Ο Kazuma Kiryu ξαναχτυπά!

Έχουμε τη συνέχεια μίας απίστευτης – κατά την άποψη μου πάντα – σειράς που δεν έχει πάψει να εκπλήσσει. Αμφιταλαντεύτηκα αρκετά ως προς το πώς πρέπει να προσεγγίσω αυτή την κριτική. Αν πρέπει δηλαδή να απευθυνθώ στον κόσμο που είναι ήδη είναι εξοικειωμένος με τη σειρά ή σε αυτούς που θέλουν τώρα να την πρωτο-εξερευνήσουν. Γέρνω προς την πρώτη επιλογή λόγω του σημείου που καλύπτει για το franchise το Like a Dragon: Gaiden.

Αρχικά να ξεκαθαρίσω πως ούτε εγώ ο ίδιος δεν έχω προλάβει να παίξω ολόκληρη την σειρά. Έκανα την αρχή με το Yakuza 3 και μετά τα πήρα παραμάζωμα. Πιστέψτε με, δεν έχω περάσει καλύτερα στην ζωή μου συνολικά με ένα franchise. Ως κάποιος που έχει μία ιδιαίτερη αγάπη προς την ιαπωνική κουλτούρα και που αγαπάει τις καλές τρελοϊστορίες, τα Yakuza ίσως είναι και τα αγαπημένα μου παιχνίδια ever, κυρίως χάρις στον πρωταγωνιστή τους, Kazuma Kiryu, που έχει κατακτήσει μία ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου. Παρεμπιπτόντως, γνωρίζω φυσικά πως πλέον όλα ονομάζονται «Like a Dragon», αλλά για να μην μπλέξουμε τα μπούτια μας θα τα λέμε «Yakuza», εντάξει, εντάξει;

ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ SOTENBORI

Όπως πολύ καλά καταλάβατε, η ιστορία του (εν συντομία) Gaiden διαδραματίζεται στο Sotenbori, μία πόλη στην οποία, επί Yakuza 0, πέρασα αμέτρητες ώρες να παίζω ως Goro Majima, δέρνοντας κόσμο αλλά και προσλαμβάνοντας κοπέλες στο καμπαρέ μου - σε βλέπω πίσω από την οθόνη μην κρίνεις. Οι αλλαγές που γνώρισε η πολιτεία για το Gaiden και είναι και δεν είναι εκεί. Για παράδειγμα, κάποια εμβληματικά μαγαζιά όπως το «Grand» βρίσκονται ακόμα εκεί, αλλά δίχως επιλογή αλληλεπίδρασης. Άλλες μικρότερες τοποθεσίες και μαγαζάκια που επισκεπτόμουν και δειπνούσα Yakuza 0 ή δεν υπάρχουν καθόλου. Γενικότερα, το Sotenbori δεν έχει πολλά να προσφέρει πλην των καθιερωμένων δραστηριοτήτων των Yakuza παιχνιδιών, ασχέτως που όλες τους παραμένουν εξίσου διασκεδαστικές.

Με ενόχλησε αρκετά το πόσο έρημη μου φάνηκε η κεντρική τοποθεσία σε σχέση με παλιότερους τίτλους, ιδίως σε ό,τι έχει να κάνει με τους NPC’s που κυκλοφορούν σε αυτή. Πίστευα πως με τη δύναμη των νέων κονσολών θα αντίκριζα κάτι πιο γεμάτο και ζωντανό, αντιθέτως όμως περπάτησα και σε κεντρικούς δρόμους που δεν είχαν ούτε έναν χαρακτήρα να βαδίζει σε αυτούς. Ευτυχώς που εξερευνώντας τα στενά του βρήκα side missions που θύμιζαν παλιό καλό Yakuza, με τις πολύ όμορφες μικρο-ιστορίες που ξεδιπλώνονται στην πόλη αλλά και τα “χαζά” Yakuza-like συμβάντα που δεν φέρουν και δεν επιζητούν καμία σοβαρότητα.

ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ SOTENBORI VOL. 2

Όσοι έχετε παίξει όλα τα Yakuza σίγουρα θα γνωρίζετε εκ της ευρύτερης ιστορίας πως ο Kiryu μας είχε αφήσει χρόνους, έχοντας κάνει όμως την εμφάνισή του στο Yakuza: Like a Dragon. Πουθενά δεν αναφερόταν όμως το τι είχε γίνει στα χρόνια που μεσολάβησαν της εξαφάνισής του και της επιστροφής του από τη νέκρα. Αυτή τη δουλειά έρχεται να κάνει το Gaiden, έχοντας βαλθεί να μας εξηγήσει τι πραγματικά συνέβη στον Kiryu, αλλά και σε άλλα πρόσωπα των οποίων οι προθέσεις και οι ταυτότητες αποτελούσαν ένα μυστήριο.

Πιο συγκεκριμένα, ο Kiryu πλέον είναι μέλος μιας μυστικής οργάνωσης, η οποία με την συναίνεσή του οργάνωσε τη διάδοση του ψεύτικου θανάτου του, έτσι ώστε να αποτρέψει τους εχθρούς του από το να βλάψουν τους δικούς του ανθρώπους. Έτσι, όντας πια νεκρός στα χαρτιά, ο Kiryu ζει μία απόλυτα μυστική ζωή σαν «Joryu», ως ένας πράκτορας που πραγματοποιηθεί θελήματα για την οργάνωση που υπηρετεί. Το σκληρό της υπόθεσης είναι πως έχει απαρνηθεί όλα όσα ήξερε για την παλιά του ζωή, χωρίς όμως να διαγράψει τις αξίες του και την αγάπη του για τους δικούς του, αφού όλα γίνονται για χάρη τους και η οποιαδήποτε αναποδιά και αποκάλυψη της ταυτότητάς του στον κόσμο θα προέβαινε στην εξολόθρευση αυτών από τους από πάνω του.

Το ανεπιθύμητο κακό θα συμβεί όμως και έτσι το παιχνίδι οδηγείται σε ένα μπαράζ  γεγονότων, που εξηγούν τα παρασκήνια της διάλυσης της Tojo Clan αλλά και της Omi Alliance. Αξιοσημείωτο το ότι μέσα σε όλη αυτή την προϊστορία το παιχνίδι μπορεί εύκολα να σταθεί και μόνο του. Ακόμα και κάποιος που δεν γνωρίζει όλη την ιστορία των Yakuza μπορεί να παρακολουθήσει τα γεγονότα χωρίς και να βγάλει κάποια άκρη. Αυτό που με ξεπερνάει όμως γνωρίζοντας αρκετά είναι το πώς η Ryu Ga Gotoku συνεχίζει να συνδυάζει τις ιστορίες της ακόμα και μετά από τόσες κυκλοφορίες στο ίδιο σύμπαν. Δεν αναφέρονται μόνο σε άτακτες τοποθεσίες γεγονότων έτσι απλά για να αναφερθούν. Είδα πετυχημένες αναφορές που ταίριαξαν όμορφα τα γεγονότα το χθες με το σήμερα και το αύριο, που είναι γνωστές από ό,τι προηγείται και ακολουθεί στο Yakuza χρονολόγιο. Αυτό ήταν στο κάτω-κάτω και το νόημα της κυκλοφορίας του Gaiden.

ΞΥΛΟ ΞΥΛΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΞΥΛΟ

Αν τα Yakuza κάνουν κάτι καλά πέραν του να λένε μία καλή ιστορία είναι να προσφέρουν δράση και πάρα πολύ καλό ξύλο. Ούτε αυτό, λοιπόν, λείπει από το Gaiden, αφού με το ξεκίνημα του παιχνιδιού βλέπουμε ένα νέο fighting style που έχει υιοθετήσει ο Kiryu, το οποίο θυμίζει κάποια παλαιότερα ευέλικτα styles, αλλά τώρα συνδυάζεται με διάφορα gadgets που κέρδισε από τον ρόλο του πράκτορα. Μπορεί αυτά να μην είναι ιδιαίτερα χρήσιμα, αλλά μπορούν να χρησιμοποιηθούν άνετα και να είναι πολύ διασκεδαστικά. Πάνω-κάτω και εκτός των παραπάνω μικρών προσθηκών, το combat system είναι αυτό που έχουμε αγαπήσει στα Yakuza, όπως το έχουμε μάθει όλα αυτά τα χρόνια. Βίαια finishers, αντικείμενα να πετιούνται δεξιά και αριστερά και σαγόνια να πέφτουν στο πάτωμα. Τα abilities αναβαθμίζονται με τον ίδιο τρόπο που γνωρίζουμε εδώ και χρόνια, με τα χρήματα που μαζεύετε αλλά και από τους πόντους που θα κερδίσετε ολοκληρώνοντας sub-missions.

KAZUMA KIRYU

Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος, αλλά δεν μπορούσα να μην αφιερώσω μια παράγραφο στον πρωταγωνιστή του τίτλου. Πραγματικά πιστεύω πως ο Kiryu είναι ένας από τους πιο καλογραμμένους χαρακτήρες της gaming βιομηχανίας. Δεν έχω βρει ακόμα κάποιον άλλο που καταφέρνει μετά από τόσους τίτλους και γεγονότα να με συνεπάρει με τα λεγόμενά του. Από την πρώτη φορά που τον γνώρισα έκανε την διαφορά. Το Gaiden με επηρέασε ακόμα περισσότερο γιατί είναι το πιο συναισθηματικό Yakuza που έχω παίξει. Ίσως να ευθύνεται και ο Τakaya Kuroda, που είναι ένας απίστευτος ηθοποιός και με τη φωνή και την προσωπικότητα που έχει δώσει στον Kiryu μου έχει μείνει ανεξίτηλος. Γοητεύομαι από τoν συγκεκριμένο χαρακτήρα και σε όσους αρέσει έστω και λίγο αυτός ο πρωταγωνιστής σας διαβεβαιώ πως μετά το Gaiden θα τον λατρέψετε ακόμα περισσότερο. Το ταξίδι του σε αυτό το παιχνίδι αξίζει και μόνο για αυτήν την στιγμή, εφόσον μας δείχνει νέες πλευρές του χαρακτήρα που δεν τις είχαμε δει, αν όχι ποτέ, ίσως σε όχι τόσο μεγάλο βαθμό.

Το Like a Dragon Gaiden: The Man Who Erased His Name καταφέρνει με την ιστορία του να κρατήσει τον παίχτη καθηλωμένο στην καρέκλα του και να του δώσει τις απαντήσεις που έψαχνε σε προηγούμενους τίτλους, αλλά και νέες πληροφορίες που θα του χρειαστούν για τη συνέχεια της ιστορίας. Το Sotenbori δεν μπορεί να αντικαταστήσει το Kamurocho, ωστόσο προσφέρει μία όμορφη Yakuza εμπειρία. Το gameplay μπορεί να μην έχει τρομερές προσθήκες, αλλά παραμένει ένα καλό, ορθόδοξο Υakuza, μοιράζοντας άπλετο ξύλο και προσφέροντας αρκετή διασκέδαση. Αν θέλετε να μείνετε ενημερωμένοι για όλη την ιστορία της σειράς αλλά και να βιώσετε μια πολύ ευχάριστη εμπειρία σας το συνιστούμε ανεπιφύλακτα.

Ευχαριστούμε πολύ τη Zegetron για την παροχή του review copy!