Βόλεϊ δωματίου 2K22.

Το γεγονός το ότι η Nintendo περίμενε πέντε ολόκληρα χρόνια για να εφεύρει έναν τρόπο να σπρώξει το Wii Sports στη νεότερη κονσόλα της εντάσσεται από μόνο του στις αψυχολόγητες στρατηγικές της γύρω από την, κατά τα άλλα, εξαιρετική πορεία του Switch. Δεν μπορούμε να πούμε πως το χρειαζόταν κιόλας, αλλά έβγαζε πολύ νόημα όταν μετρά 20 games με περισσότερες από 5 εκατομμύρια πωλήσεις, 7 παιχνίδια εκ των οποίων είναι επανεκδόσεις ή άλλων ειδών remasterοειδή. Από την άλλη, το Switch και τα Joy-Cons γεννήθηκαν για games που απαιτούν την ανίχνευση κινήσεων, κάτι που με κάνει να απορώ ακόμα περισσότερο που δεν υπήρχε από το λανσάρισμα κιόλας μία τέτοια περίπτωση στη βιβλιοθήκη του και την υποδεχόμαστε προς το κλείσιμο του κύκλου ζωής του.

Το Nintendo Switch Sports δεν είναι πολλά παραπάνω από ένα μασκαρεμένο Wii Sports, αν το δεύτερο μεταμφιεζόταν διακριτικά, ίσα για αλλάξει την ονομασία του και δευτερευόντως για να αποφευχθούν οι κατηγορίες περί κατάχρησης των επανακυκλοφοριών της Nintendo. Έτσι, αντικαθιστώντας τους καρναβαλίστικους όρους με τη διάλεκτο της gaming βιομηχανίας, έχουμε στην πράξη ένα remaster του τελευταίου, με κατά τόπους επιπρόσθετο αλλά και αφαιρεθέν περιεχόμενο. Τα δύο must-have, και κατά τη γνώμη μου ποιοτικότερα, bowling και τένις επέστρεψαν, αφήνοντας πίσω στον τάφο των περασμένων γενεών τα μποξ και baseball. Έχουμε και την -ας πούμε- ξιφασκία του Wii Sports Resort, ελαφρώς παραλλαγμένη, καθώς και τις νέες προσθήκες: ποδόσφαιρο (ο θεός να το κάνει), βόλεϊ και μπάντμιντον.

ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΔΕΚΑΘΛΟ, ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΟ KAPPA

Να ξεκαθαρίσουμε πως το παιχνίδι απευθύνεται αποκλειστικά σε όσους έχουν το base μοντέλο του Switch ή το πρόσφατο OLED μοντέλο, εφόσον απαιτεί τη χρήση των detachable Joy-Cons, αφήνοντας στη λάσπη όσους πλήρωσαν λίγα λιγότερα για το Switch Lite. Σε αυτές τους τις τεχνολογίες στηρίζεται και η απόλαυση του Switch Sports, εφόσον χρησιμοποιούμε τα ασύρματα, motion controlling χειριστήριά του για κάθε είδος οικιακής άθλησης. Φερ’ εΙπείν, κρατάμε το εκάστοτε Joy-Con σαν ρακέτα για να αντιλαμβάνεται τα πήγαινε-έλα των αγκώνων μας ή το δένουμε στο μπούτι μας με στόχο την ανίχνευση των σουτακίων μας. Σε αυτό το κομμάτι, το Switch Sports δεν είναι ποσώς user friendly, αφού παραθέτει στον παίκτη έναν πάπυρο απαιτήσεων που περιλαμβάνει το docking, το leg strap, άφθονο χώρο στο δωμάτιο και λίγα αποθέματα σε cardio.

Παράπονα έχω μπόλικα και δεν είμαι ο μόνος που δυσανασχέτησε σε διάφορα κομμάτια του παιχνιδιού, εφόσον τέσταρα το παιχνίδι πολύ περισσότερο σε δυάδες και ακόμα περισσότερο σε τετραπλό. Δυσκολεύομαι να διατυπώσω το σκεπτικό μου ή να εξηγήσω όσο ορθότερα γίνεται την πηγή του προβλήματος, αλλά θα κάνω μία προσπάθεια ίσα για να δικαιολογήσω το review copy μου: η αχίλλειος πτέρνα του Switch Sports δεν είναι άλλη από τα αθλήματα που περιλαμβάνει, όχι επειδή δεν είναι ευχάριστα σαν sports αυτά καθαυτά, αλλά επειδή δεν “παίζονται” όπως περιμέναμε ή θα θέλαμε ενδεχομένως. Σας μπέρδεψα; Ας μιλήσουμε με ένα πολύ απλό παράδειγμα. Γούσταρα φουλ την εισαγωγή του βόλεϊ, ας πούμε, όμως η σχεδιαστική επιλογή που θέλει το volleyball gameplay να φυλακίζεται πίσω από την αδιάκοπη ροή της τριάδας “υποδοχή-πάσα-κάρφωμα” περιορίζει κάθε ελευθερία που θα είχαμε φυσιολογικά στο γήπεδο με το ψηλό φιλέ.

Λιγότερο, αλλά παρομοίως περιοριστικά λειτουργεί το ποδόσφαιρο ή το μπάντμιντον. Η αντιπτέριση εις την ελληνικήν δεν είχε καν χώρο κατ’ εμέ στο Switch Sports, εφόσον ήδη υπήρχε το τένις που, κακά τα ψέματα, είναι αρκετά παρόμοιο και ήταν ήδη από το Wii Sports το αντικειμενικά καλύτερο game mode σε αμφότερα τα ρόστερ αθλημάτων. Προσωπικά θα προτιμούσα να είχε διατηρηθεί το μποξ ή να είχαμε κάποια πιο ριζοσπαστική, για τα δεδομένα του Switch, προσθήκη. No wonder που το τένις ξεχωρίζει, εφόσον επιτρέπει περισσότερα κόλπα και στιγμές δημιουργικότητας στο κοντοκουρεμένο γκαζόν του. Όλα τα αθλήματα που περιλαμβάνονται στο νέο πακέτο όμως συμφωνούν κλιμακωτά στα θέματα χειρισμού, εφόσον ακόμα και 16 χρόνια μετά το Wii Sports η Nintendo δεν καταφέρνει να προσφέρει κάποια αισθητά καλύτερη μετάφραση των πραγματικών κινήσεων μας στις in-game αποφάσεις των avatars μας. 

Κάνοντας μίας γρήγορη σούμα των μέχρι τώρα θέσεων μου, θα εικαζόσασταν πως δεν είμαστε ευχαριστημένοι από το Switch Sports έτσι; Well.. καμία σχέση. Παρότι απογοητευτήκαμε στην περίεργη όψη του αγαπημένου μας ποδοσφαίρου ή μολονότι γκρινιάζαμε και φωνάζαμε συνεχώς “ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΑΥΤΟ” ρίχνοντάς το στην ανταπόκρισή του, η ουσία ήταν μία: δεν λέγαμε να το κλείσουμε. Κατά βάθος, το απολαμβάναμε και τι άλλο χρειάζεται να κάνει ένα video game τέτοιου είδους; Μπορούμε εύκολα να κρίνουμε το παιχνίδι για τις δυσλειτουργίες του ή τα λάθη του, αλλά θα ήμασταν ψεύτες αν δεν παραδεχόμασταν πως συντρόφευσε ευχάριστα μία παρέα 23χρονων μαντράχαλων σε ένα αντρικό game night. Και μετά από αυτό, πυροδότησε το κανόνισμα ακόμας μίας τέτοιας βραδιάς.. και άλλης.. και μίας ακόμη. Διότι ναι μεν είχαμε ενστάσεις και βάσιμες κατηγορίες προς το Switch Sports (και δυστυχώς τίποτα καλύτερο να κάνουμε), αλλά το διασκεδάζαμε και εξακολουθούμε.

ΓΥΡΝΑ ΝΑ ΣΤΟ ΚΑΡΦΩΣΩ

Μεγάλη ευθύνη σε αυτόν το νέο, για εμάς, τρόπο ψυχαγωγίας έχει η αξιοποίηση των Joy-Cons. Αν το παιχνίδι δεν βασιζόταν στη χρήση γυροσκοπίου, πιθανότατα ούτε θα έπειθα την παρέα μου να το δοκιμάσει, πόσο μάλλον να το αγαπήσει, παρά τις όποιες ατέλειές του. Σίγουρα υπάρχουν ιδανικότεροι τρόποι ενασχόλησης σε αυτή την ηλικία ή κάποιος τρίτος θα ρωτούσε «γιατί δεν πάτε απλά σε ένα γήπεδο τένις ή σε ένα 5x5», μη αντιλαμβανόμενοι την άνεση που προσφέρει να έχεις πρόχειρα κάτι τέτοιο στο σπίτι σου. Μην το υποτιμάτε, αν παίξετε/αθληθείτε έστω μία ωρίτσα στα ψηφιακά γήπεδα της Nintendo, σας διαβεβαιώνω πως θα κάψετε λίγες θερμίδες, ενδεχομένως και να πάθετε κανένα τράβηγμα αν είστε της καθιστικής ζωής. Εκ πείρας μιλώντας, θα πιάσετε τους εαυτούς σας να υπερβάλλουν στις κινήσεις τους, θα παθιαστείτε στην προσπάθεια να βάλετε το τελευταίο γκολ ή να βρείτε άνοιγμα στις τεχνικές των φίλων σας στο chambara, αλλά το πραγματικό γέλιο θα έρθει κατά την εκτόξευση κάποιου Joy-Con σε ανύποπτο χρόνο, πιθανότατα πρoτού καρφώσετε.

Χαρακτηριστικά όπως η το Sportsmate creation ενίσχυσαν ελαφρώς την metaversική δημιουργία των δικών μας avatars, δίνοντας λίγο περισσότερο χρώμα και ζωή στα άψυχα Miis. Τώρα που το σκέφτομαι, πως στο καλό το Miitopia έκοψε πρώτο χαρτάκι για ερχομό στο Switch έναντι του Wii Sports; Nintendo υποθέτω. Anyway, τοποθετώντας θετικές και αρνητικές εξελίξεις στο βωμό ενός πορίσματος, η θυσία είναι στα δικά μου μάτια επιτυχής. Δεν είναι όλα τα αθλήματα τόσο διασκεδαστικά και σίγουρα η μεταφορά των real life εντολών θα μπορούσε να είναι ακριβέστερη, αλλά το Switch Sports είναι συνολικά άκρως immersive, με τον δικό του τρόπο. Και στο τέλος της ημέρας μας σήκωσε από τους καναπέδες που φυσιολογικά θα σαπίζαμε για να δούμε μία ταινία ή γλίτωσε από την επανάληψη κάποιου βαρετού επιτραπέζιου. Φανταστείτε πόση χαρά μπορεί να μοιράσει σε παιδιά ή ως κομμάτι οικογενειακού gaming.

Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!