Τι είναι αληθινό τελικά;

Ομολογώ πως το συγκεκριμένο παιχνίδι δεν είχε περάσει από το ραντάρ μου πέραν από ένα τρέιλερ τον Ιούνιο. Μάλιστα και όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να αναλάβω το review, το σκέφτηκα λίγο παραπάνω είναι η αλήθεια. Βλέπετε, είμαι φαν του horror και thriller genre, τόσο σε παιχνίδια όσο και ταινίες, αλλά πάντοτε η διαδικασία των games διενεργούταν με την παρουσία φίλων. Μέσα μου περιτριγυρνούσε η σκέψη: "horror game μόνος σου μέσα στη νύχτα;" αλλά εκεί είναι που είπα: "when life gives you lemons, make lemonade". Που να ξέρα πως θα ήταν από τα καλύτερα rush decisions που έχω πάρει ποτέ.

CHRISTOPHER NOLAN LIKES THIS POST

Κυριολεκτικά θα μπορούσα να γράφω για ώρες για την ιστορία και την πλοκή του παιχνιδιού, αλλά θα προσπαθήσω να μεταφέρω τα απολύτως απαραίτητα χωρίς να χαλάσω την εμπειρία σε κάποιον που θέλει να του δώσει χρόνο. Βρισκόμαστε σε ένα χωριό της Τοσκάνης, Ιταλίας κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και συγκριμένα στο 1944. Χειριζόμαστε τον χαρακτήρα της Gulia - ή και όχι - η οποία καλείται να αντιμετωπίσει την δολοφονία της αδερφής της, Martha. Οι μυστηριώδεις συνθήκες του πνιγμού της Martha θα οδηγήσουν την Gulia σε ένα άγνωστο μονοπάτι γεμάτο μυστήριο και θλίψη για να βρει τι πραγματικά συνέβη εκείνο το βράδυ. Τα γεγονότα της προσωπικής οικογενειακής τραγωδίας σε συνδυασμό με την εξέλιξη του πολέμου δοκιμάζουν την πρωταγωνίστρια αλλά και εμάς ως παίκτες, καθώς η αφήγησή του είναι τόσο άμεση και περίπλοκη που θα ζήλευε και το TENET.

Πραγματικά δεν θυμάμαι την τελευταία φορά που τελείωσα ένα παιχνίδι και ανέλυα με τον εαυτό μου στο κρεβάτι πριν τον ύπνο αν όντως συνέβησαν αυτά που αντίκρισα. Όταν ένα game καταφέρνει και το μεταφέρει αυτό, τότε θεωρείται επιτυχημένο. Εδώ πέρα αξίζει να αναφέρω πως το παιχνίδι περιέχει πολλές σκηνές βίας και ακατάλληλου περιεχομένου σε αρκετά cutscenes, για αυτό και έχει γίνει censor στις εκδόσεις PS4 και PS5. Παρ' όλα αυτά στο δικό μου review copy δεν περιορίστηκα κάπου. Αργότερα μπήκε και επιλογή skip στο μενού για τις σκηνές αυτές, άρα βασίζεται καθαρά στο πόσο «γερό» στομάχι κατέχετε.

WELCOME MY DEAR BUGS

Ενώ είχα σκοπό να ασχοληθώ με τον τομέα του gameplay πρώτα, δυστυχώς, όταν χάνεις επανειλημμένα μέρος του progress σου είναι αδύνατον να το προσπεράσεις. Κάθε gamer μπορεί να αντιληφθεί την «ξενέρα» του να είσαι «μέσα» στο παιχνίδι και ξαφνικά να γυρνάς 1 ώρα πίσω και μάλιστα όχι μία φορά αλλά δύο συνεχόμενες. Σε αυτό το σημείο ήταν που είπα «okay, πάμε new game να τελειώνουμε» αλλά μια φωνούλα στο πίσω μέρος του μυαλού μου, μού έλεγε να μην το κάνω και να εμπιστευτώ τους developers. Ξανασυνέβη αργότερα αλλά είχα μυηθεί πλέον. Από το δικό μου review σίγουρα χάνει πόντους καθώς μιλάμε για game breaking glitch και όχι απλά frame drops.

Μιας και ανέφερα τα drops, το παιχνίδι δίνει την επιλογή για dynamic 4K και 30FPS όπως και την επιλογή για 1080p και 60FPS. Επέλεξα την πρώτη καθώς το Martha Is Dead «τρέχει» σε Unreal Engine, οπότε θα ήταν κρίμα να χάσω από την ομορφιά του κόσμου του. Παρ’ όλα αυτά για κανέναν λόγο δεν δικαιολογώ την τόσο ασταθή απόδοση του παιχνιδιού που πολλές φορές με έκανε να νιώθω ζαλάδα από τα drops.

Συνάντησα επίσης πολλά προβλήματα και με τα side quests, ειδικά ένα συγκεκριμένο που δεν μπορούσα να πραγματοποιήσω, επειδή η εξέλιξη της ιστορίας δεν μου έδωσε ποτέ χρόνο για να ασχοληθώ. Ειδικότερα, σε μία από τις πολλές προσπάθειές μου για να πάρω το τρόπαιο αυτού του quest ο χρόνος είχε παρέλθει και χωρίς προειδοποίηση έπρεπε να μαντέψω πως πρέπει να κάνω load προηγούμενο save. Καταλαβαίνετε πως ποτέ δεν πήρα το τρόπαιο. Αυτά ήταν τα κυριότερα με μερικά μικρότερης σημασίας, όπως πρόβλημα με τη φωτογραφική μηχανή ή το ποδήλατο τα οποία δεν χαλάνε την εμπειρία.

ΠΕΣ ΤΥΡΙ

Το Marth Is Dead είναι ένα first-person dark thriller narrative game, άρα τα χαρακτηριστικά του gameplay είναι αρκετά λειψά και περιορισμένα. Πολλά QTEs, διλήμματα για τις αποφάσεις που θα πάρουμε και πολύ διάλογος, είναι μερικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν το παιχνίδι. Φέρνει πολύ στο Until Dawn, επομένως, όσοι έχουν παίξει και το παιχνίδι της Supermassive, ίσως το εκτιμήσουν παραπάνω.

Το κύριο χαρακτηριστικό που θα αντικρίσει κανείς είναι η φωτογραφική μηχανή, την οποία παραλαμβάνουμε από πολύ νωρίς στο παιχνίδι. Έχουμε την ελευθερία να φωτογραφίζουμε οτιδήποτε μας αρέσει και το παιχνίδι μένει πιστό στα πρότυπα της εποχής, εξηγώντας μας πως εμφανίζονταν τότε οι φωτογραφίες από τα φιλμ μέσω των χημικών και των κατάλληλων εργαλείων. Έχει γίνει πραγματικά εξαιρετική δουλειά πάνω σε αυτό τον τομέα και αξίζουν συγχαρητήρια στην ιταλική ομάδα πίσω από το παιχνίδι. Ακόμη, η κάμερα αποτελεί και σημαντικό στοιχείο για την εξέλιξη της ιστορίας, διότι πολλές αποστολές απαιτούν τη λήψη με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και αξεσουάρ, ειδάλλως δεν προχωράει παρακάτω το progress μας. Κόκκινος φακός, μπλε φακός, φλας και φιλμ για υπέρυθρες, είναι μερικά από τα σημαντικότερα.

Στη κάμερα έρχεται να προστεθεί η δυνατότητα να έχουμε μεταφορικό μέσο ένα ποδήλατο, του οποίου ο χειρισμός είναι αρκετά αμφιλεγόμενος. Πολλές φορές βρέθηκα να πηγαίνω σε διαφορετική κατεύθυνση από αυτή του DualSense, αλλά περισσότερο ενοχλητικός ήταν ο περιορισμένος χώρος και ο αριθμός κινήσεων του ποδηλάτου. Επίσης, υπάρχει και μία μερίδα από αποστολές που απαιτούν τη χρήση τηλέγραφου και πραγματικά δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια τη δυσαρέσκειά μου. Καλύτερα να έλειπε ή έστω να υπήρχε δυνατότητα παράλειψης. Μας αρέσει η πραγματική αναπαράσταση των γεγονότων, αλλά ο συγκεκριμένος μηχανισμός καθιστά το παιχνίδι unplayable σε αυτά τα σημεία.

ΕΙΔΥΛΛΙΑΚΟ

Τουλάχιστον είναι από τα ομορφότερα indies εκεί έξω για το PlayStation και κατά κάποιο τρόπο σώνεται η παρτίδα. Εξαιρετική απεικόνιση της εξοχής της Ιταλίας με ένα φανταστικό δάσος και μερικά χωριά. Ο ποταμός και ο καιρός κάνουν την διαφορά με τον τελευταίο κυριολεκτικά να αλλάζει όλη τη ροή του παιχνιδιού. Τα τοπία είναι βασισμένα σε αληθινές τοποθεσίες, άρα η εμβάθυνση στο κόσμο του αγγίζει την πραγματικότητα. Μας δίνεται η δυνατότητα να έχουμε και χάρτη και έτσι η εξερεύνησή μας γίνεται πιο εύκολη. Η στροφή προς την Unreal Engine σίγουρα απέδωσε για την LKA και το μέλλον μόνο λαμπρό μπορεί να είναι.

Αναμφίβολα τα μελανά στοιχεία του παιχνιδιού είναι αρκετούτσικα και σίγουρα μπορούν να αποτρέψουν κάποιον από το να του δώσει μία ευκαιρία να το προσθέσει στο κατάλογό του. Σε αυτό το σημείο όμως παίζει ρόλο αν ο παίκτης έχει κατανοήσει το τι πρεσβεύει το παιχνίδι. Όταν καταφέρει κάποιος και φτάσει σε αυτό το sweet spot όπως το χαρακτηρίζω εγώ, τότε είναι που θα νιώσει τι πραγματικά ήθελε να μας δώσει το ιταλικό στούντιο. Όχι δεν είναι μόνο η ψυχική υγεία που κατά κύριο λόγο εκεί επικεντρώνεται, είναι η συνολική εικόνα που κάνει τη διαφορά και αυτό είναι κάτι που κανένα bug ή πρόβλημα στο performance μπορεί να το αλλάξει.

Καταληκτικά, το Martha Is Dead σίγουρα δεν είναι το κλασσικό horror game γεμάτο jumpscares με το κακό να παραμονεύει στη γωνία. Ούτε και το αψεγάδιαστο παιχνίδι. Όχι, είναι το ακριβώς αντίθετο και θέλει να είναι μία εμπειρία. Το καταφέρνει σε ένα μεγάλο βαθμό και αξίζει συγχαρητήρια. Ακουμπάει θέματα της καθημερινότητας τόσο της σημερινής όσο και της εποχής που διαδραματίζεται. Δεν έχει ταμπού, δεν έχει όριο στο πόσο raw και αφιλόξενο μπορεί να γίνει και δεν το εμποδίζει τίποτα, διότι πάνω από όλα, μετράει το άκουσμα της ιστορίας και όχι με ποιον τρόπο συνέβη. Γιατί αυτό είναι το Marth Is Dead, μία ιστορία. Αν θέλετε ένα horror game καλύτερα να κοιτάξετε αλλού…Αν όμως θέλετε να ζήσετε στιγμές που θα σας προκαλέσουν το αίσθημα μιας εμπειρίας ζωής τότε περάστε ελεύθερα.

Many thanks to LKA for providing us with the review copy!