Λατρεύω ένα καλό combat system. Soulslikes, roguelikes και όλα τα συναφή. Η αίσθηση που προσφέρει ένα φαινομενικά ανίκητο boss όταν καταστρέφεται είναι μοναδική. Μερικές φορές, ωστόσο, ακόμη και οι σκληρότεροι παίκτες χρειάζονται ένα διάλλειμα από τη σφαγή. Εδώ εμφανίζεται το Keeper, ένα ιδιαίτερο adventure game με έμφαση στην ιστορία του, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα μηδενικό διάλογο. Το trailer και η περιγραφή μού τράβηξαν αμέσως το ενδιαφέρον και έτσι βούτηξα απευθείας μόλις μου προσφέρθηκε η ευκαιρία. Το αν έκανα σωστή επιλογή ή όχι μένει να το δούμε στη συνέχεια.
Η ιστορία του Keeper είναι ένα ασυνήθιστο μυστήριο. Το παιχνίδι λαμβάνει χώρα σε ένα απομακρυσμένο νησί, όπου ένας ξεχασμένος φάρος στέκεται ανενεργός δίπλα στη θάλασσα. Νιώθοντας μια μυστηριώδη αίσθηση πως έχει έναν στόχο να πετύχει, ξυπνάει. Την ίδια στιγμή, ένα πουλί με όνομα Twig ξεκόβεται από το σμήνος του λόγω μίας μαύρης διαφθοράς που έχει εξαπλωθεί στο περιβάλλον και το κυνηγά. Η Twig, θαρρώ πως είναι θηλυκό, δημιουργεί μία σύνδεση με τον φάρο και μαζί ξεκινούν μία σουρεαλιστικά απόκοσμη περιπέτεια για να καθαρίσουν τον κόσμο από τη διαφθορά.
Το Keeper αψηφά τους συνηθισμένους νόμους της γραφής και μας παραδίδει την ιστορία του με έναν μοναδικό τρόπο. Η ανυπαρξία των λέξεων και του διαλόγου που έχουμε συνηθίσει να μας κατευθύνει, αφήνει ανοιχτή την πόρτα για μία αληθινά παραμυθένια αφήγηση. Αντί να καταλαβαίνουμε μια πλοκή μέσα από τις γραμμένα δοσμένες ιδέες του συγγραφέα, στο Keeper μπορείς μονάχα να νιώσεις τον κόσμο γύρω σου, σαν τότε που ήμασταν μικροί και βλέπαμε τις εικόνες στα βιβλία. Το τι συνέβη στη πραγματικότητα αποτελεί μία προσωπική σου εμπειρία και εξαρτάται από τον τρόπο που εσύ μοναδικά βίωσες το ταξίδι σου μέσα στο παραμύθι του Keeper.
WHATA WONDERFUL WORLD
Η αφήγηση του Keeper σίγουρα αποτελεί ένα από τα δυνατά του σημεία, όμως ο αληθινός πρωταγωνιστής, χωρίς τον οποίο θα ήταν αδύνατο να εξιστορηθεί ένας τέτοιος τίτλος, είναι ο κόσμος. Τα περιβάλλοντα του Keeper μοιάζουν άκρως εξωγήινα. Μπορεί να διασχίζεις δάση, βουνά και θάλασσες, ωστόσο τίποτα από αυτά δεν φαίνεται γνώριμο. Η αίσθηση του αγνώστου παραμένει και κάθε φορά που συναντάς οτιδήποτε ζωντανό. Κάθε ύπαρξη στο Keeper, όμορφη ή άσχημη, καλή ή μοχθηρή, αποτελεί κάτι πρωτόγνωρο. Η ανακάλυψη αυτού του κόσμου είναι για εμένα το μεγαλύτερο ατού του παιχνιδιού.
Βέβαια, ακόμη και ένα τόσο ευφάνταστο περιβάλλον θα μπορούσε να απογοητεύσει αν δεν έφτανε σωστά στα μάτια του παίκτη. Ευτυχώς για εμάς, τα παιδιά στη Double Fine Productions ξέρουν ακριβώς τι κάνουν. Τα χρώματα και τα textures είναι άρτια, με κάθε κομμάτι του κόσμου να φαντάζει ζωγραφισμένο με πινέλο, ακόμη και αν το παιχνίδι είναι 3D. Τα animations ενισχύουν την παραμυθένια αίσθηση ενώ η κάμερα –την οποία κουνά αυτόματα το παιχνίδι– παραδίδει πάντοτε τις καλύτερες οπτικές γωνίες για πανέμορφες εικόνες.
Σε απόλυτη αντίθεση με τον περίπλοκο και ιδιαίτερο κόσμο του Keeper, το κομμάτι του gameplay παίρνει ένα απλούστερο μονοπάτι. Οι μόνες ικανότητες που έχεις καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού είναι να περπατάς, να πηδάς, να ρίχνεις φως από τη λάμπα-κεφάλι σου και να στέλνεις το Twig να κουνά αντικείμενα. Για το πρώτο τρίτο του παιχνιδιού, ένιωθα μια δυσκολία κάθε φορά που ξεκινούσα το παιχνίδι. Όχι κυριολεκτική δυσκολία από τους μηχανισμούς του gameplay, αλλά από τη μονοτονία του χειρισμού. Ο φάρος είναι αργός και άγαρμπος στον χειρισμό του, ενώ τα παζλ με το ζόρι αξίζουν την ονομασία τους.
Οι λύσεις θα μπορούσαν να βρεθούν σε επιτραπέζια «3-99 ετών» ενώ ακόμη και σε εκείνα που ίσως να χρειάζονταν λίγο περαιτέρω σκέψη, η αυτόματη κάμερα σε καθοδηγεί προς τη λύση. Το χειρότερο, όμως, θέμα που δημιουργεί η κάμερα είναι στην εξερεύνηση. Έπιασα τον εαυτό μου άπειρες φορές να προσπαθεί να γυρίσει την κάμερα προς μία κατεύθυνση, μόνο για να αποτύχω και να στριφογυρίζω το φως του φάρου που έχει κάνει κατάληψη της κίνησης του δεξιού μοχλού.
Και πάνω ακριβώς στη στιγμή που θα έλεγα πως βαρέθηκα το παιχνίδι, το Keeper αναποδογυρίζει και ξαναβάζει το χειριστήριο στα χέρια μου. Τα επόμενα δύο τρίτα του παιχνιδιού (τα Chapter 2 και Chapter 3 δηλαδή ) συστήνουν δύο απόλυτα διαφορετικές μορφές για τον φάρο. Στην ουσία, η ύπαρξη του φάρου είναι συγκεντρωμένη στο γυάλινο κεφάλι του που εκπέμπει το φως. Οτιδήποτε άλλο είναι απλώς μία στολή που φορά. Συνεπώς, ο «φάρος» μπορεί να αλλάξει εντελώς το «σώμα» του αν οι περιστάσεις το επιτρέπουν. Όταν αφήσεις, λοιπόν, πίσω σου το Chapter 1, αφήνεις και το δυσκίνητο gameplay και συναντάς τη διασκεδαστική πλευρά του Keeper.
Για spoiler λόγους δεν θα αποκαλύψω τις υπόλοιπες μορφές του φάρου, όμως το κρίσιμο κομμάτι όλων τους είναι πως αυξάνουν την ταχύτητα και την ευελιξία του χειρισμού. Ξαφνικά, το Keeper δεν είναι ένα αργό και εύκολο puzzle game με ωραία αισθητική, αλλά ένας πανέμορφος adventure τίτλος με περιστασιακούς γρίφους να συνοδεύουν το υπόλοιπο gameplay.Φυσικά, δεν εννοώ πως θα δούμε βραβεία για το καλύτερο platformer να απονέμονται στο Keeper, ούτε πως θα σου λείψει το παιχνίδι αφού το τελειώσεις λόγω των μηχανισμών του. Η Double Fine Productions έδωσε ακριβώς όση δράση χρειάζεται ώστε να μπορέσουμε να ανακαλύψουμε τη μαγεία του κόσμου που έφτιαξαν με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μας. Δεν ξέρω αν θα είχα καταφέρει να το τελειώσω εάν παρέμενε ο αρχικός χειρισμός.
Όπως συνηθίζω στα reviews μου, αυτή η προτελευταία παράγραφος είναι αφιερωμένη στα honorable mentions που αξίζουν μία μικρή αναφορά πριν το τελικό πόρισμα. Όσον αφορά τον τεχνικό τομέα, το Keeper είναι μαθητής του Β. Το παιχνίδι τρέχει αρκετά καλά σε γενικές γραμμές, με ορισμένα κολλήματα όταν χρειάζεται να φορτώσει μία μεγαλύτερη περιοχή ή ένα δυνατό εφέ. Δοκίμασα να κατεβάσω όλες τις ρυθμίσεις μιας και το έπαιζα στο PC, αλλά δεν κατάφερα να εξαλείψω το πρόβλημα. Από την άλλη, η μουσική ταιριάζει γάντι με όλες τις σκηνές που μπορεί να συναντήσεις, κάτι που ισχύει και για το sound design καθολικά. Δεν θα παίζεις το soundtrack σε επανάληψη μέχρι να γεράσεις λες και είναι το Dark Souls III, αλλά θαρρώ πως δεν θα έχεις κανένα παράπονο.
Το Keeper ήταν για εμένα ένα συναισθηματικό χάος. Η αρχή του τίτλου με έφερε κοντά στο να παραιτηθώ από το SAVE THE GAME και να ανοίξω μία φάρμα όσο πιο μακριά γίνεται από τα video games. Ωστόσο, η λύτρωση που προσέφεραν τα Chapters 2 και 3 ήταν αρκετή για να ευχαριστηθώ σε μεγάλο βαθμό το παιχνίδι. Δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο θα το πρότεινα σε μία χρονιά τόσο γεμάτη από εξαιρετικά παιχνίδια, όμως αδιαμφησβήτητα προσφέρει μία διαφορετική εμπειρία από το μέσο video game. Αν σε τραβάει η μοναδική αισθητική του ή είσαι ήδη συνδρομητής του Xbox Game Pass, το Keeper αποτελεί ένα εξαιρετικό καθάρισμα παλέτας μέσα σε μία εκρηκτική χρονιά για το σύγχρονο gaming.
Ευχαριστούμε πολύ το Xbox για την παροχή του review copy!
