χωρίς αποπροσανατολισμό και υπονόμευση της συνοχής. Μία από αυτές τις περιπτώσεις είναι και το Halo Infinite, που αν και δεν είναι τέλειο όσον αφορά στον κόσμο του, καταφέρνει να ξεχωρίσει και μην κουράσει.

Για τον κόσμο και για το πως λειτούργησε ακριβώς στη συνταγή των Halo θα μιλήσω στην συνέχεια, αφού νομίζω πως το νούμερο ένα που ενδιαφέρει κάθε φαν της σειράς ήταν η εξέλιξη της ιστορίας και κατά πόσο αυτή στέκεται όρθια, μετά από τα χτυπήματα που έχει υποστεί τα προηγούμενα χρόνια. Το Halo Infinite τοποθετείται 18 μήνες ύστερα από τα γεγονότα που συνέβησαν στο Halo 5: Guardians, με τον Master Chief να αναζητάει το τι συνέβη με την Cortana, ενώ παράλληλα προσπαθεί να επιβιώσει στο αφιλόξενο Zeta Halo, όπου κάθε μορφή ζωή τον θέλει νεκρό. Το ύφος της αφήγησης δεν θυμίζει σε καμία περίπτωση τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, που διέθεταν εντυπωσιακά, γεμάτα ένταση και δράση cinematics, με τον John 117 και την ομάδα του να είναι έτοιμοι να αφανίσουν ό,τι βρεθεί στο διάβα τους. Το Halo Infinite εξανθρώπισε στα μάτια μου τη νούμερο ένα μασκότ του Xbox, χωρίς όμως να επιτρέψει να χαθεί η εμβληματική υπόσταση που ήδη κατέχει, με την ιστορία να εξελίσσεται σε μία προσπάθεια για επιβίωση. Το ολιγάριθμο cast που πλαισιώνει τον John απέδειξε πως είναι αρκετό και πως δεν χρειάζονται φαμφάρες για να επιτευχθεί η αφήγηση ενός καλού σεναρίου.

Θυμάμαι τον εαυτό μου να παρακολουθεί με στωικότητα κάθε cutscene, στην προσπάθεια μου να ανακαλύψω και εγώ τι έχει συμβεί. Πέραν από την ιστορία και το σενάριο, σημαντικό ρόλο έπαιξε και η σκηνοθεσία, η οποία με ξάφνιασε ευχάριστα. Κάθε cinematic χρησιμοποιεί την τεχνική της μίας λήψης, δηλαδή την αποκλειστική χρήση μίας κάμερας. Κάθε φορά που ξεκινούσε ένα cinematic ένα ομαλό transition με έπαιρνε από τα μάτια του Master Chief και με γυρνούσε πίσω σε αυτά στο τέλος. Η 343 Industries κατάφερε να ξεμπλέξει κάπως το κουβάρι της ιστορίας που η ίδια είχε πλέξει, επιστρέφοντας το ενδιαφέρον μου για την τύχη της ανθρωπότητας.

ΕΞΩΓΗΙΝΟ ΟΠΛΟ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΧΕΡΙΑ

Ένας ακόμα σημαντικός πυλώνας των Halo games και εκεί που κατάφεραν να πρωτοτυπήσουνε πριν από χρόνια είναι το gameplay όπου, μαζί με την αλλαγή δομής, είναι το δεύτερο κομμάτι που έχει υποστεί την μεγαλύτερη ανανέωση. Η εταιρία ανάπτυξης κράτησε το εθιστικό gunplay που είχαν τα προηγούμενα, ενώ για να εξυπηρετήσει τα νέα δεδομένα επιτάχυνε τον ρυθμό. Ο Master Chief είναι πιο γρήγορος μέσα στον χώρο, δεν δέχεται fall damage, εναλλάσσει όπλα ταχύτατα, ενώ η προσθήκη του grappleshot ανοίγει μία νέα διάσταση στον τρόπο προσέγγισης. Τα στοιχεία RPG που έχουν ενσωματωθεί αφορούν το νέο εξοπλισμό που πλέον υπάρχει και που αποκτάται κατά τις βασικές αποστολές, αλλά και τις αναβαθμίσεις που μπορεί να δεχθεί με τα spartan cores, που βρίσκονται διάσπαρτα στο ring ή μέσα σε μία αποστολή. Ευτυχώς για εμένα, έχουμε να κάνουμε με ένα λακωνικό σύστημα, που δεν αφήνει το χάος των αντικειμένων και των τεράστιων tutorials να αποπροσανατολίσουν. Υπάρχουν πέντε διαφορετικά abilities, με προσωπικό αγαπημένο μου το προαναφερθέν grappleshot, που βοηθάει τόσο στο traversal όσο και κατά τη διάρκεια μίας μάχης, ακινητοποιώντας κάποιον εχθρό καθώς τον πετυχαίνει ή αρπάζοντας ένα όπλο από το έδαφος που διαφορετικά δεν θα έφτανα. Ένα ακόμη ability που χρησιμοποιούσα συχνά είναι το drop wall, όπου ένα τείχος δεν επιτρέπει τα εχθρικά πυρά να το διαπεράσουν.

Το μεγάλο οπλοστάσιο που διαθέτει το Halo Infinite είναι ικανό να ικανοποιήσει κάθε παίκτη, αφού διαθέτει ποικίλα όπλα για κάθε προσέγγιση. Υπάρχουν όπλα τόσο για κοντινές όσο για μακρινές αλλά και ενδιάμεσες αποστάσεις, ενώ δεν μπορώ να θυμηθώ εύκολα κάποιο όπλο που να μην μπορώ να αξιοποιήσω. Ενθουσιάστηκα όταν ανακάλυψα πως μέσα από side quests έχω τη δυνατότητα να αποκτήσω όπλα που είναι μοναδικά και που κανένας άλλος δεν τα είχε. Σκοτώνοντας λοιπόν κάποια mini bosses, μπορείς να αποκτήσεις την αναβαθμισμένη και ξεχωριστή έκδοση σχεδόν κάθε όπλου, εισάγοντας το στο ατομικό σου οπλοστάσιο. Η A.I. των αντιπάλων για ακόμη μία φορά ξεχωρίζει και δυσκολεύει το έργο κάθε παίκτη. Αν και ολοκλήρωσα το παιχνίδι στο normal, δεν ήταν λίγες οι φορές που δυσκολεύτηκα και που χρειάστηκε να ακολουθήσω μία τακτική, ώστε να επιτύχω τον στόχο μου. Αν και γρήγορο, το Halo Infinite δεν είναι ένα άμυαλο shooter, αφού καλεί τους παίκτες να αξιοποιήσουν κάθε πτυχή που τους προσφέρεται αν θέλουν να συνεχίσουν την ιστορία.

Η 343 ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ UBISOFT ΣΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ZETA HALO;

Το Halo Infinite διαθέτει έναν χάρτη που σταδιακά ξεδιπλώνεται, χωρίς να γεμίζει συνεχώς εικονιδιάκια δεξιά και αριστερά, αποπροσανατολίζοντας μας από το μονοπάτι μας. Πέραν του main path, στον κόσμο υπάρχουν τα FOBs, βάσεις των UNSC που έχουν καταληφθεί από τις δυνάμεις των Banished. Η δολοφονία κάθε είδους μορφής στις συγκεκριμένες βάσεις σε συνδυασμό με την ενεργοποίηση της, έχουν ως αποτέλεσμα την ανάκτηση της βάσης πίσω εκεί όπου και ανήκει. Όταν κάποιος καταλαμβάνει ένα FOB εμφανίζονται οι τοπικές δυνάμεις των UNSC, ενώ μπορεί να επιλέξει τα όπλα με τα οποία θέλει να συνεχίσει, όπως και το όχημα που θέλει να οδηγήσει. Επίσης η κατάκτηση των FOB φανερώνει τα κοντινά σημεία ενδιαφέροντος στον χάρτη, δηλαδή τα side quest. Δυστυχώς οι δευτερεύουσες αποστολές δεν συνδυάστηκαν με το κομμάτι της ιστορίας, μη απορροφώντας το ενδιαφέρον μας για κάτι νέο, καθώς λειτουργούν αποκλειστικά στην εξέλιξη του gameplay. Ένας δείκτης εν ονόματι Valor αυξάνεται κατά την διεκπεραίωση οποιασδήποτε αποστολής στο ring, ξεκλειδώνοντας σταδιακά όπλα και αντικείμενα που ίσως σας βοηθήσουν στην πορεία. Λέω "ίσως", καθώς τουλάχιστον στο επίπεδο που εγώ έπαιξα δεν υπήρχε τόσο μεγάλο αντίκτυπο, με αποτέλεσμα να μην δίνω την προσοχή μου τόσο σε αυτό.

Ο τομέας στον οποίο είμαι αρκετά μπερδεμένος είναι αυτός των γραφικών. Υπήρχαν σημεία κυρίως σε εσωτερικούς χώρους όπου τα textures και οι αντανακλάσεις ήταν ικανά να με εντυπωσιάσουν, ενώ σε άλλα σημεία κυρίως στον ανοιχτό κόσμο, ήταν σαν να έπαιζα παιχνίδι προηγούμενης γενιάς. Μπορώ να πω με άνεση πως έχω δει πολύ καλύτερα γραφικά σε παιχνίδια με μικρότερο budget παραγωγής, καθώς περίμενα και ήλπιζα σε σημεία να μείνω με το στόμα ανοικτό. Βέβαια από το περσινό gameplay trailer είχα κατεβάσει κατά πολύ τα στάνταρ μου και πραγματικά τρομάζω στην ιδέα του πως θα κυκλοφορούσε το παιχνίδι με εκείνον τον τεχνικό τομέα. Ξέρω πως τα γραφικά δεν είναι το Α και το Ω για ένα παιχνίδι, όμως όταν το budget αγγίζει αστρονομικά ποσά και υπάρχουν περίπου 6 ολόκληρα χρόνια ανάπτυξης οι απαιτήσεις αυξάνονται και δικαίως. Αξίζει να αναφέρω πως το παιχνίδι που παρέλαβα για τις ανάγκες του review δεν είναι το ολοκληρωμένο προϊόν αυτό καθαυτό, άρα ίσως κάποια σημεία του παιχνιδιού που αφορούν τα γραφικά να είναι έστω και λίγο πιο βελτιωμένα. Αν και μερικά bugs/glitches έκαναν την εμφάνιση τους -όπως γίνεται σε όλα τα open world- δεν κατάφεραν σε καμία περίπτωση να πρωταγωνιστήσουν.

Τα soundtracks των Halo συγκαταλέγονται σε μία μικρή λίστα με τις πιο εμβληματικές μουσικές στα video games. Ποιος μπορεί εύκολα να ξεχάσει τις μουσικές συνθέσεις των Martin O'Donnell και Michael Salvatori που έχουν στιγματίσει μία και καλή το franchise; Προφανώς και η ερώτηση είναι ρητορική. Το soundtrack του Halo Infinite έχει πατήσει στην οκτάβα που αυτοί οι συνθέτες είχαν δημιουργήσει, αναπαλαιώνοντας μερικά από τα ήδη γνωστά παλιά και καλά κομμάτια, ενώ δεν έλειψαν και κάποια νέα. Τα νέα κομμάτια όμως, τις περισσότερες φορές δεν κατάφεραν να διεκδικήσουν μία θέση στην καρδιά μου, με το άκουσμα τις κλασικής μουσικής των Halo να είναι η μοναδική που μπορεί να με συνεπάρει.

Ο MASTER CHIEF ΕΧΕΙ ΠΑΛΜΟ

Το Halo Infinite διαθέτει μία ονειρική εισαγωγή με τις πρώτες ώρες να με κάνουν να μην μπορώ να πάρω τα μάτια μου από την οθόνη. Καταλήγει να χρησιμοποιεί το open world και τα στοιχεία RPG με σύνεση, χωρίς να προσπαθεί να εντυπωσιάσει με το πόσα πολλά πράγματα διαθέτει. Διηγείται μία ενδιαφέρουσα και σοβαρή ιστορία, που από την αρχή μέχρι το τέλος έχει συνοχή. Δεν τελείωσα το παιχνίδι χωρίς να μην ξέρω τι έχει συμβεί και χωρίς να μην θέλω να μάθω τι θα γίνει στην συνέχεια. Μετά από πολύ καιρό το καθαρόαιμο gameplay ενός παιχνιδιού δεν κατάφερε να με κουράσει, ακόμα και όταν δεν μου έδινε το κάτι παραπάνω σε μηχανισμούς, αφού πολύ απλά δεν τους έχει ανάγκη. Το Halo Infinite δεν είναι τέλειο, έχει και αυτό τα ψεγάδια του, όμως απέδειξε πως ο Master Chief δεν πεθαίνει εύκολα ακόμα και αν ολόκληρος ο κόσμος τον έχει ξεγράψει. Η 343 Industries, αν και δημιούργησε το μεγαλύτερο Halo που έχει δημιουργηθεί, πάτησε στην λογική less is more και στα μάτια μου δικαιώθηκε, παραδίδοντας το καλύτερο παιχνίδι που έχει φτιάξει μέχρι και σήμερα.

Ευχαριστούμε πολύ το Xbox Greece για την παροχή του review copy!