Η Ninja Theory κέρδισε την ασυλία.

Πριν από μερικά χρόνια η Senua μας πήρε μαζί της σε ένα από τα πιο σκοτεινά και απρόσιτα ταξίδια που έκανε ποτέ, στην απέλπιδα προσπάθεια να σώσει με κάθε τρόπο τον αγαπημένο της. Η Senua δεν μας άφησε απλά να την ακολουθήσουμε, αλλά μας επέτρεψε να εισβάλουμε κυριολεκτικά στο μυαλό και τις σκέψεις της, μεταφέροντάς μας όλα τα συναισθήματα του φόβου, του τρόμου, της οργής και της μισαλλοδοξίας που την είχαν καταβάλει, αλλά κυρίως μας άφησε να δούμε το πώς αντιλαμβάνεται αυτή τον κόσμο.

Ό,ΤΙ ΔΕΝ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ

Πριν από λίγες ημέρες η Senua με πήρε μαζί της στο δεύτερο μεγάλο της ταξίδι, το οποίο αν και περιλάμβανε και αυτό έντονα συναισθήματα, αυτή τη φορά ήταν διαφορετικά από αυτά που είχα συνηθίσει. Η Senua, μέσα από το Senua's Sacrifice, κατάφερε να εξοντώσει τόσο πολύ τον εαυτό της, φτάνοντας στα άκρα κάθε σωματικό και ψυχικό της κύτταρο. "Τα διαμάντια, όμως, φτιάχνονται στην πίεση" λένε, με την ίδια να είχε αρχίσει να αντιλαμβάνεται σιγά-σιγά τις ικανότητές της, ενώ μετά τον λατρεμένο της Dilion ξεκίνησε και αυτή μία προσπάθεια αποδοχής του εαυτού της.

Μία ηρωίδα, λοιπόν, δεν θα επέτρεπε ποτέ στον εαυτό της να παρακολουθεί αμέτοχα το ξεκλήρισμα των ανθρώπων της φυλής της, με την ίδια να παραδίνεται αυτόβουλα στα χέρια των κατακτητών, aka ανθρώπων του Βορρά, οι οποίοι μάζευαν ολοένα και περισσότερους σκλάβους από τα μέρη της. Η ιστορία του Senua's Saga: Hellblade II ξεκινάει, ακριβώς όπως στο πρώτο παιχνίδι, με τη Senua να είναι αποφασισμένη να πάει στο στόμα του λύκου με κάθε μέσο, όμως η αφετηρία ως προς το ποια είναι η Senua είναι πλέον εντελώς διαφορετική. Μπορεί ακόμα οι φωνές στο κεφάλι της να κάνουν πάρτι, μπορεί οι ψευδαισθήσεις να είναι μέρος της πραγματικότητας της, όμως πλέον δείχνει να αντιλαμβάνεται διαφορετικά τη ψύχωσή της.

ΤΟ ΦΥΣΑΕΙ ΤΟ ΜΠΙΚΙΚΙΝΙ

Όσοι πάντως περίμεναν πως η κάνουλα με τα λεφτά που είχε η Ninja Theory στη διάθεση της από την Microsoft θα την έκαναν να αλλάξει τη φύση του sequel ως προς τη δομή του απλά λαθεύουν. Το Senua's Saga: Hellblade II δεν προσπάθησε να έρθει πιο κοντά στην κουλτούρα και στη λογική των σύγχρονων triple-A παιχνιδιών, διατηρώντας έτσι το niche στιλ του, χωρίς σημαντικές δομικές διαφορές από τον προκάτοχό του. Εκεί που χρησίμευσε το "κασεράκι" ήταν στο να μπορεί η Ninja Theory να χρησιμοποιήσει κάθε σύγχρονο και καινοτόμο μέσο για να αναβαθμίσει τους βασικούς πυλώνες της σειράς στο 100%, πράγμα που και έκανε στο 200%. 

Το αποτέλεσμα; Ένα γραμμικό και σχετικά μικρό game, που εστιάζει στην έκβαση της ιστορίας, στην κινηματογραφικότητα, στον ακουστικό τομέα, ενώ εξελίσσει κάπως κάποιους μηχανισμούς, όπως τα παζλ, αλλά παράλληλα επιλέγει να μην εμβαθύνει τόσο σε άλλους, όπως για παράδειγμα στη μάχη. Ξεκινώντας με την ιστορία, προσωπικά εκτίμησα πως το Senua's Saga: Hellblade II δεν υπερβάλλει πατώντας στον ψυχικό πόλεμο στο μυαλό της Senua για ακόμα μία φορά, δίνοντας βήμα και χώρο και στους υπόλοιπους χαρακτήρες. 

ΑΚΟΥΩ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΦΩΝΕΣ

Η Senua δεν είναι μόνη πια -άλλωστε ποτέ δεν ήταν- αλλά την βλέπουμε για πρώτη φορά να περικλείεται από ελάχιστους μεν αλλά αληθινούς ανθρώπους. Αν και στην αρχή η συγκεκριμένη ιδέα μου ξίνιζε, καθώς θα έχανα το πανέμορφα σκληρό συναίσθημα της μοναξιάς που είχα συνηθίσει, εν τέλει η συγκεκριμένη επιλογή αποδείχθηκε αποκαλυπτική. Η Ninja Theory χειρίστηκε με μαεστρία την αλληλεπίδραση της ιδιαίτερης Senua με τους υπόλοιπους χαρακτήρες, ενώ επένδυσε πάνω τους, αφού οι ίδιοι δεν στερούνται ούτε σε γραφή ούτε σε ερμηνείες, κάτι διόλου τυχαίο. Στην αρχή δεν ήταν εύκολο να διακρίνω το μοτίβο, όμως σιγά-σιγά, λεπτό με το λεπτό, ώρα με την ώρα, διαπίστωνα πως η Senua δεν ήταν μόνη στο κάδρο. Δεν ήταν δηλαδή τελικά η μόνη που θα μπορούσε μέσα από τα βιώματα της να περάσει τα διάφορα μηνύματα.

Όλοι μας έχουμε προβλήματα, προβληματισμούς, δεύτερες σκέψεις, άγχος και ένα σωρό άλλα πράγματα που μας κρατάνε πίσω, όμως στο τέλος της ημέρας δεν πρέπει να ξεχνάμε πως σε αυτόν το κόσμο δεν υπάρχουμε μόνο εμείς. Η Ninja Theory μου υπενθύμισε, λοιπόν, κάτι πολύ σημαντικό, ενώ μου απέδειξε πως η επιτυχία του πρώτου παιχνιδιού δεν ήταν τυχαία, καθώς η ίδια έχει το know how στη δημιουργία χαρακτήρων με νόημα και κόσμων γεμάτων με αλληγορίες. Θέλω απεγνωσμένα να μοιραστώ παραπάνω σημεία της εμπειρίας που είχα, όμως κάπου εδώ βάζω μία τελεία αναφορικά με το κομμάτι του story, αφού είναι κάτι που πρέπει να ανακαλύψετε μόνοι σας.

ΠΕΝΤΕ ΜΗΧΑΝΗ ΑΝΡΙΑΛ

Από το πουθενά, η Epic Games δέχθηκε μία από τις καλύτερες διαφημίσεις για την Unreal Engine 5, καθώς η Ninja Theory εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο δυνατότητες που σίγουρα δεν είχαμε αντικρίσει μέχρι σήμερα στο βαθμό που επιτυγχάνονται στο Senua's Saga: Hellblade II. Το παιχνίδι διαθέτει απίστευτη λεπτομέρεια στο ρεαλιστικό τοπίο που έχει χτίσει, με τα πρόσωπα των χαρακτήρων να καθρεπτίζουν τα συναισθήματα τους με τόση ακρίβεια όπως αντανακλά μία λίμνη το τριγύρω περιβάλλον. Στο τερέν μπορούσα με ευκολία να ξεχωρίσω κάθε βότσαλο που συναντούσα, κάθε μικρό χορταράκι, κάθε κόκκο άμμου, ενώ τα καιρικά φαινόμενα όπως η βροχή τόνιζαν τον ήδη υπάρχοντα πίνακα ζωγραφικής που είχα μπροστά μου. Οι φωτισμοί επίσης είναι αριστουργηματικοί, αποκαλύπτουν το βάθος του πεδίου και σε περίπτωση που συναντηθούν μεταξύ τους βλέπουμε τις αποχρώσεις να "οργιάζουν".

Στο σοκαριστικό αυτό αποτέλεσμα έχει συμβάλει τα μέγιστα και η σκηνοθετική επιμέλεια, η οποία τονίζει με κάθε τρόπο τις αρετές του παιχνιδιού. Άλλωστε δεν έγινε τυχαία και η επιλογή της μονοκάμερης λήψης και η μετατροπή του φορμάτ σε 16:9, με τη Ninja Theory να θέλει να εστιάσουμε στα πλάνα, χαρίζοντας μας παράλληλα μεγαλύτερη περιφερειακή όραση αλλά και τη συνεχή αίσθηση πως παρακολουθούμε μία ταινία. Γραφικά και σκηνοθεσία πορεύονται μαζί, δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα που προσωπικά αρνούμαι πως θα ξεχάσω, αλλά και να συμβεί οι φωτογραφίες που έχω τραβήξει θα φροντίσουν να μου το θυμίσουν. Είτε cinematic, είτε gameplay, είτε μάχη, είτε απλώς το πέρασμα από ένα μονοπάτι, κάθε σημείο του παιχνιδιού ενδείκνυται για φωτογραφία, με τη Ninja Theory να έχει εισάγει ένα άψογο photo mode, ικανό να μετατρέψει εύκολα και τον πιο ανίδεο σε γνωστό φωτογράφο κάποιας σκοτεινής γκαλερί. 

Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΡΡΟΦΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Οι ακρότητες και οι βιαιοπραγίες είναι για ακόμα μία φορά μέρος του κόσμου, με τον ανεπτυγμένο πλέον τεχνικό τομέα να παρουσιάζει τα διάφορα σκηνικά μάχης ακόμα πιο ωμά. Οι μάχες στο παιχνίδι έχουν διατηρήσει τη δομή και το πάτερν που είχαν, όμως έχουν μετατραπεί σε αρκετά πιο αιμοβόρες, με κάθε εκτέλεση να είναι αρκετά πιο απολαυστική, αφού δεν έλειψαν τα κοψίματα σε λαρύγγια, στομάχια, πλευρά, ώμους και ό,τι άλλο μπορεί να κοπεί με ένα σπαθί. Έπιασα άπειρες φορές τον εαυτό μου να σταματάει τη ροή της μάχης για να βγάλει φωτογραφία το πλάνο, κάτι που αν και χαλούσε το pace, μου επιβεβαίωνε πως αυτό που αντικρίζω είναι κάτι μοναδικό που ίσως δεν θα ξαναδώ. Το Senua’s Saga Hellblade II μου έδωσε την αίσθηση πως έχω μπει σε ένα τρενάκι, με τη Senua στην πρώτη θέση με εμένα να την παρακολουθώ στο μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού, ενώ σε ορισμένα "γκρι" σημεία δεν καταλάβαινα ακριβώς αν έχω τον έλεγχο του παιχνιδιού ή αν η Senua έχει πάρει κάποια πρωτοβουλία.

Ομολογώ πως αν και αυτό δεν με ενόχλησε, καθώς αποδέχομαι πλήρως τη γραμμικότητα του παιχνιδιού, ενοχλήθηκα αρκετά από τη σχεδόν μηδενική εξέλιξη που είδα στα σημεία όπου είχα τον πλήρη έλεγχο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η μάχη, η οποία από την αφετηρία έως και τα credits δεν εμπλουτίζεται, ενώ τα παζλ αν και διαφέρουν σε σημεία από το προηγούμενο game, ούτε αυτά ανακαλύπτουν τον τροχό. Μάλιστα όταν τα παζλ παίρνουν τα πρωταγωνιστικά ηνία ξεκινάει και η μοναδική κοιλιά που εντόπισα στο παιχνίδι. Το μαγικό βέβαια της υπόθεσης είναι πως τα σκηνικά που συναντάμε και στις μάχες αλλά και στα gameplay puzzles τα μετατρέπουν αυτομάτως σε πιο εύπεπτα και αποδεκτά, χάρις του οφθαλμόλουτρου που διαρκώς αντικρίζουμε. 

ΦΟΡΑ ΤΩΡΑ ΑΚΟΥΣΤΙΚΑ!

Προφανώς, για ακόμα μία φορά απαραίτητο βήμα πριν πατήσετε το start στο Senua’s Saga: Hellblade II είναι η χρήση ακουστικών, ιδανικά κάποιων με 3D audio. Πίστευα πως η τεράστια ταμπέλα που χρησιμοποίησε για ακόμα μία φορά η Ninja Theory αφορούσε το ψιθύρισμα των φωνών που άκουγε η Senua, όμως έκανα λάθος. Η λεπτομέρεια του ηχητικού τομέα ξεπέρασε κάθε προσδοκία που είχα, μη μπορώντας να θυμηθώ εύκολα μία αντίστοιχη εμπειρία. Όπως και στον φωτισμό, έτσι και εδώ συναντάμε εκπληκτικό βάθος, ενώ δύσκολα θα ξεχάσω τα γοερά βογγητά των ανθρώπων που ξεψυχούσαν γύρω μου όσο απομακρυνόμουν, ενώ οι σταγόνες της βροχής πιτσιλούσαν με κρύο νερό τα αυτιά μου. 

Μεγάλος ντόρος -και δικαίως- έγινε στην ανακοίνωση πως ακόμη ένα αποκλειστικό παιχνίδι του Xbox θα κυκλοφορήσει με ταβάνι τα 30FPS. Βέβαια, cinematic games όπως το Senua's Saga: Hellblade II καμουφλάρουν εύκολα τη συγκεκριμένη αδυναμία, μη προκαλώντας μου την παραμικρή αδιαθεσία, αφού έφτασα κάπου στα μισά του παιχνιδιού για να θυμηθώ τη συγκεκριμένη δήλωση, ενώ δεν διαπίστωσα ούτε κάποιο frame drop. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως αν και μικρό το παιχνίδι παρουσιάζει ένα υποτυπώδες replayability, καθώς υπάρχει τρόπος να παιχτεί ξανά, έχοντας κάποια ελάχιστα διαφορετικά δεδομένα. 

Η Ninja Theory προέβη σε γιγαντιαίες και ουσιώδεις αναβαθμίσεις στη ραχοκοκαλιά του πρώτου παιχνιδιού, ικανές να κρύψουν κάθε μικρό ελάττωμα που βρίσκεται στο Senua’s Saga: Hellblade II. Ο τεχνικός τομέας αλλά και η αισθητική του το κατατάσσουν ως το πιο εντυπωσιακό παιχνίδι των Xbox Series X|S, ενώ σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες παραμέτρους αποτελεί μία πολυαισθητηριακή εμπειρία. Σκοτεινό, σάπιο, δύσκολο, οδυνηρό αλλά ταυτόχρονα και ελπιδοφόρο, το νέο ταξίδι της Senua την τοποθετεί σε νέο ρόλο, επιτρέποντας για πρώτη φορά να ακουστούν και άλλες ιστορίες, φανερώνοντας το ταβάνι της γραφής που δεν φαίνεται να γνωρίζει το συγκεκριμένο στούντιο.

Ευχαριστούμε πολύ το Xbox για την παροχή του review copy!