Ίσα που κατάφερε να σηκωθεί.

Ένας νέος τίτλος με όνομα Lords of The Fallen κυκλοφόρησε το 2014 ως το πρώτο Soulslike που δεν προήρθε από την FromSoftware. Η αντίδραση των παικτών ήταν μικτή. Πολλοί μπορεί να μην εξέφρασαν τις αρνητικές σκέψεις τους τη στιγμή του λανσαρίσματος, όμως με το πέρασμα των χρόνων, και τη δραματική αύξηση του αριθμού των Souls παικτών, το αρχικό Lords of The Fallen απέκτησε μία ιδιαίτερα κακή φήμη. Μία φήμη που παρέμεινε κολλημένη με τα Soulslikes των υπόλοιπων studio για αρκετά χρόνια. Τη κατάρα αυτή ξεκίνησε να σπάει το Nioh, και παρόλο που ακόμη μας χτύπαγαν στο πρόσωπο οι άθλιες κυκλοφορίες, φαινόταν ένα αχνό φως στο τέλος του τούνελ.

Μετά από τη βαρετή ιστορική αναδρομή μου, γυρνάμε στο σήμερα όπου τα “καλά” Soulslikes δεν είναι πλέον όνειρα που βλέπεις όταν έχεις 39 πυρετό. Σχεδόν δύο χρόνια μετά τη κυκλοφορία του Elden Ring και με το DLC του ακόμη σε ανάπτυξη, ένα κενό έχει ανοίξει στη πλέον τεράστια Souls κοινότητα. Το κενό αυτό έρχεται να καλύψει το Lords of The Fallen……(2023)? Μπορεί να κρατά την ίδια ακριβώς ονομασία με τον αποτυχημένο πρόγονο του, όμως οι ομοιότητες σταματούν εκεί. Μιλάμε για ένα ολικό reboot του franchise, για μία κυκλοφορία που κατάφερε να απογειωθεί με τα δυνατά της θεμέλια, μόνο και μόνο για να τη κρατήσουν αγκυροβολημένη στο έδαφος σαν χαρταετό οι πολλαπλές της αστοχίες.

ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΝΕΚΡΟΣ

To νέο Lords of The Fallen διαδραματίζεται στο διαλυμένο βασίλειο του Mournstead, ένα μέρος στο οποίο οι παίκτες θα συναντήσουν κάστρα, μπουντρούμια, βάλτους και οτιδήποτε άλλο θα περίμενε κανείς από ένα dark fantasy RPG. Η μοναδικότητα του συγκεκριμένου τίτλου, βέβαια, κρύβεται σε κοινή θέα. Ένα μαγικό φανάρι επιλέγει τον παίκτη για να σταθεί ενάντια στον δαίμονα θεό Adyr, και του χαρίζει πρόσβαση στο Umbral, κόσμο των νεκρών. Ο μηχανισμός αυτός παρέχει πολλά παραπάνω από απλώς έναν τρόπο για να μπορεί να αναστηθεί ο παίκτης, καθώς επιτρέπει στους developers να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον πολυδιάστατο, με πολλαπλές διαδρομές και shortcuts που μπορούν να ανακαλυφθούν μόνο με σωστή χρήση του Umbral Lamp. Η επιρροή του Lordran, και του πρώτου Dark Souls γενικότερα, είναι ξεκάθαρη στο level design του Lords of The Fallen, και το διαχωρίζει ξεκάθαρα από τα υπόλοιπα AA Soulslikes της αγοράς.

Κατά πάσα πιθανότητα, αν έχετε ακούσει τυχαία κάποια πράγματα για το παιχνίδι στα social media, θα ενδιαφέρεστε να μάθετε παραπάνω είτε και τα τεχνικά προβλήματα του τίτλου είτε για το “αναβαθμισμένο” combat που αρκετοί ισχυρίζονται πως έχει. Well….η αλήθεια είναι πως τα πράγματα δεν είναι τόσο άσπρα και μαύρα όσο μπορεί να ακούγονται. Ας ασχοληθούμε, αρχικά, για λίγο με τα θέματα του τεχνικού τομέα, μιας και τα περισσότερα έχουν ήδη αντιμετωπιστεί. Με όλα τα ψεγάδια που κουβαλάνε μαζί τους οι μεγάλες κυκλοφορίες πλέον, έχω μάθει να είμαι επιφυλακτικός όσον αφορά τη επίδοση των παιχνιδιών, ειδικά όταν μιλάμε για multi-platform τίτλους. Αυτό που δεν περίμενα με τίποτα, όμως, είναι ένα παιχνίδι σαν το Lords of The Fallen να αδυνατεί να κρατήσει σταθερό framerate στο PS5. Δεν μιλάμε για γιγάντιο open-world ή για γραφικά που ρίχνουν σαγόνια, αλλά ακόμη και εδώ παίρνουμε στα χέρια μας παιχνίδια που, αδιαμφησβήτητα, δεν ήταν ακόμη έτοιμα. Στη περίπτωση του Lords of The Fallen, ευτυχώς, οι developers κατάφεραν και διόρθωσαν τα περισσότερα εμφανή προβλήματα μέσα σε 2 εβδομάδες από τη κυκλοφορία, τουλάχιστον για την έκδοση του PS5 που δοκίμασα προσωπικά. Για όσους παίζουν σε άλλες πλατφόρμες, ειδικά σε PC, θα συμβούλευα να ρίξετε μία ματιά στα πιο πρόσφατα σχόλια του Steam πριν ξοδέψετε τα χρήματα σας.

ATTACK, BLOCK, DODGE, REPEAT

Με το performance τακτοποιημένο, είναι καιρός να μιλήσουμε για τα πραγματικά ουσιώδη κομμάτια του παιχνιδιού, με βασικό πρωταγωνιστή το σύστημα μάχης. Τα βασικά του Soulslike combat παραμένουν απαράλλακτα. Έχεις light, heavy και charge attacks, roll και dash (όταν χρησιμοποιείς lock-on) για να αποφύγεις επιθέσεις και φυσικά block/parry αν ψάχνεις μία λιγότερο ριψοκίνδυνη προσέγγιση. Η χαρακτηριστική πινελιά που προσθέτει σε αυτή τη φόρμουλα το Lords of The Fallen είναι η δυνατότητα αλλαγής από one-handed σε two-handed wielding του όπλου σου μέσα στο ήδη εκτελούμενο combo. Έτσι, ξεκλειδώνεται η δυνατότητα για περισσότερα, μεγαλύτερα και, το πιο σημαντικό, γρηγορότερα combos. Βέβαια, αφού περάσεις αρκετή ώρα στο Mournstead θα γυρίσεις πίσω στην αρχή του κύκλου, στο παλιό καλό και τεσταρισμένο R1/RB spam, με τη μικρή προσθήκη του Δ/Y ενδιάμεσα για την αλλαγή του wielding. Και αυτό γιατί, με τον αριθμό των εχθρών που θα συναντήσεις στις 40 ώρες παιχνιδιού, οι πειραματισμοί γίνονται πολύ γρήγορα ρουτίνα.

Οι εχθροί στο Lords of The Fallen είναι πολλοί. Και δεν εννοώ “πολλοί” με την έννοια τις σχεδιαστικής ποικιλομορφίας. Όχι, όχι, όχι. Εννοώ ……..Υπερβολικά. Πολλοί. Εχθροί. Τα τόσο προσεγμένα και καλοφτιαγμένα επίπεδα, για τα οποία μίλησα παραπάνω, ξεχειλίζουν από mobs. Κατανοώ πως μία τέτοια σχεδιαστική επιλογή είναι καλοδεχούμενη από μία συγκεκριμένη μερίδα παικτών, όμως εγώ το βρήκα ασφυκτικό και ταυτόχρονα μίζερο και βαρετό. Προς υπεράσπιση των σχεδιαστών, φαίνεται πως εκτιμούν αληθινά το feedback που έλαβαν από τους παίκτες τους και κυκλοφόρησαν ένα ακόμη patch με σκοπό τη μείωση του enemy aggro range, δηλαδή του πόσο μακριά χρειάζεται να είναι ο παίκτης για να “ενεργοποιήσει” τον εχθρό. Η αλλαγή αυτή σίγουρα ελαττώνει την πίεση που δέχεσαι, ειδικά σε επίπεδα με στρατούς από ranged εχθρούς με τόξα και βαλλίστρες, αλλά αδυνατεί να αντιμετωπίσει τον πυρήνα του προβλήματος. Το γεγονός ότι ξόδεψαν χρόνο, χρήματα και ενέργεια στη δημιουργία λεπτομερών επιπέδων είναι ένα έξτρα αγκάθι στο πλευρό μου. Σε όλα τα παιχνίδια, αλλά ακόμη περισσότερο στα Soulslikes, θέλω να εξερευνώ τα επίπεδα αργά και μεθοδικά, να ανακαλύπτω κάθε item, side quest ή collectable που θα μπορούσε να κρύβεται εκεί. Δυστυχώς, το Lords of The Fallen σε αναγκάζει να σκοτώνεις μονίμως ομάδες εχθρών, έως ότου βαρεθείς να σπαμάρεις R1-Δ-R1 και φύγεις κατευθείαν για το μεγάλο Boss του επιπέδου.

Παρά τα στραβοπατήματα που έχω αναφέρει μέχρι τώρα, οφείλω να ομολογήσω πως το Lords of The Fallen με εξέπληξε πάρα πολύ με τον οπτικό του τομέα. Έχοντας συνηθίσει τα βαρετά, μονόχρωμα AA Soulslikes (βλέπε Mortal Shell, Thymesia κ.α.), δεν περίμενα σε καμία περίπτωση να δω τόση ποικιλία σε περιβάλλοντα και εχθρούς. Ιδιαίτερα όταν μιλάμε για τα Boss Fights, οι αρένες, ο σχεδιασμός, ακόμα και το moveset των bosses είναι καθαρό dark fantasy και, προσωπικά, το art direction μου θύμισε blasphemous περισσότερο από dark souls. Φυσικά, αν μιλήσουμε καθαρά για γραφικά, το Lords of The Fallen δεν είναι τίποτα φανταχτερό. Έχει αποδειχθεί άπειρες φορές, όμως, πως τα πολύγωνα δεν είναι ο μόνος δρόμος για να έχεις ένα όμορφο παιχνίδι.

Η εμπειρία που προσφέρει το Lords of The Fallen δεν είναι άσπρη ή μαύρη. Το reboot παίρνει άριστα σε όλα τα βασικά σημεία που επιβάλλεται να έχει ένα αξιόλογο Soulslike. Δυστυχώς, με μονάχα δυνατά θεμέλια δεν μπορεί να χτιστεί ένα Κολοσσαίο. Η υπερβολική πυκνότητα των εχθρών σχεδόν αμαυρώνει όλα τα θετικά που προσφέρουν τα πολυδιάστατα περιβάλλοντα και το σκοτεινό art direction. Η αφοσίωση, όμως, των δημιουργών του παιχνιδιού είναι ξεκάθαρη. Παρόλο, λοιπόν, που το Lords of The Fallen δεν ικανοποίησε τις προσδοκίες μου, είμαι ενθουσιασμένος για το μέλλον του studio και, γιατί όχι, ένα πιθανό sequel.

Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!