ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Ελλάδα info@savethegame.gr

Psychonauts 2 | Review

Ένα ψυχεδελικό ταξίδι στον εσωτερικό κόσμο του Tim Schafer.

16 χρόνια πριν ο Razputin μας συστήθηκε μέσω του Psychonauts ως το προικισμένο αγόρι με τις ψυχικές ικανότητες, που εγκατέλειψε το τσίρκο για να εισαχθεί σε ένα στρατόπεδο με στόχο να γίνει μυστικός κατάσκοπος. Σήμερα το sequel του πρώτου Psychonats είναι διαθέσιμο, συνεχίζοντας την ιστορία του συμπαθή Raz ο οποίος ,όντας πλέον ως επίσημο μέλος των Psychonauts, μπλέκεται σε νέες περιπέτειες. Το παιχνίδι ανακοινώθηκε από την Double Fine το 2015 στα πλαίσια των The Game Awards, με ένα μεγάλο μέρος του παιχνιδιού να χρηματοδοτείται από τον κόσμο. Πλέον, η Double Fine, που πρόσφατα γιόρτασε τα 20 έτη της στη βιομηχανία, ανήκει στα Xbox Game Studios, αφού το 2019 η Microsoft την εξαγόρασε. Μετά από σχεδόν 5 χρόνια ανάπτυξης και με αρκετές δυσκολίες στην αρχή, η ομάδα του Tim Schafer κατάφερε να ολοκληρώσει και να κυκλοφορήσει το Psychonauts 2, δίνοντάς μας την χαρά να παίξουμε ένα αρκετά ευφάνταστο και ενδιαφέρον platformer.

ΕΝΑΣ ΨΙΘΥΡΟΣ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΑΣ

Τα γεγονότα της ιστορίας συνεχίζουν ακριβώς από εκεί που είχαν μείνει στο Psychonauts: In the Rhombus of Ruin (VR), με τον Raz  να εκτελεί πλέον χρέη υπαλλήλου και το παιχνίδι να ξεκινάει στην πρώτη του ημέρα στην δουλειά. Οι Psychonauts προσπαθούν να ανακαλύψουν ποιος πραγματικά κρύβεται πίσω από την απαγωγή του ηγέτης τους, αναζητώντας ποιος είναι ο προδότης, ενώ σιγά-σιγά ξεσκεπάζουν ένα βαθύ μυστήριο γύρω από την ίδρυση του οργανισμού. Ο Raz καθ’ όλη την διάρκεια της περιπέτειάς του θα αναγκαστεί να εισβάλει στα μυαλά των υπολοίπων χαρακτήρων, ώστε να μάθει την αλήθεια και να φτάσει στην λύση του μυστηρίου. Εκεί, πέρα όμως από χρήσιμες γνώσεις που μπορεί να αποκομίσει, ο Raz είναι ικανός να βοηθήσει κάποιον να ξεπεράσει διάφορες φοβίες ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να κρατάει κάποιον πίσω. Εν τέλει ο Raz δρα ως ψυχολόγος που πολεμάει -κυριολεκτικά- το πρόβλημα από μέσα, αφού βρίσκεται αντιμέτωπος με τις κρίσεις πανικού, τις αμφιβολίες, τι ενοχές και όχι μόνο που έχει ο καθένας στο κεφάλι του. Επιπλέον, με έναν έξυπνο μηχανισμό σύνδεσης διαφόρων λέξεων, μπορεί να διαφοροποιεί τις απόψεις, οδηγώντας τις καταστάσεις εκεί που αυτός επιθυμεί.

Ολόκληρο το παιχνίδι είναι μία εισβολή ή καλύτερα ένα ταξίδι στα μυαλά των χαρακτήρων, με κάθε ταξίδι, άρα με κάθε επίπεδο να είναι ικανό να διηγηθεί μία ιστορία από μόνο του. Κάθε level που έχει φτιαχτεί στο παιχνίδι είναι η άβυσσος που κρύβει ο καθένας μέσα του, με τον Raz να κολυμπάει πρακτικά στα ανεξερεύνητα βάθη των σκέψεων του καθενός. Το level design πετυχαίνει κάτι μοναδικό, αφού είναι ικανό να αφηγηθεί μία ιστορία, χωρίς να είναι απαραίτητα τα cinematics. Κάθε κόσμος που εξερευνούμε αποτελεί και την αλήθεια κάποιου και ο καλύτερος τρόπος να την εμπεδώσεις είναι να την βιώσεις. Η μοναδικότητα των επιπέδων σε συνδυασμό με τον έξυπνο σχεδιασμό, οδηγούν στην θέληση της εξερεύνησης και στην ανάγκη για γνώση. Το ενδιαφέρον σενάριο βοηθάει επίσης σε αυτό, αφού δεν ήταν λίγες οι φορές που θέλησα να εξερευνήσω έναν κόσμο για να μάθω όσα περισσότερα μπορώ για το σύμπαν του παιχνιδιού.

ΤΟ ΕΝΑ ΦΕΡΝΕΙ ΤΟ ΑΛΛΟ

Η ανάγκη της γνώσης είχε ως αποτέλεσμα να με κάνει να θέλω να ασχοληθώ τόσο με τα collectibles όσο και με τα side missions. Με τα πρώτα να χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες, με μερικά εξ αυτών να εξηγούν κάποια κομμάτια της ιστορίας και άλλα να βοηθούν στο να ανέβεις rank, για να βελτιώσεις της ικανότητες σου. Από την άλλη τα side quests οδηγούν πολλές φορές σε διάφορα mini games, που καταφέρνουν να εκτονώσουν τον συνεχή ρυθμό της βασικής ιστορίας. Με χαρά διαπίστωσα πως πίσω από το χιούμορ και τον ατέλειωτο σουρεαλισμό, κρύβεται μια βαθιά ζοφερή ιστορία και ατμόσφαιρα, γεμάτη μυστήριο, φόβο αγωνία και plot twists. Δεν μπορώ να ξεχάσω με πόση αφοσίωση κοιτούσα τα cinematics, ειδικά κοντά στο τέλος, με το Psychonauts 2 να καταφέρνει να έχει την ολοκληρωτική αφοσίωσή μου.

Όσο διασκεδαστικούς και αν βρήκα τους διάφορους κόσμους, δεν παύουν να έχουν και αυτοί τα ελαττώματά τους. Ο ρυθμός είναι πολλές φορές αυτό που χάνεται, αφού συχνά δημιουργούνται μεγάλα κενά ανάμεσα στους κόσμους, με το open world κομμάτι να χωλαίνει σε σημεία. Επίσης το pacing είναι ικανό να χαθεί και μέσα στους κόσμους, με κάποιους από αυτούς να είναι μεγαλύτεροι από ότι θα έπρεπε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ένα επίπεδο όπου έπρεπε  να πάρω μέρος σε έναν διαγωνισμό μαγειρικής και σαν άλλος Άκης Πετρετζίκης να εντυπωσιάσω με τα πιάτα μου τους κριτές, όπου μαζί με τον παρουσιαστή ήταν μαριονέτες. Ναι μεν το συγκεκριμένο επίπεδο ήταν πρωτότυπο και διαφορετικό από τα άλλα, όμως η μεγάλη έκταση του με έφθασε σε σημείο να επιθυμώ να τελειώσει. Επίσης ελπίζω με το παράδειγμά μου κάνω σαφές το ποσό σουρεαλισμό διαθέτει το παιχνίδι.

Εξαιρετικά εύστοχους, στο γενικό κλίμα, βρήκα και τους χαρακτήρες, όπου με την σειρά τους δίνουν νόημα και βοηθούν την αφήγηση. Άπλετο χιούμορ και γραφικότητα είναι τα δύο σημεία που τους χαρακτηρίζουν, αφού δεν παύουν μέσα από την τυπικότητα του ύφους που εκπροσωπούνε να γίνονται αστείοι, χωρίς να ξεφεύγουν από το ρόλο τους και χωρίς να επικαλούνται φθηνά αστεία. Είχα καιρό να νιώσω ένα τόσο οικογενειακό κλίμα σε παιχνίδι, με τους ήρωες να έχουν νόημα και ουσία. Προφανώς σε αυτό βοήθησαν και τα άρτια εκτελεσμένα voice overs, τα οποία βρήκα υπέρ του δέοντος απολαυστικά. Φυσικά δεν γίνεται να μην κάνει την εμφάνισή του και ο Jack Black, απογειώνοντας ένα ολόκληρο επίπεδο που είναι αφιερωμένο στον χαρακτήρα που υποδύεται.

ΒΛΕΠΩ ΚΥΚΛΟΥΣ

Δεν γίνεται να μιλήσω για το Psychonauts χωρίς να κάνω λόγο για το σουρεαλισμό που το διακατέχει. Πολλές φορές αναρωτήθηκα αν έχω πάρει απαγορευμένες ουσίες ή αν παίζω αργά το βράδυ, αφού κάποιες φορές αναρωτιόμουν αν όντως αυτό που είδα έγινε. Μου θύμισε το συναίσθημα όταν πολλές φορές ξυπνάω από κάποιο όνειρο προσπαθώντας να καταλάβω αν τα όσα ονειρεύτηκα είναι πραγματικά γεγονότα. Η συγκεκριμένη προσέγγιση ταιριάζει απόλυτα στο ύφος του υπόλοιπου παιχνιδιού, εντείνοντας το χιούμορ που το διαβάλει. Η επένδυση του art direction έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτό το κομμάτι με το Psychonauts 2 να επιβεβαιώνει την θεωρία, πως δεν χρειάζονται λεπτομερή και άρτια γραφικά, ώστε να δεις ένα όμορφο οπτικό αποτέλεσμα. Ένα παραμύθι που ξεπηδάει από κόσμο σε κόσμο χρειάζεται πολλά χρώματα, αντιθέσεις και φαντασία. Ευτυχώς εδώ υπάρχουν όλα τα παραπάνω, αποδίδοντας ένα πανέμορφο αποτέλεσμα στην οθόνη μας.

Η μουσική επιλογή του τίτλου είναι λιγάκι ασταθής, με θυμάμαι πολλές φορές να ξεχνάω τι παίζω και να επικεντρώνομαι στο μουσικό κομμάτι που παίζει στο υπόβαθρο και άλλες να αγνοώ παντελώς τον ήχο και να αφιερώνομαι καθαρά στο gameplay κομμάτι, με τις περισσότερες φορές τουλάχιστον να απολαμβάνω ευχάριστα αυτό που ακούω και ας μην παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο.

ΠΑΡΑΠΑΤΑΩ

Οι μηχανισμοί στους οποίος βασίζεται το παιχνίδι είναι διάφορα abilities τα οποία ξεκλειδώνονται σταδιακά στο παιχνίδι και σε βοηθάνε να αντιμετωπίσεις τους αντιπάλους σου, να επιλύσεις τους γρίφους και να κινηθείς στους κόσμους του παιχνιδιού. Κάθε ability αναβαθμίζεται με δική απόφαση όσο ανεβαίνεις rank, κάνοντας την διαβίωση σου στον κόσμο του παιχνιδιού πιο εύκολη. Ένα από τα μελανά σημεία που εντόπισα και ίσως αποτέλεσα και το σημαντικότερο πρόβλημα μου μέσα στο παιχνίδι είναι ο χειρισμός. Δεν ήταν λίγες η φορές που αισθάνθηκα πως το χειριστήριο δεν υπακούει στις διαταγές μου, αναγκάζοντας με να επαναλάβω ένα σημείο. Ρόλο σε αυτό ίσως έπαιξε το γεγονός πως κάποιες φορές δεν μπορούσα εύκολα να καταλάβω που πατάω και που θα βρεθώ αν εκτελέσω μία κίνηση. Μέχρι και τώρα δεν ξέρω αν η κάμερα η τα οπτικά εφέ με οδήγησαν σε αυτή τη δυσνόητη κατάσταση, το μόνο που ξέρω είναι πως κάποιες φορές δεινοπάθησα.

Το νέο παιχνίδι της Double Fine κάνει του ανθρώπους της Microsoft να τρίβουν τα χέρια τους, ύστερα από την συμφωνία που έχουν επιτύχει. Μπορεί το Psychonauts 2 να κυκλοφόρησε και σε PlayStation κονσόλες, αλλά δεν αποτελεί αποκλειστικό, όμως αυτό ίσως λειτούργησε θετικά, δείχνοντας σε όλους την ικανότητα που έχει αυτή εταιρεία. Επιπλέον να υπενθυμίσω πως από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του το Psychonauts 2 βρίσκεται στην λίστα των παιχνιδιών του Xbox Game Pass, με κάθε λάτρη των platformers και συνδρομητή της υπηρεσίας να μην έχει κανένα λόγο να μην το δοκιμάσει.

Το παιχνίδι δοκιμάστηκε μέσω του Xbox Game Pass.

Η επιστροφή του Raz είναι ικανή να δημιουργήσει μία νέα μασκότ του platform genre, με την Double Fine να εξελίσσεται σε ένα υπερόπλο για τη φαρέτρα της Microsoft.

9
Δημήτρης Μίχος's Avatar

Δημήτρης Μίχος

Μια διπολική gaming προσωπικότητα που ακροβατεί μεταξύ των multiplayer και single-player games.