Η εξέλιξη στα video games είναι ένα άστατο γεγονός. Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες το επόμενο βήμα προς τα εμπρός, αν και προφανές, εγκυμονεί κινδύνους και κατά συνέπεια δεν υλοποιείται για κάποιο χρονικό διάστημα. Άλλες φορές υπάρχουν τεχνολογικά ή άλλου είδους εμπόδια. Το σίγουρο είναι ότι από τη στιγμή που ενεργοποιείται, η ροή της διαδικασίας είναι ακατάπαυστη.
Το Monster Hunter είναι franchise άνω των 20 ετών και η τελευταία του προσθήκη, το Monster Hunter Wilds, είναι η φυσική εξέλιξη που αναπόφευκτα θα συνέβαινε.
Το Monster Hunter Wilds είναι από πολλές απόψεις το πιο προφανές αποτέλεσμα προς το οποίο κατευθυνόταν η σειρά. Φέρει τις περισσότερες από τις φιλοσοφίες και τις σχεδιαστικές επιλογές του Monster Hunter World, κάτι απόλυτα λογικό εφόσον είναι το παιχνίδι με τις μεγαλύτερες πωλήσεις που έφτιαξε ποτέ η Capcom. Όμως δεν τις δανείζεται απλά, τις επαναπροσδιορίζει και επεκτείνει τα όριά τους. Στοχεύει σε μια πολύ πιο δυναμική σχέση μεταξύ του κόσμου του, των Monsters και των Hunters, με όλα αυτά τα στοιχεία να εμπλέκονται πιο γρήγορα και φυσικά μεταξύ τους, ενώ αφήνει πολύ χώρο για προσαρμογή και εξατομίκευση. Είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι που υπερχειλίζει από θεαματική δράση και ουσιαστικά RPG στοιχεία.
Στο Monster Hunter Wilds παίρνουμε τον ρόλο του Hunter και ξεκινάμε για να εξερευνήσουμε τα υποτιθέμενα ακατοίκητα Forbidden Lands μαζί με άλλα μέλη του Guild και το Palico μας, τη χαριτωμένη γατόμορφη ύπαρξη που μας βοηθά στο combat. Συνήθως εδώ θα έλεγα ότι η αφήγηση στο Monster Hunter θα μπορούσε να αντικατασταθεί με ένα φωτεινό κόκκινο βέλος από νέον, που δείχνει προς το επόμενο τέρας για να ανταλλάξουμε σφαλιάρες και όλοι θα ήταν ευχαριστημένοι. Υπάρχει, ωστόσο, μια ειλικρινής ποσότητα πρόσθετης προσπάθειας που παρουσιάζεται στο Wilds.
Κατ’ αρχάς ο Hunter δεν είναι πια σιωπηλός πρωταγωνιστής, αντιθέτως είναι πλήρως voice-overed και δεύτερον, οι υπόλοιποι χαρακτήρες, από τον guide μας μέχρι τους ιθαγενείς που συναντήσαμε στα Forbidden Lands, είναι σημαντικά πιο τρισδιάστατοι σε σύγκριση με τους NPCs στα προηγούμενα παιχνίδια.
Η ίδια η ιστορία κάνει επίσης μια προσπάθεια προς το να παρουσιάσει κάποιες επιπλέον αποχρώσεις όσον αφορά την ευθραυστότητα του οικοσυστήματος και τις δυσκολίες που απαιτεί η διατήρησή του. Ούτε αυτό ούτε οι χαρακτήρες του είναι ιδιαίτερα εξαιρετικοί, αλλά είναι στοιχεία στα οποία δόθηκε ουσιαστικά σημαντικότερη έμφαση στην παρουσίαση τους κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και δίχως να είναι εις βάρος της ανάδειξης των νέων Monsters των Forbidden Lands, σε όλο τους το κτηνώδες μεγαλείο.
Τα Monsters είναι εν τέλει ο λόγος για τον οποίο παίζουμε το παιχνίδι και για άλλη μια φορά η Capcom διασφαλίζει το να είναι τόσο ενδιαφέροντα στην εμφάνιση και στην παρατήρησή τους, όσο και για την πάλη και την κατάκτηση τους.
Κάθε τέρας ουσιαστικά αντιπροσωπεύει ένα boss με μοναδικές επιθέσεις, ικανότητες και συμπεριφορές. Για να πολεμήσουμε αυτά τα γιγάντια πλάσματα, μας δίνεται η επιλογή ανάμεσα σε 14 όπλα (3 ranged και 10 melee) και ένα για εντομόφιλους.
Κάθε όπλο στο Monster Hunter είναι ένα masterclass στη σχεδιαστική φιλοσοφία με άμεση οπτική και διαδραστική ευκολία στην κατανόηση. Για παράδειγμα, τα βαρύτερα όπλα χειρίζονται… βαριά. Κάθε χτύπημά τους διαρκεί εξαιρετικά περισσότερο τόσο για την εκτέλεση του όσο και για την ανάκαμψη μετά από αυτό. Οπότε ασυνείδητα δημιουργούν την ανάγκη για προσεκτική τοποθέτηση των επιθέσεων, καθώς και για χρήση κινήσεων που διευκολύνουν την προσγείωσή τους ή την επανατοποθέτηση του Hunter. Κάθε όπλο έχει την αίσθηση που πρέπει να έχει. Το Hammer δίνει καταστροφικά χτυπήματα στο κεφάλι ενός τέρατος και το αφήνει να ζαλίζεται στο έδαφος, το Greatsword είναι ικανό να κόψει ουρές με μερικές καλά τοποθετημένες τομές και το Lance μετατρέπει τον Hunter σε κινητό φρούριο.
Περαιτέρω ενίσχυση του οπλοστασίου αντιπροσωπεύουν items όπως potions για την ανάκτηση HP, παγίδες που μπορούν να ακινητοποιήσουν τα Monsters και πολλά άλλα χρήσιμα πράγματα που μας βοηθούν να καταπολεμήσουμε τους συγκεκριμένους κινδύνους κάθε τέρατος καθώς και το εχθρικό περιβάλλον.
Και ας μην ξεχνάμε το armor που φτιάχνουμε από τα τέρατα που κυνηγάμε, το οποίο μας φέρνει στο γενικό gameplay loop. Είναι μια πολύ οργανική εξέλιξη, ξεκινάμε κυνηγώντας ένα Monster, φτιάχνουμε όπλα και πανοπλίες από τo τρίχωμα, δέρμα και παρανυχίδες τους και ύστερα οδεύουμε στο επόμενο, μεγαλύτερο και δυνατότερο τέρας για να επεκτείνουμε τη fashion collection μας.
Είναι ένα σύστημα εξέλιξης που πάντα κατείχε μια φυσικότητα εφόσον κάθε παίκτης θα σταματήσει και θα κυνηγήσει επανειλημμένα ένα τέρας της επιλογής του για να φτιάξει ένα όπλο ή μέρος πανοπλίας πριν προχωρήσει, είτε επειδή είναι το καλύτερο διαθέσιμο είτε απλά επειδή του αρέσει εμφανισιακά.
Και καθώς ο παίκτης εξοικειώνεται όλο και περισσότερο με το όπλο της επιλογής του, η σταδιακή αύξηση της δυσκολίας είναι ακόμη πιο κατάλληλη καθώς αντιμετωπίζουμε ακόμη πιο επικίνδυνα Monsters. Όλα αυτά ίσχυαν για τους προηγούμενους τίτλους και εξακολουθούν να ισχύουν στο Wilds. Ωστόσο, το Wilds φέρει σημαντικές αλλαγές στα υπάρχοντα συστήματα, καθιστώντας τη συνολική εμπειρία ιδιαίτερα φρέσκια.
IT’S A WILD WORLD
Εάν το Monster Hunter World επιχείρησε να κάνει τις περιοχές να φαίνονται ως ένα ζωντανό οικοσύστημα, το Monster Hunter Wilds υλοποιεί αυτή την ιδέα. Κάθε περιοχή που εξερευνούμε δεν είναι μόνο τεράστια, αλλά γεμάτη συστήματα που κάνουν το παιχνίδι να δρα με ομαλή φυσικότητα. Για αρχή πέρα από έναν τυπικό κύκλο νύχτας και ημέρας υπάρχουν επίσης διαφορετικές καιρικές καταστάσεις. Κατά τη διάρκεια του Fallow, οι πόροι είναι σπάνιοι για οτιδήποτε ζει στην άγρια φύση, με αποτέλεσμα τα τέρατα να τσακώνονται μεταξύ τους.
Το Plenty, από την άλλη πλευρά, είναι μια περίοδος ζωής και αφθονίας, με τη χλωρίδα και την πανίδα να ακμάζει σε όλη την περιοχή. Τα φυτοφάγα τέρατα αναδύονται για να βοσκίσουν καθώς οι ουρανοί από πάνω παραμένουν καθαροί και ηλιόλουστοι.
Η μετάβαση από το Fallow στο Plenty σηματοδοτείται από το Inclemency, ένα μετεωρολογικό φαινόμενο που διαφέρει ανάλογα με την τοποθεσία.
Το Inlemency είναι ένα έντονο καιρικό γεγονός που φέρνει ορισμένες συνθήκες, όπως καταιγίδες ή ισχυρή βροχή, σε μια περιοχή. Τα Apex Monsters της κάθε περιοχής εμφανίζονται επίσης συχνά κατά τη διάρκεια αυτού του γεγονότος ή μπορεί ακόμη και να το προκαλέσουν με την άφιξή τους.
Αυτή η δυναμικότητα στις περιοχές μεταφράζεται απευθείας στο gameplay καθώς κάθε κατάσταση μεταμορφώνει τον χάρτη με ποικίλους τρόπους, παρέχοντας διαφορετικές ευκαιρίες ή δυσκολίες. Επιπλέον, ορισμένα τέρατα εμφανίζονται μόνο σε συγκεκριμένες συνθήκες και η συμπεριφορά τους επηρεάζεται άμεσα από την καιρική κατάσταση του χάρτη.
Και μιλώντας για Monsters, οι αλληλεπιδράσεις τους επεκτείνονται επιπλέον στο Wilds. Ένα προφανές παράδειγμα είναι πώς ορισμένες ομάδες τεράτων μπορούν να σχηματίσουν αγέλες και ακόμη και να έχουν ένα Alpha που λειτουργεί ως ηγέτης. Επιπλέον, διευρύνονται σημαντικά οι τρόποι με τους οποίους ορισμένα τέρατα αλληλεπιδρούν απευθείας με τον χάρτη και μεταξύ τους. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα Turf Wars μεταξύ δύο τεράτων που επέστρεψαν και είναι πιο εντυπωσιακά από ποτέ. Δεν νομίζω πως μπορώ να χωνέψω το δέος που προκαλεί η μαρτυρία ενός γιγαντιαίου πλάσματος να πετιέται σαν σκουπίδι πέρα-δώθε από ένα ακόμη πιο τρομακτικό και μεγαλύτερο Μonster.
Συνολικά, το Monster Hunter Wilds είναι ό,τι πιο κοντά έχει βρεθεί ποτέ το franchise σε ένα ρεαλιστικό οικοσύστημα, με σαφείς ιεραρχίες και συμπεριφορές τεράτων. Είναι μια εξαιρετική προσπάθεια για τη γεφύρωση ενός νατουραλιστικού συναισθήματος και την προσαρμογή του σε δυναμικό gameplay.
Στην πραγματικότητα, είναι τόσο ρεαλιστικό στο οικοσύστημα που χτίζει, που για άλλη μια φορά τα κολοσσιαία πλάσματα, ανεπτυγμένα επί αιώνες εξέλιξης, που τα όπλισαν με τεράστια νύχια και δόντια εξαφανίζονται από άτριχους πιθήκους επειδή έχουν την ικανότητα να σταθούν σε δύο πόδια και να πετάξουν πέτρες.
Υπερβάλλω, άλλωστε αυτό είναι το franchise που παρά τον τίτλο του, σε κάνει να νιώθεις θήραμα πολύ περισσότερο από Hunter κατά καιρούς. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι το Wilds δεν μας εξοπλίζει με νέες ικανότητες για να αντιμετωπίσουμε τον άγριο κόσμο του.
Οι μεγαλύτερες αλλαγές στο gameplay είναι μακράν τα συστήματα Focus και Wound που εισάγει, τα οποία δρουν με άμεση σχέση μεταξύ τους και δημιουργούν πολλαπλές ευκαιρίες για αναδυόμενο gameplay.
Καθώς χτυπάμε ορισμένα μέρη ενός τέρατος ξανά και ξανά, υπάρχει η πιθανότητα να δημιουργηθεί μια πληγή (ένα Wound) πάνω του, η οποία με τη σειρά της δέχεται επιπλέον damage όταν χτυπηθεί. Αυτό από μόνο του θα μπορούσε να ήταν μια ενδιαφέρουσα αλλαγή, καθώς προάγει τη στοχαστικότητα στη δράση, με έναν πολύ απλό και εύκολο τρόπο. Οπτικά είναι επίσης κάτι το λογικό, καθώς το να βλέπεις ένα μεγάλο σαρκώδες μέρος του τέρατος να εκτίθεται, γίνεται αμέσως κατανοητό ως το σημείο στο οποίο πρέπει να εστιάσουμε.
Αυτό ακριβώς κάνουμε με το Focus. Είναι ουσιαστικά μια μέθοδος με την οποία μπορούμε να στοχεύσουμε οποιοδήποτε μέρος του τέρατος και να καθοδηγήσουμε τις επιθέσεις μας σε αυτό. Εάν επιλέξουμε να κάνουμε ένα Focus Attack σε ένα σημείο που έχει μια πληγή, αυτό μεταβαίνει αμέσως σε ένα αστραπιαίο χτύπημα που καταστρέφει την πληγή και προκαλεί τεράστιο damage στο Monster. Επιπλέον, οποιαδήποτε πληγή που καταστρέφεται μας ανταμείβει άμεσα με υλικά για να κατασκευάσουμε πανοπλίες και όπλα, οπότε μας δίνεται περαιτέρω κίνητρο να στοχεύσουμε εναντίον τους.
Αυτά τα δύο συστήματα είναι υπερβολικά εύκολα ως προς την κατανόηση και την επί τόπου αξιοποίηση, καθιστώντας τα πολύ ευπρόσδεκτες προσθήκες στο gameplay. Επιπλέον, το Focus μας παρέχει επίσης τη δυνατότητα ακριβέστερης επανατοποθέτησης και της στόχευσης επιθέσεων συνολικά, κάτι που μας επιτρέπει να παραμείνουμε ενεργοί για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στο combat και να είμαστε πιο αποτελεσματικοί.
Η δεύτερη μεγαλύτερη αλλαγή έρχεται με τη μορφή του φτερωτού δίποδου φίλου που είναι το Seikret. Το Seikret δεν είναι μόνο ένας πολύ γρήγορος και άνετος τρόπος πλοήγησης στον χάρτη, αλλά λειτουργεί και ως σχεδόν κινητή βάση. Απάνω του έχουμε πρόσβαση σε προμήθειες που μας δίνονται κατά την έναρξη ενός quest, καθώς και σε ένα δευτερεύον όπλο της επιλογής μας.
Αυτό είναι ίσως το πιο προφανές παράδειγμα του πώς το Wilds κάνει κάτι που εκτιμούσα βαθύτατα.
Ουσιαστικά βελτιώνει και επισπεύδει ένα μεγάλο μέρος του στοιχείου της προετοιμασίας που είναι βαθιά ριζωμένο στο gameplay, έτσι ώστε να ξοδεύουμε πολύ περισσότερο χρόνο πολεμώντας τέρατα και λιγότερο να πηγαίνουμε πέρα-δώθε από το πεδίο στη βάση. Μπορείτε ακόμα να παίξετε με τον παραδοσιακό τρόπο, επιλέγοντας ένα quest για το Monster που θέλετε να πολεμήσετε στη βάση, προετοιμάζοντας τον εξοπλισμό σας εκεί, έχοντας ένα γεύμα για να ενισχύσετε τα stats και τι άλλο, ή απλούστερα, μπορείτε να τα κάνετε όλα αυτά σε οποιοδήποτε σημείο του χάρτη απλά και γρήγορα. Μπορείτε απλώς να βρείτε το τέρας που θέλετε να πολεμήσετε εντός της περιοχής, να ετοιμάσετε εξοπλισμό σε πολλαπλά camps σκορπισμένα στις γωνίες του χάρτη, να φάτε ένα γεύμα όπου κι αν βρίσκεστε αμέσως και να ξεκινήσετε αυτόματα το quest τη στιγμή που θα επιτεθείτε στο Monster της επιλογής σας.
Όλες αυτές οι αλλαγές θεμελίωσαν μια πιο γρήγορη εμπειρία με σαφέστερα καλύτερο ρυθμό ανάπτυξης. Η προετοιμασία συνεχίζει να παρέχει ουσιαστική σημασία, όμως προορίζεται κυρίως για το endgame, το οποίο παραμένει γεμάτο περιεχόμενο και δυνατότητες για πειραματισμό και εξατομίκευση διαφόρων builds, αλλά ακόμη και τότε είναι ακόμα σημαντικά ευκολότερη η διαχείριση όλων αυτών των στοιχείων. Ακόμη και αν συγκέντρωση πόρων γίνεται πολύ πιο εύκολη και γενικά, το Monster Hunter Wilds είναι ό,τι πιο ομαλό και προσιτό έχει προσφέρει ποτέ το franchise, χωρίς να εξαλείφει την πρόκληση που αποτελούν τα Monsters και το combat.
RUNNING WILD
Το μόνο αρνητικό που έχω να παραθέσω είναι πως το τεχνικό του τμήμα είναι κάπως απογοητευτικό, αν όχι ασυνεπές. Το παιχνίδι απαιτεί πολλά από άποψη απόδοσης και δεν καταλαβαίνω ακριβώς το γιατί, αφού δεν είναι και τόσο εντυπωσιακό γραφικά. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι άσχημο, κάθε άλλο. Τα τέρατα και τα περιβάλλοντα είναι πολύ ελκυστικά, όμως δεν είναι εκπληκτικά με βάση τα σημερινά δεδομένα τουλάχιστον. Επιπλέον, υπάρχει ένας υψηλός βαθμός αντικειμένων και διαφόρων assets που ποικίλουν ως προς την πιστότητα και την ποιότητα μεταξύ τους και από περιοχή σε περιοχή. Σίγουρα, το τεχνικός τομέας δεν βρίσκεται σε σημείο που είναι ικανός να ξινίσει την συνολική εμπειρία, αλλά σίγουρα σηκώνει κάνα φρύδι που και που. Κατάφερα τελικά να αποκτήσω σταθερό framerate με έναν μέσο όρο στα 70 στα 1440p, αλλά αυτό συνέβη με το FSR3 (Quality) και το frame generation ενεργοποιημένα. Κάτι το ολίγον ανησυχητικό, ειδικά επειδή υπήρχαν κάποιες περιπτώσεις στιγμιαίων freezes, κυρίως όταν πολλά τέρατα τσακώνονταν μεταξύ τους.
Συνολικά, το Monster Hunter Wilds είναι μια παραπάνω από άξια προσθήκη στο franchise. Ανταπεξέρχεται και υπερβαίνει τις προσδοκίες που έθεσε το World και μόνο πλουσιότερο θα γίνει καθώς θα λάβει πολλαπλά updates που θα προσθέσουν τέρατα, crossover events και πολύ πιθανά και κάποιο expansion, όπως συνέβη και με τους δύο προηγούμενους τίτλους. Τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον, το μόνο σίγουρο είναι πως αν θέλει να με βρει κάποιος, ας ψάξει στα Forbidden Lands.
Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media και την Capcom για την παροχή του review copy!
