I'm something of a scientist myself!

Όταν το μυστηριώδες shooter δράσης και επιστημονικής φαντασίας, Scars Above, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια του Gamescom Opening Night Live μου κίνησε το ενδιαφέρον αρκετά. Είχε έναν τόνο σκοτεινό, όμορφα γραφικά και όλοι το συνέκριναν με το Returnal της Housemarque. Πίσω από αυτό η άγνωστη τότε (και τώρα) Mad Head Games από τη Σερβία και κάπου εκεί το indie ιικό φορτίο που έχω μέσα μου έφυγε από την λανθάνουσα φάση του. Σκέφτηκα μήπως έχουμε τη νέα indie έκπληξη του 2023 ή έστω ένα πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι, γιατί όπως λέει και μια ψυχή “τέτοιος είμαι”. Μέτα από την ενασχόλησή μου μαζί του, λοιπόν, κατάλαβα ότι δεν έχουμε τελικά την έκπληξη της χρονιάς, αλλά μία προσπάθεια μίας νέας ομάδας να δείξει πως έχει όρεξη να δημιουργήσει - σίγουρα να διορθώσει - και  να μάθει πολλά και γιατί όχι στο μέλλον να κάνει κάτι πιο τρανταχτό. Τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω για όλους τους μικρούς παράγωγους. Ας ξεκινήσω λοιπόν να σας πω για την εμπειρία μου με το Scars Above.

I AM A SCIENTIST, NOT A SOLDIER

Στο παιχνίδι αναλαμβάνουμε το ρόλο της Dr. Kate Ward, μιας μηχανικού- βιολόγου, που βρίσκεται αποκλεισμένη σε έναν εχθρικό εξωγήινο πλανήτη, αφού το σκάφος στο οποίο επιβαίνει συντρίβεται σε αυτόν τον αφιλόξενο τόπο. Όλα αυτά συμβαίνουν επειδή ένα παράξενο, ιπτάμενο αντικείμενο, το Metahedron, το οποίο η ομάδα SCARS (που η Kate είναι μέλος) πάει να εξερευνήσει, ξαφνικά τραβάει το σκάφος τους και το γκρεμίζει σε έναν άγνωστο, όπως είπαμε, πλανήτη. Εκεί θα συναντήσουμε μία μυστηριώδη οντότητα που ονομάζεται ‘The Apparition’ και θα είναι ο οδηγός μας στον κόσμο του Scars Above. Κάπου εκεί ξεκινάει και το παιχνίδι πρακτικά, με βασικό στόχο να βρούμε το πλήρωμα που προφανώς είναι χαμένο.

«Τι πιο σύνηθες;» θα πείτε. Γενικότερα, η ιστορία του Scars Above δεν είναι κάτι νέο η κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί σε sci-fi παιχνίδι, έχει εμπνευστεί από τα πολύ κλασσικά μοτίβα του είδους και παρουσιάζει κάτι ανάλογο με τα υπόλοιπα της κατηγορίας. Δεν είναι κακό απαραίτητα αυτό, άλλα αν κάποιος gamer θέλει να δει το πολύ φρέσκο και το μη αναμενόμενο τότε θα απογοητευτεί. Το παιχνίδι από πολλούς είχε σχολιαστεί σαν ένα Returnal-clone-lookalike-παύλα-παύλα. Όχι δεν είναι Returnal, ούτε ήθελε ποτέ να γίνει, τουλάχιστον έτσι ένιωσα με αυτό που βίωσα εγώ παίζοντάς το. Για να είμαι ακριβής, το Scars Above είναι ένα πολύ πιο παραδοσιακό, ας το πούμε, παιχνίδι στο σύνολό του. Η δομή του είναι γραμμική, δηλαδή πάμε από area-to-area, πολεμάμε, λύνουμε κάποιους ΠΑΝΕΥΚΟΛΟΥΣ γρίφους και ούτω καθεξής. 

SCARRED BUT ABOVE AVERAGE

Να τα δούμε όμως με τη σειρά και ξεκινάω με το combat του παιχνιδιού. Η Kate είναι επιστήμονας, όχι στρατιώτης, άρα είμαστε σε μειονεκτική θέση και αυτό αποτυπώνεται στο παιχνίδι με το “όπλο” της,  που δεν είναι στην πραγματικότητα όπλο άλλα εργαλείο και γίνεται εξ ανάγκης όπλο. Αυτό λοιπόν έχει 4 βασικά στοιχεία που “πυροβολεί”: ηλεκτρισμό, φωτιά, πάγο και τοξικό υγρό. Το ωραίο που σκεφτήκαν εκεί στην Mad Head είναι τα combos που γίνονται ανάλογα με τα στοιχεία ή και τον καιρό. (πχ. αν βρέχει και πυροβολήσουμε ηλεκτρισμό θα έχει επιπλέον ζημιά ή η ανάφλεξη αν συνδυάσουμε το τοξικό υγρό με τη φωτιά). Αυτό μας αφήνει κάποιο χώρο για πειραματισμό, άλλα και να σχεδιάσουμε πως θα προσεγγίσουμε έναν δυνατό αντίπαλο. Μπορεί να έχουμε ένα μόνο βασικό όπλο, όμως έχουμε gadgets που δέχονται crafting κατά την διάρκεια του παιχνιδιού και κάποια βοηθούν πολύ στα πιο απαιτητικά encounters. 

Το μενού έχει ασπίδα, decoy, παγίδα που κάνει τον αντίπαλο να κινείται αργά και μερικά ακόμα εργαλεία που δίνουν ένα μικρό βάθος στη μάχη και την κάνουν διασκεδαστική. Τα bosses, για παράδειγμα, είχαν συγκεκριμένα patterns που έπρεπε να ακολουθήσω για να έχω πλεονέκτημα απέναντί τους. Και μιας και μιλάμε για bosses μπορώ να πω ότι όλα ήταν διασκεδαστικά και είχαν ένα μικρό challenge, εφόσον σκέφτηκα πως μακάρι να είχε μερικά ακόμα γιατί δεν τα βαρέθηκα λεπτό. Το παιχνίδι δεν έχει δυσκολία souls και το μόνο που δανείστηκε από αυτά είναι τα pillars, aka bonfires. 

Αυτό που μου άρεσε πολύ σαν ιδέα στο παιχνίδι είναι το level-ing σύστημα του που δεν έχει XP ούτε κάποιο currency, άλλα knowledge, όπως το λέει. Στην πράξη αυτό είναι δύο πράγματα: το scanning που κάνουμε σε εχθρούς, φυτά και άλλα, για να μάθουμε την βιολογία πίσω από αυτά και το μάζεμα cubes που προσφέρουν αυτό το knowledge. Το δεύτερο το βρήκα λίγο τεμπέλικο σαν μηχανισμό, γιατί υπήρχαν πολλά στο παιχνίδι και το τερμάτισα έχοντας 11 περίσσια points, ενώ είχα ήδη κάνει max out την Kate. Απογοήτευση ήταν οι γρίφοι που, για τα δικά μου γούστα, ήταν πάρα πολύ απλοί και δεν μου έθεσαν καμία δοκιμασία και ειλικρινά νομίζω ότι είναι το κομμάτι που υστερεί το παιχνίδι πιο πολύ. Καλές οι μάχες και τα bosses, άλλα αίσθημα επιβράβευσης δίνει και η χρήση του μυαλού και όχι μονό ένα δύσκολο battle. 

Ο κόσμος του παιχνιδιού έχει κάποιο πλουραλισμό που με έκανε να θέλω να τον εξερευνήσω, παρότι ήταν generic σε πολλά κομμάτια του. Από βάλτο με χλωρίδα δική του και παγωμένες κορυφές, έως και μέρη τα οποία έμοιαζαν να είναι εντόσθια ενός μεγαλυτέρου οργανισμού, μπορώ να πω ότι όλο το art direction με άφησε ικανοποιημένο και η εικόνα με την ατμόσφαιρα δένουν όπως πρέπει, χωρίς υπερβολές. Ένιωσα πραγματικά ότι είμαι σε έναν τόπο αφιλόξενο, σκοτεινό και μυστήριο και μου κίνησε την περιέργεια να τον ψάξω ακόμα και αν πολλές φορές δεν βρήκα πολλά πράγματα πέρα από κάποιο cube ή κάποιο log εξερευνώντας τον. Μελανό σημείο είναι το stiffness της Kate που ενοχλεί στο μάτι. Θα μου πείτε ότι είναι ένα indie και ότι μπορεί να είμαι λίγο αυστηρός αναφερόμενος στο animation, άλλα όταν για παράδειγμα στρίβεις με το δεξί αναλογικό είναι λες και τα physics έχουν μείνει δυο γενιές πίσω. Το ίδιο και όταν πέφτουμε από κάποιο ψηλό σημείο, εφόσον η πρωταγωνίστρια μένει σαν στήλη άλατος μέχρι να βρει έδαφος και δυστυχώς χαλάει το immersion. 

Παρομοίως και το νερό δείχνει σαν να έχει βγει από το PS3/Xbox 360 era. Μηδέν κίνηση όταν πέρναγα από αυτό και δεν είχε καν οπτική ύφη. Τώρα αυτό δεν ξέρω αν ήταν άπλα limitation του μεγέθους της ομάδας ανάπτυξης. Γενικότερα τα γραφικά του, σε σχέση με το τρέιλερ που είδαμε στo Opening Night Live, είχε μια απόκλιση προς τα κάτω. Όχι ότι ήταν άσχημο ή κακό, άπλα λίγο διαφορετικό κοντά σε ένα τίτλο που μπορεί να βλέπαμε στο PS4, όχι όμως ΑΑΑ. Η δε μουσική του παιχνιδιού είναι ο ορισμός της basic sci-fi, ηλεκτρονικής και ambient υπόκρουσης, που ναι μεν ταιριάζει με το παιχνίδι, δεν λέω, αλλά είναι αδιάφορη και δεν θα δώσει κάποιο εντονότερο συναίσθημα. Τα voice-overs ήταν ικανοποιητικά σε όλους τους χαρακτήρες, αυτό που άκουγα έκανε match με αυτό που έβλεπα και οι ηθοποιοί έδωσαν το συναίσθημα που χρειαζόταν στις εκάστοτε σκηνές. Μειονέκτημα εδώ ήταν το lip-sync που ήταν κακό και κάπου εκεί είπα δεν έπρεπε να εμπνευστείτε από το Andromeda  (πλακίτσα)!

SAY HELLO TO OUR BALKAN FRIENDS

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνω για την εφαρμογή του haptic feedback στο DualSense και την PS5 έκδοση, κομμάτι στο οποίο με περίμενε μία ευχάριστη έκπληξη σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού. Από τα πρώτα λεπτά στο σκάφος η ανάδραση με το περιβάλλον ήταν παραπάνω από “δοτική”. Για παράδειγμα, ένιωθα τον ανελκυστήρα στο ανέβα-κατέβα, η σκανδάλη είχε ρεαλιστική απόκριση στο όπλο αργότερα, ακόμα και στην καταιγίδα που εμφανίζεται στην διάρκεια του παιχνιδιού ένιωσα στα χεριά μου το περιβάλλον όπως το έβλεπα. Ειλικρινά για ένα - πρακτικά - indie παιχνίδι (ασχέτως αν έχει περιτύλιγμα μεγάλης παραγωγής) το πως διαχειρίστηκαν το haptic feedback είναι μάθημα για τους άλλους μικρούς developers εκεί έξω. 

Κάπου εδώ πρέπει να καταπιάσουμε ακόμα ένα σημείο που το Scars Above μοιάζει με κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που είναι. Έχουμε μια νέα εταιρεία από την Σερβία που κάνει το μεγάλο βήμα και προσπαθεί να δείξει ότι οι “μικροί” μπορούν να κάνουν κάτι πιο εντυπωσιακό από pixel-art games και έχουμε και μια πιο budget-friendly τιμή. Αν έπρεπε να κρίνω το παιχνίδι σαν ένα τίτλο των 79.99€ από κάποιον developer που έχουμε δει το έργο του στο παρελθόν θα είχα άλλη αντιμετώπιση και προσδοκίες. Θεωρώ ότι ακόμα και αν το παιχνίδι έχει ελαττώματα, ατέλειες και σε κάποια σημεία έπρεπε να είναι πιο πλούσιο πρέπει να το κρίνω με βάση τα παραπάνω. Στο μυαλό μου αυτό είναι το σωστό και εγώ πέρασα καλά παίζοντας το Scars Above και δεν κρύβω πως θα ήθελα να δω μια συνεχεία στην ιστορία του (που έτσι και αλλιώς αφήνει μια ελπίδα το τέλος του). Παίρνοντας feedback θα μπορέσει, ενδεχομένως, να το κάνει αρκετά καλύτερο, γιατί προσωπικά νομίζω υπάρχει το potential για κάτι τέτοιο.

Ευχαριστούμε πολύ την Enarxis Dynamic Media για την παροχή του review copy!