Mamba in.

Η σειρά NBA 2K και εγώ πάμε πολλά χρόνια πίσω, σε εποχές πιο ξέγνοιαστες και ελεύθερες για εμένα, τότε που δεν φανταζόμουνα ούτε κατά διάνοια πως θα έγραφα επίσημα την γνώμη μου για αυτό το τόσο αγαπητό χόμπι ή πως θα ζούσα την στιγμή που θα είχα την ευθύνη και τιμή, να αναλύσω τον τίτλο με κεντρικό πρόσωπο τον άνθρωπο που επηρέασε πάρα πολύ την παιδική μου ηλικία. Αυτό είναι που λένε ποτέ δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή. Το φετινό παιχνίδι και εξώφυλλο είναι αφιερωμένο στον αδικοχαμένο ήρωα πολλών παιδιών, including me, τον Kobe Bean Bryant και το αγαπημένο του 24. Ελπίζω από κάπου να με βλέπει καθ' όλη τη διάρκεια σύνταξης αυτού του κειμένου και να συνεχίζει να μου προσδίδει το Mamba Mentality. May Kobe and Gianna rest in peace!

KOBE BRYANT WITH NO REGARD FOR HUMAN LIFE

Από τις πιο αγαπημένες μου στιγμές ιστορικά αυτή η έκφραση του Kevin Harlan και εκείνο το ‘βίαιο’ κάρφωμα του Kobe μέσα στο MSG και τους Knicks. Τέτοιες αναμνήσεις ξαναθυμήθηκα παίζοντας τα Mamba Moments - του mode που εισήχθη πέρσι με τα Jordan Challenges - και έζησα και άλλες που προφανώς δεν είχα δει με τα μάτια μου. Μια γρήγορη εξήγηση για όσους δεν γνωρίζουν από παλαιότερα ή δεν ασχολήθηκαν πέρσι: τα Jordan Challenges, Mamba Moments και ό,τι άλλο έρθει μελλοντικά, είναι μια σειρά από προκλήσεις πλήρως προσαρμόσμενες σε διάφορα επιτεύγματα του εκάστοτε αθλητή και εμείς καλούμαστε να τα φέρουμε εις πέρας, λαμβάνοντας rewards ανάλογα με το βαθμό επιτυχίας στο καθένα. Για παράδειγμα, το πρώτο Mamba Moment μας ζητά να σκοράρουμε 48 πόντους και να μαζέψουμε 16 ‘σκουπίδια’ από εκείνο το θρυλικό Game 4 των Τελικών Δύσης του 2001 απέναντι στους Kings, όντας ένα βήμα πριν το δεύτερο πρωτάθλημα της δυναστείας του Shaq και του Kobe με τη φανέλα με το νούμερο 8. Ακολουθούν άλλες 6 τέτοιες στιγμές για να ολοκληρώσετε πλήρως όλες τις δοκιμασίες και να λάβετε τα αντίστοιχα rewards, έχοντας ζήσει πραγματικά το Mamba Mentality εκ των έσω, αφού οι κάμερες, τα γραφικά, οι σχολιασμοί είναι φτιαγμένα έτσι ώστε να αντικατοπτρίζουν την κάθε χρονική περίοδο των γεγονότων.

ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Πιθανό να μην διαβάσετε σε κάποιο άλλο ριβιού για αυτό αλλά κατά την γνώμη μου είναι αρκετά σημαντικός ο τομέας του WNBA και πόσο εξελίχθηκε στον φετινό τίτλο. Μέχρι πέρσι μπορούσαμε πέρα από Quickplay/Online play με ομάδες του WNBA, να ασχοληθούμε και με τo MyLeague (ή Seasons για τους ποδοσφαιρόφιλους) με τις γυναικίες ομάδες και το The W mode που ήταν αρκετά φτωχό. Φέτος όμως δόθηκε σοβαρή προσοχή και το The W έγινε πολύ ενδιαφέρον. Πλέον έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε δύο μονοπάτια, το The Prospect και το Undiscovered Gem. Στο πρώτο mode ξεκινάμε σε παρόμοια αφετηρία με το κανονικό MyCareer με 75 overall σαν κολλεγιακό αστέρι και είναι στο χέρι μας να γίνουμε μία από τις καλύτερες παίκτριες στην ιστορία του αθλήματος. Από την άλλη, στο δεύτερο mode είμαστε στο 85 overall έχοντας παραστάσεις από τα καλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης και επιστρέφουμε στο WNBA για να κυνηγήσουμε το όνειρό μας για δόξα. Κάθε μονοπάτι έχει τα δικά του προτερήματα και μειονεκτήματα, με κοινό στόχο την εδραίωση στη λίγκα. Η εξέλιξη της παίκτριας μας πραγματοποιείται μέσα από ένα καινούριο σύστημα ονόματι ‘Pursue for Greatness’, δίνοντάς μας διάφορα challenges μεσούσης της χρονιάς και των παιχνιδιών που παίζουμε. Θα κληθούμε να ανταγωνιστούμε με τα μεγαλύτερα ονόματα του πρωταθλήματος για τη θέση μας και ανάλογα με την επιρροή που θα έχουμε στους fans και τα media και τους τίτλους που θα κερδίσουμε, θα φανεί αν αξίζουμε μια θέση στο βάθρο με τους καλύτερους των καλύτερων.

Προσωπικά εκτίμησα ιδιαίτερα την εισαγωγή όλων αυτών των χαρακτηριστικών και την εξέλιξη της ‘γυναικείας πλευράς’ του αθλήματος, διότι το αίσθημα του να ανήκεις κάπου είναι πάντοτε σημαντικό και όντας φανατικός της καλαθοσφαίρισης από όταν με θυμάμαι, πάντα έλεγα γιατί να μην μπορεί και ένα αντίστοιχο κορίτσι να δει το όνειρο του μέσα από το 2Κ. Ε πλέον έχει την ευκαιρία να το κάνει και ναι μεν, εδώ στην Ελλάδα δεν υπάρχει το αντίστοιχο κοινό για τα γυναικεία αθλήματα, αλλά, ανά τον κόσμο, θα έχει τρομακτική επίδραση γιατί δεν παύει να είναι ένα διασκεδαστικό mode που προσφέρει το κατιτίς διαφορετικό.

ΤΟ ΝΑ ΒΑΖΕΙΣ ΚΑΛΑΘΙΑ ΠΛΕΟΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΙΚΟ

Εντάξει ξέρω έχετε διαβάσει ήδη αρκετά αλλά τώρα ξεκινάει το δεύτερο ημίχρονο, για αυτό πάρτε τη μπύρα σας και καθίστε courtside στο γήπεδο του SAVE THE GAME. Μετά από πολλά χρόνια, αμέτρητα rage quits, bans και πολύ ιδρώτα στο hardwood, είμαι σε θέση να σας πω πως το ΝΒΑ2Κ24 έχει το καλύτερο και πιο ολοκληρωμένο gameplay που έχει υπάρξει. Καμία υπερβολή, straight facts. Και εξηγούμαι. Δεν θα ασχοληθώ με τα face scans, τα γραφικά κλπ, γιατί κάθε χρόνο καλυτερεύουν και πλέον δύσκολα θα πούμε ουάου. Είναι δεδομένο πως λαμβάνουμε την μέγιστη δυνατή ποιότητα σε μορφασμούς, κινήσεις, ιδρώτα και body types. Εκεί που έχαναν, ήταν αυτή η γλυκιά τομή μεταξύ περιτυλίγματος και gameplay.

Πλέον κάθε κίνηση, κάθε εναλλαγή κατεύθυνσης και κάθε καλάθι έχει ένα ειδικό βάρος. Το κερδίζεις, δεν πρόκειται να μπει απλά για να μπει. Τo gameplay έχει εξομαλυνθεί σε ακραίο βαθμό και δεν υπάρχει κανενός είδους lag ή delay. Δεν ήταν λίγες οι φορές που σουτάραμε αμαρκάριστοι, με καλές προϋποθέσεις αλλά κάπως αυτό το σουτ θα χανόταν, ακόμα και με perfect release. Πραγματικά από τις πρώτες ώρες του τίτλου υπήρχε μια ισορροπία στο gameplay και ένιωσα τρελή γαλήνη μπαίνοντας στο πρώτο μου online ματσάκι. Είχα τον Kobe, κάλεσα σκριν, πήρα το roll και έβγαλα ένα alley-oop στον Shaq που ‘κατεδάφισε’ την μπασκέτα και αντίστοιχα οι σχολιασμοί, το διχτάκι, οι πανηγυρισμοί, όλα ήταν σαν την πραγματικότητα. Ρεαλιστικά δεν έχει υπάρξει κάτι άλλο επαναστατικό που δεν έχουμε ξαναδεί. Μικρο-αλλαγές στο shot meter και στο green release, κάποιες διαφορετικές είσοδοι για εκτέλεση combos, alley ops κλπ, τίποτα το φανταχτερό. Και έτσι θα έπρεπε να είναι. Δεν ζητάμε κάθε χρόνο να ανακαλύπτουν την Αμερική, αλλά ζητάμε μια ολοκληρωμένη και φυσική εμπειρία. Και αυτό ακριβώς έχουμε φέτος.

ΟΛΑ ΤΑ MY ΔΕΧΤΗΚΑΝ ΕΝΑ ΦΡΕΣΚΑΡΙΣΜΑ

Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων: αυτοί που θα παίξουν αποκλειστικά MyCareer και αυτοί που θα το πηγαίνουν εναλλάξ μεταξύ MyTeam και καριέρας. Εγώ δεν ανήκω σε καμία από αυτές αλλά κάπως έπρεπε να θέσω τα μέτρα και τα σταθμά. Πάντοτε ξεκινάω με το προσωπικό μου build αλλά καταλήγω - αποκλειστικά - μετά τους πρώτους μήνες να γίνομαι καλύτερος GM κι από τον LeBron. Για χάρη αυτού του review, όμως, φρόντισα να μοιράσω τους χρόνους και τα συμπεράσματα που έβγαλα ήταν άκρως θετικά.

Πρώτον, έχουμε το MyCareer και τον MP ( για το ότι έχω ζήσει Frequency Vibrations εποχή, θα σέβεστε) με ένα background story ως το καλύτερο draft prospect από όταν βγήκε ο LeBron και ένα οικογενειακό legacy που ξεκίνησε ο παππούς μας. Αυτά είναι τα γεγονότα όσον αφορά το ‘Story’ - αν θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς έτσι - και εμείς πρέπει να φανούμε ανάλογοι των προσδοκιών, φτάνοντας το όνομά μας όσον ψηλότερα στο πάνθεον με τους GOATs. Και εδώ είναι η πρώτη μεγάλη καινοτομία σε σχέση με το περσινό career. Το σύστημα του GOAT list είναι μια λίστα με όλους τους μεγάλους παίκτες χωρισμένους σε tiers και εμείς ανάλογα με αυτά που πετυχαίνουμε στα παρκέ του NBA, στο Pro-AM, στο REC, στο City κλπ., κερδίζουμε πόντους+badges+attributes τα οποία μας ανεβάζουν θέση σε αυτή την κατάταξη, που θέλω να πιστεύω πως είναι υποκειμενική. Γύρω από αυτόν τον gameplay μηχανισμό είναι χτισμένο όλο το φετινό MyCareer και με βρίσκει πολύ σύμφωνο. Είναι ένα αξιοκρατικό σύστημα βαθμολόγησης και κατανομής προόδου, με φθηνότερα κόστη για upgrade των δεξιοτήτων μας, μεγαλύτερο εύρος ικανοτήτων και ευκαιριών, που μέχρι να μπει στην μέση το pay-to-win στοιχείο, είναι πράγματι διασκεδαστικό. Παλιά κακώς κείμενα όπως bugs με την πρόοδο των badges, πολύ πυκνότητα στην πόλη, online input lag και προβλήματα με τους servers, δεν υπάρχουν ούτε κατά διάνοια. Αψεγάδιαστες ταχύτητες και loading times που μας κάνουν να ξεχνάμε όλο και περισσότερο το MyCareer 2Κ17.

Περνώντας στο επόμενο μεγάλο chapter των 2Κ’s παραδοσιακά και αυτό που δέχτηκε σκληροπυρηνικές αλλαγές, το MyTeam. Disclaimer: Δεν είχα δει ούτε teaser trailer για το φετινό τίτλο. Πατώντας το Χ (ή A) και μπαίνοντας στο μενού του MyTeam νιώθεις πιο απομακρυσμένος αλλά ταυτόχρονα και πολύ οικεία μαζί του. Όλα τα πεδία έχουν αλλάξει από τις ρυθμίσεις μέχρι και το Collection. Φυσικά αυτές οι αλλαγές ήρθαν από τα χρόνια παράπονα της κοινότητας για τη λειτουργικότητα του mode και το ευρύτερο UI του. Εκεί που όμως η Visual Concepts έκανε all-in στην παρτίδα ήταν η κατάργηση του Auction House. Πλέον δεν αγοράζεις και πουλάς παίκτες με την παραδοσιακή μέθοδο - βασικά δεν πουλάς καθόλου πλέον - αλλά μπαίνεις στο Player Market και διαλέγεις από τις επιλογές της εβδομάδας ή της ημέρας. Δεν υπάρχει πλέον η - απευθείας - πρόσβαση σε όλες τις κάρτες που κυκλοφορούν στο παιχνίδι αλλά όσες κάρτες είναι διαθέσιμες μπορούν να αγοραστούν πλέον και με VC και όχι μόνο με το αποκλειστικό νόμισμα του MyTeam (MT). Τον λόγο δεν τον έχω καταλάβει ακόμα γιατί το μόνο που δεν αποτρέπει είναι το pay-to-win μοντέλο ( από φέτος μέσω του PS Store, μπορείς να πάρεις και MT) αλλά σε αυτό που κατέληξα είναι, πως απλά είναι ένας μηχανισμός που θα αφομοιωθεί και από το χρόνου θα είναι η νόρμα. Ακόμη μια νέα εισαγωγή είναι το The Exchange στο οποίο στέλνεις παίκτες από τη συλλογή σου και εφόσον πληρούν κάποιες προϋποθέσεις, λαμβάνεις τα αντίστοιχα rewards. Αυτός ο μηχανισμός λειτουργεί περισσότερο σαν την πώληση των παικτών με υψηλότερο κόστος αλλά και μεγαλύτερο κέρδος. Κατά τα άλλα είναι ό,τι έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια με μεγαλύτερη ποικιλία παικτών-καρτών και διεύρυνση της διασυνδεσιμότητας, μιας και τώρα υπάρχει η δυνατότητα για Triple Threat Online με φίλους και δυνατότητα Crossplay σε αρκετά modes όπως το Salary Cap. Δεν μπορώ να πω πως δεν απογοητεύτηκα από την έλλειψη του κλασικού ‘μαγαζιού’, όμως κάθε μέρα που περνάει η επίγευση του νέου είναι όλο και πιο γλυκιά.

Τελευταίο και καταϊδρωμένο το MyNBA Eras - γνωστό ως MyLeague - το οποίο μια ζωή δεν κατάφερε να μου τραβήξει το ενδιαφέρον για να ασχοληθώ σε βάθος μαζί του. Και φέτος το ίδιο συνέβη. Είναι πάρα πολύ κουλ το να μπορώ να παίζω τους αγώνες με τα φίλτρα της εποχής του Magic και του Bird ή του Jordan και του Kobe. Απλά μου δίνεται η δυνατότητα να το κάνω και εκτός του μανατζερικού πλαισίου που θέτει αυτό το mode που κατά την προσωπική μου άποψη θα πρέπει να αφομειωθεί από το MyTeam, αν θέλει να βρει ένα σκοπό ύπαρξης. Ειδάλλως θα είναι για πάντα ένα honourable - ή και όχι - mention σαν αυτό εδώ.

ΣΑΝ ΝΑ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ PLAY ΤΟΥ POPOVICH

Το μυστικό της επιτυχίας πάντοτε κρύβεται στη διατήρηση ενός κορμού με winning mentality και των αρχών που σε οδήγησαν στην κορυφή. Η 2K Sports το φλεξάρει τόσο άσχημα κάθε Σεπτέμβριο που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν πραγματικά είναι τόσο καλό ή είμαστε στο πείραμα του Παβλόφ. Δίνει βάση μέχρι και σε λεπτομέρειες όπως είναι η μουσική επένδυση του τίτλου με τα τραγούδια που παίζουν στο παρασκήνιο και φέτος δίνουν το παρόν καλλιτέχνες όπως η Ice Spice, ο Central Cee και ο Lil Wayne. Ακούει τα παράπονα της κοινότητας, αλληλεπιδρά στα media μαζί της και φέρνει νέα στοιχεία στο παιχνίδι. Crossplay, νέα modes, τελειοποίηση μηχανισμών and so on. Κρατάει τον τεχνικό τομέα στο ζενίθ του ακόμα και αν δεν πάει παραπάνω. Βελτιώνει τις υπηρεσίες και τις δυνατότητες αλλά παραμένει έρμαιο του pay-to-win μοντέλου και δυστυχώς πάντα θα με αποτρέπει από να της αποδώσω όλα της τα εύσημα. Αυτό δεν παύει όμως να σημαίνει πως το NBA 2K24 είναι μια από τις πιο ολοκληρωμένες δουλειές επάνω στα sports παιχνίδια και το πιο balanced της 2K Sports μέχρι το επόμενο. Και όπως έχει πει ο μεγάλος Gregg Popovich: Basketball is a pretty simple game…

Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!