Ορισμένες κυκλοφορίες παιχνιδιών δεν είναι σαν τις άλλες. Τίτλοι όπως το Elden Ring έρχονται μία φορά ανά γενιά. Καταστάσεις όπως του Cyberpunk 2077 αφήνουν όλη τη gaming κοινότητα σε αναταραχή. Παιχνίδια όπως το Hollow Knight: Silksong…. σου κλέβουν τη ζωή από μέσα σου. Έξι χρόνια περιμέναμε από το πρώτο trailer του φημισμένου Nintendo Direct. ‘Έξι ολόκληρα χρόνια χωρίς επικοινωνία, χωρίς ίχνος απόδειξης ότι το sequel ενός από τα καλύτερα παιχνίδια όλων τον εποχών βρίσκεται ακόμη σε ανάπτυξη.
Και όμως, είναι αληθινό. Το Hollow Knight: Silksong κυκλοφόρησε 12 ημέρες πριν την ημερομηνία συγγραφής του συγκεκριμένου review και, ακόμα δεν το πιστεύω ότι το λέω, το έχω τελειώσει. Το μέχρι τώρα καλύτερο παιχνίδι της χρονιάς – Clair Obscur: Expedition 33 – έχει επισήμως ανταγωνισμό.
PHARLOOM
Η ψυχή ενός metroidvania παιχνιδιού δεν μπορεί να είναι άλλη παρά ο κόσμος του. Το Hollow Knight με ρούφηξε μέσα στο Hallownest τόσο βίαια που παρά τις αρχικές ενστάσεις μου για το movement – δεν είχα ιδέα ότι έχει dash το παιχνίδι – συνέχιζα να παίζω μόνο και μόνο διότι λάτρεψα το περιβάλλον. Αυτό που περίμενα, λοιπόν, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στο Silksong είναι η αίσθηση του να χάνεσαι μέσα σε έναν μαγικά τραγικό κόσμο, φτιαγμένο από τα χέρια της Team Cherry. Το Pharloom είναι ακριβώς αυτό. Το Silksong μας πετάει μέσα σε έναν κόσμο αρκετά διαφορετικό από ότι είδαμε στο προηγούμενο παιχνίδι, με την αισθητική του να παίρνει μία σκοτεινότερη στροφή. Θα περάσεις ένα μεγάλο κομμάτι του παιχνιδιού σε γκρίζους και καφέ δρόμους, ενώ περιοχές που θα περίμενες να εκπέμπουν λάμψη, όπως η φημισμένη Citadel, έχουν τα χρώματα τους βυθισμένα σε μελαγχολικούς τόνους. Προσωπικά, παρόλο που λάτρεψα τον κόσμο του Silksong, σίγουρα προτιμώ το Hallownest από πλευρά αισθητικής. Όπως και να το δω, μου λείπει ένα White Palace.
Εκεί που αδιαμφησβήτητα το Silksong πατάει κάτω τον προκάτοχο του είναι στο level design. To Pharloom είναι το Lordran της Team Cherry. Κρυφά μονοπάτια και shortcuts γεμίζουν τον χάρτη και τον συνδέουν σε ένα επίπεδο πάνω από αυτό που καταφέρνει το Hollow Knight. Αν νομίζεις ότι έχεις εξερευνήσει τελείως ένα μέρος του χάρτη, κάνεις λάθος. Πάντα υπάρχει κάτι νέο να ανακαλύψεις, από ένα άχρηστο item μέχρι μία ολόκληρη περιοχή. Από άποψη μεγέθους, αν και δεν έχω τους ακριβείς αριθμούς, πιστεύω πως το Pharloom δεν ξεπερνά για πολύ το Hallownest, ίσως και καθόλου. Η μόνη παρατήρηση που θα μπορούσα να κάνω είναι για τα runbacks. Ορισμένες διαδρομές που απαιτείται να κάνεις για να γυρίσεις πίσω στο boss πήγαν να μου πάρουν το μυαλό. Μετά από τα Marika’s Statues κακομάθαμε.
SILK….
Το πρώτο Hollow Knight προσφέρει ένα φανταστικό combat system. Απλό, ίσως, αλλά εξαιρετικό. Το Silksong δεν «βελτιώνει» ακριβώς αυτό που μας έδωσε το Hollow Knight, παρά κρατά τα θεμέλια και αλλάζει τα πάντα γύρω τους, έτσι ώστε να δημιουργήσει μία δική του ταυτότητα στα χέρια του παίκτη. Η Hornet πολεμά πολύ διαφορετικά από το little Knight. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ο παίκτης μαζεύει Crests, εξοπλισμό στην ουσία ο οποίος αλλάζει ριζικά τις επιθέσεις της Hornet αλλά και τι είδους tools μπορεί να χρησιμοποιεί. Θες αργά, βαριά χτυπήματα; Να κάνεις cosplay τον Wolverine; Να γυρίσεις πίσω στις επιθέσεις του Knight; Η Hornet τα έχει όλα. Κάτσε σε bench, άλλαξε Crest και πειραματίσου άφοβα. Αν και, προσωπικά, είχα βρει από πολύ νωρίς ποια δύο συγκεκριμένα Crests θα χρησιμοποιώ για τις επόμενες 50 ώρες, δεν μπορώ παρά να χειροκροτήσω την Team Cherry για την ελευθερία που μας χαρίζει.
Ακόμη μία ριζική αλλαγή βλέπουμε ξεκάθαρα στο Soul. Το Silk, όπως αποκαλείται στο Silksong – ποιος θα το περίμενε – μαζεύεται χτυπώντας εχθρούς ή αντικείμενα που περιέχουν Silk. Όταν έχεις αρκετό μπορείς να αναπληρώσεις τις μάσκες σου (το HP σου) και να πετάξεις spells στα άτυχα ζουζούνια που στέκονται στο δρόμο σου. Όλα ίδια μέχρι εδώ μάστορα. Πας, λοιπόν, να κάνεις heal και ΩΠ.
“Όταν θες να κάνεις heal τον εαυτό σου, θα καταναλώσεις Silk για 3 Masks ταυτόχρονα, αντί για μία μεμονωμένα, με τον χρόνο που χρειάζεσαι για να το πραγματοποιήσεις να αυξάνεται ανάλογα”, Team Cherry.
Δεν νομίζω πως μπορώ να εξηγήσω πόσο πραγματικά μεταβάλλεται, όχι μόνο το combat, αλλά ολόκληρη η ουσία του Hollow Knight από τη συγκεκριμένη απόφαση. Συνδυάζοντας το με τη συνολική δυσκολία που θα αναφέρω παρακάτω, το Silksong οριακά σου απαγορεύει να χρησιμοποιήσεις spells για τη συντριπτική πλειοψηφία του playthrough σου, καθώς χρειάζεσαι ΕΝΑ ΣΚΑΣΜΟ Silk για να παραμείνεις στη ζωή. Έπιασα τον εαυτό μου να κάνει farm τους passive εχθρούς σε κάθε περιοχή μπας και καταφέρω και ρίξω κάνα ξόρκι. Η οργή μου είναι απερίγραπτη και η εβδομάδα μου καταστράφηκε.
Μην φοβάσαι αναγνώστη, αυτό θα είναι το μεγαλύτερο μου παράπονο για το sequel του Hollow Knight. Έχω μερικές παρατηρήσεις ακόμη, καμία όμως σε τέτοιο βαθμό. Μια από αυτές σίγουρα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τα tools. Τα charms του Hollow Knight έχουν εξελιχθεί φανερά στο Silksong, με τα tools να έρχονται κατηγοριοποιημένα ώστε να μην μπορείς να εξαϋλώνεις αυτόματα κάθε boss που βρίσκεις μπροστά σου. Και αυτό γιατί κάθε Crest σου επιτρέπει να κουβαλάς έναν συγκεκριμένο αριθμό tools από κάθε κατηγορία. Τα κόκκινα tools είναι το φρέσκο αίμα και αποτελούνται από καρφιά, βόμβες και οτιδήποτε άλλο μπορείς να σκεφτείς για να πετάξεις στον εχθρό σου. Τα μπλε είναι passive buffs για τη Hornet, όπως γρηγορότερο healing ή μεγαλύτερο range στην επίθεση, ενώ τα κίτρινα βοηθούν στην εξερεύνηση. Σκέψου τα μπλε και κίτρινα ως charms στο Hollow Knight και τα κόκκινα ως μηχανές ολικής καταστροφής. Μας πήραν τα μάγια και μας έδωσαν τεχνολογία.
…..AND SONG
Ένα ακόμα strike χτυπάει η Team Cherry όσον αφορά το roster των χαρακτήρων. Αν λάτρεψες τους αξιαγάπητα, γεμάτα προσωπικότητα ζουζούνια του Hollow Knight, θα προσκυνάς την Team Cherry για τη δουλειά που έκαναν στο Silksong. Παρόλο που ο κόσμος είναι οπτικά σκοτεινότερος από το διαλυμένο βασίλειο του Hallownest, όταν τα συγκρίνεις, το Pharloom σφύζει από ζωή. Κάθε χαρακτήρας που γνωρίζεις έχει πλέον σκοπό, πάθος και λόγο που βρίσκεται εκεί. Μία αλήθεια που ισχύει ακόμη και για τον κεντρικό χαρακτήρα. Η Hornet έχει προσωπικότητα. Ένα γεγονός που αντικατοπτρίζεται πανέμορφα στη φωνή της. Όχι στον τόνο ή την χροιά της, αλλά στην ίδια την ύπαρξη της φωνής της. Το ταξίδι του Knight ήταν θεϊκή βούληση.
“No cost too great.
No mind to think.
No will to break.
No voice to cry suffering.
Born of God and Void.”
Η περιπέτεια της Hornet είναι διαφορετική. Είναι προσωπική. Είναι, αν εξαιρέσεις ότι παίζουμε με έντομα, ανθρώπινη. Και για αυτό χρειάζεται φωνή. Το «Song» κομμάτι του παιχνιδιού ίσως κρυφά να είναι σημαντικότερο από το «Silk».
Φυσικά, δεν θα μπορούσα να περάσω τη «Song» ενότητα του review χωρίς να αναφέρω τον μαγικό Christopher Larkin. Ο συνθέτης που μας χάρισε το μοναδικό soundtrack του Hollow Knight επιστρέφει στο sequel με ακόμη ένα αριστούργημα. Ή μάλλον όχι; Δυστυχώς, δεν μπορώ να πω πως ξετρελάθηκα αυτή τη φορά από το score του κύριου Larkin. Για να μην παρεξηγηθώ, η μουσική του Silksong θα ήταν δώρο θεού σε οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι. Αλλά με βάση τον πήχη που έθεσε το Hollow Knight – και τελείως έμμεσα αλλά εξίσου σχετικά το Clair Obscur: Expedition 33 – τα κομμάτια που άκουσα πιστεύω πως είναι ένα μόλις επίπεδο κάτω. Δυσκολεύομαι να θυμηθώ πολλά από τα OSTs όταν δεν παίζω ενεργά το video game, ενώ πριν 6 χρόνια πάλευα να βγάλω το μισό Hollow Knight soundtrack από το κεφάλι μου. Τα τραγούδια του Silksong ταιριάζουν τέλεια μέσα στο gameplay και εκτελούν άψογα τον ρόλο τους την ώρα του παιχνιδιού. Αλλά ελάχιστα μου έχουν αφήσει την εντύπωση που περίμενα να έχω. Χμ…..Ας το ξαναπαίξω!
A LEVEL UP
Νιώθω άσχημα που αναφέρομαι στο κομμάτι των εχθρών προς το τέλος του review, όταν όμως ένα παιχνίδι τα έχει όλα, κάτι αναγκαστικά πρέπει να μείνει τελευταίο. Ευτυχώς για εμάς, η Team Cherry δεν είχε αυτό το σκεπτικό όταν σχεδίαζε τους εχθρούς του Silksong. Αντίθετα, δεν επαναπαύτηκε καθόλου και, όχι μόνο ανέβασε τον αριθμό των enemy types, αλλά βελτίωσε και τη ποιότητα δραστικά. Ακόμη και οι μικρότεροι, πιο ασήμαντοι εχθροί διαθέτουν πλέον ιδιαίτερα movesets που θα κρατήσουν τη μονοτονία στο μηδέν, ενώ οι δυνατότεροι εχθροί πατάνε στο όριο του miniboss. Τα ίδια τα bosses, βέβαια, είναι που κάνουν τη διαφορά. Θεωρώ πως στη συγκεκριμένη κατηγορία φαίνεται πραγματικά η εξέλιξη των developers τα τελευταία 6-7 χρόνια. Περίπλοκα αλλά δίκαια movesets, εξαιρετικά designs και άπειρη δημιουργικότητα. Όσο σκέφτομαι ότι τα καλύτερα bosses στο Hollow Knight τα είδαμε μέσω DLC, δεν μπορώ να φανταστώ τι θα αντικρίσω όταν σκάσει νέο περιεχόμενο στο Silksong.
Πολεμώντας όλους αυτούς τους εχθρούς και bosses συνειδητοποιείς κάτι πολύ γρήγορα. Η δυσκολία έχει ανέβει, τουλάχιστον για το πρώτο μισό του παιχνιδιού. Από πολύ νωρίς, ένας σημαντικός αριθμός επιθέσεων σου κάνει double damage, δηλαδή σου τρώει 2 μάσκες ανά hit. Συνδύασε το με τις γρηγορότερες κινήσεις των αντιπάλων σου, τις 5 μάσκες που έχεις στο early game και το νέο healing σύστημα, και βλέπεις από τις πρώτες περιοχές πως απαιτείται μία επιπλέον έμφαση στην άμυνα. Παρόλα αυτά, σε κανένα σημείο δεν ένιωσα πως το παιχνίδι είναι άδικο. Η ανανεωμένη δυσκολία ταιριάζει γάντι με τα εκρηκτικά tools που κουβαλά πλέον η Hornet. Αν σταματήσεις να παίζεις Hollow Knight και αγκαλιάσεις τα συστήματα του Silksong, θα είσαι μια χαρά.
BUGS
Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποιες μικρότερες πτυχές του παιχνιδιού που δεν δικαιολογούν, κατά τη γνώμη μου, ολόκληρες ενότητες. Για αρχή, το τεχνικό κομμάτι είναι άρτιο. Ορισμένα bugs – ναι bugs – εμφάνισαν το κεφαλάκι τους στον τομέα των quests, αλλά η Team Cherry τα διόρθωσε άμεσα. Μιλώντας για quests, η νέα προσθήκη του quest tracking συστήματος είναι πολύ ευχάριστη. Δεν είμαι σίγουρος αν θα ήθελα κάθε game με «κρυφά» quests να αποκτήσει ένα τέτοιο σύστημα, όμως δεν πιστεύω πως αφαιρεί από την συνολική εμπειρία. Το συγκεκριμένο καθήκον το έχουν αναλάβει τα μικρά sidequests που μπορείς να πάρεις σε κάθε ένα από τους τρείς «Wishwalls» του παιχνιδιού. Είναι απλά farm. Κάθε ένα από αυτά. Σκότωσε εχθρούς, μάζεψε items που ΙΣΩΣ πέσουν από το σώμα τους και γύρνα πίσω. Εχθρούς που πολύ πιθανό να έχεις ήδη σκοτώσει άπειρες φορές πριν αποδεχτείς το side quest. Γιατί Team Cherry; Γιατί;
Συνολικά, το Hollow Knight: Silksong ήταν μία απίθανη εμπειρία. Όπως ακριβώς έκανε το Shadow of the Erdtree για Elden Ring, το Silksong μας χάρισε το δώρο του να χαθούμε για άλλη μία φορά σε ένα απίθανο κόσμο, λες και η πραγματικότητα σταμάτησε για λίγο. Ενστάσεις υπάρχουν φυσικά και το Hollow Knight έκανε αρκετά πράγματα καλύτερα για τα γούστα μου, όμως αν μου έλεγες ότι δεν θα ξαναγγίξεις ποτέ το προηγούμενο παιχνίδι λόγω του Silksong δεν θα σε αδικούσα, ούτε στο ελάχιστο. Πήραμε στα χέρια μας ένα πραγματικό διαμάντι σε τιμή κάρβουνου. Έχω τυφλή εμπιστοσύνη στις ικανότητες της Team Cherry και δεν μπορώ να περιμένω για το DLC. Καλά TGA!
