Τα early access games έχουν λίγο περίεργη αίσθηση για μένα. Κάποια μοιάζουν έτοιμα παιχνίδια και σε αφήνουν τελείως ευχαριστημένο, όπως το Hades 2, ενώ άλλα, όπως το The Rogue Prince of Persia, παρά τα καλά τους στοιχεία δεν μπορούν να ικανοποιήσουν την ανάγκη για ένα καινούριο παιχνίδι. Ξέρω τι λέω, τα έκανα και τα δύο review. Για τον ίδιο λόγο, λοιπόν, γράφω και το σημερινό κείμενο. Το Ovis Loop είναι το νεότερο early access 2D roguelike στην αγορά και είναι ώρα να μπει σε μία από τις δυο κατηγορίες.
Όπως ξέρεις σίγουρα καθώς είσαι φανατικός των κειμένων μου, συνηθίζω να ξεκινάω με την ιστορία ή/και το settingώστε να στρωθούν τα θεμέλια για το υπόλοιπο review. Well, σε ένα early access roguelike τα πράγματα δυσκολεύον λίγο. Το Ovis Loop δίνει ξεκάθαρη έμφαση στο loreτου, όμως τα όρια του early accessδεν μας αφήνουν να μαζέψουμε όλα τα κομμάτια για να βγάλουμε άκρη. Παρόλα αυτά, από ότι κατάφερα να συνδέσω, στον κόσμοτου Ovis Loop κυριαρχεί το είδος των λύκων, με τα πρόβατα να έχουν γίνει εργάτες-σκλάβοι τους. Ένα από αυτά τα πρόβατα είναι και ο χαρακτήρας του παίκτη, ο οποίος για έναν μυστηριώδες λόγο μπορεί να εξοντώνει λύκους χρησιμοποιώντας τα όπλα και τη τεχνολογία τους. Αυτά για την ώρα. Το παιχνίδι έχει σκορπίσει διάφορα στοιχεία για την ταυτότητα και την ύπαρξη γενικώς του player character, αλλά πιστεύω θα χρειαστεί να περιμένουμε μέχρι την ολική κυκλοφορία για να τραβηχτεί το πέπλο από πάνω του.
SHEEP CELLS
Με την ιστορία στην άκρη, ήρθε η ώρα να εξετάσουμε το combat. Όντας ο πυρήνας κάθε roguelike παιχνιδιού, κρατάω πάντα τον πήχη ψηλά όταν αναφέρομαι σε συστήματα μάχης. Το Ovis Loop, αν και δεν σπάει κάποιο ρεκόρ πρωτοτυπίας, σίγουρα παραδίδει μία διασκεδαστική εμπειρία κάθε φορά που συναντάς τους κακόμοιρους λύκους στο δρόμο σου. Τα θεμέλιά του έρχονται σχεδόν απαράλλαχτα από το Dead Cells, με το Ovis Loop να μειώνει τον αριθμό των όπλων που κρατάς, με αντάλλαγμα εξωφρενική δύναμη και συχνότητα στα skillsσου. Όχι μόνο μπορείς να κουβαλάς πάνω από 2 skillsταυτόχρονα, αλλά κάθε ένα από αυτά «γεννά» τα δικά του δύο extra skills αφού το χρησιμοποιήσεις. Τι εννοώ; Αναβαθμίζοντας ένα βασικό skill, μπορείς να προσθέσεις μέχρι 2 extra skills για να χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά όσο το βασικό βρίσκεται σε cooldown. Ο μηχανισμός αυτός επιτρέπει ατελείωτες επιθέσεις με skills, εάν φυσικά έχεις κάνει σωστές επιλογές στα μονοπάτια που θα δούμε παρακάτω. Μπορεί οι υπόλοιποι μηχανισμοί (dodge, weapon attacks, double jump) να θυμίζουν σε κακό βαθμό Dead Cells, όμως η έμφαση στα skillsαλλάζει τόσο ριζικά το combat, που το Ovis Loop καταφέρνει και διεκδικεί μία δική του, αυθεντική ταυτότητα. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, πως δεν θέλω η κανονική κυκλοφορία να προσφέρει μερική περισσότερη φρεσκάδα στον χειρισμό. Η διαφοροποίηση από το αντικείμενο έμπνευσης είναι αξιέπαινη, ωστόσο δεν σε ανεβάζει και αυτόματα στο επίπεδό του.
Η μορφή του χάρτη στο Ovis Loop,παραδόξως, ακολουθεί τη μορφή που βλέπουμε συνήθως σε roguelike deck builders, όπως το λατρεμένο μουSlay the Spire. Εν συντομία, διαλέγεις το βραβείο θες να έχεις από το επόμενο «δωμάτιο» και ακολουθείς αυτό το μέρος της διακλάδωσης. Όλα τα μονοπάτια οδηγούν φυσικά στο main boss, συνεπώς πρέπει να διαλέξεις το μονοπάτι σου συνετά και με βάση το buildπου προσπαθείς να χτίσεις. Από αυτή την άποψη, δηλαδή μέσα στο κάθε run, τα roguelike στοιχεία είναι πολύ δυνατά. Κάθε run, ακόμη και με το ίδιο όπλο, καταλήγει σημαντικά διαφορετικό, με τις πολλαπλές επιλογές ανάμεσα σε αναβαθμίσεις, shops, εξοπλισμό και τυχαία γεγονότα να επιτρέπουν στον παίκτη να σχεδιάσει τη στρατηγική του από το πρώτο κιόλας δωμάτιο. Όσον αφορά τη roguelike μορφή του έξω από τα runs, δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Οι αναβαθμίσεις που σου προσφέρει το παιχνίδι είναι βασικές και αναμενόμενες για το genre, όντας κυρίως stats upgrades για τα όπλα, το HP και τοEnergy σου. Πέρα από αυτά, μπορείς επίσης να ξεκλειδώσεις νέα modules, τα οποία είναι passive skills που συλλέγεις κατά τη διάρκεια του εκάστοτε run. Στο σύνολό της, η roguelike αίσθηση του Ovis Loop δεν απογοητεύει, αλλά ταυτόχρονα δεν ενθουσιάζει. Μερικές προσθήκες λίγο «τρελών» abilities που «ανακατεύουν» το gameplay είναι, για εμένα, απαραίτητες αν το Ovis Loop επιθυμεί να ξεφύγει από τη μετριότητα.
Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ στη πιο καλλιτεχνική πλευρά του τίτλου, μία πλευρά που ίσως να παραμελείται στον κόσμο των roguelikes. Το Ovis Loopτυλίγει τον εαυτό του μέσα σε ένα αξιόλογο pixel art περιτύλιγμα, με το art directionνα υιοθετεί μία δυστοπική παλέτα. Τα περιβάλλοντα δεν είναι πολλά, όμως θα έλεγα πως περνούν επιτυχώς στον παίκτη τη δυστυχία και απελπισία του μελλοντικού αυτού κόσμου. Η μουσική ακολουθεί το ίδιο μονοπάτι της φουτουριστικής δυστοπίας, μόνο που εστιάζει λιγότερο στη μιζέρια του τόπου και περισσότερο στη σφαγή των λύκων από την άψητη οπλισμένη προβατίνα. Για άλλη μια φορά στο επίσημο Ovis Loop Early Access Review, δεν έχω παράπονο αλλά δεν ξετρελάθηκα κιόλας.
Σε ποια κατηγορία ανήκει λοιπόν η τωρινή έκδοση του Ovis Loop; Αποτελεί άλλο ένα ενδιαφέρον roguelike που πιθανόν να αξίζει τα χρήματα σου στο μέλλον; Ή ίσως να είναι το νέο Hade- όχι δεν είναι. Ας μην κοροϊδευόμαστε, για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, το Ovis Loop δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα σε καμία έκδοση. Τέτοια early access versions παρέχονται για τους φανατικούς του genre. Σε εσάς λοιπόν, θα έλεγα… εχ. Αυτή είναι η πιο αγνή αντίδραση που έχω παίζοντας τον εν λόγω τίτλο.
Ευχαριστούμε πολύ τη LIFUEL για την παροχή του review copy!
