Επιτραπέζια απόλαυση!

Η σειρά παιχνιδιών Mario Party κατέχει, για πολλούς λόγους, το δικό της θάλαμο στο συνωστισμένο ξενοδοχείο των games που τόσα χρόνια φιλοξενούνταν στην καρδιά μου. Μοιραζόμαστε αρχικά την ίδια ηλικία, εφόσον βαδίζουμε στον απρόβλεπτο αυτό κόσμο 23 χρόνια τώρα και συμπερασματικά παρακολουθώ όλη την πειραματική της πορεία από το 1998 μέχρι σήμερα. Επιπλέον, της είμαι αιωνίως ευγνώμων για την -κάποτε ουτοπική- γεφύρωση των δύο προσωπικά αγαπημένων μου τρόπων χαροκοπίου: τα video games και τα επιτραπέζια παιχνίδια. Ομολογουμένως, το franchise έδειξε να λαχανιάζει την εποχή των Mario Party 9 και 10, κάτι που κατέστη την ιδέα της ριζικής μετάλλαξης της δομής τους σε επιτακτική ανάγκη.

Η cardio προπόνηση όμως έπεσε βαριά στη Nintendo, που υποτροπίασε με το Super Mario Party του 2018, αφού το άμοιρο Switch exclusive δεν τερμάτισε ποτέ, στην προσπάθειά του να εμφανιστεί ως σωτήριο reboot. Τρία έτη αργότερα και το παράπτωμα της NDcube διορθώνεται με την κυκλοφορία του Mario Party Superstars, κρεμώντας στο πέτο του την ετικέτα του πραγματικού sequel. Μολονότι δεν πρόκειται ποτέ να αντικαταστήσει την αξία ενός φυσικής μορφής επιτραπέζιου παιγνίου, το Mario Party Superstars πλησιάζει επικίνδυνα τη σύγχρονη επιτομή των ψηφιακών board games και στέκεται ως ιδανικό alter ego τους στο παράλληλο σύμπαν όπου όλα γυρνούν στο digital.

ALL-STAR (MINI) GAME

Από μόνη της η τοποθέτηση του όρου «Superstars» στον τίτλο και το εξώφυλλο του παιχνιδιού δημιουργεί μία σοβαρή υπόσχεση elite περιεχομένου στον υποψήφιο καταναλωτή. Μία βαριά υπόσχεση που σέβεται και εκπληρώνει, καθότι το Mario Party Superstars γιορτάζει τον ίδιο του τον εαυτό, συγκεντρώνοντας μία λίστα από τα κορυφαία mini games της οικογένειάς του, ως καλεσμένους σε ένα ιδιαίτερα επιλεκτικό πακέτο. Το αποτέλεσμα κρύβεται πίσω από το ολοστρόγγυλο «100» στον αριθμό των διαθέσιμων mini games, που είναι παραπάνω από αρκετά σαν ρόστερ, σε αντίθεση με τα μόλις 5 κλασικά ταμπλό, στα οποία απλώνονται τα Nintendoπιόνια μας.

Είναι αχαριστία αν παραδεχθώ πως θα ήθελα περισσότερα boards; Δεν είναι ότι κοιτάω στα δόντια το γάιδαρο που μου χάρισαν, απλά αναλογίζομαι το potential της αξιοποίησης ακόμα περισσότερων interactive πιστών, ιδίως όταν προϋπάρχουν 11 ακόμη main τίτλοι. Προς υπεράσπισή τους όμως, το αντίκρισμα των λατρεμένων μου Woody Woods και Horror Lands όσο να ‘ναι με λύγισε. Η ουσιαστική ουσιώδης ουσία όμως εμφανίζεται στις 100 προαναφερθείσες δραστηριότητες που διακόπτουν την επιτραπέζια ροή αφού -όπως δηλώνουν- είναι οι καλύτερες των καλυτέρων. Η Nintendo υπογράμμισε με το μαρκαδόρο του fan service την πλειονότητα των mini games που αγαπούν οι Mariopartάκηδες, προσθαφαιρόντας κάθε κατάλληλο ή περιττό εξ αυτών από την τελική κυκλοφορία.

Αυτό βέβαια που μου έκλεισε περισσότερο το μάτι, με ρυθμούς σπασμωδικού τικ, είναι το άπλωμα ενός επιμήκους retro παπύρου, που μου πρόσφερε κάθε φορά τη δυνατότητα να καθορίσω τα όσα θα συναντήσω σε ένα πλήρες παιχνίδι 10 ή και περισσότερων γύρων. Το συγκινητικό prompt επιλογής ανάμεσα σε περιεχόμενο των GameCube ή Nintendo 64 προσθέτει πολυψήφιους βαθμούς νοσταλγίας, μία στάση που δεν διέθετε το Super Mario Party, αφού έδειχνε να αδιαφορεί για την κληρονομιά των προγόνων του. Οι customizable εκδοχές κάθε παρτίδας απέτρεψαν τις ώρες ενασχόλησης εμού και της παρέας μου με το παιχνίδι από το να είναι έστω λίγο βαρετές.

Δεν ξέρω τι άλλο χρειάζεται να κάνει η σειρά Mario Party για να αποδείξει πως είναι η κατ’ εξοχήν παρεΐστικη video game επιλογή, ανεξαρτήτως του πόσο ανάβουν κάθε φορά τα αίματα ήδη από την είσοδο του cartridge στην κονσόλα. Τα board games φημίζονται για την έξαρση του ανταγωνισμού που προκαλούν και το συγκεκριμένο δεν διαφέρει ποσώς. Δεν είναι τυχαίο που η βασιλική οικογένεια της Αγγλίας απαγορεύει γραπτώς τη διασκέδαση με Monopoly και τα παρεμφερή παιχνίδια. Όταν έχει ορέξεις, το Mario Party Superstars είναι ικανό να ενώσει οικογενειακά μέλη διαφόρων ηλικιών, όπως και να χαλάσει φιλίες με τα όσα λαμβάνουν χώρα στα πολύχρωμα ταμπλό του.

ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΑΝ ΤΟΛΜΑΣ

Η προβληματική πορεία του Super Mario Party οφείλεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό στην αποκλειστική χρήση των Joy-Cons εντός και εκτός των επιτραπέζιων προκλήσεων. Kudos στη Nintendo που άνοιξε τα αυτιά της και άκουσε τη λαοθάλασσα, καθοδηγώντας τη σε μία υποχώρηση που βοήθησε το Mario Party Superstars να απαλλαχθεί από την αχρείαστη υποταγή στα motion controls. Επιτέλους, επιτρέπεται να κουμπώσουμε το pro controllerάκι μας, τα third party χειριστήριά μας και το σημαντικότερο, αποφεύχθηκε το επανειλημμένο «φτύσιμο» στους κατόχους της Lite κονσόλας. Μιλώ εκ πείρας, αφού εργάζομαι σε κατάστημα λιανικής και δεν μπορώ να απαριθμήσω το πόσοι δυσαρεστήθηκαν από την αγορά τους ή επέστρεψαν το προϊόν όταν ανακάλυψαν τι μέλλει γενέσθαι στην περίπτωση του πρώτου.

Το Superstars όχι μόνο λύνει τα χέρια όσων έφαγαν πόρτα από το Super, αλλά και τα δικά μου, που δεν χρειάζεται πια να προειδοποιώ τους πάντες για περιοριστικούς φραγμούς, αλλά μπορώ πιο άνετα πια να προτείνω κάτι προσβάσιμο σε όλους όσους βαφτίστηκαν Switch gamers. Ας αφήσουμε στο πλάι όμως τα εξωαγωνιστικά, γιατί στην τελική αυτό που μετράει περισσότερο είναι τι γίνεται κατά τη ρίψη των ζαριών. Και ειδικά το Mario Party Superstars περιλαμβάνει ένα σωρό gestures, που συμβάλλουν στο τελικό αποτέλεσμα ενισχύοντας ή ανατρέποντας την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η εκάστοτε παρτίδα και… oh boy, εκεί κι αν ενδέχεται να διαλυθούν controllers ή παρέες..

Το τεράστιο θέμα που είχα, έχω και θα έχω εις τον αιώνα τον άπαντα (εκτός απροόπτου) με κάθε Mario Party είναι το σύστημα βαθμολόγησης και ανάδειξης του μεγάλου νικητή. Κάθε φορά θα υπάρχει κάποιος που γλεντάει την υπόλοιπη παρέα σε όποιο τυχαίο mini game και αν προκύψει, είτε επειδή είναι η μέρα του, είναι επειδή τα challenges ταιριάζουν στο playstyle του. Στατιστικά όμως αποδεικνύεται πως σπάνια θα είναι και αυτός που θα σκαρφαλώσει στο βάθρο εκείνης της παρτίδας, αφού η μοιρασιά των αστεριών στο χάρτη και το RNG τον καταδικάζουν με γερή δόση handicap. Nintendo, σου έχω νέα.. αν ξανακερδίσω 10 στα 10 mini games και το μόνο αστέρι που πάρω είναι της λύπησης του Toad, δεν θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα…

Κάπου εκεί σπάει συνήθως η διάθεση ενός μέλους, που αρχίζει να διαισθάνεται την αδικία και απειλεί με Joy-Cons τους τριγύρω του. Τη συγκεκριμένη νοοτροπία θα τη βρίσκω πάντα άστοχη και σε αυτή αποδίδω όλες τις ευθύνες δημιουργίας δύο στρατοπέδων παικτών: οι μεν που λατρεύουν το πλήρες party game, τις ζαριές, τις ανταλλαγές νομισμάτων και τα φανταχτερά κόλπα του ταμπλό, όπως και οι δε που προτιμούν να μη χαλάσουν τη ζαχαρένια τους και να αφοσιωθούν στο mode που προσφέρει mini games δίχως το ενδιάμεσο ταξίδι αφετηρίας-αστεριών. Ενώ εξακολουθώ να ανέχομαι το σύστημα λόγω διασκέδασης και σεβασμού προς τους δημιουργούς, αλλά καταλαβαίνω και τους δεύτερους, εφόσον το party mode σπαταλά πολλαπλάσιο χρόνο εντός του board από ότι στα πιο δραστήρια mini games.

ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΑΝΕΠΙΣΗΜΟ REMASTER

Επιστρέφω σε πιο θετικά πεδία, καταγράφοντας ένα σωρό από παραδοχές και βελτιώσεις της NDcube συγκριτικά με τα προηγούμενα entries, με πρωτοστάτη το online mode. Ας μην θυμηθούμε την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν οι servers του Super Mario Party κατά το λανσάρισμά του και ας απολαύσουμε την απροβλημάτιστη εμπειρία που μπορεί να προσφέρει αντ' αυτού το Mario Party Superstars. Οι developers καταπολέμησαν την απουσία του voice chat, που σίγουρα θα απαιτούσε αστυνόμευση ή θα έφερνε τοξικότητα, προσφέροντας στη θέση του μηχανισμούς αντιμετώπισης κάθε τύπου ενοχλητικού τύπου που εισήλθε στα online lobbies μόνο και μόνο για να διαταράξει την καλοπέραση αγνώστων. Πέραν του αγκαθιού της αναμονής παικτών, μόνο να πλέξω το εγκώμιο μπορώ για τις online παροχές.

Η τοποθέτηση έξυπνων timers συρρικνώνει τις πιθανότητες να καταχραστεί κάποιος το χρόνο του γύρου του ή πολλές φορές τιμωρεί δικαιωματικά όσους πάνε AFK και αφήνουν τους πάντες στο παγερό «περίμενε». Για την επικοινωνία των παικτών προστέθηκαν τα χιουμοριστικά stickers, τα οποία είναι τόσο αναιδή όσο χρειάζεται για να παραμένουν διασκεδαστικά, αλλά και να προκαλούν την αφύπνιση των ανταγωνιστικών προσωπικοτήτων. Όλα τους τιμούν το ύφους του χαρακτήρα που χειριζόμαστε, επιτρέποντας την ελάχιστη απαραίτητη ποσότητα συνεννόησης να διαπεράσει την κονσόλα του καθενός. Όσο για τους κατόχους Lite, χαίρομαι και ανυπομονώ να συναντηθούμε στους servers, γιατί έψαχνα καιρό τώρα τρόπο να επαναστατήσω υπέρ σας και χαίρομαι που μπορώ να κοντραριστώ και μαζί σας πλέον.

Γενικότερα αυτές οι quality-of-life αλλαγές προσγείωσαν το Mario Party Superstars πιο ομαλά και σε πιο καλωσοριστικό κλίμα από το Super Mario Party. Κάτι που μόνο αν δοκιμάσετε το παιχνίδι θα συνειδητοποιήσετε σε βάθος είναι η remastered αύρα που καλύπτει το νέο παιχνίδι της σειράς. Όλη αυτή η αισθητή ανανέωσης των boards, των mini games, των διαδικασιών που εξελίσσονται σε μία ολοκληρωμένη παρτίδα, δίνει μία φρεσκάδα που ισχυροποιεί και προβιβάζει το ποιόν μίας σειράς από επιστρεφόμενες in-game εμπειρίες αρκετών χρόνων πίσω. Η Nintendo πρέπει να ξόδεψε και το παραμικρό χρωματικό asset για να ζωντανέψει και να σμιλεύσει τις ατέλειες που αναγκαστικά κουβαλούσαν δοκιμασίες και πίστες της ηλικίας μου.

Μπορεί μηχανικά να μην παρατηρούμε κάποια DNA μετάλλαξη, κανείς όμως δεν μπορεί να αρνηθεί την οπτική μοντερνοποίηση που πέρασαν όλα τα features, προτού ανθολογηθούν στο content του Mario Party Superstars. Σαφώς και ανίχνευσα πολλά reskinned mini games από προηγούμενα installments, αλλά δεν είναι ντροπή, εφόσον το παιχνίδι προμοτάρεται ως μάζωξη των best of the best του Mario Party. Όλα τα παραπάνω υπό τη συνοδεία ακόμα περισσότερων ευπρόσδεκτων διευκολύνσεων, όπως ο καθαρός προσανατολισμός προς το επόμενο πολυπόθητο αστέρι και η εμβόλιμη αύξηση των γύρων. Για πρώτη φορά, μετά από τόσα Mario Party, ένιωσα πως έχω απόλυτη εξουσία πάνω στον τρόπο που θέλω να απολαύσω ένα board game, παρά το board game σε εμένα και τους πελάτες φίλους μου.

ΚΑΛΛΙΟ ΑΡΓΑ ΠΑΡΑ ΠΟΤΕ

Η επικαιρότητα του Squid Game και η κατάκτηση της mainstream σκηνής σίγουρα δένει ιδανικά με την κυκλοφορία του Mario Party Superstars. Προφανώς δεν υπάρχει κίνδυνος τιμωρίας στον τίτλο της Nintendo, αλλά εθισμού σε ένα πολύ τερπνό video game που αρπάζει γερά το essence της αγνής διασκέδασης. Στο Mario Party Superstars συνάντησα αμέτρητα mini games και στοιχεία που αγάπησα στα παιδικά μου χρόνια, σε πολύ καλύτερη και λειτουργικότερη μορφή από αυτή που μπορώ να θυμηθώ. Είναι κάπως ειρωνικό που τα μακροβιότερα franchises χρειάζεται να πειράξουν τη φόρμουλα με καινοτόμες μετατροπές, τη στιγμή που το ποιοτικότερο Mario Party των τελευταίων απαιτούσε εν τέλει να επιστρέψει στις ρίζες του για να αναδειχθεί.

Το vintage περιεχόμενο του απαλλάσσεται από τα ενοχλητικά gimmicks του Super Mario Party, αλλά μπορεί να μοιάσει λίγο παλιομοδίτικο. Ανάμεσα όμως στα δύο Mario Party που στολίζουν τη βιβλιοθήκη του Switch ψηφίζω «δαγκωτό» υπέρ του Superstars, εφόσον καταδικάζει πολλά από τα λάθη του έτερου, μοιραζόμενο και τα δικά του twists που, μέχρι στιγμής, μόνο με διευκόλυναν να απολαύσω το παιχνίδι περισσότερο. Ελπίζω ο απόηχος του Superstars να φωτίσει το δρόμο της Nintendo και να της επιβεβαιώσει πως όσο είναι ανοιχτή σε προτάσεις του κοινού της και θα μας ικανοποιήσει παραπάνω και θα δώσει νόημα περεταίρω βίου σε διαχρονικά franchises όπως το Mario Party.

Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!