Η επιστροφή των extreme...

Οι εταιρείες παιχνιδιών πολλές φορές ανακυκλώνουν genre και ιδέες, στην προσπάθεια τους να ξεχωρίσουν από τη μάζα και να προσελκύσουν περισσότερο κόσμο. Χαρακτηριστικό και σύγχρονο παράδειγμα το PUBG, που κατάφερε να κάνει μία ολόκληρη βιομηχανία να χορεύει σε ρυθμούς Battle Royale. Η ανάγκη του κόσμου για κάτι διαφορετικό οδήγησε ένα ξεχασμένο είδος, σε πλέον απαραίτητο για πολλά και διάφορα franchises. Πλέον αρκετοί ανακαλούν ιδέες από το παρελθόν ή δημιουργούν νέες, με στόχο να κατακτήσουν πρώτοι το νέο trend και να βρεθούν ένα βήμα μπροστά. Μία από αυτές τις προσπάθειες είναι και το Riders Republic, επαναφέροντας μία καλά θαμμένη κατηγορία, αυτή των extreme sports. Ποιος από τους πιο παλιούς gamers μπορεί να ξεχάσει εύκολα τις αμέτρητες μανούβρες που πραγματοποίησε στα χιονισμένα βουνά με το SSX ή τις αλλεπάλληλες σαβούρες που έτρωγε γλιστρώντας από το skate του υπό την υπόκρουση ροκ μουσικής με το Tony Hawk Pro Skater.

Τα συγκεκριμένα παιχνίδια πόνταραν συνήθως στην αγνή διασκέδαση, στον ευχάριστο χειρισμό, στα όμορφα animations και στο satisfying οπτικό αποτέλεσμα που πρόσφεραν. Η Ubisoft έχοντας δοκιμάσει τα νερά με το Steep, αποφάσισε να κάνει ακόμα μία κίνηση, σίγουρα πιο διαφορετική και πιο τολμηρή, προσπαθώντας να πατήσει στους παράγοντες που έκαναν τα παραπάνω παιχνίδια ξεχωριστά. Η ίδια κατάφερε μεν να ξεφύγει από τα κλασσικά franchise της, δεν κατάφερε όμως να αλλάξει εντελώς ρώτα με τη λογική GaaS που χρησιμοποιεί συνήθως να είναι και εδώ παρούσα. Μετά από αρκετές ώρες στο αφιλόξενο και τραχύ περιβάλλον του Riders Republic, ομολογώ πως δυσκολεύτηκα να καταλήξω στο αν μου αρέσει ή όχι.

ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΟΝ ΧΑΡΤΗ ΣΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ

Το Riders Republic αποτελεί έναν συνδυασμό από αθλήματα αυξημένης επικινδυνότητας, όπως η κατάβαση βουνού με ποδήλατο, Snowboard/Ski σε χιονισμένες πλαγιές, ακραίο Wingsuit flying και πτήσεις με jetpack. Όλα αυτά πραγματοποιούνται σε μία μεγάλη έκταση όπου είναι και ο παράδεισος των επίδοξων αθλητών. Είναι το μέρος όπου όλα τα μεγάλα εθνικά πάρκα των ΗΠΑ έχουν ενωθεί, με τους κανόνες και τους νόμους να σταματούν μόλις ξεκινούν οι αγώνες. Ο γιγάντιος χάρτης φιλοξενεί διάφορα events στα οποία καλείστε να πάρετε μέρος, έχοντας ως στόχο της συλλογή αστεριών, που μεγαλώνει όσο ολοκληρώνετε τα λεγόμενα challenges. Οι προκλήσεις του Riders περιλαμβάνουν τερματισμό του αγώνα μέσα σε συγκεκριμένο χρόνο, επίτευξη ενός συγκεκριμένου score, νίκη του αγώνα σε επίπεδο δυσκολίας και πάνω. Δεν υπάρχει γραμμική πρόοδος, καθώς ο παίκτης έχει την δυνατότητα να παίξει ό,τι θέλει χωρίς περιορισμούς.

Αν και ο χάρτης είναι αρκετά εντυπωσιακός, επιβεβαιώνοντας για ακόμη μία φορά τη θεωρία πως η Ubisoft είναι μοναδική σε αυτό το κομμάτι, δυστυχώς δεν προσφέρει ουσιαστική ανάγκη για εξερεύνηση, ακόμα και όταν το traversal επιτυγχάνεται με διάφορους διασκεδαστικούς τρόπους. Η έκταση του χάρτη είναι τεράστια με την κάλυψη των αποστάσεων να καταλήγει σε αστρικό ταξίδι. Σχεδόν κάθε φορά που χρειάστηκε να ταξιδέψω από το ένα σημείο στο άλλο προτίμησα να χρησιμοποιήσω το διαθέσιμο fast travel. Και είναι ακόμα μεγαλύτερο κρίμα, όταν τα περιβάλλοντα που προσφέρονται κατά κόρον εντυπωσιάζουν. Ψηλά δύσβατα βουνά με άφθονες πέτρες και δέντρα, αλπικά θέρετρα που καλούν του οπαδούς του σκι να τα εξερευνήσουν, κοιλάδες γεμάτες πράσινο, λίμνες και φαράγγια και τεράστιες εντυπωσιακές πεδιάδες είναι μερικά από τα πολλά biomes που υπάρχουν.

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ

Η κατάβαση ενός πανύψηλου βουνού με ποδήλατο και με ταχύτητα που αγγίζει τα 100χλω είναι άκρως διασκεδαστική, ειδικά σε συνδυασμό με τα εναέρια κόλπα που μπορούμε να εκτελέσουμε. Το Riders Republic βασίζεται σε έναν arcade χειρισμό, όπου ο καθένας μπορεί να παίξει και όσο βελτιώνεται θα μπορεί να γίνεται όλο και πιο εντυπωσιακός. Η εμπειρία είναι εξαιρετικά προσβάσιμη. Το αποτέλεσμα φορά με τη φορά καταλήγει να γίνεται απολαυστικό με φορές να μην θέλω να αφήσω να χειριστήριο από τα χέρια μου. Στόχος πέραν του απλού τερματισμού είναι και η αύξηση του score, που επέρχεται με τα κόλπα και το βαθμό ακραιότητάς τους, όπως όταν πετας σε απόσταση αναπνοής από τα μυτερά υψώματα με το wingsuit. Αν και arcade, η λέξη συγχώρεση δεν υπάρχει κάπου στον κώδικα, με κάθε λάθος κίνηση να τιμωρείται, αλλά όχι παραδειγματικά. Υπάρχουν τρόποι να μπείτε πίσω στην τροχιά του αγώνα, αλλά για τους ψυχαναγκαστικούς η επιλογή του restart είναι μονόδρομος.

Τα τέσσερα αθλήματα προσφέρουν μία ισορροπία, σπάζοντας την μονοτονία που θα μπορούσε να προκληθεί, ενώ μπορούν ακόμα και να συνδυαστούν μεταξύ τους, αφού σε κάποια events εκεί που τρέχετε ξέφρενα με το ποδήλατό σας ξαφνικά βρίσκεστε να φοράτε ένα jetpack στην πλάτη σας. Η εναλλαγή θυμίζει έντονα τον τρόπο με τον οποίο μεταπηδούσε κάποιος από το αμάξι στο αεροπλάνο στο The Crew 2. Κάθε σπορ έχει τους δικούς του μηχανισμούς, που από πολύ απλοί μπορούν να γίνουν πολύ σύνθετοι. Ακόμα και μετά από πολλές ώρες παιχνιδιού τα tutorials δεν λένε να σταματήσουν, δίνοντάς μου κάθε φορά ένα νέο στοιχείο προς αξιοποίηση. Ο χειρισμός δεν κατάφερε ποτέ να γίνει 100% κτήμα μου, καθώς συχνά ένιωσα πως κινούμαι λίγο διαφορετικά από ότι ίσως θα ήθελα. Ίσως να ευθύνονται τα αμέτρητα πετραδάκια και το τραχύ τερέν, που με κάνουν να αισθάνομαι πως κατρακυλώ σε κάποιο βουνό του Skyrim, και πως ανά πάσα στιγμή μόλις πατήσω κάτι θα εκτοξευθώ στην άλλη μεριά της πίστας.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ;

Πέρα από τα βασικά events υπάρχουν μερικά αξιοθέατα που σε προσκαλούν να τα επισκεφθείς, όπως επίσης και ορισμένα πιο ιδιαίτερα και πιο μικρά events που ονομάζονται stunts. Οπουδήποτε και αν κοιτάξει κάποιος στον χάρτη θα διαπιστώσει πως υπάρχουν άπειροι παίκτες που συμμετέχουν στον κόσμο, ολοκληρώνουν challenges, αγώνες και κυρίως περνούν καλά. Αυτό δίνει την αίσθηση πως ο κόσμος είναι πάντα ζωντανός, με μία συσπειρωμένη κοινότητα, ενώ ποτέ δεν αισθάνθηκα μόνος.  Ο χάρτης του κλιμακώνεται σταδιακά, αφού με την ώρα αυξάνονται τα events στα οποία μπορείτε να συμμετάσχετε, ενώ μετατρέπονται σε ολοένα και πιο περίπλοκα, δύσκολα και διασκεδαστικά. Έπειτα από την ολοκλήρωση κάθε αγώνα υπάρχουν πολλές πιθανότητες να λάβετε έναν καινούριο εξοπλισμό. Δεν κατάφερα ποτέ να συνδεθώ με τα αντικείμενα που χρησιμοποιούσα, με το μοναδικό πράγμα να με ενδιαφέρει να είναι τα στατιστικά και πιο συγκεκριμένα το βασικό νούμερο.

Οι χαρακτήρες και η υποτυπώδης ιστορία που έχει αν και ταιριάζουν στο ύφος του παιχνιδιού μου φάνηκαν ξένά από τα πρώτα λεπτά. Η υπερβολική και συνεχής ανάγκη του παιχνιδιού να με κάνει να γελάσω με τους διαλόγους, κατέληξε στο να έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. Από πολύ νωρίς κουράστηκα ακούγοντας του χαρακτήρες καθώς με καθοδηγούσαν, ενώ από ένα σημείο και μετά η μουσική που είχα βάλει να ακούω τους επισκίαζε, κάνοντας την εμπειρία μου λίγο καλύτερη. Προφανώς και δεν περίμενα μία ιστορία και ένα σενάριο που θα με συγκλονίσει, περίμενα όμως κάτι λιγότερο ενοχλητικό.

Ένα από τα πράγματα που μου έκαναν αίσθηση από τα πρώτα trailers που είχα δει, είναι ο πλουραλισμός χρωμάτων και στολών που διαθέτει ο τίτλος της Ubisoft. Η εταιρία συνδύασε την πολύχρωμη τάση που επικρατεί με ένα cosmetic store που ανανεώνεται συνεχώς. Δεν ήταν απίθανο να το προβλέψει κάποιος, όμως για ακόμα μία φορά δεν μπορώ να πιστέψω πώς ένα παιχνίδι που κοστίζει, διαθέτει αποκλειστικό περιεχόμενο επί πληρωμή. Μπορεί να μην αλλάζει άρδην το παιχνίδι ένα cosmetic αντικείμενο, φανερώνει όμως τις προθέσεις της εταιρίας και κάποιες φορές το που έχει πατήσει για να δημιουργηθεί. Κατά συνέπεια τέτοιες αποφάσεις ρίχνουν το τελικό προϊόν αλλά και την εταιρία στα μάτια μου. Η συνεχόμενη επαφή με κόσμο στο παιχνίδι εντείνει το ενδιαφέρον μας ως προς την εξωτερική μας εμφάνιση. Προσωπικά 99 φορές στις 100 δεν ασχολούμαι με αντικείμενα που απλά θα μου φτιάξουν την εικόνα και αφοσιώνομαι στον πραγματικό σκοπό.

ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗ;

Η επαναφορά του συγκεκριμένου είδους καθιστά μονοπώλιο το Riders Republic, με τους νοσταλγούς να το γλυκοκοιτάζουν και τους νέους να βλέπουν κάτι διαφορετικό. Για να είμαστε ειλικρινής, η διασκέδαση είναι η νούμερο ένα προτεραιότητα αυτών των παιχνιδιών και σε αυτό το σημείο η Ubisoft τα πήγε εξαιρετικά. Κάθε λεπτό ήταν απολαυστικό και απρόβλεπτο. Το μεγάλο μου ερωτηματικό εξαρχής ήταν το κατά πόσο θα μπορέσει να με κρατήσει στον αχανή κόσμο του. Η απάντηση δυστυχώς για το παιχνίδι δεν είναι θετική. Δεν αισθάνθηκα πως προοδεύω και πως ό,τι κάνω έχει νόημα. Όταν το αίσθημα της διασκέδασης άρχισε σταδιακά να εξασθενεί τα προβλήματα βάθους και επιλογών άρχισαν να εμφανίζονται. Το Riders Republic ακολουθεί μία game as a service λογική και είμαι πολύ περίεργος να δω αν στο μέλλον πως κάποια πράγματα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο, αλλάζοντας την στάση μου ως προς αυτό, επαναφέροντας στη σέλα.

Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!