Nintendo Switch 2 Welcome Tour | Review

Με ‘γειά μας, λοιπόν, καλώς ήρθαμε στη νέα γενιά της Nintendo με την κονσόλα που πολλοί χαρακτηρίζουν ως εκείνη με τις λιγότερο ευφάνταστες προσθήκες που έχει κυκλοφορήσει η εταιρεία στην ύπαρξή της. Ισχύει όμως αυτός ο ισχυρισμός; Είναι το Nintendo Switch 2 το «απλά δυνατότερο Switch» που μας λένε όλοι στο ίντερνετ; Αυτή την απορία έρχεται να λύσει το Nintendo Switch 2 Welcome Tour, που με τις παιχνιδιάρικες δραστηριότητες του και τις πολλαπλές σπαζοκεφαλιές του μας φέρνει σε επαφή με κάθε σπιθαμή της νέας ταμπλέτας που έχουμε πλέον στα χέρια μας.

Ο όρος «παιχνίδι» ίσως αναστατώσει μερικούς που θα το έχουν δοκιμάσει, καθώς το Welcome Tour είναι μια συλλογή από τεχνολογικές πληροφορίες, επεξηγημένες με τη μέθοδο «Εξήγησέ μου λες και είμαι 5 χρονών», αλλά και με διάφορα mini-games που αναδεικνύουν τις δυνατότητες που μόλις έμαθε ο παίχτης – όλα αυτά χωρισμένα σε κατηγορίες που αναλύουν κάθε κομμάτι της κονσόλας ξεχωριστά. Με λίγα λόγια μιλάμε για μια έκθεση που αναλύει θεωρητικά και πρακτικά τι θα πει Nintendo Switch 2.

Πριν μπω στις λεπτομέρειες, πρέπει να σχολιάσω την αξία αυτού του προϊόντος, καθώς σίγουρα είναι ο κύριος άξονας που ενδιέφερε όλους όταν έμαθαν για την τιμή των €10 που ζητάει η Nintendo ώστε ο καθένας μας, να μπορεί πραγματικά να εκτιμήσει και να καταλάβει τι πραγματικά έχει χωρέσει μέσα στο σύνολο της νέας φορητής κονσόλας της Nintendo.

ΠΟΣΟ ΕΧΕΙ ΤΟ ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ;

Όλα τα σημαντικά χαρακτηριστικά από τα menu, UI στοιχεία, tutorials αλλά και γενικά όλες οι λειτουργίες του είναι όμορφα δομημένα, ευανάγνωστα και πολύ καλαίσθητα. Η δομή του είναι εντελώς στοχευμένη σε ένα άτομο που δεν έχει ιδιαίτερη επαφή με το gaming, όπως τον σχεδιασμό που θα βλέπαμε σε ένα μουσείο ή μια έκθεση. Για αυτόν τον λόγο ακριβώς είναι και μεγάλη αστοχία, κατά τη γνώμη μου, η κοστολόγηση του προϊόντος αυτού σε τιμή που στο E-Shop του Switch 2 κάποιος χρήστης θα βρει πάνω από ένα εντυπωσιακά indie παιχνίδια να τον συντροφεύσουν πιο ουσιαστικά, ίσως στις στιγμές που θέλει διάλειμμα από το Mario Kart World. Ταυτόχρονα εντελώς δωρεάν μπορεί να βρει ένα από τα πολυάριθμα βίντεο στο ίντερνετ που να περιγράφουν όλες τις νέες λειτουργίες του Switch 2.

Όμως ας είμαι ειλικρινής, η αξία του Welcome Tour δεν είναι μόνο στις πληροφορίες του, αλλά στον τρόπο με τον οποίο τις παραδίδει. Λεπτομερή και ποιοτικά 3D μοντέλα αποτελούν την «πίστα» πάνω στην οποία περιηγείται ο παίχτης καθώς ανακαλύπτει κάθε άκρη της νέας ταμπλέτας και των περιφερειακών της. Η διαδραστικότητα είναι το Α και το Ω στη μικρή έκθεση της Nintendo, αφού αμέτρητα mini-games ξεπετάγονται σε κάθε γωνία, συνδεδεμένα πάντα με τη λειτουργία που μόλις σου εξήγησε το εκθεσιακό υλικό. Ξεκινάς από το αριστερό Joy-Con και, βήμα-βήμα, ξεδιπλώνεις ολόκληρη την αρχιτεκτονική της κονσόλας. Και ναι — έχει ΠΟΛΛΑ κομμάτια να δείξει.

ΜΠΡΟΣ ΓΚΡΕΜΟΣ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΡΕΜΜΑ

Αν και στη σκέψη φαίνεται πρωτότυπη ιδέα, στην πράξη το βασικό αίσθημα που χαρακτήριζε τη συνολική εμπειρία μου δυστυχώς ήταν η κούραση. Έχοντας ήδη γνώσεις πάνω στα περισσότερα χαρακτηριστικά που το Welcome Tour μου παρουσίασε, καθιστούσε τα ήδη καθόλου δύσκολα Quiz, απλώς μια βασανιστική καθυστέρηση μέχρι το επόμενο ενδιαφέρον mini-game ή tech demo που υπήρχε στο παιχνίδι.

Ενώ δίνεται η επιλογή να προσπεράσει κάποιος τα Quiz αυτά, οι πόντοι που ανταμείβουν χρειάζονται για να ξεκλειδωθούν οι επόμενες δραστηριότητες οπότε η επιλογή είναι είτε διαβάζεις τις unskipable καρτέλες πληροφοριών που ποτέ δεν ήταν λιγότερες από 30 ή προχωράς χωρίς να έχεις αρκετούς πόντους για να χαρείς όλες τις δραστηριότητες (που ήταν και το πιο ευχάριστο κομμάτι συνολικά). Αχρείαστα απαγορευτικά, σε ένα προϊόν που βασικός του στόχος είναι η ευχάριστη περιήγηση αλλά καταλήγει σε αναγκαστική εκπαίδευση – οπότε back to school παρόλο που μόλις τελείωσαν οι πανελλαδικές.

Για όσους βέβαια δεν είναι άνευ μαθήσεως σαν και εμένα, αλλά έχουν την όρεξη και την υπομονή για να διδαχθούν αυτές τις πληροφορίες πρέπει να παραδεχτώ πως είναι μια εντελώς γεμάτη συλλογή με όλα τα τεχνολογικά χαρακτηριστικά της gaming βιομηχανίας του 2025, με επεξηγημένο ολόκληρο το σύγχρονο λεξιλόγιο που κάποιος θα ακούσει αν παρακολουθήσει κάποιον να μιλάει για τεχνικά χαρακτηριστικά – όχι μόνο κονσόλας, αλλά και γενικότερα σημερινών τεχνολογικών προϊόντων. Αναφορές σε gyroscopes, VRR, SoCs και ANC είναι λίγες από αυτές τις οποίες αναλύει το Welcome Tour με απλές αλλά εύστοχες εξηγήσεις.

Μόλις χτυπάει το κουδούνι και βγαίνουμε διάλειμμα τι έχουμε λοιπόν; Tech Demos και Mini-Games όπου ο παίχτης θα δει στη πράξη, τι είναι HDR; Πώς φαίνεται το VRR On και Off; Πόσο καλά η δόνηση του HD Rumble 2 καταφέρνει να αντικατοπτρίσει κινήσεις και να δώσει αληθοφανείς αισθήσεις στα χέρια μας; Οι δραστηριότητες ήταν το highlight του Welcome Tour, δείχνοντας στη πράξη τις διαφορές, σε μια γενιά κονσόλων που δεν βλέπεις απλά τα νέα γραφικά και λες «Wow» αλλά που πρέπει να κάτσει ένας επιστήμονας μαζί σου για να εξηγήσει που φαίνεται το 5% καλύτερο resolution…

ΕΙΧΑΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΟΥ ALLM;

Τα Tech Demos έχουν ουσία και καταφέρνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα να αναδείξουν το κάθε χαρακτηριστικό έμπρακτα. Βάλε πυροτεχνήματα με και χωρίς HDR για να καταλάβεις την διαφορά, παίξε την πρώτη πίστα Mario Bros στην αρχική της 256 x 240 πίξελς ανάλυση της αλλά σε 4K οθόνη για να φανεί πως έχουμε κακομάθει πλέον στα 3840 x 2160 που γίνεται χρονιά με την χρονιά ο μέσος όρος ανάλυσης τηλεόρασης. Αυτά και πολλά άλλα τα παρουσιάζουν τα tech demos χωρίς φλυαρίες και βαρετές παρουσιάσεις, πολύ επιτυχημένα.

Το μεταίχμιο της συνολικής εμπειρίας ήταν τα mini-games για εμένα, καθώς ήταν ακριβώς ότι ήθελα από το παιχνίδι. Το σημαντικότερο ήταν ότι με εξέπληξαν με το βάθος τους! Αυτό που ξεκινά ως απλή απόσπαση της προσοχής σταδιακά εξελίσσεται σε πραγματική πρόκληση. Ο χειρισμός ενός ιπτάμενου δίσκου ανάμεσα σε εμπόδια με τη χρήση του χειρισμού-ποντίκι των νέων Joy-Con ξεκινά βατά, μέχρι που χάνεις και γράφει η οθόνη «έζησες 15 δευτερόλεπτα – στα 50 παίρνεις έξτρα πόντους». ΤΙ; ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΤΟΣΗ ΩΡΑ; Αυτή ήταν η παγίδα σε κάθε ένα σχεδόν από τα mini-games, ότι φαινομενικά ήταν απλά μια ακόμα σπαζοκεφαλιά, αλλά γρήγορα φαινόταν το βάθος μέσα στην απλότητα.

Βέβαια ακόμα και σε αυτά με παραξένεψε η επιμονή της Nintendo στο να χρησιμοποιείς για τα περισσότερα τον χειρισμό Joy-Con ως ποντίκι. Ναι έχει ενδιαφέρον αλλά, όπως ανέφερα, πολλές από τις δοκιμασίες χρειάζονται πραγματικά αστραπιαία αντανακλαστικά και χειρουργικό έλεγχο, κάτι που νομίζω είναι δύσκολο να έχεις χρησιμοποιώντας ένα Bluetooth ποντίκι κατά πάσα πιθανότητα πάνω στον καναπέ ή στο πόδι σου. Η αλήθεια είναι πως γέλασα όταν μια δοκιμασία για να με επιβραβεύσει με τους πόντους της ήθελε Valorant επιπέδου αντανακλαστικά σε 4 κινούμενους στόχους με εμένα να δυσκολεύομαι μην ξεφύγει το Joy-Con από το εμβαδό του μικρού τραπεζιού για τον καφέ που έχω στο σαλόνι μου…

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ MARIO’S PLAYROOM;

Βλέποντας τα όλα αυτά και σκεπτόμενος την επιτυχία του Astro’s Playroom αναρωτήθηκα, γιατί δεν ήταν έτσι όλο το παιχνίδι; Γιατί δεν κατέληξε να είναι κάποιου είδους party game που αναδεικνύει τις δυνατότητες της νέας κονσόλας με δημιουργικούς τρόπους αντί για αυτό το ακατάπαυστο «διδακτικό» περιεχόμενο που μονάχα λίγοι θα εκτιμήσουν, αλλά και λόγv της τιμής ακόμα λιγότεροι θα έχουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν; Αλλά καλύτερα να ασχοληθούμε με το τι είναι το Welcome Tour παρά με το τι θα μπορούσε να είναι.

Το τελευταίο βήμα στο gameplay loop του είναι ίσως και το χειρότερο, αφού ανακαλύπτεις σύντομα πως για να έχεις πρόσβαση στο επόμενο παράρτημα της έκθεσης θα πρέπει να έχεις συναντήσει κάθε έκθεμα που υπάρχει, τα οποία ΔΕΝ βρίσκονται σε κάποια λίστα ή εμφανή στον χάρτη. Ψάχνεις για κρυμμένες τοποθεσίες που εμφανίζονται μόνο όταν είσαι σχεδόν ακριβώς από πάνω τους. Κάποιες γιορτάζουν εντυπωσιακά χαρακτηριστικά όπως οι μαγνητικοί σύνδεσμοι της κονσόλας, ενώ άλλες ασχολούνται με τις διάφορες θύρες, κουμπιά και σκανδάλες. Ο μηχανισμός δοκιμάζει περισσότερο την υπομονή παρά προσφέρει κάποια εκπαίδευση, αφού δεν έχει και τόσο πλάκα απλά να ψάχνεις στα τυφλά για κάτι που δεν ξέρεις πως υπάρχει.

Εν τέλει δεν υπάρχει η ψυχή του «Nintendo Charm» που στην κυριολεξία κουβαλάει την εταιρεία μέσω κάθε φουρτούνας της gaming βιομηχανίας. Η απρόσωπη αυτή έκθεση των χαρακτηριστικών θα μπορούσε κάλλιστα να παρέχεται στους μετόχους της εταιρείας για να ενημερωθούν για τους λόγους που πρέπει να επενδύσουν τα λεφτά τους. Ο μέσος Nintendo Gamer κατά την γνώμη μου δύσκολα είναι ο στόχος ενός τέτοιου προϊόντος όσο ευχάριστες και να είναι οι επιμέρους σπαζοκεφαλιές που υπάρχουν. Όμως υπάρχει και ένα πρόβλημα ακόμα.

Πρόκειται θεμελιωδώς για μια εμπειρία «μιας φοράς». Σε αντίθεση με κανονικά παιχνίδια, τίποτα εδώ δεν δικαιολογεί επανάληψη μόλις έχεις δει τα πάντα. Οι δραστηριότητες που φάνηκαν ενδιαφέρουσες την πρώτη φορά, είναι ρηχές όταν ανταγωνίζονται τα κανονικά παιχνίδια Switch 2 ή ακόμα και Switch 1 για την προσοχή σου.

Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι η ποιότητα – είναι το ήθος. Η Sony συνόδευσε κάθε PS5 με το Astro’s Playroom, αντιμετωπίζοντάς το ως έναν εορτασμό και ευχαριστώ προς τους πρώτους αγοραστές της πλατφόρμας. Η απόφαση της Nintendo να χρεώσει για το Welcome Tour, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη την υψηλή τιμή του Switch 2, μοιάζει με χαμένη ευκαιρία για καλή θέληση. Αυτό είναι ακριβώς το είδος του περιεχομένου που θα έπρεπε να είναι μια “ευχαριστούμε που αγοράσατε την κονσόλα μας” χειρονομία.

Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!