One batch, two batch, penny and dime.

Το Sniper Elite μπορεί να είναι ένα franchise το οποίο απέχει αρκετά από την καλύτερη προσομοίωση ελεύθερου σκοπευτή σε video game μορφή, αλλά παρόλα αυτά πάντα βρίσκω τον εαυτό μου να απολαμβάνει κάθε καινούργιο τίτλο ανεξαιρέτως για αυτό που είναι, δηλαδή ένα fun-to-play co-op shooter. Το Sniper Elite 5 δεν αποτελεί εξαίρεση. Μιας και το παιχνίδι διατίθεται από τη πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του στη συνδρομητική υπηρεσία της Microsoft, Xbox Game Pass, σας παροτρύνω να το δοκιμάσετε είτε μόνοι σας, είτε με κάποιο/α φίλο/φίλη για έξτρα διασκέδαση.

Καλωσορίζοντας το franchise στις κονσόλες της νέας γενιάς, μπορώ να πω πως το Sniper Elite δεν έχει υπάρξει ποτέ τόσο όμορφο στο παρελθόν. Αν και δεν είδα τις πλήρεις δυνατότητες του παιχνιδιού, καθότι το δοκίμασα στο Series S, από άποψη γραφικών δεν έμεινα καθόλου παραπονεμένος. Το μόνο μου θέμα ήταν τα καρέ, τα οποία ενώ υποτίθεται θα βρίσκονταν στα 60FPS, ένιωθα πως ήταν σταθερά πολύ λιγότερα, ενώ η αιτία αυτού ενδέχεται να πηγάζει από τα animations, τα οποία δεν ήταν όλα και πολύ smooth.

SNIPER'S CREED

Έχοντας αναφερθεί το visual representation, ας πάμε στο concept του SE5. Ακριβώς όπως και στα προηγούμενα Sniper Elite, η ιδέα είναι απλή. Μία σειρά αποστολών εξουδετέρωσης στόχων σε μια χώρα εν καιρό πολέμου, συγκεκριμένα του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου (WWII). Στην προκειμένη περίπτωση επισκεπτόμαστε τη Γαλλία, και ομολογώ πως βάσει του σχεδιασμού των levels, είναι η καλύτερη χώρα που έχει επισκεφτεί το franchise. Πέραν από την ομορφιά κάθε τοποθεσίας, το level design στις περισσότερες πίστες είναι εξαιρετικά προσεγμένο και αυτό διότι είναι και πιο περίπλοκο, σε αντίθεση με τα παλαιότερα Sniper Elite. Πέραν από τον κύριο στόχο κάθε αποστολής, είτε αυτός ήταν η επιτυχής δολοφονία ενός Ναζί αξιωματικού, είτε η καταστροφή μιας βάσης παραγωγής όπλων, σε κάθε τοποθεσία/χάρτη που επισκέφτηκα υπήρχαν διάφορα side quests, δηλαδή έξτρα μίνι αποστολές και στόχοι, στοιχεία που ανέβασαν τον αριθμό ωρών που αφιέρωσα στο game κατά πολύ, γεγονός που συνέβαλε στα θετικά στοιχεία της γνώμης μου για αυτό, εφόσον δυστυχώς τα main missions ήταν μονάχα 9 (+1 paid DLC). Ωστόσο, αφού τελειώσετε το campaign, υπάρχουν μπόλικα modes να σας κρατήσουν απασχολημένους τα οποία μπορεί να βρείτε εξίσου διασκεδαστικά (Multiplayer, Axis Invasion, Survival).

THE POWER OF TW...THREE (?)

Ενώ οι αποστολές μπορεί να είναι λίγες, αυτό που τις καθιστά ενδιαφέρουσες, πέραν από το level design, είναι το replay value. Για παράδειγμα, τη μια φορά που θα παίξω την αποστολή θα επιλέξω τη stealth μέθοδο, ενώ την άλλη θα μπουκάρω guns blazing, καθώς έχω και την επιλογή να ακολουθήσω lethal αλλά και non-lethal προσέγγιση. Βέβαια, αν είστε άχρηστοι σαν εμένα στο stealth, το όλο πράγμα μπορεί να στραβώσει, όπως και να έχει και να αναγκαστείτε να χρησιμοποιήσετε ό,τι έχετε στη διάθεσή σας για να αμυνθείτε από τις ατέλειωτες ορδές εκπαιδευμένων elite στρατιωτών που έρχονται κατά πάνω σας. Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις βοηθάει πολύ να επιχειρείτε τις αποστολές με κάποιο φιλαράκι, καθώς πέρα από το γεγονός ότι το παιχνίδι γίνεται δύο φορές πιο διασκεδαστικό, συνάμα γίνεται και ευκολότερο. Αν πάλι όμως προτιμάτε τα δύσκολα, μπορείτε να ρυθμίσετε το επίπεδο της δυσκολίας του παιχνιδιού ανά πάσα στιγμή, όπως έκανα εγώ για παράδειγμα που έβαλα custom επίπεδο δυσκολίας και επέλεξα συγκεκριμένα τις ρυθμίσεις που ήθελα για το playthrough μου. Γενικότερα, συνιστώ τα δυσκολότερα επίπεδα, διότι έτσι το παιχνίδι διαρκεί περισσότερο, εφόσον βάζοντας το παιχνίδι στο εύκολο ή στο μέτριο, προσωπικά η εμπειρία μου φάνηκε πολύ πιο βαρετή και σύντομη.

Μια ολόκληρη αποστολή μπορεί να τελειώσει σε ζήτημα λεπτών. Υπάρχει βέβαια μια νέα ενδιαφέρουσα προσθήκη στο Sniper Elite 5, σύμφωνα με την οποία οποιοδήποτε επίπεδο δυσκολίας και να επιλέξετε, η διάρκεια μιας αποστολής μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερη από ότι περιμένετε. Το ολοκαίνουργιο mode, εν ονόματι "Axis Invasion" είναι μια φρέσκια προσθήκη στην οποία αν επιλέξετε πριν την έναρξη μιας αποστολής, κατά τη διάρκειά της, οποιοσδήποτε παίχτης μπορεί να εισβάλλει στο session σας ως αντίπαλος sniper και να επιχειρήσει να σας εξολοθρεύσει. Ενώ αρχικά δεν μου άρεσε πολύ σαν ιδέα, όταν συνέβη συνειδητοποίησα πόσο πιο διασκεδαστική γίνεται η εμπειρία. Ουσιαστικά είναι ένα κυνηγητό τύπου cat & mouse στο διαθέσιμο χάρτη μιας πίστας, μόνο που μάλλον αρμόζει περισσότερο να πούμε cat & cat, διότι βρίσκεστε και οι 2 οπλισμένοι και σε διαρκής κατάσταση άγχους και αδρεναλίνης. Εάν εξολοθρευθεί ο εισβολέας, συνεχίζετε κανονικά τη πίστα, αλλά εάν χάσετε εσείς, πρέπει να κάνετε επανεκκίνηση από το τελευταίο checkpoint. Εδώ είναι που για άλλη μια φορά βοηθάει πολύ εάν παίζετε co-op, καθώς η μάχη από 1v1 μετατρέπεται σε 2v1, με αλλά λόγια κακά μαντάτα για τον παίχτη-εισβολέα.

ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ ΜΟΥ, ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΟΥ

Αφήνω τα βασικά του gameplay τελευταία αφού -δυστυχώς ή ευτυχώς- για μερικούς δεν απέχουν σχεδόν καθόλου από τα προηγούμενα, οπότε οι περισσότεροι πιθανότατα ήδη γνωρίζετε περί τίνος πρόκειται. Όπως ήδη ανέφερα, τα animations πολλές φορές δεν είναι smooth και τα bugs, αν και σχετικά λίγα, δεν βοήθησαν στην συνολική εμπειρία, όπου πχ σε κρίσιμες στιγμές ο Karl κολλούσε σε reload animations. Μπορώ όμως να πω πως τα πασίγνωστα x-ray kill animations είναι ακόμη πιο βελτιωμένα και πως εννοείται ότι δεν θα σταματήσουν ποτέ να είναι απολαυστικά (και μερικές φορές αστεία). Επιπλέον, ευχάριστη προσθήκη είναι το weapon customisation, μόνο που δεν είμαι οπαδός της μεθόδου απόκτησης όπλων και attachments. Ουσιαστικά, σε κάθε πίστα πρέπει να πραγματοποιήσετε ορισμένα objectives για να ξεκλειδώσετε τα καλούπια αυτά, όμως δεν βρίσκω το νόημα να αποκτήσω τα περισσότερα μετά τη μέση του παιχνιδιού. Εάν φυσικά κάποιος σκοπεύει να ξαναπαίξει τις ίδιες αποστολές ξανά και ξανά, δεν θα αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα, αλλά για άτομα που θα κάνουν αποκλειστικά 1 playthrough σίγουρα αυτό είναι κακό. Επιπλέον, παρόλο που το game ονομάζεται SNIPER ELITE και υποτίθεται πως η φυσική που χρησιμοποιεί το παιχνίδι είναι "ρεαλιστική", ανακάλυψα πως ήταν οτιδήποτε παρά "ρεαλιστική" σε πολλές περιπτώσεις, και ειδικά στο bullet drop που απλούστατα δεν έβγαζε κανένα νόημα, εξού και ο λόγος που προηγουμένως ανέφερα πως απέχει πολύ από τη καλύτερη προσομοίωση ελεύθερου σκοπευτή.

Α ναι και...σωστά. Σχετικά με την..."πλοκή" του παιχνιδιού, θεωρώ πως είναι όσο ενδιαφέρουσα όσο ένα ντοκιμαντέρ εκτροφής αγελάδων. Είναι τόσο απλή και βαρετή, που σταμάτησα να δίνω σημασία στο τι γίνεται από ένα σημείο και μετά. Οι χαρακτήρες αδιάφοροι, το voice acting μέτριο στη καλύτερη. Ωστόσο δεν εξεπλάγην με αυτό εφόσον ήξερα τι να περιμένω, σύμφωνα με τους προηγούμενους τίτλους, οπότε δεν με εμπόδισε να απολαύσω το υπόλοιπο παιχνίδι.

Ευχαριστούμε την AVE Tech για την παροχή του review copy!