Revenge of the Savage Planet | Review

Σχεδόν 5 χρόνια μετά τη κυκλοφορία του Journey to the Savage Planet, οι δημιουργοί του κατάφεραν να μας δώσουν το Revenge of the Savage Planet, καλύτερο, μεγαλύτερο και πολύ πιο κάφρικο από τον προκάτοχο του. Και χρησιμοποιώ τη λέξη κατάφεραν καθώς η εταιρεία τους πέρασε από μύρια κύματα – εξαγορά της Typhoon Studios από τη Google, κλείσιμο της εταιρείας και απολύσεις – για να καταφέρει να κατασταλάξει στο όνομα Raccoon Logic και να μας προσφέρει το επόμενο έργο της. Ο νέος τους τίτλος συνεχίζει να έχει τις βασικές επιρροές από το προηγούμενο παιχνίδι, αλλά υπάρχουν κάποιες διαφορές που το κάνουν μια τελείως ξεχωριστή εμπειρία παρόλο που συνεχίζει να είναι ένας action–adventure τίτλος. Επίσης κάτι ακόμη που υπέπεσε στην αντίληψη μου είναι ότι ο πυρήνας της ιστορίας– έως ένα βαθμό – μου θυμίζει την ιστορία των δημιουργών του παιχνιδιού.

CORPORATE KNOWS BEST!

Η ιστορία του Revenge of the Savage Planet συνεχίζει – περίπου – από κει που τελειώνει ο προκάτοχος του, απλά έναν αιώνα και κάτι αργότερα. Η ιστορία στον πυρήνα της έχει κάποια κοινά στοιχεία με τον προηγούμενο τίτλο, όπως ότι είμαστε ξανά στον ρόλο του ανώνυμου ήρωα μας (του / της Explorer) με συντροφιά το αξιαγάπητο AI, εν ονόματι ΕΚΟ. Φυσικά οι ομοιότητες συνεχίζουν καθώς μας στέλνουν και τους δυο, κατ’ εντολή της εταιρείας μας της Alta Interstellar, σε μία άλλη συστοιχία πλανητών για να ελέγξουμε κατά πόσο είναι κατοικήσιμη. Κάπου εδώ να προσθέσω, πως η προηγούμενη μας εταιρεία, η Kindred Aerospace, εξαγοράστηκε από την Alta Interstellar, κομμάτι της Alta Interglobal.

Βέβαια κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και ενώ βρισκόμαστε σε cryo–state, η Alta Interglobal αποφασίζει να μας απολύσει μέσω ενός email και στο τέλος να κλείσει και το ίδιο το τμήμα της Alta Interstellar (σας θυμίζει κάτι;;;) με αποτέλεσμα να μας παρατήσουν σε ένα σύστημα πλανητών χωρίς βοήθεια. Στόχος μας είναι να επιστρέψουμε στη Γη είτε με στοιχεία εναντίον της Alta παίρνοντας έτσι την εκδίκηση μας ή με τα χέρια άδεια ολοκληρώνοντας έτσι το ταξίδι μας. Δυστυχώς η κεντρική ιστορία δεν αποτελεί το δυνατότερο χαρτί του Revenge of the Savage Planet, αλλά δίνει τη βάση για μια ιδιαίτερη και μοναδική κωμική εμπειρία στον corporate κόσμο του παιχνιδιού.

Και ειλικρινά πατώντας στη βάση αυτή δεν θα μπορούσα να μη σχολιάσω πως με την επιστροφή των διαφημίσεων, κατάφερε η Raccoon Logic να ξεπεράσει τον προηγούμενο εαυτό της και να κάνει τα ads ένα ξεχωριστό κεφάλαιο για να αναλύσω. Με το χέρι στη καρδιά μπορώ να αναφέρω πως το παιχνίδι είναι περίπου στο σύνολο του 20-25 ώρες αναλόγως τη προσέγγιση μας, αλλά εγώ πρέπει να έφαγα τουλάχιστον 3 από αυτές να παρακολουθώ μόνο τις διαφημίσεις και ειλικρινά δεν έχασα. Ενώ cringe-αρα και γελούσα ταυτόχρονα από αυτά τα οποία αντίκριζαν τα μάτια μου, μία σκέψη μόνο διαπερνούσε το μυαλό μου και αυτή ήταν πως γίνεται οι ηθοποιοί που πρωταγωνιστούν σε αυτές να μην πεθαίνουν στα γέλια;

Δεν γίνεται να βλέπεις τον εαυτό σου στο τέλος του κλιπ π.χ. να δέχεται squirting από ένα burger και να μην απορείς με το γιατί της όλης κατάστασης. Ή να βλέπεις διαφήμιση σχετικά με μια φορητή τουαλέτα η οποία σου δίνει την επιλογή να μεταφέρεις την αφόδευση σου στο κεφάλι του αφεντικού σου, κάνοντας σε απλά να απορήσεις με την ύπαρξη της ιδέας αυτής. Σταμπαρισμένοι στο μέτωπο άνθρωποι με τα logo των εταιρειών, κρουαζιέρες οι οποίες μεταφέρουν νοσήματα, CEO που βγάζουν κεραυνούς από διάφορα σημεία του σώματος τους και κάθε άλλης λογής διαφήμιση για να χαζέψεις αλλά και να απορήσεις για το αν οδεύουμε σε μια τέτοιου είδους κοινωνία στο μέλλον. Και όλα αυτά μπορείς να τα παρακολουθήσεις σε μια γιγαντοοθόνη στο Habitat σου (δηλαδή το σπίτι σου).

WHO’S THAT SEXY FERN IN THE MIRROR?

Φυσικά, το Habitat δεν σου προσφέρει μόνο το παραπάνω ιδιαίτερο “hobby”, αλλά αποτελεί την βάση των επιχειρήσεων σου ή το σπίτι σου σε αυτό τον άγνωστο πλανήτη. Μέσα και έξω από αυτό μπορείς να διαχειριστείς όλα τα κατάλληλα εργαλεία τα οποία θα χρειαστείς για να επιβιώσεις σε αυτούς τους εχθρικούς πλανήτες. Πιο συγκεκριμένα μπορείς να αναβαθμίσεις τη στολή σου, τα όπλα σου και όλα τα gadgets σου αλλά και να διαλέξεις το ποια στολή σου αρέσει να φοράς και ποιο χρώμα της ταιριάζει για να αναδειχτείς έτσι στο επόμενο Interstellar fashion icon.

Cute βέβαια βρήκα το στοιχείο ότι το EKO αλλάζει χρώματα αναλόγως την στολή μας αλλά και την απόχρωση της, δίνοντας έτσι μια ενδιαφέρουσα πινελιά στο όλο suit customization σύστημα. Ακόμη μπορείς να κάνεις customize ένα τμήμα του εσωτερικού του Habitat δίνοντας έτσι τη δική σου νότα στο χώρο γύρω σου, κάτι το οποίο δοκίμασα και μου χάρισε αρκετές ευχάριστες στιγμές, καθώς μπορείς να κάνεις interact με τα διάφορα αντικείμενα σου. Άλλο ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι ότι μπορείς να καλέσεις από το διαστημόπλοιο που βρίσκεται σε τροχιά με τον πλανήτη διάφορες αναβαθμίσεις για το “χωριό” σου αναλόγως με την φάση που βρίσκεσαι στην ιστορία.

Οι πιο σημαντικές από αυτές τις αναβαθμίσεις είναι το planet canon, με το οποίο ταξιδεύεις για πρώτη φορά στον επόμενο πλανήτη, αλλά και τα habitat pens, στα οποία αποθηκεύεις τα ζώα / τέρατα τα οποία πιάνεις στα ταξίδια σου. Ενδιαφέρον αποτελεί το ότι μπορείς να κάνεις interact με τα περισσότερα από αυτά όποτε θελήσεις, δίνοντας έτσι μια ανάλαφρη νότα στο ότι τα χρησιμοποιείς για “επιστημονικές” μελέτες. Ακόμη, εντός του κτιρίου βρίσκεται και ένας υπολογιστής από τον οποίο ελέγχεις τη πρόοδο των “επιστημονικών” μελετών σου, κάνεις customize τον χώρο σου, ξαναβλέπεις τα email σου και τις διαφημίσεις σου αλλά επιλέγεις και κάποιες ρυθμίσεις σχετικά με τον χαρακτήρα σου και το ΕΚΟ.

Μία από τις αγαπημένες μου ρυθμίσεις ήταν να αλλάζω φωτογραφία εργαζομένου και να δοκιμάζω έτσι τις διάφορες φωνές, με αποτέλεσμα να καταφέρω αρκετές κωμικές στιγμές. Και για μια ολοκληρωμένη βάση δεν θα μπορούσε να λείπει το teleport, το οποίο αποτέλεσε το πιο σημαντικό εργαλείο μου σε όλο το ταξίδι στο κόσμο του Revenge of the Savage Planet.

Όπως προανέφερα το teleport αποτέλεσε το πιο σημαντικό εργαλείο μου και κυρίως στο κομμάτι του exploration, καθώς αρκετές φορές μέσα σε ένα run χρειάστηκε να γυρίσω στη βάση μου ή να μεταφερθώ σε διάφορα σημεία στο χάρτη αρκετά γρήγορα. Γενικότερα το teleportation μου έκανε τη ζωή πολύ πιο εύκολη όσον αφορά το exploration. Αν παρατηρήσατε χρησιμοποίησα τη λέξη run προηγουμένως και ο λόγος είναι πως για να αποθηκεύσεις τα διάφορα materials τα οποία περισυνέλλεξες κατά τη διάρκεια της εξερεύνησης. πρέπει να επιστρέψεις στη βάση σου και αυτό διότι αν πεθάνεις ξεκλειδώνεις ένα μοναδικό quest για να τα συλλέξεις πίσω.

Ακόμη πρέπει να αναφέρω, πως πλέον έχουμε 4 ή 5 πλανήτες στη διάθεση μας για εξερεύνηση, με τον καθένα να έχει το δικό του ιδιαίτερο περιβάλλον, περιβάλλοντα όμως που ήδη έχουμε δει από το πρώτο παιχνίδι σε ορισμένους από αυτούς. Σημαντική προσθήκη που δεν υπήρχε στο πρώτο τίτλο όμως είναι ο χάρτης, στον οποίο μέσω upgrade μπορούμε να ξεκλειδώσουμε τις τοποθεσίες διάφορων collectibles, να μελετήσουμε τα επόμενα βήματα μας αλλά και να δούμε και ένα πίνακα με το πόσα collectibles μας λείπουν στη κάθε περιοχή.

Το μόνο μείον το οποίο με έφερε σε δύσκολη θέση κάμποσες φορές ήταν η έλλειψη του point of interest, καθώς δεν μου δινόταν η δυνατότητα να σημαδέψω το σημείο που θέλω να πάω ή το τι θέλω να συλλέξω, κάνοντας με έτσι να ανοιγοκλείνω το χάρτη πιο γρήγορα απ’ ότι αναπνέω. Φυσικά οι τοποθεσίες κατά μήκος όλων των πλανητών ήταν μαγευτικές. Από τεράστιες λίμνες, σε πυκνές ζούγκλες, σε θάλασσες από άμμο μέχρι και σε κορυφές βουνών έφτασε η χάρη μου καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού κάνοντας με να σταματάω σε διάφορα σημεία για να χαζέψω γύρω μου.

Βέβαια, όλο αυτό το “χάζεμα” δεν ήταν ανούσιο καθώς το παιχνίδι διαθέτει λειτουργιά scanning μέσω του ΕΚΟ, το οποίο μου πρόσφερε πολυπόθητες πληροφορίες σχετικά με το κάθε τέρας και το πώς να το κερδίσω ή πιάσω αλλά και το ποια φυτά μπορώ να χρησιμοποιήσω προς όφελος μου. Το κερασάκι όμως σε όλο αυτό το scanning ήταν τα entries, τα οποία πρόσθεταν ακόμα ένα χιουμοριστικό και σατιρικό layer στην όλη κατάσταση, καθώς ήταν γραμμένα από το AI μας το οποίο θα έλεγε κανείς ότι είναι τουλάχιστον ειρωνικό. Και μέσα σε όλο αυτό το exploration δεν θα μπορούσε να λείπει και η ιδιαίτερη μουσική του παιχνιδιού η οποία συνόδευε τη κάθε γκάφα που γινόταν στο παιχνίδι, προσφέροντας μου λίγο γέλιο παραπάνω.

U AINT NO SHABBY, NOW U A DING DONG!

Ωστόσο, όπως προανέφερα το Revenge of the Savage Planet είναι ένα action–adventure παιχνίδι με shooting και melee gameplay που σε μεγάλη αντίθεση με τον πρώτο τίτλο πλέον είναι σε third–person οπτική. Το παιχνίδι έχει επίσης και αρκετά metroidvania στοιχεία, με “κλειδωμένες” περιοχές που συναντάμε στο διάβα μας γίνονται προσβάσιμες μόλις ξεκλειδώσουμε το κατάλληλο εξάρτημα στη στολή μας ή σε κάποιο εργαλείο. Έτσι αποκτάμε και νέες δυνατότητες για να νικήσουμε τους εχθρούς μας ή για να μετακινηθούμε εντός του χάρτη πιο γρήγορα. Ακόμη στη διάθεση μας έχουμε ένα πιστόλι (Pacifier Pistol) αλλά και τη δυνατότητα να χαστουκίσουμε, να κλωτσήσουμε ή να μαστιγώσουμε τα τέρατα που συναντάμε. Corporate at its finest θα έλεγε κανείς.

Σκοτώνοντας τα τέρατα κερδίζουμε διάφορα materials, τα οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να κάνουμε upgrade τον εξοπλισμό μας και τέλος αν θέλουμε μπορούμε να κάνουμε και slide πάνω στο “πράσινο αίμα” τους. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό όμως στο συγκεκριμένο άκρως σατιρικό και “γελοίο” gameplay που με κάνει να απορώ είναι πώς κατάφεραν να χωρέσουν τόσα references ή σάτιρες της pop κουλτούρας μέσα στο παιχνίδι. Από το dodge που γίνεται ενώ κάνουμε DUB ή την ώρα που βρίσκουμε το μαστίγιο / λάσο μας και το υψώνουμε σαν lightsaber μόνο και μόνο για να κρεμάσει είναι ορισμένες μόνο στιγμές από το άφθονο γέλιο που κατάφερε να μου χαρίσει το παιχνίδι μέσω του gameplay του. Οπότε φανταστείτε όλο αυτό x2 παίζοντας με κάποιον φίλο σας ή τον/την significant other σας κάνοντας ο καθένας το κομμάτι του και γελώντας παρέα σε όλες αυτές τις αστείες καταστάσεις.

Τελικά το Revenge of the Savage Planet αφήνει μία πολύ γλυκιά επίγευση, με το παιχνίδι να καταφέρνει να μας κεντρίσει το ενδιαφέρον με τα μοναδικά του τοπία και τις “ιδιαίτερες” του στιγμές, χαρίζοντας μας αρκετές ώρες διασκέδασης και γέλιου. Δυνατά του στοιχεία αποτελούν η σάτιρα και τα αστεία του, τα οποία συνδυάζονται εκπληκτικά με το σύνολο του παιχνιδιού. Η μόνη πραγματική έλλειψη του είναι το βάθος στη κεντρική ιστορία, η οποία ανά στιγμές αποκτά ενδιαφέρον χωρίς όμως να καταφέρει να το κρατήσει. Μια sci–fi space σάτιρα για μικρούς και μεγάλους – αλλά κυρίως για μεγάλους – που αν μπορούσα να το παρομοιάσω με σειρά θα έλεγα ότι μου θύμιζε το Rick and Morty.

Ευχαριστούμε πολύ την Raccoon Logic για την παροχή του review copy!