Ένα αιώνιο ερώτημα στο horror gaming είναι το εξής: ποιο franchise είναι καλύτερο, το Silent Hill ή το Resident Evil; Κάπως έτσι ξεκινάει και μια μάχη στα σχόλια των social media. Και τα δύο είναι εξαιρετικά, αλλά για μένα προσωπικά το Silent Hill είναι λίγο πιο ψηλά, γιατί θίγει πράγματα που είναι καλό να λέγονται, όχι μόνο σε ένα παιχνίδι, αλλά και στη ζωή γενικότερα. Και σε αυτό το κλίμα έρχεται τώρα το νέο Silent Hill f, με φόρα από τη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, έτοιμο να μας αποδείξει ότι το ιαπωνικό του DNA στέκεται επάξια δίπλα σε όλες τις δυτικές -ας πούμε- ιστορίες.
Μας ξεναγεί στην Ebisugaoka, μια μικρή ιαπωνική πόλη της δεκαετίας του ’60, όπου γνωρίζουμε την Hinako Shimizu, μια έφηβη που μεγαλώνει σε μια πατριαρχική οικογένεια, περασμένη από τα στενά πλαίσια της εποχής. Ξαφνικά -σε κλασσικό Silent Hill στυλ- απλώνεται η ομίχλη. Η ατμόσφαιρα βαραίνει, τα κόκκινα άνθη ξεπροβάλουν και καλύπτουν τα πάντα: δρόμους, αμάξια, σπίτια. Και από το πουθενά, εμφανίζονται τα τέρατα. Μέσα από αυτή την παράνοια, βυθιζόμαστε στην αινιγματική ζωή της Hinako και των συμμαθητών της, όπου ο καθένας κρύβει κάτι σάπιο μέσα στην ψυχή του. Αυτό δίνει τροφή για να εκδηλωθεί ο ψυχολογικός τρόμος σε σπλαχνικές οντότητες, βγαλμένες κατευθείαν από το εργαστήριο του ιαπωνικού τρόμου του διακεκριμένου συγγραφέα Ryukishi07. Όσοι γνωρίζετε τις δημιουργίες του καταλαβαίνετε τι εννοώ.
Η αποστολή μας σε όλο αυτό; Να ξετυλίξουμε την ιστορία της Hinako που, όπως προανέφερα, κουβαλάει έναν σωρό ριζωμένα συναισθήματα: πόνο, μίσος και πολλά άλλα δυσάρεστα. Προσωπικά, με το Silent Hill 2 Remake ακόμα στο μυαλό μου σαν μια ολική εμπειρία, δεν ήξερα τι να περιμένω από το SH f και την έφηβη πρωταγωνίστριά του. Το παιχνίδι ξεκινάει σχετικά αργά, αλλά ξεδιπλώνεται με τον ίδιο ρυθμό που ξετυλίγεται και η ίδια η Hinako: σαν ένα βιβλίο που ανοίγει τις σελίδες του, αποκαλύπτοντας τον κόσμο της ενώ αντιμετωπίζει την παράνοια και τον τρόμο που την κυνηγάνε.
Τη μία στιγμή περιπλανιόμαστε στην πόλη και την επόμενη βρισκόμαστε σε μια άλλη διάσταση -μια σκοτεινή διάσταση- όπου οι κανόνες αλλάζουν ριζικά. Οι εχθροί μένουν, αλλά εδώ μπορούν να κάνουν respawn. Οι μάχες γίνονται αποκλειστικά με κοντινά όπλα (ξεχάστε τα πιστόλια). Εδώ μας σώζουν μόνο σωλήνες, λοστοί και τσεκούρια, με την έξτρα λεπτομέρεια ότι τα όπλα έχουν διάρκεια ζωής. Αν δεν τα επιδιορθώσεις, κάποια στιγμή απλώς σπάνε!
ΕΝΑΣ ΤΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ
Αυτή η ωμή και σκληρή αντιμετώπιση του combat είναι challenging ακόμα και στο πιο εύκολο επίπεδο δυσκολίας. Για να είμαι ξεκάθαρος: έχουμε μπάρα αντοχής για χτυπήματα και αποφυγές, μπάρα ζωής και μπάρα sanity που ενεργοποιεί το “focus” για πιο δυνατές κινήσεις. Ωστόσο, η μάχη βασίζεται σε απλά στοιχεία και λείπει ο πλουραλισμός για το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού. Οπότε, αν ψάχνετε για βαθιά combat mechanics, ίσως να μην είναι για εσάς.
Αυτό, όμως, που είναι πραγματικά καλοφτιαγμένο και ισορροπημένο είναι οι γρίφοι του Silent Hill f. Θα χρειαστεί να βάλετε το μυαλό σας σε λειτουργία και να σκεφτείτε ελαφρώς out of the box. Παρόλο που υπάρχουν επιλογές δυσκολίας, για το πρώτο playthrough προτείνω να επιλέξετε αυτό που το παιχνίδι βαφτίζει “Silent Hill εμπειρία”. Δεν θα το μετανιώσετε -το παιχνίδι εμφανίζει μερικούς από τους πιο καλοσχεδιασμένους γρίφους όλου του franchise.
Μιλώντας για καλό σχεδιασμό, η ροή και η συνοχή του παιχνιδιού είναι μαζί απίστευτες. Ακόμα κι αν (όπως εγώ) ψάχνετε κάθε γωνιά του χάρτη, η ατμόσφαιρα δεν σπάει ποτέ και δεν χάνεται ο ειρμός της ιστορίας. Σε αυτό βοηθάει και η σχετικά μικρή διάρκεια –γύρω στις 10 ώρες για να το ολοκληρώσετε.
ΤΟ “f” ΕΙΝΑΙ (ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ) SILENT!
Μεγάλο κέρδος από το Silent Hill f είναι οι εχθροί του που είναι εφιαλτικά ονειρεμένοι. Σπλαχνικά τέρατα σε διάφορα σχήματα και μεγέθη που σε κάνουν να αναγουλιάζεις, πιστά στην ταυτότητα του ιαπωνικού τρόμου. Το ίδιο ισχύει και για τα cutscenes: η ωμή βία και οι σκληρές σκηνές πηγαίνουν ένα βήμα πιο πέρα από τα προηγούμενα Silent Hill, και αυτό δείχνει πόσο ρίσκο πήρε η ομάδα ανάπτυξης. Ρίσκο που αποδίδει.
Περπατώντας στους ανησυχητικά ήσυχους δρόμους της Ebisugaoka με την Hinako, η ένταση δεν πέφτει ούτε στιγμή -ειδικά στα αυτιά. Τέτοια παιχνίδια τα παίζω πάντα με ακουστικά, και το Silent Hill f δεν απογοητεύει: οι κραυγές, τα χτυπήματα, οι μακρινοί ήχοι που σε τσιτώνουν… όλα είναι τόσο άψογα που -αν και η απόλυτη ατμόσφαιρα για μένα παραμένει στην παρακαταθήκη του Silent Hill 2 Remake- το SH f φτάνει πολύ κοντά. Το μόνο που με απογοήτευσε λίγο σε όλο αυτό ήταν τα γραφικά και το performance. Δοκίμασα να το παίξω σε υψηλά frames αλλά η εικόνα έχανε από τη “σάπια” αίγλη που του ταιριάζει. Συνέχισα, λοιπόν, στο quality mode. Παρόλο που τα 30FPS κουράζουν τα μάτια σε γρήγορες σκηνές, η εικόνα ήταν πιο ευκρινής και, αν και δεν είναι παιχνίδι που θα σε συγκλονίσει οπτικά, σε κάποιες σκηνές ήταν πραγματικά μαγευτικό. Μια μικρή σημείωση: εγώ το έπαιξα με αγγλικά voice-overs, για να μπορώ να αφοσιωθώ στο story. Ωστόσο, προτείνω ανεπιφύλακτα τα ιαπωνικά! Είναι άλλο επίπεδο immersion.
f IS FOR FANTASTIC
Το Silent Hill f ήρθε και μας πέταξε σε έναν τρομακτικό, καθαρόαιμα φοβιστικό ιαπωνικό κόσμο, όπου ο τρόμος και τα ψυχολογικά τραύματα αναμειγνύονται τόσο οργανικά, που σε τραβάνε από το χέρι και σε πετάνε μέσα στην ομίχλη και στα κόκκινα λουλούδια, δεχόμενοι συνεχόμενα χτυπήματα από καθημερινούς φόβους, συναισθήματα και σκέψεις: ζήλια, καθωσπρεπισμό, οργή. Όταν τελειώσεις, βγαίνεις και αναρωτιέσαι για παρόμοιες καταστάσεις και στη δική σου, πραγματική ζωή.
Μπορεί να μην έχει το τέλειο combat και να κάνει πίσω βήματα σε σχέση με το θρυλικό Silent Hill 2 Remake. Αν όμως κάνουμε ένα βήμα πίσω και αφήσουμε το Silent Hill f να μας δείξει τι ακριβώς είναι και να μας πει την ιστορία του, τότε σίγουρα θα το βάλουμε ψηλά στη λίστα με τα καλύτερα horror games -όχι μόνο για το 2025, αλλά γενικότερα!
