Κουνελοπάρτι τεσσάρων θέσεων.

Τα Rabbids έχουν απαλλαχθεί εδώ και καιρό από την ανάγκη να διαφημίζονται στο πλάι κάποιου Rayman ή του Mario. Και παρότι η σχέση με τη μασκότ της Nintendo καλά κρατεί (όπως αποδεικνύει το επερχόμενο Mario + Rabbids Sparks of Hope), ενώ ο δε γρονθοκοπιάρης της Ubisoft έχει ψιλοχαθεί, τα βραδύγλωσσα κουνέλια συνεχίζουν να παρίστανται σε ανεξάρτητες για το franchise τους κυκλοφορίες. Στο πρόσωπο του Rabbids: Party of Legends θα βρείτε μία άνευ ταμπλού δομή ριζικά δανεισμένη από το Mario Party, αναμειγμένη με το στυλ και τα στοιχεία που θέσπισαν τη multimedia σειρά των (κάποτε) Raving Rabbids. Μπορεί να μην ξαφνιάστηκα που το είδα φτωχότερο του τίτλου από τον οποίο άντλησε έμπνευση, αλλά ούτε απογοητεύτηκα από το παρεΐστικο περιεχόμενό του.

Το Party of Legends λανσαρίστηκε πρόσφατα και στη δική μας ήπειρο ύστερα από λαϊκή απαίτηση. No joke, το παιχνίδι προοριζόταν για αιώνια αποκλειστικότητα της Κίνας, όντας δημιουργημένο από το εγχώριο στούντιο της Ubisoft, με το ενδιαφέρον των υπόλοιπων fans να αποτελεί μοναδικό κινητήριο παράγοντα για τη ξαφνική αλλαγή των πλάνων της. Είναι τόσο καλό που άξιζε την όλη διαμαρτυρία; Probably not, αλλά σίγουρα υπάρχουν πολλές παρέες ή οικογένειες που μπορούν να βρουν συντροφιά ή εναλλακτικό τρόπο διασκέδασης σε ένα σχετικά καλοζυγισμένο party game όπως αυτό. Γιατί, κακά τα ψέματα και ανεξάρτητα από το τι θα βρείτε στο μενού του, σε αυτή τη μερίδα κοινού και μόνο απευθύνεται το συγκεκριμένο video game.

Η Ubisoft Chengdu θέλησε να παίξει εντός έδρας, ρίχνοντας για ακόμη μία φορά στη χαρακτηριστική χρονομηχανή-πλυντήριο τα Rabbids και ταξιδεύοντάς τα σε ένα setting τύπου Journey to the West, με όλες τις κινεζικές φιγούρες και έννοιες που το απαρτίζουν. Πρωτότυπο για τη σειρά, αλλά πέρα για πέρα τυπικά τοποθετημένο, το υποτυπώδες storyline που ακολουθεί το Adventure Mode υφίσταται μόνο και μόνο για να νοηματοδοτήσει οποιαδήποτε single-player εξόρμηση ή για να σας βοηθήσει να stackάρετε XP, ώστε να καθαρίσετε τη λίστα των unlockables (πίστες, χαρακτήρες και treasures). Ακόμα και αυτό όμως δίνει -ευτυχώς- τη σωτήρια (για λογαριασμό του) επιλογή να παιχτεί σε multiplayer lobbies.

PARTY FOR EVERYBODY “DANCE”

Θέλοντας να δώσουν παραπάνω context στη μικρή περιπέτεια των Rabbids -και αποτυγχάνοντας παταγωδώς- οι developers τοποθέτησαν ενδιάμεσα στα δρώμενα/mini games ορισμένα lore points, όπως και τζογαδόρικες bonus πιστούλες με LARP σενάρια. Καμία από τις δύο ιδέες δεν διαθέτει πραγματική ουσία, όπως ούτε το Adventure Mode, εφόσον δεν χωρά αμφιβολία πως, αργά ή γρήγορα, όλοι θα προτιμήσουν τις πιο προσαρμόσιμες επιλογές που προσφέρει το Party Mode. Σε απλά ελληνικά, θα ήταν σαφώς πιο αποδεκτό στα μάτια μου να έπαιρναν προτεραιότητα τα mini games αυτά καθαυτά ή και η ποσότητά τους, ακόμα κι αν χρειαζόταν να σταλεί στον κάδο των αχρήστων η ιδέα του “campaign”.

Μιας και αναφερθήκαμε στα mini games, ο αριθμός τους; 50.. Θα ήταν μπόλικα αν δεν υπήρχε επαναληψιμότητα, αφού η κινέζικη ομάδα της Ubisoft δεν παρέλειψε να “βαφτίσει” με διαφορετικό όνομα ορισμένες οφθαλμοφανέστατα παρόμοιες δοκιμασίες. Μολονότι ανάμεσά τους υπάρχουν ορισμένες εξαιρετικές περιπτώσεις, που ειλικρινά πιστεύω πως στερούνται ακόμα και τα ξαδέρφια τους στη σειρά Mario Party, όσοι διψούν για ποικιλία παιχνιδιών θα διαισθανθούν από νωρίς τη gameplayακή αφυδάτωση που αναπόφευκτα θα τους προκαλέσει η μικρή λίστα σε διαφορετικά ή πρωτότυπα challenges. Όντας η πεμπτουσία και το απόλυτο selling point αυτού του παιχνιδιού, ήλπιζα σε περισσότερες προσθήκες έναντι αντιγραφές ή remade levels των παλαιότερων games του franchise.

Από τα 50, λίγα είναι αυτά που βαράνε “διάνα”. Τα περισσότερα εξ αυτών δίνουν παιδική εικόνα και απλότητα στις απαιτήσεις τους, ειδικά σε inputs, εφόσον υπάρχουν mini games που μπορείτε να διεκπεραιώσετε με τα πάτημα ενός μόλις κουμπιού/πλήκτρου. Σε ένα ουτοπικό σενάριο, όπου το 5/15/30λεπτο ματσάκι σας θα περιλαμβάνει μόνο τους κορυφαίους των κορυφαίων από τη λίστα των mini games, η party εμπειρία μπορεί κάλλιστα να κορυφωθεί και να σημαδέψει κεφάλι στη διέγερση του ανταγωνισμού. Σε αυτή τη μόνιμη “μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα” κατάσταση, όμως, που θα σας βάλει η παραπάνω μειοψηφία υπάρχουν πολύ λίγες πιθανότητες να σας “κάτσει” ένας αποδοτικά πολύμορφος αγώνας.

Ακόμα κι αν δεν ευνοηθείτε ποτέ από το RNG, υπάρχουν τόσο Free-For-All όσο και 2v2 περιπτώσεις που αξίζουν την επένδυση του χρόνου σας ή την αντικατάσταση ενός επιτραπεζίου. Οι ίδιοι που θα απορήσουν γιατί τους καλέσατε να παίξετε το Rabbids: Party of Legends κοιτώντας μόνο το περιτύλιγμα αυτού θα απορροφηθούν πολύ εύκολα σε κάποια από τις πολύ πετυχημένες δοκιμασίες που απαιτούν συνδυασμούς μνήμης, αντανακλαστικών και αλληλεπίδρασης ή συνεργασίας με κάποιο έτερο μέλος της τετράδας. Η κατάσταση θα ήταν ακόμα πιο ευνοϊκή, τόσο για εμάς τους παίχτες όσο και για την κριτική αυτού του παιχνιδιού, αν όλα τα mini games ήταν ξεκλειδωμένα εξαρχής και δεν μπλοκαριζόντουσαν από το υποχρεωτικό grind. Really Ubisoft; Είναι σαν να παίζουμε Monopoly και να μην μπορούμε να αγοράσουμε τις μισές ιδιοκτησίες..

ΠΕΦΤΕΙ ΣΕ RABBID-HOLES

Αυτό που εκτιμούσα ενίοτε και συνεχίζω να εκτιμώ στα party games της κουνελοπαρέας είναι το σύστημα βαθμολόγησης και ανάδειξης του νικητή, που πολύ απλά αποφεύγει να περιπλέκεται. Ούτε τυχαία διανομή πόντων επειδή κάποιος φτερνίστηκε πιο πολλές φορές, ούτε περίεργες αναταραχές στην κατάταξη, ούτε τίποτα. Ας κερδίσει ο καλύτερος δίχως λύπηση από κάποιον άστοχο handicap μηχανισμό. Αυτή η επιλογή από μόνη της με παρότρυνε να γράψω περισσότερο playtime και να ξεκλειδώσω όλο και περισσότερα ασιατικά καλοστολισμένα Rabbids. Και που ‘στε, οι μικροσυναλλαγές απουσιάζουν εντελώς από το Party of Legends, κάτι που δεν μπορώ καν να προσεγγίσω το πότε έγινε τελευταία φορά σε Ubisoft game, ενώ έχει όλα τα φόντα και τις προοπτικές για να στρίμωχνε time savers στο εσωτερικό του. Εύγε Ubi.

Συμπερασματικά και για να μην χρονοτριβούμε, δεν είναι απίθανο για το Rabbids: Party of Legends να δημιουργήσει στιγμές διασκέδασης για μία παρέα/οικογένεια. Τουναντίον, είναι πολύ πιθανό. Αυτό που στερεί το ενδεχόμενο αφιέρωσης δεκάδων ωρών σε αυτό είναι η τελμάτωση της ενίσχυσης του περιεχομένου του. Είναι πολύ εύκολο να το bootάρουμε και να απολαύσουμε το ανταγωνιστικό του περιβάλλον, παίζοντας για παράδειγμα μία σειρά από button-mashing δοκιμασίες, αλλά ο ρυθμός με τον οποίο επιστρέφουν όλα αυτά τα mini games -ειδικά αν δεν μπείτε στην κουραστική διαδικασία να τα ξεκλειδώσετε όλα- είναι αν μη τι άλλο αποθαρρυντικός. Τη δουλειά του σαν party game την κάνει, αλλά δύσκολα θα βρει “σπίτι” σε κονσόλες που έχουν πολλά άλλα multiplayer games φορτωμένα στους δίσκους τους.

Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!