Both Dostoevsky and Marx would be proud!

Ρωσία, 19ος αιώνας, χιόνι και κρύο σε ένα μοναστήρι πάνω στα βουνά. Εκεί οι μοναχές κάνουν τις καθημερινές τους εργασίες και αναμένουν την επομένη μέρα με πίστη, καθωσπρεπισμό και φόβο μην αμαρτήσουν. Ανάμεσα σε αυτές και η πρωταγωνίστρια μας η Indika, ένα πλάσμα που δεν ανήκει σε αυτό το κλίμα, αφού κάτι πηγαίνει στραβά μέσα της. Μία φωνή στο πίσω μέρος του μυαλού της την ενοχλεί, την πιέζει, την ενθαρρύνει, την αποδομεί. Μία φωνή που θα χρειαστεί να αποκωδικοποιήσετε μόνοι σας.

Το INDIKA μας συστήνεται ως ένα indie adventure παιχνίδι τρίτου προσώπου και αποδεικνύεται κάτι πολύ παραπάνω από αυτό. Είναι ένα ταξίδι μιας κοπέλας που παλεύει με τον δαίμονά της, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Είναι μια ιστορία που, ενώ χαρίζει μεγάλο μέρος της διάρκειάς του σε cutscenes, μας δίνει έναν σπόρο και χρόνο να σκεφτούμε και να την κατανοήσουμε με τον δικό μας τρόπο, να την εκλάβουμε ξεχωριστά ο καθένας.

…THE CHURCH ON THE OTHER HAND WOULDN’T…

Με πολύ άπλα λόγια, η πρωταγωνίστριά μας ξεκινά το ταξίδι της με στόχο να παραδώσει ένα γράμμα και αυτό το ταξίδι θα καταλήξει εντελώς διαφορετικά από αυτό που θα έπρεπε να συμβεί… η μήπως όχι; Η Indika και ο διάβολος που φιλοξενεί μέσα της και επεμβαίνει στις πράξεις της είναι μαζί όλο το θέμα του παιχνιδιού που, όπως προανέφερα, θα είναι ξεχωριστό για κάθε παίκτη. Αυτό που σίγουρα θα δουν όλοι είναι η διαδρομή από τα χιονισμένα βουνά της Ρωσίας μέχρι το εργοστάσιο που παράγεται χαβιάρι. Θα κονταροχτυπηθούν με τα ορθόδοξα χριστιανικά ιδεώδη. Σε κάθε μπροστινό βήματα θα τους δίνεται και κάτι νέο, αλλόκοτο μπορεί και παράταιρο ή άκυρο. Και όλοι θα καταλήξουν να αναρωτιούνται: τι είναι αυτό που συμβαίνει τώρα;

Το παιχνίδι σίγουρα έχει μια μοναδικότητα που λίγες φορές συναντάμε στο μέσο. Θα δείτε συχνά το gameplay να παίζει ανάμεσα σε μία περιπέτεια τρίτου πρόσωπου και σε ένα 2D pixel-art platformer, με τις δύο προσεγγίσεις του να αντιπροσωπεύουν το παρόν και το παρελθόν αντίστοιχα. Υπάρχει ένα σύστημα level-up που δεν δίνει απολύτως τίποτα στον παίκτη, αλλά η ύπαρξή του με έκανε να εξερευνήσω περισσότερα. Και μπορεί ουσιαστικά να μην κέρδισα τίποτα από αυτό, όμως μου θύμισε κάτι που συνέβη στην αρχή του παιχνιδιού: μετέφερα νερό σε ένα βαρέλι και ο διάολος μου λέει στο αυτί ότι οι «καλοί χριστιανοί» πρέπει να ακολουθούν μοτίβα. Ένιωσα πως οι δημιουργοί του παιχνιδιού με είχαν προειδοποιήσει! Οπότε ασχολήθηκα και με το να συλλέγω πράγματα, κάτι που εν τέλει με έφερε σε επαφή με ιστορίες αμφίβολου πιστότητας της ορθόδοξης πιστής.

Κάθε στιγμή του INDIKA με έκανε να απορώ τι θα συναντήσω αμέσως μετά, είναι τρομερά απρόβλεπτο. Απόλαυσα πολύ τις εκπλήξεις του, όπως και τους απλούς, έξυπνους γρίφους του. Τα αινίγματα του παιχνιδιού σού ψιθυρίζουν διαρκώς «μην ζορίζεσαι, εύκολο είναι» και προσφέρουν ένα χρήσιμο διάλειμμα από την τόσο εν κρυπτώ αφήγηση. Και χαρακτηρίζεται έτσι επειδή μέσω αυτής τίθενται ερωτήματα φιλοσοφικής, υπαρξιακής και ηθικής φύσεως. Μας δίνει χρόνο να τα επεξεργαστούμε και στο τέλος του παιχνιδιού να τα εξηγήσουμε, να καταλάβουμε ποια χορδή της πραγματικότητάς μας άγγιξε.

GOD LOVES CAVIAR… EVEN CANNED

Τεχνικά κοιτώντας το, για το μέγεθος της παραγωγής του έχει εξαιρετικά γραφικά. Υπάρχει λεπτομέρεια στα πρόσωπα των χαρακτήρων και ειδικά η καλόγριά μας είναι σκέτη οπτασία. Είτε κάνει το σταυρό της, είτε τρώει τα νύχια της, ακόμα και όταν απλά παρατηρεί το κενό όλα γίνονται τόσο αληθινά και το immersion χτυπάει κόκκινο. Τα περιβάλλοντα είναι επίσης εντυπωσιακά και συνήθως στολισμένα με εικόνες του Χριστού και της Πανάγιας. Ξεφεύγει όμως και από το θρησκευτικό κλίμα, παρουσιάζοντάς μας με τα σχέδιά του τη μιζέρια και τη βρωμιά που χαρακτήριζε τη ρωσική εποχή των Τσάρων.

Την υψηλού επιπέδου τεχνική δουλειά συμπληρώνει και ο τομέας του ήχου. Τα voice-overs πρωτοστρατούν σε αυτό, όντας πραγματικά φανταστικά και πάλι ξεχωρίζει η προσοχή που έχει δοθεί στο να μεταφερθεί έγκυρα όλο συναισθηματικό και ψυχολογικό σκαμπανέβασμα της πρωταγωνίστριας. Αυτή η καμπύλη στην ερμηνεία της έφτασε στα αυτιά μου στο 100%. Το ίδιο ισχύει και για τον Διάβολο που είναι ένας θεούλης -του κάτω κόσμου φυσικά- εφόσον παίζει καλά τον ρόλο του αφηγητή. Μακριά από τις φωνές, ο ήχος του περιβάλλοντος σε κλειστούς και ανοιχτούς χώρους κινήθηκε στο φάσμα του κάλου, όχι τέλειου, αφού δεν έδειξε να προσπαθεί να με εκπλήξει με κάτι. Έκανε σωστά τη δουλειά του, ήταν ατμοσφαιρικός, μέχρι εκεί.

Τα μοναδικά βέβαια προβλήματα του INDIKA παρατηρήθηκαν στις επιδόσεις του. Συχνά έπεφταν τα frames του και θόλωνε, κάτι που ελπίζω να διορθωθεί με κάποιο update σύντομα γιατί είναι κρίμα. Κατά τα άλλα, δεν ικανοποιήθηκα τόσο από το πόσο κράτησε, αφήνοντάς με να θέλω λίγη ακόμα από την τρέλα του. Δεν φαίνεται ότι του λείπει το οτιδήποτε, άλλα η γοητεία του είναι τέτοια που σε αφήνει στεναχωρημένο σταματώντας σε 3-4 συνολικές ώρες παιχνιδιού.

НА ЗДОРО́ВЬЕ ИНДИКА

Το παιχνίδι-σφηνάκι που ονομάζεται «INDIKA» προκύπτει από την ανάμειξη διαφόρων genres και ως αποτέλεσμα φαντάζει ως μία αλλόκοτη περιπέτεια, που θα λατρευτεί από πολλούς και θα μπερδέψει κάποιους άλλους. Μέσα από τη σύγκρουση της πρωταγωνίστριας με τον σκοταδισμό της θρησκείας και την αλλοπρόσαλλη -μα εύστοχη- οπτικής ενός διαβόλου, αναδύεται ένα διαμάντι που προσφέρει τροφή για σκέψη σε όλο το ηθικό και φιλοσοφικό φάσμα της κουλτούρας που στέκεται κάτω από την ομπρελά της ορθοδοξίας και όχι μόνο. Μπορεί να είναι μικρό και στερείται πραγμάτων, όμως έχει να δώσει τόσα πολλά σε οποίον έχει την όρεξη να χαθεί μέσα σε αυτόν τον υπέροχα μίζερο και γεμάτο ερωτήματα κόσμο του.

Ευχαριστούμε τις Odd Meter και 11 bit Studios για την παροχή του review copy!