Σε προηγούμενο μου κείμενο αναφέρθηκα στο γεγονός πως ένα racing sim παιχνίδι μπορεί να έχει τη δυνατότητα να δουλέψει σωστά, αλλά παράλληλα να υποφέρει από ασθενές περιεχόμενο. Όσον αφορά το Project Motor Racing, το συναίσθημα, το περιεχόμενο, αλλά και η ποικιλία είναι στο επίκεντρο του τίτλου, όμως καταφέρνει να ανταποκρίνεται σωστά στο κομμάτι του ρεαλιστικού χειρισμού;
Εδώ έχουμε έναν τίτλο που το κάθε όχημα, η κάθε στιγμή και η κάθε πίστα παρέχει μία διαφορετική αίσθηση, και μία ξεκάθαρη οπτικοακουστική εμπειρία. Εδώ θα τρέξετε. Θα τρέξετε με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Προσοχή όμως, καθώς κάθε λάθος δεν θα καταστρέψει μόνο τη φήμη του χορηγού σας, αλλά και τη δική σας…
Στα χέρια μας βρίσκεται μία νέα κυκλοφορία από τη Straight4 Studios, που υπόσχεται μια ρεαλιστική προσέγγιση στον κόσμο της ταχύτητας. Παρόλα αυτά, δεν είναι μία “οποιαδήποτε” κυκλοφορία, καθώς υπεύθυνος για την παραγωγή του Project Motor Racing είναι ο William Ian Bell. Ο Bell, είχε κομβική θέση στην δημιουργία της τριλογίας Project Cars. Ως αποτέλεσμα, βλέπουμε τον θεματικό διάδοχο της σειράς.
Το Project Motor Racing, από την πρώτη στιγμή που πατάς το “Start”, παρουσιάζει στον παίκτη μία διαφορετική προσέγγιση από τα υπόλοιπα στούντιο. Κατευθείαν, μουσική που σε κάνει να θέλεις να πετύχεις τους καλύτερους χρόνους στο Μονακό, όπως ο Senna το 1988, και συναίσθημα που σε προετοιμάζει να προσδεθείς, γιατί ο δρόμος θα είναι όλα εκτός του εύκολου.
Ο τίτλος παρουσιάζει πλούσιο περιεχόμενο και μία ιστορία στην οποία ΕΣΥ είσαι ο πρωταγωνιστής, όπου λάθος κινήσεις μπορεί να αποβούν μοιραίες. Ο χειρισμός παρόλα αυτά, είναι αρκετά προβληματικός, και δεν συγχωρεί τον παίκτη ακόμα και στο παραμικρό λάθος. Ας αναλύσουμε όμως την προσέγγιση αυτή, από κάθε πιστόνι.
FAST… REALLY FAST… MINDBLOWINGLY FAST
Όπως σε κάθε τίτλο που εμπεριέχει έστω και μία βενζινοκίνητη μηχανή, οπλίστηκα με την πιστή G29 μου, το Dualsense, έκλεισα το anti-spin, και ετοιμάστηκα για το στροφόμετρο να δείχνει τουλάχιστον 7000 στροφές. Όπως σε όλα τα racing sim παιχνίδια, προτρέπω όσους θέλουν να ζήσουν αυτή την ιστορία να παίξουν με χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων, και ιδανικά οποιαδήποτε τιμονιέρα. Το Project Motor Racing βολεύει στο ότι υποστηρίζει το μεγαλύτερο ποσοστό από διαθέσιμες τιμονιέρες στην αγορά.
Ανεξαρτήτου συνοδευτικής τιμονιέρας, το παιχνίδι δεν συγχωρεί κανέναν που δεν είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τον εαυτό του, πρώτο από όλα. Εδώ ο ρεαλισμός είναι το βασικότερο χαρακτηριστικό της πίστας, αλλά και όλης της δυναμικής που επικρατεί. Για την ευχέρεια του review, σύγκρινα το παιχνίδι με το F1 25, το RENNSPORT, αλλά και το Gran Turismo 7. To Project Motor Racing, χαρίζει μία ξεχωριστή πορεία ανάμεσα στα υπόλοιπα, με το feedback του τιμονιού, αλλά και την ολίσθηση του αυτοκινήτου να είναι τα βασικότερα.
Κατά τη διάρκεια της οδήγησης, παρατήρησα πως τα αυτοκίνητα δεν συμπεριφέρονται με τον τρόπο που έχω συνηθίσει στους υπόλοιπους τίτλους. Ο έλεγχος εδώ είναι αρκετά πιο απαιτητικός. Τα συναισθήματα μου εδώ άρχισαν να συγκρούονται μεταξύ τους. Από τη μία μεριά, όταν στην πραγματική ζωή έχω συνηθίσει να οδηγάω αυτοκίνητα έως 250 άλογα, δεν έχω την εμπειρία να οδηγήσω ένα πιστιάρικο NSX, διότι ρεαλιστικά, δεν θα μπορώ να το πάω μέχρι την επόμενη στροφή, και με την πρώτη επιτάχυνση, θα χάσω όλο τον έλεγχο.
Από την άλλη, τα πράγματα αλλάζουν όταν μιλάμε για ένα παιχνίδι. Ναι, προσπαθεί να είναι ρεαλιστικό, και τα καταφέρνει μέχρι ένα επίπεδο, όμως η εκμάθηση του χειρισμού, μπορώ να δηλώσω πως είναι η πιο απαιτητική που έχω νιώσει μέχρι στιγμής σε εξομοιωτή οδήγησης. Η δυσκολία υπάρχει για 2 λόγους: Αρχικά, το τιμόνι έχει ένα εμφανές force feedback, και ανταποκρίνεται σε οποιαδήποτε κίνηση που θα κάνει το αυτοκίνητο. Δεύτερον, η ρεαλιστική προσέγγιση προσπαθεί να δώσει ένα ωμό αίσθημα, χωρίς να το καταφέρνει.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα έναν χειρισμό που αμαυρώνει σε ένα μεγάλο βαθμό την εμπειρία. Για παράδειγμα, βρέθηκα σε πολλά σημεία να οδηγώ και το αυτοκίνητο να χάνει από μόνο του τον έλεγχο, ενώ εγώ πήγαινα ευθεία. Εδώ δοκίμασα διάφορα σενάρια, με σκοπό να καταλάβω τη πηγή του προβλήματος. Τα training laps, βρέθηκαν να με βοηθάνε πάρα πολύ στο να το προσδιορίσω. Με το να πατάω το γκάζι ανάμεσα στο 40-60%, παρατήρησα πως η πορεία του αυτοκινήτου δεν επηρεάζεται ιδιαίτερα, ακόμα και χωρίς να κρατάω το τιμόνι. Το πρόβλημα υπάρχει στο τέρμα γκάζι, διότι σε αυτό το σημείο η συμπεριφορά είναι ανακριβής.
Ένα πολύ δυνατό αμάξι στην πίστα είναι προσαρμοσμένο για δύσκολη και απαιτητική οδήγηση. Γι’ αυτό τον λόγο υπάρχουν και τα aftermarket ανταλλακτικά, συχνά ακριβότερης αξίας από τα γνήσια. Τα αμορτισέρ είναι τόσο σκληρά που καθορίζουν απόλυτο το αμάξι. Ο λόγος; Δεν υπάρχουν λακούβες στην πίστα. Τα λάστιχα, είναι παρόμοια με αυτά στην Formula, καθώς η μεγαλύτερή τους επιφάνεια βοηθάει στην ολίσθηση και στο να μην σπινιάρει ακόμα και με 4η. Τα φρένα, τα ψαλίδια, τα μπαλάκια, οι ζαμφόρ αλλά και το μπλοκέ διαφορικό, είναι φτιαγμένα για να μπορεί το μηχανοκίνητο να στρίβει με μεγάλες ταχύτητες -και όχι με 60 χιλιόμετρα- καθώς η κάθε πίστα είναι φτιαγμένη με αυτή τη λογική.
THE YELLOW FLAG IS OUT ON THE RACE TRACK!
Είναι απίθανο ένα αμάξι να χάνει τον έλεγχό του με 140 χιλιόμετρα στην ευθεία, όταν στο σασμάν έχεις 4η. Ακόμα και σε τέρμα γκάζι, αυτοκίνητα εντός του δρόμου των πόλεων δεν συμπεριφέρονται έτσι, με τα ίδια άλογα και λιγότερα performance ανταλλακτικά. Κατά τη διάρκεια ενασχόλησής μου με το Project Motor Racing βρέθηκα να πατάω τέρμα το γκάζι σε μία μεγάλη ευθεία και να κουνιέμαι σαν καράβι, όχι σαν όχημα δρόμου. Το πρόβλημα δυστυχώς είναι ακόμα μεγαλύτερο όταν μιλάμε για τις στροφές.
Φυσικά, το φρένο παίζει μεγάλο ρόλο εδώ. Δοκίμασα στρατηγικές με και χωρίς ABS για τις στροφές και είδα παρόμοια αποτελέσματα. Όπως αναφέρθηκα και στο προηγούμενο μου κείμενο για το RENNSPORT, δεν πατάμε το φρένο τέρμα και το αφήνουμε. Το φρένο είναι ισάξιο με το γκάζι. Εάν το πατήσουμε τέρμα, όλη η δύναμη του αυτοκινήτου θα μεταφερθεί στο μπροστινό μέρος του, με αποτέλεσμα όταν θα πάμε να στρίψουμε, θα βρεθούμε εκτός τόπου και χρόνου. Χρειάζεται να πατάμε το φρένο γύρω στο 50%, αφήνοντάς το με έναν αργό ρυθμό καθώς στρίβουμε σίγα, προσαρμόζοντας το τιμόνι και ευθεία αλλά και στην στροφή. Ως αποτέλεσμα, δεν θα φύγουμε εκτός πίστας, αλλά θα κάνουμε μία ομαλή στροφή.
Ακριβώς όλα όσα προανέφερα αποφασίζει το Project Motor Racing να πετάξει εκτός της εξίσωσης, με την παραμικρή επαφή με το φρένο να γυρίζει το αμάξι ανάποδα. Ήταν σαφέστατα πιο αποτελεσματικό να αφήσω απλά το γκάζι και να κατεβάσω ταχύτητα, παρά να τολμήσω να πατήσω το φρένο πάνω από 5%, στρίβοντας με ευκολία. Βέβαια, για να γίνει αυτό έπρεπε να αφήσω το γκάζι πολύ νωρίς, με κόστος αρκετά χαμένα δευτερόλεπτα στην πίστα.
Για να λέμε του στραβού το δίκαιο, ναι υπάρχουν αυτοκίνητα που είναι πιο βιώσιμα στην πίστα. Αυτοκίνητα όπως το Mercedes Sauber C9, που έχει πολύ μεγάλο μήκος στο διαφορικό του. Αυτό σημαίνει πως οι ταχύτητες είναι μεγάλες και μπορείς με δευτέρα να φτάσεις τα 170 χιλιόμετρα. Εδώ οι στροφές ήταν λίγο πιο εύκολες.
Δυστυχώς, ο χειρισμός παραμένει ασταθής και με το χειριστήριο. Το παιχνίδι ήταν σχεδόν unplayable με το χειριστήριο και δεν μπορούσα να καταφέρω ούτε μία ανοιχτή στροφή με επιτυχία. Η επιτάχυνση δεν αντικατοπτρίζεται με ανάλογες δονήσεις, και ως αποτέλεσμα, υπάρχει πάντα ολίσθηση στους τροχούς, κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Με αυτόματο σασμάν, ο χειρισμός ήταν ευκολότερος, όμως για μένα χαλάει την εμπειρία.
Το σύστημα οδήγησης είναι μπερδεμένο και απαιτητικό, με το μόνο θετικό να βρίσκεται στο γεγονός πως εάν κάποιος το μάθει, άλλοι racing sim τίτλοι θα γίνουν αυτομάτως ευκολότεροι. Μετά από 3 ώρες καθαρού Project Motor Racing, δοκίμασα να επιστρέψω στο F1 25, όπου ο χειρισμός ήταν πολλά επίπεδα πιο απλός. Η μεγάλη διαφορά ήταν η εμπιστοσύνη αλλά και η ανταποκρισιμότητα που είχα στα πετάλια, σε αντίθεση με πριν.
A LOT OF CONTENT THAT IS “SIMPLY LOVELY”!
Με στεναχωρεί που ο χειρισμός στο παιχνίδι χαλάει σε μεγάλο επίπεδο την εμπειρία, διότι το περιεχόμενο του παιχνιδιού παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Σε αντίθεση με το RENNSPORT, το Project Motor Racing φτιάχτηκε με το single-player στο μυαλό. Διαθέσιμο βρίσκεται ένα εντυπωσιακό Career Mode, όπου ο παίκτης έχει τη δυνατότητα να ελέγξει την δική του ομάδα. Πριν όμως αναφερθώ σε αυτό εκτενέστερα, θέλω να βγάλω από μέσα ένα μεγάλο παράπονο.
Είναι αδικαιολόγητο και σχεδόν απαράδεκτο να μην υπάρχει ξεκάθαρο time trial σε racing sim παιχνίδι, με το launch. Έχοντας περάσει δύο εβδομάδες από την αρχική του κυκλοφορία, ακόμα δεν έχουμε ένα mode που σε αφήνει να τρέξεις όση ώρα θέλεις σε μία πίστα, με οποιοδήποτε όχημα επιθυμείς. Αντιθέτως, στη θέση του βρίσκεται το Factory Driver mode, όπου μπορείς να κάνεις time trial laps, όμως σε συγκεκριμένες πίστες με συγκεκριμένα οχήματα. Προσωπικά δεν μου αρέσει οι επιλογές μου να ορίζονται μόνο από το παιχνίδι. Θα εκτιμούσα τη δυνατότητα να μπορώ να έχω τον απόλυτο έλεγχο, όμως όπως και με τον χειρισμό, δεν είναι αυτή η περίπτωση.
Παρόλα αυτά, αναφέρθηκα πριν στο Career Mode, την πιο σημαντική κατ’ εμέ προσθήκη στο παιχνίδι. Αρχικά, θεωρώ μείζον το γεγονός πως υπάρχει η δυνατότητα για έως τρία saves. Μία βολική προσθήκη για πειραματισμό ώστε ο καθένας να έχει τη δική του πρόοδο. Στο mode αυτό, καλούμαστε να επιλέξουμε διάφορες παραμέτρους, όπως το μοντέλο του χορηγού, το αυτοκίνητο με το οποίο θα αρχίσουμε, και το budget.
Η επιλογή που προτείνω να σκεφτείτε περισσότερο είναι αυτή του χορηγού, διότι μέσω αυτού θα έχουμε πρόσβαση στο εισόδημά μας. Με χαροποίησε ιδιαίτερα η ποικιλία σε αυτό. Για όσους είναι αρχάριοι, υπάρχει δυνατότητα ίδιου μισθού, ανεξάρτητα τη θέση στο τέλος του αγώνα. Αντιστρόφως, όσοι θέλουν να ρισκάρουν, υπάρχουν χορηγοί που ανταμείβουν μόνο με τη νίκη αγώνων ή πρωταθλημάτων, κάνοντας έτσι το παιχνίδι πιο ανταγωνιστικό.
Οι λύσεις είναι αρκετές για όλα τα είδη οδηγών, κάτι που με βρήκε θετικό καθώς αφήνει στον παίκτη ελευθερία επιλογής για το πώς να προσεγγίσει τα πρωταθλήματα. Εγώ διάλεξα το πρώτο και για καλή μου τύχη, με τον έλεγχο που έχει το αμάξι, ήταν σοφή επιλογή. Το επόμενο σημαντικό κομμάτι είναι το αρχικό budget. Εδώ οι επιλογές είναι τρείς: 100 χιλιάδες δολάρια, 600 χιλιάδες ή 2 εκατομμύρια. Τα 3 αυτά είναι αλληλένδετα, καθώς με μεγαλύτερο budget, αγοράζεις ακριβότερα αμάξια, και παίρνεις μέρος σε δυσκολότερα πρωταθλήματα.
Προσωπικά θεώρησα πως η μεσαία επιλογή είναι η σοφότερη, με περιθώριο αγοράς ενός γρήγορου αυτοκινήτου, αλλά και αρκετά λεφτά στην άκρη για διορθώσεις. Ακριβώς αυτό που διαβάσατε, θα χρειαστεί να διορθώσετε το όχημα, καθώς εντός της πίστας οι πιθανότητες να χτυπήσετε είναι μεγάλες. Εφόσον γίνει η επιλογή των τριών αυτών, ο παίκτης παίρνει μέρος σε αγώνες με τον παραδοσιακό τρόπο που έχουμε συνηθίσει. Practice, Qualifying, Racing και πάμε για την πρωτιά σε αγώνες με 16 συνολικά αυτοκίνητα και μεγάλο αριθμό από laps.
Όσον αφορά το multiplayer, στην αρχή ο παίκτης πρέπει να ολοκληρώσει έναν αγώνα, εντός ενός χρονικού πλαισίου. Μόλις αυτό γίνει κατατάσσεται στην Skill Based κατηγορία του και όλοι οι αγώνες θα γίνονται με παρόμοιους αντιπάλους. Οι περισσότερες νίκες φέρνουν αναβάθμιση της κατηγορίας του, μαζί με καλύτερους αντιπάλους. Δεν μπορώ να πω πως δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα με το να βρω αντιπάλους, όμως ο χειρισμός και η δυναμική παραμένουν ίδιοι και στα online match.
PENALTIES IS WHERE IT HURTS THE MOST!
Παρόλα αυτά, ο κάθε αγώνας είναι διαφορετικός. Άλλη πίστα, άλλο αποτέλεσμα, άλλοι αντίπαλοι. Το μόνο που παραμένει το ίδιο είναι οι κανονισμοί (και για τα online matches) και η αντιμετώπιση του AI προς τον παίκτη. Εδώ θέλω να αναφέρω πως η δυσκολία των αντιπάλων μπορεί να αλλάξει μόνο κατά τη διάρκεια των αρχικών επιλογών του Career Mode. Όσον αφορά τους κανονισμούς, το παιχνίδι παίρνει μία διαφορετική απόφαση: Το penalty system δεν πάει βάσει πόντων, αλλά βάσει ταχύτητας.
Για παράδειγμα, σε έναν αγώνα εάν φύγεις εκτός της πίστας και προσπεράσεις ή μείνεις πίσω, δεν θα χάσεις πόντους. Δεν θα πρέπει να δώσεις καν τη θέση σου. Θα πρέπει απλά να κρατήσεις μία ταχύτητα 80 χιλιομέτρων για λίγα δευτερόλεπτα. Προσωπικά θεωρώ πως η επιλογή αυτή δεν βγάζει κανένα νόημα, διότι εάν σε σπρώξουν σε έναν αγώνα, online ή μη, χάνεις πολύ χρόνο όσο οι άλλοι τρέχουν.
Από την άλλη, αν προσπεράσεις εκτός της πίστας σε μία στροφή και πας ευθεία μέσα από το γρασίδι, θα πρέπει πάλι να κρατήσεις την ταχύτητα. Θα είσαι, όμως, πρώτος και μόλις τελειώσει αυτό, δεν θα σε ενδιαφέρει. Αυτό μπορώ να πω πως χάλασε αρκετά την εμπειρία μου με τους αγώνες και μαζί με τον χειρισμό, κατάντησε γρήγορα κουραστικό, με τους αγώνες να μην παραμένουν όσο αληθοφανείς θα ήθελα.
Ένας επιπλέον λόγος που η συγκεκριμένη λειτουργία δεν δουλεύει, είναι το ΑΙ. Σε έναν αγώνα έμεινα στο πρώτο lap πίσω από τους αντιπάλους και σε επίπεδο δυσκολίας 50% τους παρατήρησα πως ακολουθούν τη βοηθητική γραμμή στο πάτωμα. Σε περιπτώσεις που έβρισκα ανοιχτό κενό για προσπέραση, βρισκόμουν κατευθείαν να με χτυπάει κάποιος και να βρίσκομαι εκτός πίστας. Σε συνδυασμό με το penalty της ταχύτητας, μπορώ να δηλώσω πως δεν τερμάτισα πολλές φορές πρώτος.
DO THE BRAKES LOCK THEN?
Δυστυχώς, οι παράμετροι αυτοί χαρακώνουν την μεγάλη προσπάθεια που έχει γίνει στην αίσθηση του Project Motor Racing. Οι ποικιλία των αυτοκινήτων είναι αρκετά μεγάλη και το κάθε όχημα παρέχει ένα ξεχωριστό συναίσθημα. Όταν οδηγάς το Mazda RX-7, ακούς τον rotary κινητήρα του και όλη την μαεστρία που το έκανε έναν ιαπωνικό θρύλο. Τα αυτοκίνητα ακούγονται σχεδόν όσο ρεαλιστικά όσο στο Gran Turismo 7, και το κάθε ένα συμπεριφέρεται με τη δική του ψυχή, γεγονός που με έκανε να μην θέλω να σταματήσω να οδηγώ. Ήχοι όπως τα ίσια γρανάζια του σασμάν, η αλλαγή των ταχυτήτων σε τεράστια ταχύτητα και ο κόφτης πριν αρχίσει ο αγώνας, απογειώνουν την εμπειρία.
Επιπλέον, μία μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια που μου άρεσε, είναι η χρήση του ασύρματου. Εδώ η ομάδα σου σε ενημερώνει για όλα όσα συμβαίνουν μέσα στους αγώνες. Σου λένε πόσα λεπτά έχουν μείνει για την προπόνηση και συχνά κάνουν σχόλια για το που βρίσκεσαι στην κατάταξη. Αναφέρονται επίσης σε λάθη που μπορεί να έχεις κάνει και συνολικά προσφέρουν μία ρεαλιστική αλληλεπίδραση με το crew ενός αγωνιστή ταχύτητας.
Συνοψίζοντας, το Project Motor Racing είναι ένα ακόμα racing sim παιχνίδι, του οποίου η φιλοδοξία δεν καταφέρνει να ξεπεράσει άλλους παλαιότερους τίτλους. Πρόχειρα παραδείγματα όπως το Assetto Corsa Competizione, το F1 25, και το Gran Turismo 7, είναι καλύτερα και πιο optimized στην οδηγική τους συμπεριφορά. Από την άλλη, προσπαθεί να παρέχει μία ενδιαφέρουσα εμπειρία με τον τρόπο του, με το Career mode στο επίκεντρο του. Οι επιλογές είναι πολυάριθμες και για χαλαρή αλλά και για απαιτητική οδήγηση, με κάθε αυτοκίνητο να παρέχει τη δική του πρόκληση, καθώς η πρώτη θέση, δεν είναι ποτέ εύκολη.
Δυστυχώς, η τιμή του δεν το κάνει ένα παιχνίδι που θα μπορούσα εύκολα να προτείνω, κάτι που με στεναχωρεί ιδιαιτέρως. Θεωρώ πως με πολλές ώρες προπόνησης, μπορεί κάποιος να κάνει master τη συμπεριφορά όσων οχημάτων επιλέξει να τρέχει. Αντιθέτως, δεν θα έπρεπε να είναι απαραίτητο, καθώς ο ομαλός χειρισμός, σε συνδυασμό με τις ρεαλιστικές πίστες και την πληθώρα αυτοκινήτων, θα μπορούσε να το κατατάξει ψηλότερα. Προς το παρόν θα σας πρότεινα να περιμένετε μία έκπτωση, με το Project Motor Racing να περιέχει αρχικώς προβλήματα που χαλάνε αρκετά τη συνολική εμπειρία.
Ευχαριστούμε πολύ την Enarxis για την παροχή του review copy!
