Πλάσματα απλωθείτε!

Έχω προσπαθήσει με κάθε ανθρώπινο μέσο να οδηγήσω το Pokémon franchise στο μονοπάτι των ονείρων μου. Κάποτε έβαζα δόντια κάτω από το μαξιλάρι για ένα μαύρο Charizard, αργότερα έγραφα γράμμα στον Αγ. Βασίλη για να μου φέρει αμφότερες τις εκδόσεις των Diamond/Pearl και πολύ αργότερα σταυροκοπιόμουν σε pre-sleep καταστάσεις για μία απελευθερωμένη περιπέτεια στο λατρεμένο σύμπαν των τεράτων τσέπης. Εν τέλει, σας διαβεβαιώ πως δεν χρειάζονται ούτε παρακάλια, ούτε ξόρκια, ούτε μαντζούνια, παρά υπομονή και εμπιστοσύνη στις ορέξεις του διδύμου Nintendo-Game Freak. Η απόδειξη; Αυτή τη στιγμή έχω 10+ Shiny Charizards στο account μου, έλαβα για την προ τριμήνου κριτική μου το πακέτο Brilliant Diamond & Shining Pearl και το κορυφαίο: υπάρχει στην αγορά ένα τεραστίων διαστάσεων Pokémon game στην όψη του Legends: Arceus.

Αυτό που γνωρίσαμε στο σχετικό reveal του στο Pokémon Direct αποτελούσε διακαή μας πόθο, εφόσον όλοι -με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- έχουμε οραματιστεί ένα τρισδιάστατο, καθαρόαιμο open world και πιο interactive Pokémon game. Ομολογώ πως trailer με το trailer είχα αρχίσει να χάνω την πίστη μου για αυτό που πλησίαζε με αυξανόμενους ρυθμούς και marketing, πράγμα που οφείλεται κυρίως στο πόσο μέτρια διαδρομή φαίνονταν να έχουν πάρει ο τεχνικός τομέας και οι οπτικές υποκατηγορίες του. Ικανοποιημένος πια από τον χρόνο μου μαζί του, τολμώ να ισχυριστώ πως η παραπάνω ανησυχία μου απέκτησε ολοκληρωμένη υπόσταση, αποτελώντας όμως το μόνο αποθαρρυντικό χαρακτηριστικό στελέχωσης ενός αρκετά φιλόδοξου project. Στη νέα ελληνική, αν ανησυχείτε πως τα προβλήματα του Legends: Arceus ξεπερνούν την εμφανισιακή του περιποίηση, είμαι εδώ για να καθησυχάσω το αγχωτικό σας σύνδρομο.

Επειδή όμως προτιμώ να αρχίσω τις αιμοπτύσεις από το να ξεκινήσω ένα review από τον τομέα των γραφικών, θα σας καλωσορίσω στην κριτική μου με την εξήγηση μίας ακόμη καλογραμμένης Pokémon πλοκής (παύση για ειρωνεία). Υποδέχομαι με επαίνους την προσπάθεια των developers να μας ρίξουν σε ένα εναλλακτικό timeline, ωστόσο δικαιούμαι να πιστεύω πως θα μπορούσαν να το κάνουν λιγότερο… κυριολεκτικά; Δεν ξέρω για εσάς, αλλά η εντός 5 λεπτών μετάβαση από το «ξεβράστηκα από μία διαστασιακή πύλη» στο «θα μπουχτίσω το Pokédex και θα σώσω όλο το region» ήταν ολίγον τι απότομη, don’t you think; Και αν ο προσωπικά generated χαρακτήρας μας είναι τόσο θύμα που δέχτηκε την αποστολή, ο καθηγητής Laventon πραγματικά μας χρεώνει ρίχνοντάς μας στα βαθιά. Τηρουμένων των παραμέτρων, θεωρώ λογική και ευχάριστη την εξέλιξη της ιστορίας, εφόσον δεν έχω πια απαιτήσεις απέναντι σε storylines που πειράζουν χρονοδιαγράμματα και άλλες πραγματικότητες. Όταν κάποιο BioShock με το ζόρι καταφέρνει να διακριθεί σε τέτοιες υλοποιήσεις, για το Pokémon franchise είναι χαμένη υπόθεση.

Στο τέλος της ημέρας όμως, ποιος παίζει Pokémon αποκλειστικά για το story; Με την καγκούρικη νοοτροπία που μας χαρακτηρίζει, όλοι μας θα καταλήξουμε να συγκρίνουμε την περιεκτικότητα των λογαριασμών μας σε shinies, όσο και αν δεν μετράει το μέγεθος (της λίστας). Το παιχνίδι έχει τις στιγμές του, ιδίως στο κομμάτι που γνωρίζεστε με το χωριό Jubilife και τους χωρικούς του, όπως και με όλες τις δραστηριότητες και τις εκπλήξεις που περιλαμβάνει. Η αίσθηση συμμετοχής σε ένα Pokémon era που προηγείται του στησίματος της Sinnoh, όταν ακόμα οι Poké Balls ήταν σε πειραματικό στάδιο, διαθέτει την ξαφνική γεύση που παραγγείλαμε στη συγκεκριμένη γραφή. Άνευ υπερβολής όμως, η πραγματικά ξεχωριστή εμπειρία του Pokémon Legends: Arceus αρχίζει όταν ξεδιπλώνεται ο χάρτης του στα πόδια μας.

A WILD BREATH APPEARED

Με το άνοιγμα κάθε επιμέρους περιοχής θα νιώσετε σαν παιδάκια που τα αμολάνε σε ένα λούνα παρκ πολλών τετραγωνικών και εκθεμάτων. Το πρώτο οφθαλμικό ερέθισμα που προκύπτει από την παρατήρηση των απέραντων πεδιάδων του PLA είναι σαν εκείνο το συγκλονιστικό πανοραμικό πλάνο της Hyrule, με διαφορετική αξία όμως, αναλογιζόμενοι πως χαζεύουμε μέσα από τα μάτια ενός Pokémon Trainer. Ευθύς εξαρχής, διδασκόμαστε μία νέα Pokémon νοοτροπία, όπου τα πάντα είναι ορατά, κινούνται σε real time και τα ομώνυμα πλάσματα φέρουν πιο action συμπεριφορά από οτιδήποτε έχουμε δει μέχρι σήμερα στη σειρά. Αυτή τυγχάνει να είναι και η πιο ξεχωριστή προσθήκη του νέου αυτού entry που, σε συνδυασμό με άλλες μεταρρυθμίσεις, αλλάζει κατά πολύ τα όσα ξέραμε και περιμέναμε από ένα Pokémon game, κατά κύριο λόγο ενθουσιαστικά.

Θεωρώ πως η έντονη δραστηριότητα των Pokémon που συναντάμε, και κατ’ επέκταση αυτών που μας συνοδεύουν, θα έπρεπε να διατηρείται και στο πεδίο της μάχης, κάτι που δεν συμβαίνει, αφού με το ξεκίνημα του εκάστοτε engagement επιστρέφουμε -δυστυχώς- στην πατροπαράδοτη μορφή ενός turn-based συστήματος μάχης. Βρίσκω ανεξήγητα αντιφατικές τις δύο αυτές σχεδιαστικές επιλογές, αφού όσο κι αν αγαπώ το κλασικό σύστημα μάχης, η εναλλαγή τους αφήνει μαζί μία μισοτελειωμένη, αναποφάσιστη εικόνα. Παρόλα αυτά, το Legends: Arceus πρωτοτυπεί σε αρκετούς τομείς που τα προηγούμενα games δεν είχαν καν καταγεγραμμένους στους φακέλους τους. Η χειροκίνητη στόχευση των Pokémon στο δόξα πατρί ή το αγχωτικό μπλέξιμο μεταξύ των στροφών ανάμεσα σε Poké Balls και του party leader σας, προσδίδουν μία μοναδικότητα σε συνήθειες που κάποτε εγκλωβίζονταν σε menus και on-screen επιλογές.

Στον συγκεκριμένο τίτλο σπάμε τις αλυσίδες της διχάλας catch-or-fight, εφόσον υπάρχουν ένα σωρό επιπλέον δοκιμασίες να καλύψουμε, θησαυροί να ανακαλύψουμε και περιοχές να εξερευνήσουμε. Θα αναγνωρίσετε σίγουρα τις πολλαπλές οργανικές βελτιώσεις που έχει υποστεί το franchise ανά τα έτη, όπως η δυνατότητα να ρίξουμε 10 Ultra Balls σε κλάσματα δευτερολέπτων, ασχολούμενοι με περισσότερα από ένα Pokémon ταυτοχρόνως. Όλες οι διαδικασίες πραγματοποιούνται μάλιστα με γρηγορότερο τέμπο, εφόσον το Legends: Arceus ξεσκαρτάρει τους απαίσιους χρόνους αναμονής για την είσοδο στη μάχη. Όχι μόνο όλα τα προαναφερθέντα συμβαίνουν ακαριαία, αλλά ειδικά όταν τα Pokémon μάχονται έχουμε την επιλογή να παρατηρούμε τα δρώμενα από την VIP οπτική γωνία της αρεσκείας μας. Αν βάλετε δίπλα-δίπλα δύο σκηνικά μάχης μεταξύ του Legends: Arceus και κάποιου εκ των BD/SP, θα νομίζετε πως παρακολουθείτε δραστηριότητες από δύο IPs διαφορετικού genre ή προέλευσης. Μαντέψτε ποιο από τα δύο είναι πιο διασκεδαστικό και ελκυστικό το 2022 και μετά από 30+ games..

Δεν δυσκολεύτηκα καθόλου να καταγράψω αποδεκτά στοιχεία ή quality of life αλλαγές που διακρίθηκαν μέσα από τις προφανείς δοκιμές της Game Freak. Παραδείγματος χάρη, η back-and-forth εναλλαγή των move lists της εξάδας μου, οι ποικίλων συμπεριφορών πράξεις κάθε Pokémon species και η πιο stealthy, προτεινόμενη στρατηγική που πρέπει να ακολουθούμε στις κόκκινες ζώνες, με έβαλαν σε σκέψεις και διαδικασίες που κανένα άλλο προηγούμενο παιχνίδι δεν είχε καν τις δυνατότητες να με εισάγει. Τώρα πια καταλαβαίνω πως τα Pokémon Sword & Shield ήταν απλά δολώματα, στην προσπάθεια της Nintendo να δοκιμάσει τα νερά μίας πιο ανοιχτής προσέγγισης, για να καταλήξουμε εν τέλει στην μεγαλύτερη αναταραχή της πολυχρησιμοποιημένης φόρμουλας. Είτε κυνηγάτε Pokémon για τη συλλογή σας, είτε τα παλεύετε για το shared XP, είτε είστε στην αναζήτηση ιδιαίτερων αντικειμένων, τα biomes του Pokémon Legends: Arceus είναι γεμάτα με επιβραβεύσεις της περιέργειας.

ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ARC(H)EUS

Πείτε το, όλοι το σκεφτήκαμε. Zeldίζει. Και για να είμαστε σωστοί, Breathofthewildίζει. Πολλοί αναρωτήθηκαν: είναι η ανάμειξη του Pokémon franchise με το Breath of the Wild αποδεκτή; Και εγώ απάντησα στην ερώτησή τους με νέα ερώτηση: Είναι η ανάμειξη οποιουδήποτε franchise με το Breath of the Wild μη αποδεκτή; Όσο τα points of interest έχουν ουσιαστικό… interest, κάθε σειρά θα ήθελε να δανειστεί τη ζωντάνια των εκτάσεων του BOTW, ανεξαιρέτως. Το παιχνίδι κατάφερνε συνεχώς να μου αποσπάσει αναζωογονητικά την προσοχή από τον κύριο στόχο μου, κυρίως κάθε φορά που ερχόμουν αντιμέτωπος με κάποιο πελώριο Alpha Pokémon, ενώ όταν αποκτάμε για πρώτη φορά πρόσβαση στον ανοιχτό χάρτη πρέπει να εθελοτυφλήσουμε για να αγνοήσουμε ξανά την επιρροή του Zelda. Η πρόβλεψή μου είναι πως θα δούμε κι άλλα IPs της Nintendo να κόβουν χαρτάκι.

Πρωτόγνωρο επίσης το ότι αντί να μεταβαίνουμε από το ένα χωριό στο άλλο, το Jubilife είναι το ένα και μοναδικό διαθέσιμο hub μας και περιλαμβάνει κάθε είδους εξυπηρέτηση και προετοιμασία για τις επόμενές μας επιδρομές. Και χρειάζεται προετοιμασία, αφού το Legends: Arceus έχει main και side quests εποχής ΠΑΣΟΚ, δηλαδή άκρως generic, αλλά με μεγάλη επιστροφή. Εδώ όμως δεν έχουμε το στερεότυπο των gyms προς κατάκτηση. Η main μάχη κάθε περιοχής πραγματοποιείται έναντι ενός επιχρυσωμένου Pokémon. Too bad που υπάρχει κανονικότατο κλείδωμα της προόδου εξαιτίας των level απαιτήσεων κάθε περιοχής. Στα μέχρι πρότινος Pokémon installments ήταν πολύ πιθανότερο να πας overleveled στα τελικά στάδια του παιχνιδιού, ενώ στο Legends: Arceus δεν μπορείς καν να προοδεύσεις αν δεν έχεις το μικρόβιο του εξερευνητή. Και να ‘ταν η μόνη grinding προτροπή από πλευράς Game Freak…

ΠΑΡΑΛΙΓΟ ΝΑ ΜΕ TYPHLOS-ΟΥΝ

Δυσκολεύομαι να αντιληφθώ το εξής: εφόσον μας δίνεται μία άνευ προηγουμένου ελευθερία περιήγησης στον χάρτη (υπάρχουν μέχρι και traversal-only Pokémon) και ενώ υπάρχουν άπειρα items που μπορούμε να μαζέψουμε και να αξιοποιήσουμε στη νέα crafting λειτουργία, γιατί μας έχετε δώσει ένα πουγκί που χωράει δύο χούφτες αντικείμενα; Κάποιος ήταν πολύ high όταν σκέφτηκε να μας απαλλάξει από τα Pokémon Centers ή Poké Stores και ταυτοχρόνως μας πήρε πίσω την άπειρη χωρητικότητα του τσαντιού μας. Αναπόφευκτα, θα μπείτε σε μία λούπα συνεχούς fast travel αν θέλετε να έχετε ελεύθερο χώρο για το ενδεχόμενο dropάρισμα πιο ξεχωριστού loot. Σχεδόν τόσο περιοριστικό όσο το Pokédex σαν να λέμε! Αστειεύομαι, γνωρίζαμε εξαρχής πως επρόκειτο ξανά για gen 4 πίνακες περιεχομένου, αλλά μερικές μεταλλάξεις για τις Hisuian εκδοχές.. ας πούμε δεν ήταν οι καλύτερες to put it nicely. Με όλο τον σεβασμό στο αγαπημένο μου Pokémon όλων των εποχών, δεν μπορείτε να με πείσετε πως αυτό εδώ είναι το Typhlosion…

Η Game Freak φαίνεται πως έκλεισε τα μάτια της σε πολλά πράγματα, αφού αρκετές ημέρες μετά το λανσάρισμά του, το PLA εξακολουθεί να φαίνεται ανέτοιμο τεχνικά. Εφόσον είχαμε την κυκλοφορία των δύο remakes τον Νοέμβριο, υπήρχε περιθώριο να πάρουν το χρόνο τους και να αναβάλουν την κυκλοφορία του Legends: Arceus έως ότου ενισχυθεί, αλλά ποιοι είμαστε να πάμε κόντρα σε ένα multi-billion business plan. Το hardware από μόνο του δεν βοηθά, πόσο μάλλον όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με designs που εμφανίζονται μόνο σε απόσταση πέντε πόντων ή μερικά από τα άφθονα low-res μοντέλα χαρακτήρων, Pokémon και των τοποθεσιών. Κατά την ταπεινή μου άποψη, 25+ χρόνια να ταλαιπωριόμαστε με την ελπίδα ποιοτικών 3D visuals, πάει πολύ. Σε ένα παράλληλο σύμπαν, θα είχαν έστω κρατήσει το budget για λίγο voice acting.

Ύστερα από 200+ ώρες με τα BD/SP, η (υποχρεωτική) αποχή από τα online lobbies των ανταλλαγών και τα PvP rooms νοηματοδότησε περαιτέρω τη διάθεσή μου να ψάξω κάθε γωνιά του Hisui region. Το Legends: Arceus είναι γεμάτο με τόσο περιεχόμενο και επιλογές που οι online επιλογές είναι πέρα για πέρα αχρείαστες. Το παιχνίδι φέρνει τόσες νέες ιδέες, τόσες προσθήκες, δοκιμάζει, πετυχαίνει, αποτυγχάνει, αλλά τουλάχιστον διαφοροποιείται σημαντικά από την average Pokémon εμπειρία, θέτοντας ίσως νέα πρότυπα του πως πρέπει να λειτουργεί ή να σκέφτεται κάθε μελλοντικό game της σειράς. Αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή στον οπτικό τομέα, αλλά αν εξαιρέσουμε αυτή την αστοχία και ορισμένα ρίσκα που δεν πολύ-απέφεραν καρπούς, εξακολουθεί να δίνει νέα ζωή στον ιστορικό κόσμο των Pokémon.

Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!