Returnal Returns!

«Κάτι δεν πάει καλά» σκέφτηκε ο reviewer. Κοίταξε επίμονα και με δυσπιστία το πάνω αριστερά μέρος της οθόνης του. Εκεί που αναγράφονταν τα FPS από το Steam Overlay. «Όντως τώρα;» εκφώνησε ρητορικά. Περίμενε με ανυπομονησία τη στιγμή που αριθμός θα βυθιζόταν. Η στιγμή αυτή όμως δεν ήρθε ή μάλλον, δεν θα ερχόταν για καιρό ακόμη.

Το Returnal της Housemarque έκανε το ντεμπούτο του για το PS5 τον Απρίλιο του 2021. Ίσως το πρώτο game του PS5 που παρουσίασε τη ροπή της κονσόλας (κυρίως του SSD της) και που αξιοποίησε βέλτιστα τα χαρακτηριστικά του DualSense. Tώρα το πολυβραβευμένο roguelike shooter από την Φινλανδία ήρθε και στα PC και παραδόξως, η συνολική του απόδοση είναι εξαιρετική από την πρώτη μέρα. Σε αντίθεση με ορισμένα PlayStation ports που χρειαστήκανε ένα μέσο όρο τριών patch για να έρθουν στα ίσια τους.

Στο Returnal αναλαμβάνουμε τον έλεγχο της Selene (αν κάποιο επίθετο έχει, δεν το θυμάμαι). Η Selene είναι αστροναύτης της Astra και για κακή της τύχη βρίσκεται σε video game. Επομένως το σκάφος της, το Helios, καταστρέφεται στην προσγείωση της στο πλανήτη Atropos, στον οποίο πρέπει να εξερευνήσει τη πηγή ενός άγνωστου σήματος. Το παιχνίδι είναι λίγο χαριτωμένο με το πως χρησιμοποιεί τα ελληνικά και λιγότερο με το πόσο ακατάπαυστα επιδιώκει τον θάνατο του παίκτη. Είναι roguelike, δεν το κατηγορώ.

ΔΥΣΤΡΟΠΟΣ Ο ATROPOS

Η κύρια προτεραιότητα του είναι ο αναπάντεχος θάνατος του παίκτη. Θέλει να αισθανθούμε πως ο Atropos είναι ένας επικίνδυνα αφιλόξενος πλανήτης και το πετυχαίνει. Μπροστά μας βρίσκονται δωμάτια πνιγμένα στους εχθρούς και ποικίλους άλλους κινδύνους, καθώς και bosses που αποτρέπουν την πρόοδό μας σε βαθύτερα μέρη του πλανήτη όσο στέκονται. Σε κάποια στιγμή, είτε λόγο κακής τύχης, είτε επειδή αντιμετωπίζουμε έναν εχθρό για πρώτη φορά και μια επίθεση του μας ξαφνιάζει, θα πεθάνουμε. Οπότε κάθε φορά που πεθαίνουμε, ξεκινούμε ξανά από τα συντρίμμια του σκάφους. Για καλή μας τύχη υπάρχει μόνιμη πρόοδος που μένει μαζί μας σε κάθε κύκλο, χάνουμε όμως οποιοδήποτε όπλο συλλέξαμε μαζί με διάφορα upgrades της στολής μας.

Για να ισορροπήσει επιτυχώς ένα roguelike απάνω στο σχοινί της διασκέδασης, πρέπει να προσφέρει την αίσθηση της βελτίωσης του παίκτη καθώς εγκλιματίζεται με τους εχθρούς και τις υποδιαιρέσεις της κάθε περιοχής και δυναμικό gameplay που εξελίσσεται καθώς προοδεύει. Το Returnal διανύει με άνεση και δεξιότητα αυτά τα στοιχεία και προσθέτει παράλληλα τον δικό του χαρακτήρα και τόνο.

Σίγουρα εμπνευσμένο από το Metroid, το Returnal προωθεί την εξερεύνηση του Atropos (όσο randomized και ας είναι) και την εξιχνίαση της ιστορίας του. Κάποιες από τις πιο αξιοσημείωτες στιγμές του αποκαλύπτονται κατά την διάρκεια της, κυρίως μέσω της εξαιρετικά δυσοίωνης, παράξενης και μυστηριώδης ατμόσφαιρας του πλανήτη. Ενώ το παιχνίδι παρέχει πολλαπλά παραδείγματα οπτικοακουστικού μεγαλείου, είναι εξίσου αποτελεσματικό και όταν είναι ήσυχο, κάτι που ίσως και πιο δύσκολο να επιτευχθεί δίχως προσοχή στις λεπτομέρειες. Επίσης, σε τέτοιες στιγμές μας αποκαλύπτονται στοιχεία για το χαρακτήρα και το παρελθόν της Selene, όσο αμυδρά και σχετικά αδιάφορα και αν είναι.

ΔΥΣΗ ΤΟΥ HELIOS, KATΑΔΥΣΗ ΤΗΣ SELENE

Η κύρια κινητήρια δύναμη του game είναι δίχως αμφιβολία το gameplay του, συγκεκριμένα το combat. Πρόκειται για ένα δυναμικό μείγμα third-person shooter με plaformer στοιχεία, βουτηγμένο στη πολύπτυχη και τυχαία φύση ενός roguelike παιχνιδιού. Κάθε απόπειρα είναι απαιτητική και γεμάτη εκπλήξεις. Ο συνδυασμός δωματίων, όπλων και εχθρών που θα συναντήσουμε είναι τυχαίος, με αποτέλεσμα κάποιες απόπειρες να πηγαίνουν εξαιρετικά και σε κάποιες να χαροπαλεύουμε ακατάπαυστα. Η δεύτερη εκδοχή μπορεί να ακούγεται δυσμενής, όμως ο ρυθμός του combat του Returnal είναι τόσο προσεκτικά δομημένος ώστε να παρέχει ξεκάθαρες ευκαιρίες αποφυγής και επίθεσης ακόμη και στις στιγμές απόλυτου χάους. Η κινησιολογία της Selene είναι απόλυτα κατανοήσιμη και αποκριτική. Το κάθε όπλο έχει ξεκάθαρο τρόπο χρήσης και προωθεί συγκεκριμένες κινήσεις στο playstyle μας. Γενικότερα, το στήσιμο του combat είναι μελετημένο ώστε να μας κρατά σε επιφυλακή χωρίς να μας πνίγει.

Σε όλη αυτή την εξαιρετική εμπειρία σίγουρα βοήθησε και η σταθερή απόδοση που είχα κατά την διάρκεια του game. Οι αρχικές πληροφορίες που ακούσαμε για το PC port του Returnal μας τρομάξανε, πολύ απλά διότι συνιστούσαν 32 GB RAM, κάτι που ευτυχώς (για εμένα) δεν ίσχυσε. Ενώ απαιτεί τουλάχιστον 16 GB RAM, μπορώ να ομολογήσω πως πολύ σπάνια αντιμετώπισα πτώσεις στα FPS ή κάποιο γενικότερο slowdown στα loading.

Με GPU την RTX 3070, CPU τον Ryzen 5 3600X και 16 GB DDR4 RAM, απόλαυσα σταθερά 70-80 FPS στα Epic Settings με Ray Tracing στα 1440p. Ομολογώ πως με εξέπληξε το πόσο σταθερά έτρεχε το παιχνίδι στον υπολογιστή μου, κυρίως λόγω της εμπειρίας μου με PC ports παλαιότερων PlayStation exclusives. Είχανε δημιουργήσει την εντύπωση πως για να μπορέσουν να παιχτούν με σταθερότητα και δίχως stuttering θα έπρεπε να περάσουν μερικά patches πρώτα. Και όμως τώρα βλέπουμε το Returnal που από την πρώτη του ημέρα και έπειτα από ένα σύντομο και εξονυχιστικό benchmark, διακρίνει άμεσα τα κατάλληλα settings του και παίζεται δίχως ταλαιπωρία.

Πιθανότατα αυτό είναι το αποτέλεσμα της γκάμας επιλογών που μας παρέχονται. Για τους χρήστες των NVIDIA GPU έχουμε DLSS και NIS (NVIDIA Image Scaling) διαθέσιμες και παράλληλα και για τις AMD GPU παρέχει FSR για αυξήσει τα frames.

Επίσης κάθε πιθανό setting ρυθμίζεται, από το επίπεδο του ray-tracing, μέχρι και μικρότερες λεπτομέρειες στον φωτισμό και στο post-processing. Μάλιστα, στην πορεία του setup μας δίνεται η επιλογή να εμφανίζονται πέρα από το framerate (που γίνεται και μέσω του Steam Overlay έτσι και αλλιώς), οι θερμοκρασίες του GPU, του CPU και το ποσοστό χρήσης της RAM. Οπότε μας δίνεται η κάθε ευκαιρία να πειραματιστούμε με τα settings και τις αντοχές του υπολογιστή μας πριν ξεκινήσουμε το game. Γενικότερα, έμεινα εξαιρετικά ευχαριστημένος από τον τεχνικό τομέα του παιχνιδιού. Πέρα από σημεία που γινόταν Μπατακλάν από εχθρικά projectiles και εφέ (κυρίως προς το τέλος του παιχνιδιού) δεν παρατήρησα καμία πτώση στην απόδοση και τα γραφικά ήταν καθαρότατα και λεπτομερέστατα. Αν έχετε ultrawide monitor, το game τα υποστηρίζει (μέχρι και 32:9) και σίγουρα θα εντυπωσιαστείτε με τα θεάματα που προσφέρει. Αν μπορέσετε να το τρέξετε σε τέτοια resolutions.

Ως προς τον χειρισμό, το παιχνίδι παρέχει DualSense υποστήριξη, με πλήρη χρήση των adaptive triggers και του haptic feedback του χειριστηρίου. Το μόνο αρνητικό είναι πως μετά από πολλές απόπειρες και μανούβρες να μπορέσω να χρησιμοποιήσω ασύρματα το DualSense με όλα του τα χαρακτηριστικά, το μόνο που κατάφερα είναι να χαραμίσω μια ώρα σε tutorials και guides. Από την άλλη, ενώ σκόπευα να το παίξω πατροπαράδοτα με mouse και keyboard, τα adaptive triggers και το haptic feedback ήταν τόσο ευχάριστα στη χρήση που κατέληξα να το παίζω αποκλειστικά ενσύρματα με το DualSense. Σαν μοντέρνος σπηλαιάνθρωπος θα λέγε κανείς, ή εγώ σε αυτή την περίπτωση. Φυσικά όποιος θέλει να χρησιμοποιήσει διαφορετικό χειριστήριο μπορεί, με διαφορετικό control scheme το οποίο επίσης γίνεται customized ελεύθερα, ή mouse και keyboard που ήταν εξίσου εύχρηστα και αποκριτικά.

AD ASTRA

Το PC port του Returnal είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του πως πρέπει να μεταφέρονται τα consoles exclusives στα PC. Η έκδοσή του είναι προσφέρει την ατόφια εμπειρία του game, αξιοποιώντας παράλληλα την ικανότητα των υπολογιστών για εξατομίκευση με εξαιρετική σύνεση και εγκράτεια. Ελπίζω πως και τα μελλοντικά ports θα ακολουθήσουν το παράδειγμά του.

Ευχαριστούμε πολύ το PlayStation Greece για την παροχή του review copy!