Την αγάπη μου για τον γερόλυκο των video game genres που ονομάζεται “point-and-click adventure games” θα την ξέρετε αν διαβάσατε το κείμενο για το Broken Sword Reforged το περασμένο φθινόπωρο. Αυτή τη φορά έρχεται στα χεριά μου το Rosewater του συμπαθέστατου κυρίου Francisco Gonzalez, στο οποίο προσπάθησε να δώσει όλα τα αγαπημένα και νοσταλγικά vibes της κατηγορίας, βάζοντας όμως τη δική του πινελιά.
O Francisco Gonzalez έχει δημιουργήσει πολλά point-and-click adventure games με την εταιρεία του, Grundislav Games, ξεκινώντας δειλά από την freeware σειρά του Ben Jordan: Paranormal Investigator μέχρι το προηγούμενο Lamplight City που μοιράζεται το συμπάν του με το Rosewater. Ένα πράγμα μπορεί να ξεχωρίσει κάνεις σε όλα του τα έργα και αυτό είναι η αγάπη που βάζει σε αυτά ανεξαρτήτως αποτελέσματος, κάτι που εντόπισα και στο Rosewater.
Το Rosewater μας παρουσιάζεται ως μία γουέστερν ιστορία που μας ταξιδεύει στον εναλλακτικό κόσμο της Δυτικής Vespucia και μας βάζει στα παπούτσια της Harley Leger, μιας δυναμικής δημοσιογράφου που πάει να πιάσει δουλειά στην ομώνυμη με τον τίτλο του παιχνιδιού πόλη. Η Harley μετά από ένα απότομο καλωσόρισμα της τοπικής κοινωνίας αναλαμβάνει να γράψει το πρώτο της άρθρο που έχει να κάνει με έναν “θρύλο” της δύσης ή “celebrity” που θα λέγαμε σήμερα.
Τα πράγματα, όπως καταλαβαίνετε, παίρνουν μια διαφορετική τροπή και από δημοσιογράφος θα γίνει τυχοδιώκτης και θα αρχίσει το ξετύλιγμα μιας περιπέτειας που έχει έναν μοναδικό χαρακτήρα. Ξαφνικά, από εκεί που ήμασταν μόνοι μας, θα συγκεντρώσουμε ολόκληρη ομάδα και θα οργώσουμε τον χάρτη της Vespucia από την Ανατολή μέχρι τη Δύση (και όχι μονό την άγρια) για να βρούμε ένα καταπίστευμα. Αυτό είναι κρυμμένο από έναν επιστήμονα ονόματι Dr Clark που μελετάει το aethericity, μια απαγορευμένη πηγή ενέργειας που τη γνωρίζουμε από το Lamplight City. Κάπου εδώ πρέπει να αρχίσετε να ψυχανεμίζεστε ότι αυτό το γουέστερν φέρει ποικιλομορφία σε διαφορά κομμάτια του κόσμου του.
ΕΝΑ ΠΑΡΕΑΚΙ ΓΕΜΑΤΟ AETHER
Η ομάδα μας εκτός από την Harley αποτελείται από τον “θρύλο” Jake, που πάει πακέτο με τον βοηθό του, Danny, που μας έρχεται από την Κίνα, τη μαθητευομένη γιατρό Nadine, η οποία είναι γηγενής της ηπείρου, τον Phil έναν στρατιώτη-επαναστάτη με γνώσεις στα εκρηκτικά και την λιγομίλητη οδηγό μας, Lola, που δεν σηκώνει και πολλά πολλά. Αν κοιτάξετε την ομάδα οπτικά θα δείτε ότι δίνει μεγάλη έμφαση στο inclusivity. Να σημειώσουμε ότι ο κάθε χαρακτήρας μας έχει μια ιστορία να διηγηθεί, αλλά το αν θα την ακούσουμε εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς, όπως και πολλά άλλα πράγματα στο Rosewater.
Στον πυρήνα του, το παιχνίδι ακολουθεί την παραδοσιακή συνταγή στο gameplay χωρίς να προσθέτει στοιχεία που δεν έχουμε δει. Χρήση αντικειμένων, γρίφοι για να λύσουμε, ψάξιμο του κάθε δωμάτιου και ωραίοι, καλογραμμένοι διάλογοι, textbook point & click δηλαδή. Εκεί που θέλει να διαφοροποιηθεί είναι στην επιλογή προσέγγισης καταστάσεων. Για παράδειγμα, πολύ νωρίς στο παιχνίδι πρέπει να μπούμε να παρακολουθήσουμε μια παράσταση, όμως έχουμε την ελευθέρια αν θέλουμε να πληρώσουμε το εισιτήριο και να μπούμε αλλά θα μείνουμε φτωχότεροι. Αν όχι, μπορούμε να διαπραγματευτούμε την πιθανότητα να μας βάλει τζάμπα ο πορτιέρης ή αν το πάμε ακόμα πιο μακριά να του ρίξουμε μια μπουνιά και να μπούμε με το έτσι θέλω! Κάθε πρόβλημα παρουσιάζει περισσότερες από μια λύσεις και κάθε ενέργεια αλλά και επιλογή στον διάλογο φέρει αλλαγές στην πορεία του παιχνιδιού. Αυτό σημαίνει ότι αν δεν είμαστε προσεκτικοί σε κάποια πράγματα θα αποτύχουμε, για αυτό think before you click.
Κάθε πράξη έχει τις ανάλογες συνέπειες και βραχυπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα στην πλοκή του παιχνιδιού, εκεί ακριβώς ποντάρει ο δημιουργός του για να ξεχωρίσει από τα υπόλοιπα. Αυτή η αξία στο replayability είναι ένα θετικό από μόνο του δεδομένου αφενός του μεγέθους της παραγωγής, αλλά και αφετέρου ότι τα point-and-click adventure games από τη φύση τους είναι πολύ γραμμικά, αφού έχω δει τους τίτλους τέλους έχω ήδη σκεφτεί τι θα άλλαζα για το επόμενο playthrough μου.
ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΓΕΜΙΣΑΝ ΡΟΔΟΝΕΡΟ!
Όλος ο κόσμος του παιχνιδιού είναι φτιαγμένος με πολύ μεράκι και αυτό φαίνεται σχεδόν σε κάθε στιγμή του. Από τη λεπτομέρεια που έχει δοθεί στα μοντέλα των χαρακτήρων που έχουν δημιουργηθεί με Rotoscoping, έτσι ώστε ο κάθε ένας να είναι μοναδικός στις κινήσεις του και να μην χρησιμοποιούνται ίδια assets, μέχρι τα γεμίσματα του κάθε background που ξεχωρίζουν σε κάθε νέα οθόνη που ανακαλύπτουμε. Εικόνες της άγριας δύσης που είναι εμποτισμένες στον ιππόκαμπο του εγκεφάλου μας ξεπροβάλουν με μια 90’s αισθητική υψηλής ευκρίνειας. Βραχώδεις περιοχές με άμμο και κάκτους που δένουν απολυτά με νέκρα κουφάρια ζωών, άλλα και τα ξύλινα σαλούν, όπου μέσα και έξω σεργιανίζουν ύποπτοι χαρακτήρες, είναι μονό μια μικρή γεύση από αυτά που θα συναντήσετε στο ταξίδι σας.
Ένα ζεστό συναίσθημα ξεχειλίζει από το Rosewater οπτικοακουστικά. Είναι σαν να παίζουμε ένα αρτιότατο παιχνίδι στα μέσα της δεκαετίας του ’90 άλλα με quality of life χαρακτηριστικά του σήμερα, όσοι έχετε απολαύσει Broken Sword ή Monkey Island νομίζω θα καταλάβετε τι εννοώ. Ειδική μνεία πρέπει να κάνω στα voice overs τα οποία είναι σε επίπεδο πολύ μεγαλύτερης παράγωγης. Κάθε χαρακτήρας έχει έναν ηθοποιό από πίσω που του δίνει ζωή στα αυτιά μας με κάθε προφορά και ιδίωμα που φέρει, και από τη στιγμή που είναι ένα παιχνίδι με πολλούς διαλόγους αυτό εξαργυρώνεται στον παίκτη στον ύψιστο βαθμό. Μόνο η πρωταγωνίστριά μας έχει κάποιες θαμπές κουβέντες που από ό,τι καταλαβαίνω θα έχουν γίνει από κάποιο πρόβλημα του εξοπλισμού στην ηχογράφηση, μικρό το κακό όμως γιατί δίνει αυτό το old-school vibe οπότε δεν με ενόχλησε άλλα πρέπει να το αναφέρω.
MS LEGER ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΡΓΟ ΣΑΣ
Η μοναδική ουσιαστική αδυναμία του Rosewater είναι το επίπεδο των γρίφων του. Είναι σχεδόν όλοι αρκετά εύκολοι για τον μέσο ορό του genre. Ένας έμπειρος παίκτης θα απολαύσει το ταξίδι, άλλα θα απογοητευτεί λίγο. Έχει όμως και τη θετική του πλευρά αυτό, το κάνει προσβάσιμο στο νέο κοινό και μέχρι ένα σημείο εξισορροπείται όταν καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις διαχείρισης καταστάσεων.
Όπως ανέφερα και πιο πάνω think before you click. Αυτό που δεν χρειάζεται καθόλου σκέψη, όμως, είναι το ταξίδι που προσφέρει αυτό το μικρό τύπου γουέστερν. Θα πείτε γιατί το λέω τύπου; Γιατί μετά τα 2/3 το παιχνίδι μας επιφυλάσσει μια αλλαγή στον ορό γουέστερν και μας δίνει ένα μοναδικό μείγμα βγαλμένο από το μυαλό του κύριου Gonzalez, που πραγματικά θέλω να συνεχίσει αυτό που κάνει και να παράγει point-and-click adventure games. Το λέω αυτό γιατί μετά τους τίτλους τέλους σκεφτόμουν ότι θέλω sequel ακόμα και αν συνάντησα λίγα κλισέ κατά τη διάρκεια της πλοκής τα οποία δεν ήταν επαρκή για να κάνουν ζημιά.
Για να φτάσω στο κλείσιμο για το Rosewater, πρέπει να του δώσω συγχαρητήρια γιατί προσπαθεί με πολλή αγάπη να φωνάξει “παρόν” για ως παιχνίδι του είδους του. Σίγουρα θέλουμε γρίφους που να μας εξιτάρουν εγκεφαλικά και πιστεύω ότι στο επόμενο θα τους έχουμε. Παρόλα αυτά ο πλουραλισμός προσέγγισης πολλών καταστάσεων σε όλο το ταξίδι του Rosewater, το γουέστερν που είναι όμως και κάτι παραπάνω, τα εκπληκτικά voice overs σε συνδυασμό με το εικαστικό και οι ανθρώπινες ιστορίες που ήταν γεμάτες συναίσθημα άλλα και χιούμορ, το καθιστούν επιτυχημένο και άξιο να εμπνεύσει και άλλους νέους δημιουργούς point-and-click παιχνιδιών.
Ευχαριστούμε την Grundislav Games για την παροχή του review copy!
